Vojislav Šešelj – razlika između verzija
m robot kozmetičke promjene |
m Bot: Automatska zamjena teksta (-sš +š) |
||
| Red 91: | Red 91: | ||
{{Lifetime|1954| | |
{{Lifetime|1954| |Sšešelj, Vojislav}} |
||
[[Kategorija:Srpski političari]] |
[[Kategorija:Srpski političari]] |
||
Verzija na datum 17 septembar 2014 u 20:22
| Vojislav Šešelj Војислав Шешељ | |
|---|---|
 | |
| Rođenje | 11. 10. 1954. Sarajevo, NR BiH, FNRJ |
| Nacionalnost | Srbija |
| Ostala imena | Voja |
| Obrazovanje | pravnik |
| Alma mater | Univerzitet u Sarajevu |
| Zanimanje | predsjednik SRS |
| Politička partija | Srpska radikalna stranka |
| Vjeroispovijest | Pravoslavac |
| Suprug/a | Jadranka Šešelj |
| Djeca | Nikola, Aleksandar, Mihailo, Vladimir |
| Website www.vseselj.com | |
Vojislav Šešelj (Sarajevo, 11. oktobar 1954.), je srpski nacionalistički političar, četnički vojvoda i predsjednik Srpske radikalne stranke, poznat po svome zalaganju za stvaranje Velike Srbije i čovek koji je obrukao tribunal u Hagu, pokazavši da je u pitanju politički i marionetski sud koji podiže lažne optužnice i dovodi lažne svedoke.
Pred Međunarodnim krivičnim sudom je optužen, kao jedan od učesnika udruženog zločinačkog poduhvata, za ratne zločine počinjene protiv civilnog stanovništva Hrvatske, Vojvodine i BiH.
Biografija
Šešelj je u Sarajevu diplomirao na Pravnom fakultetu, 1976. godine. Na istom fakultetu je magistrirao 1977, a doktorirao u Beogradu 1979. godine čime je postao najmlađi doktor pravnih znanosti u Jugoslaviji.[nedostaje referenca] Karijeru je započeo kao asistent na sarajevskom fakultetu gdje se već 1981. godine našao u problemima zbog svoje žestoke kritike diplomskog rada svojeg kolege i budućeg predsednika Republike Srpke Branka Miljuša što dovodi do Šešeljevog izbacivanja iz komunističke partije 1981. godine,a 1984. godine će biti izbačen s univerziteta i uhapšen zbog nacionalizma. Osuđen je na osam godina, ali mu je ubrzo kazna smanjena na dvije godine. Pušten je 1986. godine, kada odlazi u Beograd gdje uspostavlja veze sa srpskim nacionalističkim krugovima prema tadasnjoj zvanicnoj komunistickoj propagandi. Krajem 80-ih, držao je naučna predavanja Srbima u Sjedinjenim američkim državama i zapadnoj Evropi. Četnički vojvoda iz Drugog svjetskog rata, Momčilo Đujić, dodelio je Šešelju 1989. godine titulu četničkog vojvode koja mu je kasnije oduzeta.
Iste godine, Šešelj je zajedno sa svojim kumom Vukom Draškovićem osnovao političku stranku pod nazivom Srpska Narodna Obnova(SNO). Međutim, vrlo brzo, Šešelj i Drašković su se politicki sukobili i stranka se podelila. Iduće 1990. godine, Šešelj je osnovao Srpski četnički pokret, koji je zabranjen. Te godine, Šešelj je uhapšen zbog pokušaja rušenja Kuće cveća u kojoj je sahranjen predsjednik Jugoslavije Josip Broz Tito. Dok je bio u zatvoru, ucestvovao je na prvim višestranačim izborima za predsednika Srbije (koji su održani 9. decembra '90) i osvojio oko 90.000 glasova.
