Beli lavovi
| Beli lavovi | |
|---|---|
 kino poster | |
| Režija | Lazar Ristovski |
| Producent | Lazar Ristovski |
| Scenario | Lazar Ristovski priča Gordan Mihić |
| Uloge | Lazar Ristovski Gordan Kičić Hristina Popović Zorica Jovanović Vuk Kostić |
| Muzika | Tomo Babović |
| Fotografija | Milorad Glušica |
| Distribucija | Zillion Films |
| Datum(i) premijere | 27. aprila 2011. |
| Trajanje | 90 min. |
| Zemlja |  Srbija |
| Jezik | srpski |
| Beli lavovi na Internet Movie Database | |
Beli lavovi je srbijanska satirično-humoristična drama iz 2011. godine. Režirao ju je Lazar Ristovski, koji je napisao i scenario prema priči Gordana Mihića. Uz Ristovskog ostale uloge tumače Gordan Kičić, Hristina Popović, Zorica Jovanović, Vuk Kostić, Zorica Jovanović, Nikola Simić, Mira Banjac i Monika Kiš. Radnja je socijalne tematike te se odvija oko štrajkaša koji traži način da preživi nakon zatvaranje tvornice i sve teže ekonomske situacije u državi. Premijerno je prikazan 27. aprila 2011. godine u beogradskom Sava centru.
Radnja[uredi | uredi kod]
Radnici koji šest godina ne primaju platu legli su na prilazni put ispred svoje fabrike. Dile (Lazar Ristovski) je nezaposleni fabrički radnik i vođa sindikata. Njegov sin Gruja (Gordan Kičić), deset godina nezaposleni reditelj, igra striptiz i snima svadbe i sahrane kako bi preživeo i uštedeo dovoljno novca da snimi svoj prvi igrani film. Bela, nezaposlena operska pevačica i Grujina devojka, pokušava da zaradi pevajući operske arije po kućama. Film govori o propalim fabrikama i radnicima koje više nema ko da povede u neki bolji i pravedniji život.
Glavne uloge[uredi | uredi kod]
| Glumac | Lik |
|---|---|
| Lazar Ristovski | Dile |
| Gordan Kičić | Gruja |
| Hristina Popović | Bela |
| Zorica Jovanović | Savka |
| Vuk Kostić | Amonijak |
| Mira Banjac | Bakica |
| Nikola Simić | Dedica |
| Luka Jovanović | Haralampije |
| Aleksandar Filimonović | Džoksi |
| Milan Tomić | Portir |
| Monika Kiš | Devojka sa velikim grudima |
| Marko Jeremić | Mrzvoljni mladoženja |
| Vlasta Velisavljević | Stariji gospodin |
Kritike[uredi | uredi kod]
Druga režija Lazara Ristovskog je bleferski pucanj u prazno, neuspešni art-haus koji pokušava da se dodvori uz pomoć uobičajnih mamaca za domaću publiku... Beli lavovi su zamišljeni kao alegorična priča o problemima radničke klase, ali tu nema ni trunke iskrenosti. Socijalni komentar ne funkcioniše, a koketiranje sa komedijom još manje. Ristovski želi da se predstavi kao „čovek iz naroda“ i postavi se na čelo revolucije, ali mu to ne polazi za rukom... Bez obzira što je Ristovski pre početka snimanja poručio da će film biti snimljen po jednom od najboljih scenarija Gordana Mihića, usledila su prekrajanja koja su rezultirala da se iskusni scenarista gotovo u potpunosti povuče iz projekta. Na kraju je kao scenarista potpisan Ristovski, dok je Mihić naveden kao autor priče po kojoj je nastao film... Jedini razlog zbog koga bi ovaj film valjalo eventualno pogledati jesu grudi Monike Kiš.
– Đorđe Bajić[1]
Žanrovski formatirati Bele lavove nije ni malo lak zadatak. U suštini ovo je komedija sa elementima: avangarde, češkog češkanja socijalnih tema i snolikog realizma u nas negovanog od strane Kuste. U isto vreme ovo je i jedan angažovani film čija tamno crna priča svojom nenakostrešenom tragičnošću, ipak, može da parira post-jugoslovenskom „crnom talasu“ i ostvarenjima poput Male ili Tamna je noć u kojima smo otkrivali na koje sve podmukle načine jedna porodica može da zaroni glavu u sopstvenu povraćku. Naročito, ako je pritisnuta državnom cokulom.
– Slobodan Vujanović[2]
Lazar Ristovski je bio tumač glavne uloge u tematski srodnom, a daleko efektivnijem Žilnikovom delu Tako se kalio čelik s kraja osamdesetih. Ristovski u Belim Lavovima nastoji da redefiniše svoj lik i osnovna zbivanja iz tog Žilnikovog rada, ali sve ostaje na pukom pokušaju... Naime, Beli lavovi se teško filmom mogu i nazvati, jer Ristovski se ovde (ne)svesno opredelio na dramaturški neousresređen impresionistički scenario koji je zbir stilski nepomirljivih „rešenja“, opštih mesta, ishitrenosti, prvoloptaških dosetki, preglasne, ziheraške i previše afektirane glume i raznih drugih nesuvislih neodmerenosti... Autor Belih lavova zapravo stvara ljubavno pismo samome sebi, u krajnjem zbiru ponudivši nimalo privlačni samohvalospev. Ovoj paradi ego-tripa i manije veličine u kojoj se Ristovski (za tuđe novce) potvrđuje kao glumac (prisutan u gotovo svakom kadru) producent i scenarista se dosta toga moglo oprostiti da je krajnji ishod bio iole kvalitetniji film
– Zoran Janković[3]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ Đorđe Bajić (4.5. 2011). „Beli lavovi - Lazar Ristovski”. popboks.com. Arhivirano iz originala na datum 2013-09-02. Pristupljeno 2013-11-11.
- ↑ Slobodan Vujanović (4.5. 2011). „Beli lavovi - Srbija po Lazaru”. B92.
- ↑ Zoran Janković (9.5. 2011). „Kritika: Beli lavovi - Film u pokušaju”. yc.rs.[mrtav link]