Patrijarh srpski German – razlika između verzija
mNema sažetka izmjene |
citat |
||
| Red 20: | Red 20: | ||
Čin [[arhijerej]]ske [[hirotonija|hirotonije]] izvršio je, [[15. juli|15. jula]] [[1951]]. godine, [[patrijarh srpski Vikentije (Prodanov)|patrijarh srpski Vikentije]] uz učešće [[episkop]]a šumadijskog Valerijana, srijemskog Nikanora i banjalučkog Vasilija. Novoizabrani episkop German je, u isto vrijeme, primio i dužnost glavnog sekretara Svetog arhijerejskog sinoda, koju je vršio sve do izbora za episkopa žičkog [[1956]]. U isto vrijeme, uređivao je "Glasnik", službeni list [[Srpska pravoslavna crkva|Srpske pravoslavne crkve]]. Na zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora [[1952]]. godine izabran je za episkopa budimskog. Poslije smrti [[Nikolaj Velimirović|episkopa žičkog Nikolaja]], 1956, episkop German izabran je za episkopa žičkog. |
Čin [[arhijerej]]ske [[hirotonija|hirotonije]] izvršio je, [[15. juli|15. jula]] [[1951]]. godine, [[patrijarh srpski Vikentije (Prodanov)|patrijarh srpski Vikentije]] uz učešće [[episkop]]a šumadijskog Valerijana, srijemskog Nikanora i banjalučkog Vasilija. Novoizabrani episkop German je, u isto vrijeme, primio i dužnost glavnog sekretara Svetog arhijerejskog sinoda, koju je vršio sve do izbora za episkopa žičkog [[1956]]. U isto vrijeme, uređivao je "Glasnik", službeni list [[Srpska pravoslavna crkva|Srpske pravoslavne crkve]]. Na zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora [[1952]]. godine izabran je za episkopa budimskog. Poslije smrti [[Nikolaj Velimirović|episkopa žičkog Nikolaja]], 1956, episkop German izabran je za episkopa žičkog. |
||
Na patrijaraškom tronu naslijedio je patrijarha Vikentija, [[13. septembar|13. septembra]] [[1958]]. |
Na patrijaraškom tronu naslijedio je patrijarha Vikentija, [[13. septembar|13. septembra]] [[1958]]. U periodu [[SFRJ]], izvršena je dosledna [[sekularizacija]] društva, Crkva je bila odvojena od države i predstavljala je isključivo versku instituciju, što je patrijarh German poštovao. Radio je na otvaranju bogoslovije i u izdavanju crkvenih listova za vjersko prosvjećivanje svog naroda. Kada je nakon [[Tito]]ve smrti, [[1982]]. godine, skupina nacionalistički orjentiranih sveštenika optužila crkvu da je režimska i tražila da izađe iz pasivizacije, patrijarh German im je jasno odgovorio: |
||
{{citat|Srpska pravoslavna crkva se u socijalističkoj Jugoslaviji drži reda i poretka.<ref name="Balkan bluz">[http://www.e-novine.com/feljton/32506-Duhovni-krov-Velike-Srbije.html Duhovni krov "Velike Srbije"]</ref>}} |
|||
| ⚫ | Jedna od njegovih najvećih zasluga je ta što je uspio izboriti se za nastavak izgradnje [[Hram Svetog Save|Hrama Svetog Save]] u Beogradu, poslije višedesetljetne borbe gradnja je odobrena [[1984]]. Zabilježeno je da je 88 puta patrijarh German podnosio molbu i vodio razgovore sa raznim nivoima vlasti, dok se nije izborio za nastavak gradnje, poslije 26 godina njegove službe. Izgradnja hrama je ponovo počela kada je [[12. maj]]a [[1985]]. |
||
| ⚫ | Jedna od njegovih najvećih zasluga je ta što je uspio izboriti se za nastavak izgradnje [[Hram Svetog Save|Hrama Svetog Save]] u Beogradu, poslije višedesetljetne borbe gradnja je odobrena [[1984]]. Zabilježeno je da je 88 puta patrijarh German podnosio molbu i vodio razgovore sa raznim nivoima vlasti, dok se nije izborio za nastavak gradnje, poslije 26 godina njegove službe. Izgradnja hrama je ponovo počela kada je [[12. maj]]a [[1985]].<ref>Milan D. Janković, "''Patrijarh srpski German u životu i borbi za Spomen-hram''", Beograd [[2001]].</ref> |
||
Kada je [[1989]]. godine slomio kuk bio je to početak bolesti koja je trajala do kraja njegovog života. Prema mišljenju liječnika sa nije više bio u stanju da obavlja složene crkvene dužnosti i arhijereji su donijeli odluku da biraju novog patrijarha, krajem 1990. godine. Patrijarh German se upokojio [[27. august]]a [[1991]] i sahranjen je unutar [[Svetog Marka Crkva|Crkve Svetog Marka]] u [[Beograd]]u. |
Kada je [[1989]]. godine slomio kuk bio je to početak bolesti koja je trajala do kraja njegovog života. Prema mišljenju liječnika sa nije više bio u stanju da obavlja složene crkvene dužnosti i arhijereji su donijeli odluku da biraju novog patrijarha, krajem 1990. godine. Patrijarh German se upokojio [[27. august]]a [[1991]] i sahranjen je unutar [[Svetog Marka Crkva|Crkve Svetog Marka]] u [[Beograd]]u. |
||
| Red 28: | Red 30: | ||
Njegov nasljednik na patrijaršijskom tronu je [[Patrijarh srpski Pavle|patrijarh Pavle]]. |
Njegov nasljednik na patrijaršijskom tronu je [[Patrijarh srpski Pavle|patrijarh Pavle]]. |
||
== |
== Izvori == |
||
{{Izvori}} |
|||
* [[Protojerej]]-[[protojerej-stavrofor|stavrofor]] Milana D. Jankovića, "''Patrijarh srpski German u životu i borbi za Spomen-hram''", Beograd 2001. |
|||
== Također pogledajte == |
== Također pogledajte == |
||
* [[Kršćanstvo]] |
|||
* [[Pravoslavlje]] |
|||
* [[Srpska pravoslavna crkva]] |
* [[Srpska pravoslavna crkva]] |
||
* [[Srpska pravoslavna crkva u SFRJ]] |
|||
== Vanjske veze == |
== Vanjske veze == |
||
Verzija na datum 16 august 2011 u 14:14
| Patrijarh German (Đorić) | |
|---|---|
| Datoteka:Patrijarh german.jpg | |
| Rođenje | 19. august 1899 |
| Smrt | 27. 8. 1991. (dob: 92) Beograd |
Patrijarh German (svjetovno ime Hranislav Đorić) je bio patrijarh Srpske pravoslavne crkve u periodu SFRJ.
