Sekst Pompej – razlika između verzija

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Interaktivna pretraga historije
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
m r2.7.1) (robot Dodaje: sr:Секст Помпеј
BokicaK (razgovor | doprinos)
9.240 izmena
Nema sažetka izmjene
Red 1: Red 1:
'''Sekst Pompej''' (''Sextus Pompeius Magnus Pius'', 67. pne. - 35. pne.) je bio [[Rimska Republika|rimski]] vojskovođa iz vremena kraja Republike, poznat kao sin [[Pompej]]a i posljednji [[optimati|optimatski]] vođa koji je pružao organizirani otpor [[Julije Cezar|Cezaru]] i njegovim nasljednicima.
'''Sekst Pompej''' (''Sextus Pompeius Magnus Pius'', 67. pne. - 35. pne.) je bio [[Rimska Republika|rimski]] vojskovođa iz vremena kraja Republike, poznat kao sin [[Pompej]]a i posljednji [[optimati|optimatski]] vođa koji je pružao organizirani otpor [[Julije Cezar|Cezaru]] i njegovim nasljednicima.


Kada je godine 49. pne. neprijateljstvo njegovog oca i Cezara preraslo u [[Cezarov građanski rat|građanski rat]], mladi Sekst se ispočetka nije u njega uključio nego ostao u Rimu pod paskom majke [[Kornelija Metela|Kornelije Metele]]. Nakon što je Pompej godine 48. pne. poražen kod [[Bitka kod Farsala|Farsala]], Sekst i Kornelija su mu se pridružili u kratkotrajnom egzilu na [[Lezbos]]u, ali ga nisu pratili u Egipat gdje je nedugo potom ubijen. Sekst se poslije toga priključio bratu [[Gnej Pompej|Gneju]] i drugim pompejancima koji su organizirali otpor Cezaru u [[Afrika (rimska provincija)|Africi]]. Sekst je poslije organizirao pompejansko uporište na [[Baleari]]ma. Nakon poraza pompejanaca kod Tapsa, Gnej mu se pridružio na Balearima te su zajedno digli anti-cezarovsku pobunu u [[Hispanija|Hispaniji]], ugušenu u [[Bitka kod Munde|bitci kod Munde]] 17. marta 45. pne. Nedugo nakon nje Gnej je uhvaćen i pogubljen, ali se Gnej uspio skloniti na [[Sicilija|Siciliju]] gdje se ispočetka izdržavao piraterijom.
Kada je godine 49. pne. neprijateljstvo njegovog oca i Cezara preraslo u [[Cezarov građanski rat|građanski rat]], mladi Sekst se ispočetka nije u njega uključio nego ostao u Rimu pod paskom majke [[Kornelija Metela|Kornelije Metele]]. Nakon što je Pompej godine 48. pne. poražen kod [[Bitka kod Farsala|Farsala]], Sekst i Kornelija su mu se pridružili u kratkotrajnom egzilu na [[Lezbos]]u, ali ga nisu pratili u Egipat gdje je nedugo potom ubijen. Sekst se poslije toga priključio bratu [[Gnej Pompej|Gneju]] i drugim pompejancima koji su organizirali otpor Cezaru u [[Afrika (rimska provincija)|Africi]]. Sekst je poslije organizirao pompejansko uporište na [[Baleari]]ma. Nakon poraza pompejanaca kod Tapsa, Gnej mu se pridružio na Balearima te su zajedno digli anti-cezarovsku pobunu u [[Hispanija|Hispaniji]], ugušenu u [[Bitka kod Munde|bitci kod Munde]] 17. marta 45. pne. Nedugo nakon nje Gnej je uhvaćen i pogubljen, ali se Sekst uspio skloniti na [[Sicilija|Siciliju]] gdje se ispočetka izdržavao piraterijom.


