Georgije Zubković
| Georgije Zubković | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1878. |
| Mesto rođenja | Budimpešta (Austrougarska) |
| Datum smrti | 1951. |
| Mesto smrti | Budimpešta (NR Mađarska) |
Georgije Zubković (Budimpešta, 1878 — Budimpešta, 1951) je bio episkop Eparhije budimske.
Biografija[uredi | uredi kod]
Georgije Zubković je rođen u uglednoj srpskoj porodici 23. aprila 1878. godine u Budimpešti. Njegov otac Arsen Zubković bio je sudija kraljevsko-ugarskog upravnog sudišta, a bio je i predsednik Crkvene opštine u Budimu. Georgije Zubković je svoje školovanje započeo u budimskoj srpskoj veroispovednoj školi, a nastavio je u gimnaziji, gde je 1898. maturirao.
Bogoslovski fakultet i doktorat je stekao 1903. godine u Černovicama. Iste godine se i zamonašio u manastiru Bezdinu. Godine 1911. postaje arhimandrit manastira. U periodu između 1903-1911. službovao je u Episkopiji temišvarskoj.
Za episkopa Eparhije budimske hirotonisan je 18. februara 1913. godine u Budimu, a sledećeg dana je ustoličen u Sentandreji, nasledivši presto svoga prethodnika, episkopa Lukijana Bogdanovića, koji je 22. septembra 1908. godine izabran za srpskog patrijarha.
Georgije Zubković je na čelu Eparhije budimske ostao sve do svoje smrti 11. aprila 1951. godine.
Episkop Zubković je nakon Prvog svetskog rata i raspada Austrougarske monarhije, pod uticajem Vlade u Beogradu bio pristalica i zagovornik „optiranja“ (dobrovoljnog iseljavanja) Srba iz Mađarske u Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca. Tako je pisao pisma svojim vernicima u kojima je propagirao da se Srbi u što većem broju presele u Kraljevinu SHS. Posledica toga poduhvata čak 70% mađarskih Srba je napustilo svoja vekovna ognjišta u Mađarskoj i preselilo se u maticu.
Druga velika neprilika sa kojim se suočavao tokom svoje službe bila je pojava tzv. Mađarske pravoslavne crkve, čiji je cilj bio da se Eparhija budimska odvoji od patrijaršije Srpske pravoslavne crkve. Posebno veliki pritisak bio je tokom Drugog svetskog rata.
Posle završetka Drugog svetskog rata episkop Zubković je živeo skromno u Sentandreji.
Ostavio je za sobom vrednu biblioteku koja sadrži više od 4.300 knjiga. Ona se danas čuva u Eparhijskom dvoru u Sentandreji i čini dagocenu kolekciju Arhiva Srpske pravoslavne Eparhije budimske.