Međunarodni centar za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene |
Nema sažetka izmjene |
||
| Red 4: | Red 4: | ||
{{prose|date=March 2013}} |
{{prose|date=March 2013}} |
||
}} |
}} |
||
[[Datoteka: |
[[Datoteka:ICGEB_seal.png|mini|thumb|200px|right|]] |
||
'''Međunarodni centar za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju''' (ICGEB) je ustvari središte razgranate mreže naučnoistraživačkih i edukacijskih sjedišta [[UN]] namijenjenih razvoju istoimene djelatnosti u zemljama u razvoju. Osnovala ga je i promovirala Organizacije za industrijski razvoj Ujedinjenih naroda ([[UNIDO]]) kao centar izvrsnosti za istraživanje i obuku u oblasti genetičkog inženjerstva i biotehnologije. |
'''Međunarodni centar za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju''' (ICGEB) je ustvari središte razgranate mreže naučnoistraživačkih i edukacijskih sjedišta [[UN]] namijenjenih razvoju istoimene djelatnosti u zemljama u razvoju. Osnovala ga je i promovirala Organizacije za industrijski razvoj Ujedinjenih naroda ([[UNIDO]]) kao centar izvrsnosti za istraživanje i obuku u oblasti genetičkog inženjerstva i biotehnologije. |
||
Verzija na datum 3 februar 2017 u 02:06
Međunarodni centar za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (ICGEB) je ustvari središte razgranate mreže naučnoistraživačkih i edukacijskih sjedišta UN namijenjenih razvoju istoimene djelatnosti u zemljama u razvoju. Osnovala ga je i promovirala Organizacije za industrijski razvoj Ujedinjenih naroda (UNIDO) kao centar izvrsnosti za istraživanje i obuku u oblasti genetičkog inženjerstva i biotehnologije.
Pod rukovodstvom Artura Falačija (Arturo Falaschi), 3. februara 1994. ICGEB stekao status autonomne Međunarodne organizacije, iako je i dalje u okviru sistema Ujedinjenih nacija. Organizaciona i funkcionalna struktura Centra se postepeno usavršavala i širila, da bi danas djelovala u okviru tri komponente:
One povezuju i koordiniraju odgovarajuće aktivnosti u ukupno 40 zemalja, odnosno toliko pripadajućih nacionalnih (državnih) institucija (laboratorija) u zemljama u razvoju. Članovi ove asocijacije su države, koje prethodno, nakon aplikacije i odgovarajuće procedure, moraju svojiti Statut ICGEB–a. Do 2013., Statut je potpisalo 82 država, većina onih zemalja u razvoju, a od njih 62 su trenutno punopravni članovi Centra. Ostale imaju status „afiliranog centra“ (Affiliated Centre) , a kandidati razinu „fokalne tačke“ (focal point).
Statutarne i komplementarne aktivnosti ICGEB osobito ostvaruje kreiranjem sljedećih aktivnosti:
- realizacija dugoročnih međunarodnih istraživačkih projekata (3–4 godine);
- doktorat-programi u oblasti molekularne genetike i biotehnologije (u suradnji s Scuola Normale Superiore u Pizi (SNS) i Open University, UK ili drugim nacionalnim univerzitetima;
- donacije za kratkoročne post-doktorske studije (najviše tri mjeseca);
- dugoročne post-doktorske studije donacije (1-2 godine) za obuku istraživača kroz učešće u gore navedenih istraživačkih programa;
- niz teorijskih i praktičnih kurseva i konferencija o genetičkom inženjerstvu i biotehnologiji (u Trstu, New Delhiju, Cape Townu i udruženi centri);
- kolaborativni istraživački programi poduzeti u državama članicama uz finansijsku podršku ICGEB (grantovi);
- naučni usluge za zemlje članice, uključujući isporuku sofisticiranih reagensa za naučna istraživanja i telematske mreže za analizu ljudskog genoma i druge važne organizme.
Zahvaljujući kadrovskoj, infrastrukturnoj i materijalnoj podršci Instituta za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB) Bosna i Hercegovinaje najprije imala svoj „focal point“ (INGEB). Zatim je INGEB postao afilijacijski centar za BiH, a nakon toga je postala stalna članica ICGEB-ovog ogranka u Trstu.[1]