Mara Lazarević Branković
| Mara Lazarević Branković | |
|---|---|
| Datum smrti | 1426. |
| Poreklo i porodica | |
Mara Lazarević Branković (? – 12. april 1426) je bila najstarija kći srpskog kneza Lazara i kneginje Milice, supruga Vuka Brankovića i majka Đurđa Brankovića.
Biografija[uredi | uredi kod]
Oko 1371. udata za Vuka Brankovića, gospodara Kosova Metohije i Skoplja. Ovim brakom Vuk je ušao u neku vrstu „porodičnog saveza“ sa svojim tastom knezom Lazarom.
Mara i Vuk su imali tri sina: Grgura († 1408), Đurđa (1375-1456) i Lazara († 1410). Neki izvori spominju i jednu kćer, ali o njoj nema istorijskih saznanja.
Posle smrti muža Vuka (1397) Mara je podupirala težnje svojih sinova Đurđa i Lazara da povrate pod svoju kontrolu deo očevih teritorija koje su vremenom ušle u sastav države kneza i docnijeg despota Stefana Lazarevića, Marinog brata. Podržavala ih je i u ratovima koje su vodili protiv svog ujaka Stefana 1402—1412. godine.
Mara je sa najmlađom sestrom princezom Oliverom 1412. godine vodila preogovore o pomirenju Đurđa i despota Stefana. Zahvaljujući uspešnim pregovorima oni su se iste godine i pomirili, a Đurađ je 1425/26. g, proglašen Stefanovim naslednikom.
Mara je umrla 12. aprila 1426. godine.
Literatura[uredi | uredi kod]
- Nikola Giljen, Olivera Šaranović, Sonja Jovićević Jov, Princeza Olivera, zaboravljena srpska Kneginja, Beograd 2009. ISBN 978-86-912875-0-4. (Princessa Olivera, zabыtaя serbskaя knяginя. ISBN 978-86-912875-1-1., Princess Olivera, a forgotten Serbian Heroine. ISBN 978-86-912875-2-8.).
- Nikola Giljen, Olivera Šaranović, Sonja Jovićević Jov, Kneginja Olivera, put ružama posut, Beograd 2010. ISBN 978-86-912875-3-5. (Die Fürstin Olivera, mit Rosen bestreuter Weg. ISBN 978-86-912875-4-2.).