Intonacija

Korepetitor na na početku muzičke probe odsviranim tonom na klaviru daje intonaciju kontrabasisti da bi se "naštimovao".

Izraz intonacija (ital. intonazione, fr. intonation, engl. intonation, nem. Intonation, rus. intonaciя) je latinska reč koja u muzici ima više značenja:

1. Odnos tonskih visina pri izvođenju:

a) To je otpevani ili odsvirani ton, interval ili akord od strane horovođe na početku probe sa horom ili javnog izvođenja neke horske kompozicije. Tada svaki pevač čuje i "uzme" početni ton svoje deonice (vidi a kapela).

b) Kamerni ton a¹ kojeg klavirista daje instrumentalnom solisti sa kojim treba da svira na probi ili muzičkom nastupu.

v) Kamerni ton a¹ kojeg oboista svira orkestarskim muzičarima da bi mogli da naštimuju tj. usaglase tonske visine svojih instrumenata pre probe u orkestru ili na javnom nastupu.

2. Veština tačnog intoniranja (vidi slofeđo).

3. Početak gregorijanskog liturgijskog napeva.

4. Kratak uvodni komad u orguljskoj muzici.

Vidi još

Intonacija na Wikimedijinoj ostavi

• Štimovanje klarinetista i klarinet
• Transpozicija
• Korepeticija
• Zvučna viljuška
• Štimovanje
• Čitanje s lista