Salijski zakonik

Zapis presude Hildeberta III.

Salijski zakonik (lat. Lex Salica) je bila zbirka plemenskog običajnog prava Salijskih Franaka, popisanog krajem 5. ili početkom 6. veka.

Zakoni su održavane u pisanoj formi na latinskom jeziku od strane komisije ovlašćen od strane monarha. Najstarija redakcija zbornika naslovljena je Pactus legis Salicae i napisana je u doba franačkog kralja Hlodoveha. Za vreme Karla Velikog zbirka je izdana u pročišćenom tekstu kao Lex Salica emendata. Sačuvano je desetine rukopisa iz 8. veka koje su kopije pretpostavljene originalne recenzije iz 6. veka i tri izmenjena najkasnije iz 9. veka.

Salijski zakonik je pružao pisanu kodifikaciju građanskog pravo, kao što su statuti nasleđivanja, i krivičnog prava, kao što je kazna za ubistvo. Obuhvatao je različita pravna područja, a najviše je odredaba iz krivičnog prava. Prema odredbama iz naslednog prava, žene su bile isključene od nasleđivanja nekretnina, pa su dosljedno tome, prema patrimonijalnom shvaćanju koje je državu smatralo patrimonijem (vladarevom baštinom), bile isključene i od nasleđivanja prestola. Salijski zakonik je imao veliki uticaj na tradiciju statunog prava koji se produžilo do novog veka u srednjoj Evropi, naročito u nemačkim državama, Francuskoj, Belgiji, Holandiji, delovima Italije, Austriji i Mađarskoj, Rumuniji i Balkanu.

Literatura

• Drew, Katherine Fischer (1991). The laws of the Salian Franks (Pactus legis Salicae). Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-8256-6/ISBN 978-0-8122-1322-5.