Postizborne revolucije – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene |
|||
| Red 13: | Red 13: | ||
Osnovna razlika između ovih u svetskim medijima često publiciranih "narodnih buna" za razliku od onih mnogo manje znanih kao na primer u Azerbejdžanu ili Gruziji 2008 zbog također izbornih prevara se može naći u činjenici da su ove prve financirane od strane Sjedinjenih Američkih Država <ref name="nyt20001126">{{cite news|url=http://www.nytimes.com/library/magazine/home/20001126mag-serbia.html|title=Who Really Brought Down Milosevic? |accessdate=2008-02-08|publisher=New York Times|date=2000-11-26|first=Roger| last=Cohen}}</ref> <ref>{{http://groups.yahoo.com/group/beritamalaysia/message/64407 Soros to blame for my downfall: Shevardnadze}}</ref> s ciljem rušenja "neodgoravajućih" režima dok su ove druge pokušavale srušiti prozapadne režime |
Osnovna razlika između ovih u svetskim medijima često publiciranih "narodnih buna" za razliku od onih mnogo manje znanih kao na primer u Azerbejdžanu ili Gruziji 2008 zbog također izbornih prevara se može naći u činjenici da su ove prve financirane od strane Sjedinjenih Američkih Država <ref name="nyt20001126">{{cite news|url=http://www.nytimes.com/library/magazine/home/20001126mag-serbia.html|title=Who Really Brought Down Milosevic? |accessdate=2008-02-08|publisher=New York Times|date=2000-11-26|first=Roger| last=Cohen}}</ref> <ref>{{http://groups.yahoo.com/group/beritamalaysia/message/64407 Soros to blame for my downfall: Shevardnadze}}</ref> s ciljem rušenja "neodgoravajućih" režima dok su ove druge pokušavale srušiti prozapadne režime |
||
=="Regularni" izbori== |
|||
U vremenu kada su jedni izbori "ukradeni" dok su drugi "pošteni",a u gotovo svima se mogu naći veće ili manje nepravilnosti najproblematičnije pitanje je koji su koji. Po jednoj od popularnijih, neutralnih političkih teorija izbori su pošteni kada se njihovi rezultati poklapaju s većinom predizbornih procena <ref>{{http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2011/12/2011121165759137131.html Truth and falsifications in Russia}}</ref> . Ako se ta politička teorija uzme kao ispravna tada bi na primer Bjeloruski predsednički izbori 2010. godine bili nepošteni pošto je tamošnji predsednik Viktor Lukašenko dobio 80 % glasova iako je procena govorila o 40 % <ref>{{http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2011/12/2011121165759137131.html Truth and falsifications in Russia}}</ref> , dok su na primer oni Moldavski kojim počinje tamošnja politička kriza bili pošteni <ref name="osce_pressrelease">[http://www.osce.org/odihr/item_1_37139.html "Moldova's elections met many international standards, but further improvements are needed, observers say"]</ref>. što nije sprečilo tamošnje "narodne" demonstracije i rušenje vlade zbog navodne izborne prevare. |
|||
Verzija na datum 20 decembar 2011 u 16:35
Postizborne revolucije su događaji kada politička grupacija koja je izgubila izbore smatra da su oni bili nepošteni pa organizira odmah po objavi izbornih rezultata masovne demonstracije s ciljem rušenja vlade ili poništenja izbora. Ove revolucije su pre svega ograničene na područja bivših komunističkih država gdje su bile najčešće organizirane uz financijsku pomoć zapadnoevropskih država ili SADa.
