Ibas od Edese

Ibas (na sirijskom Ihiba iliHiba, ? - 28. oktobar 457) je bio episkop Edese od 435. do 457. Poznat je po tome što je bio optuživan za nestorijanstvo.

Karijeru je započeo kao prezviter crkve u Edesi za vrijeme episkopa Rabule, od čijih se teološkog stavova rano ogradio. To se prvenstveno odnosilo na Ibasovu sklonost nauku Teodora Mopsuestijskog, čije je radove prevodio na sirijski i širio po Istoku. Sudjelovao je na Efeškom saboru 431. na kome je osuđeno nestorijanstvo; pismo Marisu iz Edese datirano u 433. sugerira da je privatno osuđivao i stavove Nestorija i stavove njegovog glavnog teološkog protivnika Kirila Aleksandrijskog.

Ibas je za episkopa izabran nakon Rabuline smrti 435. ili 436. Sa vremenom je stekao veliki broj neprijatelja, koji su ga nastojali ukloniti kao nestorijanca. U tome nisu imali uspjeha kod njemu neposredno nadređenog antiohijskog patrijarha Domna II, ali su zato na stranu Ibasovih neprijatelja stali istočnorimski car Teodozije II i konstantinopolski arhiepiskop Flavijan. Oni su sazvali sinod u Tiru gdje se Ibas početkom 449. uspio osloboditi optužbi za herezu. Međutim, u proljeće, odnosno neposredno pred Drugi efeški sabor, iz grada su ga protjerali lokalni monasi, a na samom saboru je osuđen i svrgnut. Međutim, već 451. je na Halkedonskom saboru rehabilitiran i vraćen u Edesu.

Umro je 457. Vijek kasnije, proglašen je heretikom na Drugom carigradskom saboru.