Smrt u Veneciji (film) – razlika između verzija
m Vraćene izmjene 193.198.185.202 (razgovor) na posljednju izmjenu korisnika CommonsDelinker |
Nema sažetka izmjene |
||
| Red 25: | Red 25: | ||
'''''Smrt u Veneciji''''' ({{jez-it|Morte a Venezia}}; {{jez-fr|Mort à Venise}}) je [[italija]]nsko-[[francuska|francuski]] igrani film snimljen 1971. godine u režiji [[Luchino Visconti|Luchina Viscontija]]. Predstavlja adaptaciju [[Smrt u Veneciji|istoimene]] pripovjetke njemačkog pisca [[Thomas Mann|Thomasa Manna]]. Protagonist, koga tumači [[Dirk Bogarde]], je Gustav von Aschenbach, avangardni kompozitor koji početkom 1910-ih dolazi u [[Venecija|Veneciju]] kako bi popravio narušeno zdravlje i tom prilikom slučajno vidi i postane opčinjen poljskim dječakom Tadziom (čiji lik tumači [[Björn Andrésen]]) koji u Veneciji provodi godišnji odmor sa svojom majkom. Radnja prikazuje kako von Aschenbach zbog Tadzia odlučuje ostati u Veneciji čak i kada u njoj izbije epidemija [[kolera|kolere]] od čijih će posljedica na kraju preminuti. |
'''''Smrt u Veneciji''''' ({{jez-it|Morte a Venezia}}; {{jez-fr|Mort à Venise}}) je [[italija]]nsko-[[francuska|francuski]] igrani film snimljen 1971. godine u režiji [[Luchino Visconti|Luchina Viscontija]]. Predstavlja adaptaciju [[Smrt u Veneciji|istoimene]] pripovjetke njemačkog pisca [[Thomas Mann|Thomasa Manna]]. Protagonist, koga tumači [[Dirk Bogarde]], je Gustav von Aschenbach, avangardni kompozitor koji početkom 1910-ih dolazi u [[Venecija|Veneciju]] kako bi popravio narušeno zdravlje i tom prilikom slučajno vidi i postane opčinjen poljskim dječakom Tadziom (čiji lik tumači [[Björn Andrésen]]) koji u Veneciji provodi godišnji odmor sa svojom majkom. Radnja prikazuje kako von Aschenbach zbog Tadzia odlučuje ostati u Veneciji čak i kada u njoj izbije epidemija [[kolera|kolere]] od čijih će posljedica na kraju preminuti. |
||
''Smrt u Veneciji'' se uglavnom držala predloška, osim u tome što je profesija protagonista izmijenjena iz književnika u kompozitora, a njegov lik velikim dijelom modeliran na znamenitom austrijskom kompozitoru [[Gustav Mahler|Gustavu Mahleru]] čija se muzika koristi u samom filmu. Viscontijev je film doživio veliki uspjeh, pri čemu su kritičari posebno hvalili način na koji je Visconti na implicitan, ali efektan način, prikazao žudnju protagonista prema dječaku. Film je dobio posebnu nagradu na [[Kanski filmski festival 1971.|Kanskom festivalu]], kao i niz drugih prestižnih nagrada, te se smatra jednim od najpoznatijih i najuspješnijih ostvarenja Viscntijeve kinematografije. Björn Andrésen, koji je u vrijeme snimanja imao 16 godina, je, pak, često navodio da mu je taj film zapečatio glumačku karijeru, jer su na temelju načina na koji ga je prikazao Visconti, koji je bio poznat kao [[gej]], pogrešno zaključili da ima homoseksualne sklonosti; Andrésen je također tvrdio da ga je Visconti, pod izgovorom da ga bolje pripremi za ulogu, sa sobom vodio u [[gej bar]]ove gdje je bio izložen nizu neugodnih situacija. |
''Smrt u Veneciji'' se uglavnom držala predloška, osim u tome što je profesija protagonista izmijenjena iz književnika u kompozitora, a njegov lik velikim dijelom modeliran na znamenitom austrijskom kompozitoru [[Gustav Mahler|Gustavu Mahleru]] čija se muzika koristi u samom filmu. Viscontijev je film doživio veliki uspjeh, pri čemu su kritičari posebno hvalili način na koji je Visconti na implicitan, ali efektan način, prikazao žudnju protagonista prema dječaku. Film je dobio posebnu nagradu na [[Kanski filmski festival 1971.|Kanskom festivalu]], kao i niz drugih prestižnih nagrada, te se smatra jednim od najpoznatijih i najuspješnijih ostvarenja Viscntijeve kinematografije. Björn Andrésen, koji je u vrijeme snimanja imao 16 godina, je, pak, često navodio da mu je taj film zapečatio glumačku karijeru, jer su na temelju načina na koji ga je prikazao Visconti, koji je bio poznat kao [[gej]], pogrešno zaključili da ima homoseksualne sklonosti; Andrésen je također tvrdio da ga je Visconti, pod izgovorom da ga bolje pripremi za ulogu, sa sobom vodio u [[gej bar]]ove gdje je bio izložen nizu neugodnih situacija. <ref>{{cite web |url=http://www.smh.com.au/articles/2003/10/17/1066364482598.html?from=storyrhs |title='I'm not Germaine's toy,' says cover boy |publisher=Fairfax Digital accessdate=25. XII 2008 |date=2003-10-18}}</ref> |