Izborne prevare
"Zapadne države"
Samo pitanje izborne prevare je u ovom smislu vrlo kontroverzno pošto postoje drugačija razmišljanja o njemu u državama Evropske Unije, SAD-a i njima politički bliskih država od onih za područja bivših komunističkih država. Držeći se strogo zakona na primer američki predsednički izbori 2004 godine su barem na Aljaski žrtve izborne prevare pošto je tamo na izbornim mestima glasovalo veći broj osoba od onog koji je imao pravo glasa, ali su oni od izborne komisije proglašeni legalni http://www.huffingtonpost.com/shannyn-moore/stolen-election-in-alaska_b_141704.html Stolen Election from Alaska? što je od tamošnjih stanovnika prihvaćeno bez "narodne bune". U neku ruku slična izborno neregularna situacija postoji i u Hrvatskoj koja ima veći broj glasača nego stanovnika, a na izbornim listama se nalaze i umrle osobe. Kao i u ranije navedenom američkom primeru sve političke stranke i civilna udruženja zajedno s izbornom komisijom smatraju da su svi izbori bez obzira na taj "izborni problem" pošteni tako da u njoj ne dolazi "narodne bune".
Postkomunističke države
Početak "narodnih buna" u postkomunističkim državama zbog stvarnih ili navodnih izbornih prevara pada u 2000. godinu s pobunom organiziranom od Otpor|Otpora! protiv rezultata predsedničkih izbora u Srbiji. Uspeh te pobune koja rezultira padom režima Slobodana Miloševića rezultira koju godinu kasnije početkom takozvanih obojenih revolucija na području bivšeg Sovjetskog Saveza. Prva od njih je bila ona u Gruziju 2003 kada tokom i nakon parlamentarnih izbora Mihail Saakašvili bivši stipendist Stejt departmenta i njegova organizacija pozivaju na narodnu bunu zbog izborne prevare pošto je bio "samo" relativni pobednik izbora s 21 % osvojenih glasova. Ova narodna buna završava nakon par sedmica kasnije jurišanjem i osvajanjem gruzijskog parlamenta, nakon čega tadašnji predsednik Eduard Ševarnadze podnosi ostavku. Nakon te ostavke održavaju se "pošteni" predsednički izbori na kojima pobeđuje Mihail Saakašvili s 96 % "osvojenih" glasova.
Nakon ove dve revolucije ubrzo su došle po istom ključu revolucije u Ukrajini, Kirgistanu i Libanonu, Moldaviji kao i neuspešne revolucije u Bjelorusiju, Iranu i Uzbekistanu.
Osnovna razlika između ovih u svetskim medijima često publiciranih "narodnih buna" za razliku od onih mnogo manje znanih kao na primer u Azerbejdžanu ili Gruziji 2008 zbog također izbornih prevara se može naći u činjenici da su ove prve financirane od strane Sjedinjenih Američkih Država [1] [2] s ciljem rušenja "neodgoravajućih" režima dok su ove druge pokušavale srušiti prozapadne režime
"Regularni" izbori
U vremenu kada su jedni izbori "ukradeni" dok su drugi "pošteni",a u gotovo svima se mogu naći veće ili manje nepravilnosti najproblematičnije pitanje je koji su koji. Po jednoj od popularnijih, neutralnih političkih teorija izbori su pošteni kada se njihovi rezultati poklapaju s većinom predizbornih procena [3] . Ako se ta politička teorija uzme kao ispravna tada bi na primer Bjeloruski predsednički izbori 2010. godine bili nepošteni pošto je tamošnji predsednik Viktor Lukašenko dobio 80 % glasova iako je procena govorila o 40 % [4] , dok su na primer oni Moldavski kojim počinje tamošnja politička kriza bili pošteni [5]. što nije sprečilo tamošnje "narodne" demonstracije i rušenje vlade zbog navodne izborne prevare.
- ↑ Cohen, Roger (2000-11-26). „Who Really Brought Down Milosevic?”. New York Times. Pristupljeno 2008-02-08.
- ↑ Šablon:Http://groups.yahoo.com/group/beritamalaysia/message/64407 Soros to blame for my downfall: Shevardnadze
- ↑ Šablon:Http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2011/12/2011121165759137131.html Truth and falsifications in Russia
- ↑ Šablon:Http://www.aljazeera.com/indepth/opinion/2011/12/2011121165759137131.html Truth and falsifications in Russia
- ↑ "Moldova's elections met many international standards, but further improvements are needed, observers say"