Patrijarh srpski German – razlika između verzija
| Red 20: | Red 20: | ||
Čin [[arhijerej]]ske [[hirotonija|hirotonije]] izvršio je, [[15. juli|15. jula]] [[1951]]. godine, [[patrijarh srpski Vikentije (Prodanov)|patrijarh srpski Vikentije]] uz učešće [[episkop]]a šumadijskog Valerijana, srijemskog Nikanora i banjalučkog Vasilija. Novoizabrani episkop German je, u isto vrijeme, primio i dužnost glavnog sekretara Svetog arhijerejskog sinoda, koju je vršio sve do izbora za episkopa žičkog [[1956]]. U isto vrijeme, uređivao je "Glasnik", službeni list [[Srpska pravoslavna crkva|Srpske pravoslavne crkve]]. Na zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora [[1952]]. godine izabran je za episkopa budimskog. Poslije smrti [[Nikolaj Velimirović|episkopa žičkog Nikolaja]], 1956, episkop German izabran je za episkopa žičkog. |
Čin [[arhijerej]]ske [[hirotonija|hirotonije]] izvršio je, [[15. juli|15. jula]] [[1951]]. godine, [[patrijarh srpski Vikentije (Prodanov)|patrijarh srpski Vikentije]] uz učešće [[episkop]]a šumadijskog Valerijana, srijemskog Nikanora i banjalučkog Vasilija. Novoizabrani episkop German je, u isto vrijeme, primio i dužnost glavnog sekretara Svetog arhijerejskog sinoda, koju je vršio sve do izbora za episkopa žičkog [[1956]]. U isto vrijeme, uređivao je "Glasnik", službeni list [[Srpska pravoslavna crkva|Srpske pravoslavne crkve]]. Na zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora [[1952]]. godine izabran je za episkopa budimskog. Poslije smrti [[Nikolaj Velimirović|episkopa žičkog Nikolaja]], 1956, episkop German izabran je za episkopa žičkog. |
||
Na patrijaraškom tronu naslijedio je patrijarha Vikentija, [[13. septembar|13. septembra]] [[1958]]. U periodu [[SFRJ]], izvršena je dosledna [[sekularizacija]] društva, Crkva je bila odvojena od države i predstavljala je isključivo versku instituciju, što je patrijarh German poštovao. Radio je na otvaranju bogoslovije i u izdavanju crkvenih listova za vjersko prosvjećivanje svog naroda. Kada je nakon [[Tito]]ve smrti, [[1982]]. godine, skupina nacionalistički orjentiranih sveštenika optužila crkvu da je režimska i tražila da izađe iz pasivizacije, patrijarh German im je jasno odgovorio: |
Na patrijaraškom tronu naslijedio je patrijarha Vikentija, [[13. septembar|13. septembra]] [[1958]]. U periodu [[SFRJ]], izvršena je dosledna [[sekularizacija]] društva, Crkva je bila odvojena od države i predstavljala je isključivo versku instituciju, što je patrijarh German poštovao. Radio je na otvaranju bogoslovije i u izdavanju crkvenih listova za vjersko prosvjećivanje svog naroda. [[15. april]]a [[1967]]. godine počinje da izlazi "[[Pravoslavlje (novine)|Pravoslavlje]]", novine srpske patrijaršije, s blagoslovom patrijarha Germana. Kada je nakon [[Tito]]ve smrti, [[1982]]. godine, skupina nacionalistički orjentiranih sveštenika optužila crkvu da je režimska i tražila da izađe iz pasivizacije, patrijarh German im je jasno odgovorio: |
||
{{citat|Srpska pravoslavna crkva se u socijalističkoj Jugoslaviji drži reda i poretka.<ref name="Balkan bluz">[http://www.e-novine.com/feljton/32506-Duhovni-krov-Velike-Srbije.html Duhovni krov "Velike Srbije"]</ref>}} |
{{citat|Srpska pravoslavna crkva se u socijalističkoj Jugoslaviji drži reda i poretka.<ref name="Balkan bluz">[http://www.e-novine.com/feljton/32506-Duhovni-krov-Velike-Srbije.html Duhovni krov "Velike Srbije"]</ref>}} |
||
Verzija na datum 26 august 2011 u 02:48
| Patrijarh German (Đorić) | |
|---|---|
| Datoteka:Patrijarh german.jpg | |
| Rođenje | 19. august 1899 |
| Smrt | 27. 8. 1991. (dob: 92) Beograd |
Patrijarh German (svjetovno ime Hranislav Đorić) je bio patrijarh Srpske pravoslavne crkve u periodu SFRJ.
Bio je 32 godine patrijarh Srpske pravoslavne crkve od 1958. do 1990.
Život
Hranislav je rođen 19. augusta 1899. u Jošaničkoj Banji, Srbija, od oca Mihaila, učitelja (koji je kasnije rukopoložen za svećenika) i majke Cvete. Osnovnu školu završava u Kruševcu, a bogosloviju, u Beogradu i Sremskim Karlovcima 1921. Izvjesno vrijeme je studirao pravo u Parizu, a potom je završio Pravoslavni bogoslovski fakultet u Beogradu (1942. godine).