Bio je 32 godine patrijarh Srpske pravoslavne crkve od 1958. do 1990.
Život
Hranislav je rođen 19. augusta 1899. u Jošaničkoj Banji, Srbija, od oca Mihaila, učitelja (koji je kasnije rukopoložen za svećenika) i majke Cvete. Osnovnu školu završava u Kruševcu, a bogosloviju, u Beogradu i Sremskim Karlovcima 1921. Izvjesno vrijeme je studirao pravo u Parizu, a potom je završio Pravoslavni bogoslovski fakultet u Beogradu (1942. godine).
U čin đakona rukopoložio ga je episkop žički Jefrem. Predavao je vjeronauk u čačanskoj gimnaziji. Iz zdravstvenih razloga napustio je crkveno-administrativnu službu i pošto je rukopoložen u čin prezvitera, 1927, postavljen je za paroha u Miokovcima. Na ovoj parohiji je ostao do 1931. godine, a tada je premješten u Vrnjačku Banju. Poslije izbora patrijarha Gavrila, 1938, postavljen je za referenta Svetog arhijerejskog sinoda. Nakon toga je izabran za vikarnog episkopa moravičkog. Kao udovog svećenika, zamonašio ga je u manastiru Studenici episkop šumadijski Valerijan davši mu ime German.
Čin arhijerejske hirotonije izvršio je, 15. jula 1951. godine, patrijarh srpski Vikentije uz učešće episkopa šumadijskog Valerijana, srijemskog Nikanora i banjalučkog Vasilija. Novoizabrani episkop German je, u isto vrijeme, primio i dužnost glavnog sekretara Svetog arhijerejskog sinoda, koju je vršio sve do izbora za episkopa žičkog 1956. U isto vrijeme, uređivao je "Glasnik", službeni list Srpske pravoslavne crkve. Na zasjedanju Svetog arhijerejskog sabora 1952. godine izabran je za episkopa budimskog. Poslije smrti episkopa žičkog Nikolaja, 1956, episkop German izabran je za episkopa žičkog.
Na patrijaraškom tronu naslijedio je patrijarha Vikentija, 13. septembra 1958. U periodu SFRJ, izvršena je dosledna sekularizacija društva, Crkva je bila odvojena od države i predstavljala je isključivo versku instituciju, što je patrijarh German poštovao. Radio je na otvaranju bogoslovije i u izdavanju crkvenih listova za vjersko prosvjećivanje svog naroda. Kada je nakon Titove smrti, 1982. godine, skupina nacionalistički orjentiranih sveštenika optužila crkvu da je režimska i tražila da izađe iz pasivizacije, patrijarh German im je jasno odgovorio:
Srpska pravoslavna crkva se u socijalističkoj Jugoslaviji drži reda i poretka.[1]
Jedna od njegovih najvećih zasluga je ta što je uspio izboriti se za nastavak izgradnje Hrama Svetog Save u Beogradu, poslije višedesetljetne borbe gradnja je odobrena 1984. Zabilježeno je da je 88 puta patrijarh German podnosio molbu i vodio razgovore sa raznim nivoima vlasti, dok se nije izborio za nastavak gradnje, poslije 26 godina njegove službe. Izgradnja hrama je ponovo počela kada je 12. maja 1985.[2]
Kada je 1989. godine slomio kuk bio je to početak bolesti koja je trajala do kraja njegovog života. Prema mišljenju liječnika sa nije više bio u stanju da obavlja složene crkvene dužnosti i arhijereji su donijeli odluku da biraju novog patrijarha, krajem 1990. godine. Patrijarh German se upokojio 27. augusta 1991 i sahranjen je unutar Crkve Svetog Marka u Beogradu.
Njegov nasljednik na patrijaršijskom tronu je patrijarh Pavle.
Izvori
- ↑ Duhovni krov "Velike Srbije"
- ↑ Milan D. Janković, "Patrijarh srpski German u životu i borbi za Spomen-hram", Beograd 2001.