Rukopis

Oblik srednjovekovne rukopisne knjige bio je uglavnom kodeks. Rukopisne knjige nemaju naslovne stranice. Tekst je pisan u dva stupca na stranici besprekidno, bez odvajanja reci i on nije bio jednobojan – crn, vec je obicno bio crn i crven. Crnim slovima se pisao najveci deo teksta a crvenim naslovi, pocetna slova pojedinih poglavlja, sve ono sto se htelo narocito naglasiti a zatim i ispravke. Upotrebljavale su se i druge boje . Rukopisni kodeksi su prepisivani u hriscanskim crkvama i manastirima. Prpisivao ih je kaludjer pisar. Povremeno su slikali slike svtaca i biblijske scene. To su tzv. Minijature, a sam nacin takvog ukrasavanje zove se iluminiranje.

Krajem 12 veka i pocetkom 13 u procesu pisanja knjiga nastaje raspodela rada. Jedno lice pisar,- pisao je slova. Oni su ostavljali prazno mesto za ispisivanje naslovnih redova i za slikanje inicijala i minijatura.

Posto rukopisna knjiga nije imala naslov, svaki prvi red na pocetku poglavlja imao je ulogu unurtasnjeg naslova i ispisivan je crvenom bojom veecim slovima od ostalih redova. Ovi redovi su se zvali RUBRIKA a umetnik koji ih je pisao RUBRIKATOR. Na pocetku svakog poglavalja pored rubrike, nalazilo se i veliko pocetno slovo – inicijal.

Knjige su povezivana u drvene korice koje su na uglovima okovane metalom a na zadnjoj korici nalazila su se cetiri metalna klina, rasporedjena po uglovima, koji su odizali knjigu od podloge da se ne bi ostetila. Kasnije su te drvene korice presvlacene kozom sa istim metalnim delovima. U kozu bi se utiskivalo i zlato, srebreo, drago kamenje.