U čin đakona rukopoložio ga je episkop žički Jefrem. Predavao je vjeronauk u čačanskoj gimnaziji. Iz zdravstvenih razloga napustio je crkveno-administrativnu službu i pošto je rukopoložen u čin prezvitera, 1927, postavljen je za paroha u Miokovcima. Na ovoj parohiji je ostao do 1931. godine, a tada je premješten u Vrnjačku Banju. Poslije izbora patrijarha Gavrila, 1938, postavljen je za referenta Svetog arhijerejskog sinoda. Nakon toga je izabran za vikarnog episkopa moravičkog. Kao udovog svećenika, zamonašio ga je u manastiru Studenici episkop šumadijski Valerijan davši mu ime German.
Čin arhijerejske hirotonije izvršio je, 15. jula 1951. godine, patrijarh srpski Vikentije uz učešće episkopa šumadijskog Valerijana, srijemskog Nikanora i banjalučkog Vasilija. Novoizabrani episkop German je, u isto vrijeme, primio i dužnost glavnog sekretara Svetog arhijerejskog sinoda, koju je vršio sve do izbora za episkopa žičkog 1956. U isto vrijeme, uređivao je "Glasnik", službeni list Srpske pravoslavne crkve. Na zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora 1952. godine izabran je za episkopa budimskog. Poslije smrti episkopa žičkog Nikolaja, 1956, episkop German izabran je za episkopa žičkog.
Na patrijaraškom tronu naslijedio je patrijarha Vikentija, 13. septembra 1958. U periodu SFRJ, izvršena je dosledna sekularizacija društva, Crkva je bila odvojena od države i predstavljala je isključivo versku instituciju, što je patrijarh German poštovao. Radio je na otvaranju bogoslovije i u izdavanju crkvenih listova za vjersko prosvjećivanje svog naroda. 15. aprila 1967. godine počinje da izlazi "Pravoslavlje", novine srpske patrijaršije, s blagoslovom patrijarha Germana. Kada je nakon Titove smrti, 1982. godine, skupina nacionalistički orjentiranih sveštenika optužila crkvu da je režimska i tražila da izađe iz pasivizacije, patrijarh German im je jasno odgovorio:
Srpska pravoslavna crkva se u socijalističkoj Jugoslaviji drži reda i poretka.[1]
Jedna od njegovih najvećih zasluga je ta što je uspio izboriti se za nastavak izgradnje Hrama Svetog Save u Beogradu, poslije višedesetljetne borbe gradnja je odobrena 1984. Zabilježeno je da je 88 puta patrijarh German podnosio molbu i vodio razgovore sa raznim nivoima vlasti, dok se nije izborio za nastavak gradnje, poslije 26 godina njegove službe. Izgradnja hrama je ponovo počela kada je 12. maja 1985.[2]
Kada je 1989. godine slomio kuk bio je to početak bolesti koja je trajala do kraja njegovog života. Prema mišljenju liječnika sa nije više bio u stanju da obavlja složene crkvene dužnosti i arhijereji su donijeli odluku da biraju novog patrijarha, krajem 1990. godine. Patrijarh German se upokojio 27. augusta 1991 i sahranjen je unutar Crkve Svetog Marka u Beogradu.
Njegov nasljednik na patrijaršijskom tronu je patrijarh Pavle.
Izvori
- ↑ Duhovni krov "Velike Srbije"
- ↑ Milan D. Janković, "Patrijarh srpski German u životu i borbi za Spomen-hram", Beograd 2001.
Također pogledajte
Vanjske veze
Žičko-pećki arhiepiskopi (1219-1337):
Sveti Sava • Arsenije I Sremac • Sveti Sava II • Danilo I • Joanikije I • Jevstatije I • Jakov • Jevstatije II • Sveti Sava III • Nikodim • Danilo II • Joanikije II
Pećki patrijarsi (1346-1463):
Joanikije II • Sava IV • Jefrem • Spiridon • Danilo III • Sava V • Danilo IV • Kirilo • Nikon • Teofan • Nikodim II • Arsenije II
Pećki patrijarsi (1557-1766):
Makarije Sokolović • Antonije Sokolović • Gerasim Sokolović • Savatije Sokolović • Jerotej Sokolović • Filip Sokolović • Jovan • Pajsije Janjevac • Gavrilo I Rajić • Maksim Skopljanac • Arsenije III Crnojević • Kalinik I • Atanasije I • Mojsije Rajović • Arsenije IV Jovanović • Joanikije III Karadža • Atanasije II Gavrilović • Gavrilo II Sarajevac • Gavrilo III • Vikentije Stefanović • Pajsije II Grk • Gavrilo IV Grk • Kirilo II • Vasilije Jovanović-Brkić • Kalinik II Grk
Karlovački mitropoliti i patrijarsi (1690-1920):
Arsenije III Crnojević • Isaija Đaković • Sofronije Podgoričanin • Vikentije Popović • Mojsije Petrović • Vićentije Jovanović • Arsenije IV Jovanović • Isaija Antonović • Pavle Nenadović • Jovan Đorđević • Vićentije Jovanović Vidak • Mojsije Putnik • Stefan Stratimirović • Stefan Stanković • Josif Rajačić • Samuilo Maširević • Prokopije Ivačković • German Anđelić • Georgije Branković • Lukijan Bogdanović
Beogradski mitropoliti (1831-1920):
Melentije Pavlović • Petar Jovanović • Mihailo Jovanović • Teodosije Mraović • Inokentije Pavlović • Dimitrije Pavlović
Patrijarsi Srpske pravoslavne crkve (1920- ):
Dimitrije • Varnava • Gavrilo (V) • Vikentije (II) • German • Pavle • Irinej