Povest o Akiru – razlika između verzija
| Red 11: | Red 11: | ||
== Staroslovenski prepisi == |
== Staroslovenski prepisi == |
||
Neki naučnici smatraju da je najstarija slovenska recenzija Povesti o Akiru nastala u Bugarskoj, kao izravan prevod sa sirijskog originala.<ref name="Lourié"/> Drugi, pak, smatraju da je tekst jermenske verzije služio kao izvornik.<ref name="pushkinskijdom"/> Priča je stigla na slovensko tlo još u Kijevskoj Rusiji.<ref name="pushkinskijdom"/> Staroslovenska, odnosno [[Staroruski jezik|staroruska]] verzija priče je poznata u nekoliko izdanja i sačuvana je u mnogim srednjevekovnim prepisima. |
Neki naučnici smatraju da je najstarija slovenska recenzija Povesti o Akiru nastala u Bugarskoj, kao izravan prevod sa sirijskog originala.<ref name="Lourié"/> Drugi, pak, smatraju da je tekst jermenske verzije služio kao izvornik.<ref name="pushkinskijdom"/> Priča je stigla na slovensko tlo još u [[Kijevska Rusija|Kijevskoj Rusiji]].<ref name="pushkinskijdom"/> Staroslovenska, odnosno [[Staroruski jezik|staroruska]] verzija priče je poznata u nekoliko izdanja i sačuvana je u mnogim srednjevekovnim prepisima. |
||
Najstariji sačuvani ruski prijepisi datiraju iz 15. stoljeća, a objavio ih je A. Grigoriev u svom monumentalnom djelu "Priča o Akiri Premudrom" („Повесть об Акире Премудром“). Najstariji južnoslavenski prijepis (srpski, s raškim pravopisom i tragovima srednjobugarskog izvornika) sačuvan je u kodeksu datiranom oko [[1380]]. godine iz zbirke [[manastir Savina|manastira Savina]], u Herceg Novom.<ref>[http://scripta-bulgarica.eu/bg/articles/povest-za-akir-premdri Повест за Акир Премъдри]</ref> |
Najstariji sačuvani ruski prijepisi datiraju iz 15. stoljeća, a objavio ih je A. Grigoriev u svom monumentalnom djelu "Priča o Akiri Premudrom" („Повесть об Акире Премудром“). Najstariji južnoslavenski prijepis (srpski, s raškim pravopisom i tragovima srednjobugarskog izvornika) sačuvan je u kodeksu datiranom oko [[1380]]. godine iz zbirke [[manastir Savina|manastira Savina]], u Herceg Novom.<ref>[http://scripta-bulgarica.eu/bg/articles/povest-za-akir-premdri Повест за Акир Премъдри]</ref> |
||
Verzija na datum 28 decembar 2020 u 17:45
Priča o Ahikaru ili Povest o Akiru Premudrom je drevna priča prvi put potvrđena na aramejskom jeziku u petom veku p.n.e, koja je vekovima kružila Srednjim i Bliskim Istokom. Smatra se „jednom od najranijih međunarodnih knjiga svetske književnosti“.[1] Priča o Ahikaru pojavila se, kako se veruje, u 7. veku pre nove ere u Asiriji.[2]
Do danas su preživele razne sirijske, arapske i jermenske verzije priče. U srednjem veku je prevođena na mnoge evropske jezike, uključujući i staroslovenski. Neki naučnici smatraju da je Povest’ ob Akire Premudrom jedino staroslovensko delo prevedeno sa sirijskog originala.[3]
Radnja
Glavni lik je Ahikar koji je rođen u Kalhu (Nimrudu), drevnoj prestonici Asirije, mudrac poznat po svojoj izuzetnoj mudrosti. U priči je Ahikar bio savetnik asirskih kraljeva Senaheriba i Esarhadona. Nemajući sopstveno dete, usvojio je svog nećaka Nadaba/Nadina i odgajao ga za naslednika. No, nećak je nezahvalno kovao zaveru, ubedivši cara Esarhaddona da je Ahikar počinio izdaju. Esarhaddon naređuje da se Ahikar pogubi, te ga hapsi i zatvara. Međutim, dok čeka kaznu Ahikar podseća krvnika da ga je spasio od slične sudbine pod Senaheribom, pa tako krvnik umesto njega ubija drugog osuđenika koji mu nalikuje. Ahikar se neko vreme krije u zemunici, a potom izlazi iz skrovišta na carev poziv da krene u misiju u Egipat, nakon čega se trijumfalno vraća u Esarhaddon.
Staroslovenski prepisi
Neki naučnici smatraju da je najstarija slovenska recenzija Povesti o Akiru nastala u Bugarskoj, kao izravan prevod sa sirijskog originala.[3] Drugi, pak, smatraju da je tekst jermenske verzije služio kao izvornik.[2] Priča je stigla na slovensko tlo još u Kijevskoj Rusiji.[2] Staroslovenska, odnosno staroruska verzija priče je poznata u nekoliko izdanja i sačuvana je u mnogim srednjevekovnim prepisima.
Najstariji sačuvani ruski prijepisi datiraju iz 15. stoljeća, a objavio ih je A. Grigoriev u svom monumentalnom djelu "Priča o Akiri Premudrom" („Повесть об Акире Премудром“). Najstariji južnoslavenski prijepis (srpski, s raškim pravopisom i tragovima srednjobugarskog izvornika) sačuvan je u kodeksu datiranom oko 1380. godine iz zbirke manastira Savina, u Herceg Novom.[4]
Izvori
- ↑ Ioannis M. Konstantakos, 'A Passage to Egypt: Aesop, the Priests of Heliopolis and the Riddle of the Year (Vita Aesopi 119–120)', Trends in Classics, 3 (2011), 83–112 (p. 84), DOI 10.515/tcs.2011.005.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 ПОВЕСТЬ ОБ АКИРЕ ПРЕМУДРОМ
- ↑ 3,0 3,1 The Syriac Aḥiqar, Its Slavonic Version, and the Relics of the Three Youths in Babylon
- ↑ Повест за Акир Премъдри
Vidi još
Vanjske veze
- ПОВЕСТЬ ОБ АКИРЕ ПРЕМУДРОМ (ruska redakcija)
- Слово прѣмудраго Акѵрїа (raška redakcija)