Keik
- V. i Keik (razvrstavanje).
Keik (starogrčki: Κήϋξ, Kēüx) bio je, u grčkoj mitologiji, sin Eosfora i kralj Tesalije. Sa suprugom Alkionom živeo je u srećnom braku i, prema Pseudo-Apolodorovoj Biblioteci, njih dvoje su često jedno drugo zvali "Zevs" i "Hera".[1] Takva oholost razgnevila je Zevsa, pa je on bacio munju na Keika kad je ovaj plovio morem na svom brodu. Keikov duh ukazao se Alkioni i obavestio je o svojoj sudbini, nakon čega se ona od boli bacila u more. Iz samilosti bogovi su ih oboje pretvorili u halkionske ptice.
Ovidije[2] i Higin[3] takođe pričaju o pretvorbi Keika i Alkione nakon njegove pogibije u oluji, no nijedan ne spominje da je razlog za takvu njihovu sudbinu bilo to što su jedno drugo nazivali Zevsom i Herom i što se Zevs zbog toga razgnevio. Oba autora takođe smatraju da je njihova pretvorba predstavljala temelj za naziv "halkionski dani", kako je nazivano sedam dana tokom zime kad nikad ne dolazi do oluje. Kažu da je to prvobitno bilo onih sedam dana tokom kojih je Alkiona (kao ptica) polagala jaja i gnezdila se na obali i tokom kojih je njen otac Eol, bog vetra, zauzdavao vetrove i umirivao more kako bi Alkiona mogla to u miru obviti. Kasnije je termin "halkionski dani" označavao mirno doba uopšte.
Priču o Keiku spominje usput i Vergilije, takođe bez spomena Zevsove srdžbe.[4]
U grčkoj mitologiju pojavljuju se dve osobe nazvane Keik. Prvi je ovaj Keik, suprug Alkionin i sin Eosforov. Drugi Keik bio je kralj grada Trahina u Tesaliji, nećak Amfitrionov. Ovaj Keik sprijateljio se s Heraklom i ponudio mu zaštitu od kralja Euristeja. Keikov sin Hipas pratio je Herakla u pohodu protiv kralja Eurita, vladara Ehalije, tokom kojega je Hipas poginuo. Trahinski Keik imao je kćer Temistonoju, koja se udala za kralja Kikna.[5]