Aquila (Drevni Rim)

Ovaj članak je dio serije: Oružane snage Drevnog Rima 800. pne. – 476. n.e.

Strukturna historija

Rimska vojska (Tipovi jedinica i činovi, legije, pomoćne snage, Generali, Limitanei, Comitatenses)

Rimska mornarica (Flote, Admirali)

Historija pohoda

Popis ratova i bitaka

Odlikovanja i kazne

Tehnološka historija

Vojno inženjerstvo (castra, Opsadne sprave, Lukovi, Ceste/putevi)

Osobna oprema

Politička historija

Strategija i taktika

Pješadijske taktike

Granice i fortifikacije (limes, Hadrijanov zid)

Moderna rekonstrukcija aquile.

Aquila (na latinskom: orao) je bila glavna oznaka, odnosno simbol pojedine rimske legije. Dužnost da je nosi i da se za nju brine je bila povjerena posebno odabranom legionaru koji je nosio titulu aquilifer ("orlonoša"). Svaka je legija smjela nositi samo jednu aquilu, i njeni pripadnici su morali činiti sve da spriječe njen gubitak, odnosno pad u neprijateljske ruke.

Aquila se razvila od simbola koje su, u svrhu signalizacije na bojištu, koristile manje rimske jedinice kao što su manipule. U doba Republike su takve simbole preuzele i legije, a osim orla su se kao simboli koristili vuk, Minoatur, konj i vepar. Godine 104. pne. je Gaj Marije je u svojim reformama ukinuo sve simbole osim orlova.

Orao se kao simbol u rimskoj vojsci održao sve do cara Konstantina koji je, prihvativši kršćanstvo, kao simbol svojih legija počeo koristiti križ. Aquile su se, međutim, održale i nakon toga, a u bizantskoj vojsci su se koristili simboli dvoglavog orla.