Građansko pravo

Građansko ili (imovinsko pravo) je jedno od najstarijih grana prava. Regulira odnose građana u vezi imovine, te pravne poslove vezane za imovinu (ugovori). Zato je kroz povijest njime bio reguliran promet dobara.

Razvojem međunarodne trgovine, te razvojem industrijalizacije, taj promet se pojačava i nastaju novi privredni subjekti, te iz građanskog prava nastaje nova pravna grana: privredno/trgovačko pravo.

Građansko pravo definira se kao skup pravnih normi koje uređuju društvene odnose u koje osobe stupaju povodom stvari, činidaba i imovine, pa se takvi odnosi stoga nazivaju građanskopravnim odnosima. Subjekti građanskog prava su pravne i fizičke osobe, a objekti građanskog prava su stvari, činidbe i imovina.U građansko pravo spadaju: opći dio građanskog(nauka o pojmu i načelima građanskog prava, subjektima i objektima građanskog prava i o pravnim poslovima građanskog prava), stvarno pravo(vlasništvo, služnosti, založno pravo, pravo građenja i realni tereti) obvezno pravo(ugovorno pravo, odštetno pravo, stjecanje bez osnove, poslovodstvo bez nasloga, pravo vrijednosnih papira) i nasljedno pravo( zakonsko, oporučno i nužno nasljedno pravo).

Građansko pravo evropskog kontinentalnog kruga bazira se na rimskom pravu. Zbog recepcije rimskog prava u nacionalna građanska prava evropskih zemalja izuzetno je velika stopa komparativnopravne sličnosti građanskopravnih sistema u Evropi.

Grane građanskog prava

Građansko pravo se najčešće dijeli na:

• Stvarno pravo
• Obvezno (obligaciono) pravo
• Nasljedno pravo

Neki pravni teoretičari pod građansko pravo smještaju i porodično pravo.

V. također

• Građansko procesno pravo
• Međunarodno privatno pravo

Literatura:

• Martin Vedriš & Petar Klarić: Građansko pravo, NN, Zagreb, 2004. i dr. izdanja nakon 1997. godine