Uloga u jugoslovenskim ratovima
Februara 1991. godine, Šešelj osniva Srpsku radikalnu stranku. Nekoliko meseci kasnije, prvi put je izabran za poslanika u Skupštini Srbije. 31.3. 1991. Šešelj je posetio Vukovar. Idućeg dana, 1.4. 1991., šešeljevci su se smestili u susednom Borovu. 21.4. Šešelj je održao govor mržnje u selu Jagodnjak.[1]
U intervjuju za Večernje novosti od 19. novembra 1991 Šešelj je podržao, u ime Srpske radikalne stranke, „odluku naroda Dubrovnika, Cavtata i Konavla o ponovnom uspostavljanju dubrovačke republike i njihovu želju da ostanu u Jugoslaviji”, čime je pravdao Opsada Dubrovnika koja je bila tu toku. On je istakao da SRS nema ništa protiv razmeštanja plavih šlemova, ali samo na zapadnim granicama srpskim, na liniji Karlobag–Karlovac–Ogulin–Virovitica, a nikako na granicama "Titove Jugoslavije". Šešelj je takođe upozorio pripadnike "šiptarske nacionalne manjine" i Hrvate čiji su članovi porodica bili dobrovoljci u zengama "da im ni porodicama nije mesto na Kosmetu".[2] Takođe je osudio izbeglice koje se ne odazivaju pozivu na front:
Naša stranka osuđuje sve takozvane izbeglice od 18 do 56 godina starosti, kojih je oko pet hiljada, što se ne odazivaju pozivu na front. Tražimo od kolektiva u Srbiji koji su ih primili da im daju otkaze i prijave najbližim vojnim vlastima radi odlaska na front.[2]
U jesen 1991, Šešelj boravi na vukovarskom ratištu. Šešelj je nakon zauzeća Vukovara novembra 1991. rekao da "nijedan ustaša ne sme da živ napusti grad".[3] Ubrzo zatim, izvršen je masakr na Ovčari, kada je streljano približno 255 zarobljenika iz vukovarske bolnice, što mu tužilaštvo stavlja na teret.[3] Šešeljevi dobrovoljci su učestvovali u masakru civila u Voćinu u decembru 1991.[4][3] Početkom 1992 Šešelj se javno zalagao za zamenu stanovništva tako što bi Srbi ušli u napuštene hrvatske domove i obrnuto, Hrvati bi naselili napuštena srpska sela. Najveća selidba bi, po Šešelju, trebalo da se obavi između Gorskog Kotara i Kosova, tako što bi sva srpska sela Kotara bila "preseljena" na Kosovo.[5]
Šešelj se posebno zalagao za proterivanje Hrvata iz Srbije. On je tvrdio da se taj metod "primenjivan već u svetu" pokazao kao dobar u situaciji gde narodi ne mogu da podnesu zajednički život. Početkom aprila 1992. Šešelj je u Apatinu (Vojvodina) izjavio:
Tuđman je iz Hrvatske proterao nekoliko stotina hiljada Srba i mi treba da proteramo sve Hrvate iz Srbije. Nemaju Hrvati šta da traže u Srbiji. Onaj ko se poziva na ljudska prava i građanske slobode, neka ih traži u Zagrebu, i neka tamo traži uzroke, a posle razmišlja o posledicama. Hrvati, zna se, potpomažu upade Tuđmanovih gerilaca na srpsku teritoriju i pomažu bekstva ustaša iz Vukovara u Mađarsku.[6]
Kao odgovor na kritike da to nije u skladu sa poštovanjem građanskih prava, Šešelj je odgovorio: "I mi ćemo ih poštovati. Nikoga nećemo ubiti, jednostavno ćemo ih potrpati u autobuse i ispratiti do granice".[7]
Uoči rata u Bosni i Hercegovini (marta 1992) Šešelj je poručivao da se "nijedan srpski predeo" neće se naći pod supremacijom bosanskih Muslimana, čije je rukovodstvo islamski orijentisano i fanatizovano do kraja. On je najavljivao da "predstoji podela BiH na dolednom etničkom, geografskom, strateškom i istorijskom principu" i da srpski deo mora obuhvatiti SAO Hercegovinu, čije su severne granice na Neretvi, zatim Bosansku Krajinu, povezati je sa Semberijom, gde spadaju Ozren i Romanija, i dubrovačko primorje, od ušća Neretve do Crne Gore.[8] U proleće i leto 1992 godine "šešeljevci" su, zajedno sa "arkanovcima" učestvovali u zauzimanu Zvornika i ubistvu više od 300 zvorničkih Muslimana. Tužilaštvo tvrdi da su ova ubistva bila podstaknuta Šešeljevim govorom.[3]
.svg)
