Miloje Milojević (narodni heroj)

Ukoliko ste tražili drugu osobu, vidite članak Miloje Milojević (razvrstavanje).

MILOJE MILOJEVIĆ
Datum rođenja:	16. mart 1912.
Mesto rođenja:	selo Ursule, kod Jagodine, Kraljevina Srbija
Datum smrti:	8. jul 1984.
Mesto smrti:	Beograd, SR Srbija, SFRJ
Profesija:	vojno lice
Član KPJ od:	1942.
Za narodnog heroja proglašen:	6. septembra 1942.

Miloje Milojević (1912-1984) general-pukovnik JNA i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija

Rođen je 16. marta 1912. godine u selu Ursule, kod Jagodine. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završio u selu Rekovcu. Od 1924. do 1929. godine bio je šegrt i pomoćnik u trgovačkoj radnji. Posle toga je, 1931. godine, završio pešadijsku podoficirsku školu i postao podoficir, a zatim vojni činovnik.

U NOR-u učestvuje od avgusta 1941. godine. Bio je najpre borac, a onda zamenik komandira Levačke čete Moravskog NOP odreda. Iz Levačke čete premešten je za komandira Treće čete Kragujevačkog NOP odreda. Istakao se u borbama koje je Odred vodio oko Kragujevca, Knića i Bumbarevog brda.

Posle Prve neprijateljske ofanzive, povukao se s glavninom partizanskih snaga u Sandžak. Kao borac, stupio je u Prvu proletersku NOU brigadu, u kojoj je ubrzo postao vodnik, a od marta 1942. godine zamenik komandanta Šestog beogradskog bataljona. Marta iste godine primljen je u članstvo KPJ.

Kao zamenik komandanta Šestog beogradskog bataljona, istakao se u borbi s ustašama i domobranima kod Duvna, jula 1942. godine, kada je teško ranjen. U borbama s ustašama i Italijanima za oslobođenje Livna, od 4. do 7. avgusta 1942. godine Miloje je, s puškomitraljezom zabranjenim kod Posušja, pobio grupu ustaša koja je naletela na njega.

Od novembra 1942. do juna 1943. godine, Milojević je bio na dužnosti zamenika komandanta Prve proleterske brigade. U to vreme brigada je vodila borbe u centralnoj Bosni, i u Četvrtoj i Petoj ofanzivi.

Od juna do avgusta 1943. godine, Milojević je bio zamenik komandanta Prve proleterske divizije, koja je u to vreme vodila borbe u srednjoj i zapadnoj Bosni, oslobodila Donji Vakuf i Bugojno, vodila borbe u okolini Sinja sa 7 SS divizijom, oslobodila Livno, Duvno, Kupres i vodila borbe oko Travnika i Banja Luke.

Od novembra 1943. godine, Milojević je član vojne misije pri savezničkoj komandi za Bliski istok. Kao član vojne misije Vrhovnog štaba NOVJ, krenuo je, zajedno sa Lolom Ribarom, u Kairo. Na aerodromu kod Glamoča teško je ranjen od iste bombe od koje je Lola Ribar poginio. Posle ozdravljenja, izvršio je zadatak u vojnoj misiji, a posle povratka u Jugoslaviju, juna 1944. godine, postavljen je za komandanta 21. srpske divizije.

Dvadeset prva divizija, pod komandom Miloja Milojevića, naročito se istakla u borbama za oslobođenje Beograda, oktobra 1944. godine. Ona je dejstvovala u bok i pozadinu neprijatelja koji je napadao pravcem Smederevo-Beograd, osujetila pokušaj obilaska Beograda na liniji Avale i vodila borbe oko Avale i samog Spomenika Neznanom junaku. Rezultat ovih borbi je bio opkoljavanje i uništenje oko 20.000 Nemaca ispod Avale, zarobljavanje u rejonu Mali Mokri Lug-Boleč oko 1.000 vozila, 200 topova, 100 tenkova i celokupne mehanizacije i motorizacije ove nemačke grupacije. Diviziju je, za uspešno dejstvo u ovoj operaciji, pohvalio Vrhovni komandant maršal Tito. Divizije se kasnije istakla i u borbama na sremskom frontu.

Grob Miloja Milojevića u Aleji narodnih heroja na Novom groblju

U toku rata, general Milojević je tri puta ranjen, a novembra 1943. godine prilkikom ranjavanja je izgubio jedno oko. Bio je član Predsedništva AVNOJ-a i ASNO Srbije.

Posle oslobođenja Jugoslavije, vršio je visoke odgovorne dužnosti u JNA i u društveno-političkim organizacijama. Od kraja 1945. do 1948. godine bio je komandant grada Beograda; od 1948. do 1950. godine komandant Prve vojne oblasti; od 1956. do 1959. komandant Vojnog područja grada Beograda i od 1959. do 1964. komandant Prve armije JNA. Završio je Višu vojnu akademiju 1952. godine.

Bio je poslanik Privremene narodne skupštine DFJ i Ustavotvorne skupštine FNRJ, u kojoj je bio član Zakonodavnog odbora.

Do 1961. godine bio je predsednik Saveza ratnih vojnih invalida Jugoslavije. Bio je i potpredsednik Međunarodne federacija bivših boraca. Bio je člna Centralnog odbora SSRN Jugoslavije i Glavnog odbora SSRN Srbije. Penzionisan je 1966. godine posle smene Aleksandra Rankovića.

Umro je 8. jula 1984. godine u Beogradu. Sahranjen je u Aleji naronih heroja na Novom groblju.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. godine i više drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja Jugoslavije odlikovan je 6. septembra 1942. godine, među prvim borcima NOVJ.

Носилац је и неколико страних одликовања, међу којима се истиче француски Орден легије части (командантског реда), којим га је 27. фебруара 1956. године одликовао тадашњи председник Француске Рене Коти.

Literatura

• Narodni heroji Jugoslavije, "Mladost" Beograd, 1975. godina