Ubistvo Cezara 15. marta 44. pne., međusobni sukobi cezarovaca te [[Oslobodilački građanski rat]] su Sekstu omogućili da bez ometanja sagradi vojsku i flotu na Siciliji s kojom će se poslije suprostaviti [[Drugi trijumvirat|Drugom trijumviratu]]. Iako nije mogao ugroziti trijumvire, uz pomoć admirala [[Manas (admiral)|Manasa]] je 40. pne. preoteo Sardiniju od [[Oktavijan August|Oktavijanove]] vlasti. Suočen s problemima kao što je Fulvijin rat, ali i nastojanju da [[Marko Antonije|Marku Antoniju]] pomogne u sukobu s [[Parti]]ma, Oktavijan je u Mizenu sa Sekstom sklopio mir, priznavši mu vlast nad Sicilijom.
Ubistvo Cezara 15. marta 44. pne., međusobni sukobi cezarovaca te [[Oslobodilački građanski rat]] su Sekstu omogućili da bez ometanja sagradi vojsku i flotu na Siciliji s kojom će se poslije suprostaviti [[Drugi trijumvirat|Drugom trijumviratu]]. Iako nije mogao ugroziti trijumvire, uz pomoć admirala [[Manas (admiral)|Manasa]] je 40. pne. preoteo Sardiniju od [[Oktavijan August|Oktavijanove]] vlasti. Suočen s problemima kao što je Fulvijin rat, ali i nastojanju da [[Marko Antonije|Marku Antoniju]] pomogne u sukobu s [[Parti]]ma, Oktavijan je u Mizenu sa Sekstom sklopio mir, priznavši mu vlast nad Sicilijom.

Verzija na datum 8 august 2011 u 07:16

Sekst Pompej (Sextus Pompeius Magnus Pius, 67. pne. - 35. pne.) je bio rimski vojskovođa iz vremena kraja Republike, poznat kao sin Pompeja i posljednji optimatski vođa koji je pružao organizirani otpor Cezaru i njegovim nasljednicima.

Kada je godine 49. pne. neprijateljstvo njegovog oca i Cezara preraslo u građanski rat, mladi Sekst se ispočetka nije u njega uključio nego ostao u Rimu pod paskom majke Kornelije Metele. Nakon što je Pompej godine 48. pne. poražen kod Farsala, Sekst i Kornelija su mu se pridružili u kratkotrajnom egzilu na Lezbosu, ali ga nisu pratili u Egipat gdje je nedugo potom ubijen. Sekst se poslije toga priključio bratu Gneju i drugim pompejancima koji su organizirali otpor Cezaru u Africi. Sekst je poslije organizirao pompejansko uporište na Balearima. Nakon poraza pompejanaca kod Tapsa, Gnej mu se pridružio na Balearima te su zajedno digli anti-cezarovsku pobunu u Hispaniji, ugušenu u bitci kod Munde 17. marta 45. pne. Nedugo nakon nje Gnej je uhvaćen i pogubljen, ali se Sekst uspio skloniti na Siciliju gdje se ispočetka izdržavao piraterijom.

Ubistvo Cezara 15. marta 44. pne., međusobni sukobi cezarovaca te Oslobodilački građanski rat su Sekstu omogućili da bez ometanja sagradi vojsku i flotu na Siciliji s kojom će se poslije suprostaviti Drugom trijumviratu. Iako nije mogao ugroziti trijumvire, uz pomoć admirala Manasa je 40. pne. preoteo Sardiniju od Oktavijanove vlasti. Suočen s problemima kao što je Fulvijin rat, ali i nastojanju da Marku Antoniju pomogne u sukobu s Partima, Oktavijan je u Mizenu sa Sekstom sklopio mir, priznavši mu vlast nad Sicilijom.

Taj je aranžman, međutim, bio kratak. Suočen s kvarenjem odnosa sa Antonijem, Oktavijan je nastojao riješiti sicilijanski problem. Godine 37. pne. je pokrenut novi pohod na Siciliju, koji nije imao uspjeha sve dok na čelo Oktavijanove flote nije stao daroviti Marko Agripa. On je u bitci kod Nauloha 36. pne. uništio Pompejevu flotu. Pompej se sklonio u Malu Aziju.

Godine 35. pne. je uhvaćen u Miletu gdje ga je Marko Ticije, Antonijev pomoćnik, dao pogubiti bez suđenja. Taj je čin Oktavijan koristio u propagandne svrhe protiv Antonija u vrijeme rata Istoka i Zapada.


Reference

Eksterni linkovi

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Sekst_Pompej&oldid=808759