Paravojne jedinice su odgovorne za neke od najbrutalnijih aspekata «etničkog čišćenja». Dve jedinice koje su odigrale glavnu ulogu u kampanji «etničkog čišćenja» u BiH, «Četnici» povezani sa Vojislavom Šešeljem i «Tigrovi» povezani sa Željkom Raznjatovićem (Arkanom), su takođe bili aktivni u Republici Srbiji. Šešeljevi sledbenici su, prema izveštajima, vodili kampanju «etničkog čišćenja» protiv etničkih manjina u srbijanskim pokrajinama Vojvodini i Kosovu.[9]
– Izveštaj Ujedinjenih Nacija
Maja 1992. godine, Srpska radikalna stranka osvaja drugo mjesto na prvim izborima za Skupštinu Savezne Republike Jugoslavije i Šešelj postaje jedan od važnijih političkih faktora u zemlji. Šešelj je u maju 1992. u Hrtkovcima pozvao na proterivanje Hrvata, čitajući spisak stanovnika koji treba da odu u Hrvatsku, nakon čega je "usledila kampanja etničkog čišćenja nesrba".[3] Kao posljedica raznih vidova etničkog čišćenja, rimokatoličku župu Hrtkovce je napustilo 1200 osoba, mahom Hrvata.[10]
Decembra iste godine, njegovom inicijativom, oboren je tadašnji premijer SRJ Milan Panić. A krajem maja 1993. godine, opet njegovim zalaganjem, savezni parlament smjenio je sa dužnosti tadašnjeg predsjednika SRJ - Dobricu Ćosića. Međutim, septembra te godine, dolazi do politickog sukoba između Šešelja i tadašnjeg predsjednika Srbije Slobodana Miloševića. Raspisuju se vanredni izbori za Skupštinu Srbije i radikali beleže prvi veći neuspjeh.
Na redovnim saveznim i lokalnim izborima, novembra 1996. godine, radikali beleže uspeh i Šešelj tada biva izabran za predsjednika Opštine Zemun. Nakon što je Milošević izabran za predsjednika SR Jugoslavije, jula 1997. godine, za septembar iste godine raspisani su izbori za predsjednika Srbije. Šešelj pobeđuje Miloševićevog kandidata, Zorana Lilića, ali mu pobeda nije priznata zbog nedovoljnog broja izašlih birača (po Ustavu je za izbor predsjednika bila neophodna izlaznost više od 50% upisanih birača). Na ponovljenim izborima, decembra iste godine, novi kandidat Miloševićeve stranke, Milan Milutinović, pobeđuje Šešelja.
Marta 1998. godine, nakon parlamentarnih izbora, Šešeljevi radikali formiraju koalicionu Vladu Srbije zajedno sa Miloševićevim socijalistima i partijom Miloševićeve supruge Mirjane Marković - Jugoslovenskom levicom. Šešelj je tada izabran za potpredsjednika Vlade, zajedno sa svojim najbližim saradnikom Tomislavom Nikolićem. Razlog ulaska u Vladu pravdali su tadašnjom situacijom na Kosovu. Godinu dana kasnije NATO je bombardovao Srbiju zbog sprovođenja kampanje progona i deportacija albanskog stanovništva sa Kosova, nazvane Operacija Potkovica.
Ako dođe do bombardovanja NATO-a, ako dođe do američke agresije, mi Srbi ćemo prilično stradati, ali Albanaca na Kosovu neće biti.[11]
– Vojislav Šešelj, potpredsednik Vlade Srbije
Juna 1999. godine, posle NATO bombardovanja SRJ, Šešelj i njegovi ministri podnose ostavke u Vladi Srbije. Međutim, ubrzo ih povlače pod izgovorom nacionalnih interesa. Vrlo brzo, radikali dobijaju ministarska mesta i u Vladi SR Jugoslavije.
Na vanrednim izborima za predsjednika SRJ, septembra 2000. godine, kandidat SRS Tomislav Nikolić osvojio je vrlo mali broj glasova. A 23. decembra iste godine, na vanrednim izborima za Skupštinu Srbije, radikali doživljavaju još jedan katastrofalan poraz - osvajaju svega 23 zastupnička mjesta (od 250).
Septembra 2002. godine, u vrijeme vlasti Zorana Đinđića, Šešelj je na izborima za predsjednika Srbije malo popravio rejting svoje stranke.
Suđenje za ratne zločine
Haški tribunal podigao je optužnicu protiv Šešelja januara 2003. godine. Lider radikala optužen je za ratne zločine na području Hrvatske, Bosne i Hercegovine, i Vojvodine. On se dobrovoljno predao 24. februara iste godine. Suđenje mu je počelo 7. novembra 2007. godine.