||
==Uloge== |
==Uloge== |
||
Verzija na datum 25 januar 2017 u 13:27
| Morte a Venezia | |
|---|---|
| Režija | Luchino Visconti |
| Producent | Luchino Visconti |
| Scenario | Luchino Visconti Nicola Badalucco |
| Predložak | Smrt u Veneciji; autor: Thomas Mann |
| Uloge | Dirk Bogarde Silvana Mangano Romolo Valli Mark Burns Björn Andrésen |
| Muzika | Gustav Mahler |
| Fotografija | Pasqualino De Santis |
| Montaža | Ruggero Mastroianni |
| Distribucija | Warner Bros. |
| Datum(i) premijere | 1. 3. 1971
|
| Trajanje | 130 min. |
| Zemlja | Šablon:ITA Šablon:FRA |
| Jezik | engleski francuski italijanski poljski |
| Budžet | 2 mil. $[1] |
Smrt u Veneciji (ital. Morte a Venezia; fr. Mort à Venise) je italijansko-francuski igrani film snimljen 1971. godine u režiji Luchina Viscontija. Predstavlja adaptaciju istoimene pripovjetke njemačkog pisca Thomasa Manna. Protagonist, koga tumači Dirk Bogarde, je Gustav von Aschenbach, avangardni kompozitor koji početkom 1910-ih dolazi u Veneciju kako bi popravio narušeno zdravlje i tom prilikom slučajno vidi i postane opčinjen poljskim dječakom Tadziom (čiji lik tumači Björn Andrésen) koji u Veneciji provodi godišnji odmor sa svojom majkom. Radnja prikazuje kako von Aschenbach zbog Tadzia odlučuje ostati u Veneciji čak i kada u njoj izbije epidemija kolere od čijih će posljedica na kraju preminuti.
Smrt u Veneciji se uglavnom držala predloška, osim u tome što je profesija protagonista izmijenjena iz književnika u kompozitora, a njegov lik velikim dijelom modeliran na znamenitom austrijskom kompozitoru Gustavu Mahleru čija se muzika koristi u samom filmu. Viscontijev je film doživio veliki uspjeh, pri čemu su kritičari posebno hvalili način na koji je Visconti na implicitan, ali efektan način, prikazao žudnju protagonista prema dječaku. Film je dobio posebnu nagradu na Kanskom festivalu, kao i niz drugih prestižnih nagrada, te se smatra jednim od najpoznatijih i najuspješnijih ostvarenja Viscntijeve kinematografije. Björn Andrésen, koji je u vrijeme snimanja imao 16 godina, je, pak, često navodio da mu je taj film zapečatio glumačku karijeru, jer su na temelju načina na koji ga je prikazao Visconti, koji je bio poznat kao gej, pogrešno zaključili da ima homoseksualne sklonosti; Andrésen je također tvrdio da ga je Visconti, pod izgovorom da ga bolje pripremi za ulogu, sa sobom vodio u gej barove gdje je bio izložen nizu neugodnih situacija. [2]
Uloge
- Dirk Bogarde (Gustav von Aschenbach)
- Mark Burns (Alfred)
- Marisa Berenson (Frau von Aschenbach)
- Björn Andrésen (Tadzio)
- Silvana Mangano (Tadziova majka)
- Romolo Valli (Direktor hotela)
- Nora Ricci (Guvernanta)
- Franco Fabrizi (Brijač)
- Carole André (Esmeralda, prostitutka)
- Sergio Garfagnoli (Jasiu, poljski dejačk)
- Luigi Battaglia (Scapegrace)
- Masha Predit (Ruska turistica)
- Marcello Bonini Olas (Plemić na hotelskoj zabavi)
- Nicoletta Elmi (Djevojčica za stolom)
- Marco Tulli (Čovjek koji se onesvijesti na stanici)
- Leslie French (Putni agent)
- Antonio Appicella (Skitnica)
- Ciro Cristofoletti (Recepcionar)
- Dominique Darel (Engleski turist)
- Eva Axén (Tadziova starija sestra)
- Bruno Boschetti (Željezničar)
- Mirella Pamphili (Gošća u hotelu)
Izvori
- ↑ Leftist Visconti Lives Right, But Not Under a Bridge Kramer, Carol. Chicago Tribune (1963-Current file) [Chicago, Ill] 11 July 1971: e1.
- ↑ „'I'm not Germaine's toy,' says cover boy”. Fairfax Digital accessdate=25. XII 2008. 2003-10-18.
Vanjske veze
- Death in Venice na sajtu IMDb
- Mort à Venise na AlloCiné (fr)
- Analyse de Freddy Buache
- Fiche sur le film
