Boccha di Leone – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene |
Nema sažetka izmjene |
||
| Red 1: | Red 1: | ||
[[Datoteka:Bocca di Leone in the Doge's Palace |
[[Datoteka:(Venice) Bocca di Leone in the Doge's Palace.jpg|thumb|300px|''Bocca di Leone'' na [[Duždeva palača|Duždevoj Palači]] u [[Venecija|Veneciji]] na kojem piše ''Tajne pritužbe protiv onih koji prikrivaju prihod namjenjen državi'']] |
||
[[Datoteka:Chiesa di San Martino - Bocca di Leone.jpg||thumb|300px|''Bocca di Leone'' chiesa di San Martino]] |
[[Datoteka:Chiesa di San Martino - Bocca di Leone.jpg||thumb|300px|''Bocca di Leone'' chiesa di San Martino]] |
||
[[Datoteka:Chiesa di Santa Maria della Visitazione (degli Artigianelli) Bocca di Leone.jpg|thumb|300px|''Bocca di Leone'' Santa Maria della Visitazione]] |
[[Datoteka:Chiesa di Santa Maria della Visitazione (degli Artigianelli) Bocca di Leone.jpg|thumb|300px|''Bocca di Leone'' Santa Maria della Visitazione]] |
||
Aktualna verzija na datum 1 mart 2021 u 12:43
_Bocca_di_Leone_in_the_Doge%27s_Palace.jpg)
_Bocca_di_Leone.jpg)
Boccha di Leone (ili bolje rečeno Bocche di Leone) bila su posebna mjesta, nešto poput današnjih poštanskih sandučića, širom Venecije za vrijeme Mletačke Republike. Tu su građani Venecije mogli tajno ubaciti svoje pritužbe o bilo čemu i protiv bilo koga, što se ticalo života i rada u Republici, naročito protiv utajivača poreza i onih koji bi radili nešto protiv Republike.
Karakteristike[uredi | uredi kod]
Ime za taj pratip poštanskog sandučića dolazi od oblika reljefa na njemu, što je obično bio neki pomalo strašan lik sa otvorenim ustima, nešto u tradiciji rimske Bocca della Verità. Najviše tih sandučića imalo je reljef lavlje glave, simbola sv. Marka kao patrona Venecije, zbog tog su ih Venecijanci nazvali bocche de Leòn (lavlje usnice) ili bocche per le Denunce Segrete (usta za tajne pritužbe). Takvih kamenih sandučića (ili metalnih) za tajne pismene predstavke bilo je na više mjesta po Veneciji. Postojale su boche za različite tipove žalbi i pritužbi (što je pisalo na njima), za nezakonito bogaćenje, korupciju ili higijenske uvjete.[1]
Jedan ured u Duždevoj palači pažljivo je razmatrao svaku pritužbu i selektirao ih po važnosti i ozbiljnosti. Pritužbe su trebale biti potpisane i potkrijepljene navođenjem bar dva svjedoka, da bi bile uzimane na razmatranje, inače bi završile u smeću kao neosnovane (ako su bile anonimne).[1] Najutemeljenije bi išle bi na daljnju obradu sucima Republike, a nakon te selekcije istragu su preuzimali Državni inkvizitori i strašni Savjet desetorice.
Historija upotrebe[uredi | uredi kod]
Po svemu sudeći prve Bocche su uvedene u Veneciju nakon pokušaja državnog udara Baiamonte Tiepola 1310. godine.[2] Od svih tajnih žalbi i pritužbi, najozbiljnije su razmatrane one koje su ukazivale na izdaju ili komplot protiv Mletačke republike.[2] Takve pritužbe čak i onda kad nisu bile potkrijepljene svjedocima, proslijeđene su Savjetu desetorice koji je odmah provodio istragu protiv osumnjičenih.
Bocche su obično bile postavljene na javnim mjestima: pored ubožnica, na fasadama crkava, pored sudova, ali i u samoj Duždevoj Palači na Trgu sv. Marka. Osumnjičeni su često ispitivani po par mjeseci i za to vrijeme ležali bi u ćelijama Duždeve palače, sve do početka suđenja.[2] Bocche su ukinute kad je Napoleon zauzeo i nakon toga ukinuo Mletačku Republiku.
Boccha di Leone u drugim medijima[uredi | uredi kod]
Prvi čin Ponchiellijeve opere La Gioconda zove se "La bocca del leone" i u njemu jedan od protagonista (Barnaba) baci tajnu pritužbu u boccu protiv dvoje zaljubljenih ( Enza i Laure), čime počinje drama. Boccha di Leone košta glave i Isabel, glavnu junakinju filma Ademira Kenovića Tajni prolaz (The Secret passage). Anonimna prijava protiv nje ubačena u Lavlja usta, pokreće istragu i na kraju se ispostavi da je točna, da Isabel doista radi na tome da ukrade tajnu proizvodnje stakla Veneciji i proda je Turcima.