Iako su neke tačke optužnice u trećoj, izmenjenoj verziji izbrisane, Šešelj je optužen za progon na političkoj, rasnoj i verskoj osnovi u istočnoj i zapadnoj Slavoniji, delovima BiH i Vojvodine. Ovo obuhvata ubistva u Vukovaru (255 na Ovčari i šest kod Veleprometa), i u okolici Sarajeva (56 osoba), Mostaru (106 osoba), Nevesinju (53 osobe) i Zvorniku (preko 340 osoba); pritvaranje civila u logore pod nehumanim uslovima, mučenje, premlaćivanje i ubistva; deportacije i prinudno preseljavanje desetine hiljade Hrvata i Muslimana sa tih teritorija i delova Vojvodine i namerno uništavanje njihovih domova, imovine, kulturnih i verskih objekata.[12][3]
U javnim govorima, pozivao je na proterivanje hrvatskih civila iz delova Vojvodine i tako podsticao sledbenike i lokalne vlasti da se uključe u kampanju progona lokalnog hrvatskog stanovništva.[3]
– Optužnica Međunarodnog suda
Prema optužnici, Šešelj je, kao značajna politička ličnost, propagirao ujedinjenje "svih srpskih zemalja" u homogenu srpsku državu i, sam ili sa ostalim zajedničkog zločinačkog poduhvata, "učestvovao u regrutovanju, formiranju, finansiranju, snabdevanju i usmeravanju srpskih dobrovoljaca povezanih sa SRS, obično nazivanih 'četnici' ili 'šešeljevci'".[3] Lideru SRS se na teret stavlja i da je propagirao rat i podjarivao mržnju prema nesrbima i podsticao svoje dobrovoljce i druge srpske snage da počine zločine. Tužilaštvo tvrdi da je Šešelj indoktrinisao doborovljce svojom ekstremističkom retorikom radi "uključivanja u nasilno uklanjanje nesrpske populacije sa ciljanih teritorija".[3] Na poluvremenu suđenja, u maju 2011., zaključeno je da Šešelj ostaje u pritvoru Haškog tribunala jer je Pretresno veće odbacilo njegov zahtev po pravilu 98 bis za oslobađajućom presudom[13] po završetku dokaznog postupka optužbe. Sudije su bili složni u nalazu da je predočeno dovoljno dokaza na osnovu kojih bi "razumno veće moglo da zaključi" da su počinjeni zločini progona, ubistva, mučenja, okrutnog postupanja, deportacija, prisilnog premeštanja, bezobzirnog razaranja gradova i sela, uništavanja verskih objekata i pljačke u opštinama u Hrvatskoj, BiH i Vojvodini, navedenim u optužnici protiv lidera srpskih radikala.[14]
Reference
- ↑ Final report of the United Nations Commission of Experts established pursuant to security council resolution 780 (1992) - Annex III.A Special forces UN, 1994.
- ↑ 2,0 2,1 Olovka piše mržnjom
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Detalji optužnice protiv Šešelja
- ↑ Jerry Blaskovich, Anatomy of Deceit: An American Physician's First-hand Encounter With The Realities Of The War In Croatia
- ↑ Mediji i rat: Kako je “Politika” izveštavala 1992. godine (2)
- ↑ Mediji i rat: Kako je “Politika” izveštavala 1992. godine (6)
- ↑ Mediji i rat: Kako je “Politika” izveštavala 1992. godine (6)
- ↑ Mediji i rat: Kako je “Politika” izveštavala 1992. godine (3)
- ↑ The policy of ethnic cleansing (Final report of the United Nations Commission of Experts)
- ↑ Glas Koncila Divan je kićeni Srijem
- ↑ Šešelj: Karijera pretnji i uvreda
- ↑ Treća optužnica protiv Vojislava Šešelja MKSJ, 2007. Preuzeto 25.5.2011.
- ↑ OPTUŽBA: "TROSTUKI ŠEŠELJEV DOPRINOS ZLOČINIMA" Sense Agency, 8.3. 2011. Preuzeto 25.5.2011.
- ↑ ODBIJEN ŠEŠELJEV ZAHTEV ZA OSLOBAĐAJUĆOM PRESUDOM Sense Agency, 4.5. 2011. Preuzeto 25.5.2011.
Vidi također
Vanjske veze
- Detalji optužnice protiv Šešelja
- Stranice "Sloboda Šešelju"
- Velika odgovornost za masovne zločine, palež i progone Članak u "Vjesniku"
- Opasan čovjek velike popularnosti odlazi u Haag Članak u "Vjesniku"
- Izjave Vojislava Šešelja, BBC News ((engl.))
