Prva Intifada
| Prva Intifada | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deo Izraelsko-palestinski sukob | |||||||||
 IDF pregledava isprave Palestincima u Džabaliji | |||||||||
| |||||||||
| Sukobljene strane | |||||||||
 Izrael |
 Irak | ||||||||
| Komandanti i vođe | |||||||||
|
Yitzhak Shamir Yitzhak Rabin Dan Shomron |
Khalil al-Wazir † Marwan Barghouti | ||||||||
| Žrtve i gubici | |||||||||
|
277 poginulih Izraelaca[1] |
1.962 poginulih Palestinaca[1] | ||||||||
Prva Intifada je bila palestinska pobuna protiv Izraela između 1987. i 1990. godina. Konfrontacije su često nazivane „Rat kamenja“, zbog toga što je glavno oružje demonstranata bilo kamenje.
Nakon dugog perioda rezignacije izraelskom okupacijom, palestinsko stanovništvo na teritorijima Zapadne Obale i Pojasa Gaze 1980-ih je godina počelo podizati glas protiv takvog stanja. U decembru 1987. u izbjegličkom kampu Džebalija u Pojasu Gaze izraelski je oklopni transporter usmrtio četiri Palestinca. Lokalni Palestinci revoltirani incidentom organizirali su demonstracije koje su se proširile na ostale gradove na okupiranim teritorijima. Iako je ustanak počeo u Gazi, žarište se ubrzo premjestilo u grad Nablus na Zapadnoj obali oko kojeg se nalazilo više izbjegličkih kampova. Osim Nablusa jako središte ustanka bio je i grad Ramala s univerzitetom Bir Zeit.
Ustanak je dobio naziv Intifada, što u slobodnom prijevodu s arapskog znači „zbacivanje“. Intifada se razlikovala od dotadašnjih sličnih manifestacija palestinskog nezadovoljstva po upornosti i masovnosti podrške palestinskog stanovništva. Demonstranti su se sukobili s izraelskim snagama koje nisu bile pripremljene za takvu vrstu sukoba. Nemajući odgovor na takav nekonvencionalni način ugroze izraelske nacionalne sigurnosti, Tel Aviv je odgovorio represijom – deportacijama Palestinaca osumnjičenih za učestvovanje u ustanku, te razmještanjem brojnih policijskih i vojnih jedinica uzduž mjesta sukoba. Zatvoreni su arapski univerziteti, a zbog nedostatka razrađene procedure za takve vojno-policijske akcije pri suzbijanju prosvjeda, izraelski su vojnici često prekoračivali ovlasti u postupanju.
Broja žrtava od decembra 1987. do potpisivanja Sporazuma iz Osla 1993. je 1162 ubijenih Palestinca i 160 Izraelaca.
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Kober, Avi. "From Blitzkrieg To Attrition: Israel's Attrition Strategy and Staying Power." Small Wars & Insurgencies 16, no. 2 (2005): 216-40.
Povezano[uredi | uredi kod]
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Intifada Arhivirano 2007-01-19 na Wayback Machine-u
