Sirijski ratovi – razlika između verzija
Nova stranica: {{for|ratove između Rima i Antioha III|Rimsko-sirijski rat}} thumb|right|[[Kelesirija, područje oko koga su se vodil... |
|||
| Red 8: | Red 8: | ||
[[Image:Diadochi2.png|300px|thumb|right|Karta koja pokazuje kraljevstva nastala raspadom carstva Aleksandra Velikog, neposredno pred početak prvog sirijskog rata 275. pne.]] |
[[Image:Diadochi2.png|300px|thumb|right|Karta koja pokazuje kraljevstva nastala raspadom carstva Aleksandra Velikog, neposredno pred početak prvog sirijskog rata 275. pne.]] |
||
Prvi sirijski rat je predstavljao prvi veći sukob među helenističkim državama nakon što su godine [[281. pne.]] ubijeni [[Seleuk I Nikator]] i [[Lizimah]], posljednji originalni [[dijadosi]]. Seleukov sin [[Antioh I Soter|Antioh]], koji je imao ozbiljnih problema pri konsolidaciji vlasti u zapadnom dijelu carstva, smatrao je da se oni mogu riješiti jedino ekspanzijom na račun egipatskih posjeda na Levantu i Anadoliji. U tu je svrhu pripremio savez sa [[Magas od Kirene|Magasom]], polubratom egipatskog kralja [[Ptolemej II|Ptolemeja II]], za koga je dao vjenčati svoju kći Apamu. |
|||
{{section-stub}} |
|||
Magas je nakon vjenčanja proglasio nezavisnost [[Kirena|Kirene]] te pokrenuo pohod protiv polubrata sa zapada, dok je Antioh napao egipatske posjede sa sjevera i istoka. Antioh je zabilježio početne uspjehe, osvojivši dijelove sirijske obale i južnu Anadoliju. Međutim, tada se pokazalo kako je Ptolemej II daleko sposobniji vladar nego što se smatralo. Njegova sestra i supruga [[Arsinoja II od Egipta|Arsinoja]] je vješto suzbila dotadašnje dvorske spletke, dok je Ptolemej organizirao protunapad i porazio Antioha. Tome je doprinijela i pobuna Marmarida, [[libija|libijskih]] nomada zbog kojih je Magas morao odustati od svog pohoda. Do godine 271. pne. kada je sklopljen mir, Ptolemej je uspio ne samo povratiti sve izgubljene teritorije, nego i egipatsku vlast proširiti na [[Karija|Kariju]]. |
|||
==Drugi sirijski rat ([[260. pne.|260]]-[[253. pne.]])== |
==Drugi sirijski rat ([[260. pne.|260]]-[[253. pne.]])== |
||
Verzija na datum 26 oktobar 2009 u 15:17
Sirijski ratovi je naziv za šest ratova koje su tokom 3. i 2. vijeka pne. među sobom vodili Seleukidsko Carstvo i Ptolemejsko Kraljevstvo nastojeći ovladati regijom po imenu Kelesirija, odnosno mjestom iz koga su vodile važne rute prema Egiptu. Ti su sukobi bitno iscrpili snage obje države, te omogućili da njihovim teritorijama na kraju ovladaju Rim i Partija.
Prvi sirijski rat (274-271. pne.)
Prvi sirijski rat je predstavljao prvi veći sukob među helenističkim državama nakon što su godine 281. pne. ubijeni Seleuk I Nikator i Lizimah, posljednji originalni dijadosi. Seleukov sin Antioh, koji je imao ozbiljnih problema pri konsolidaciji vlasti u zapadnom dijelu carstva, smatrao je da se oni mogu riješiti jedino ekspanzijom na račun egipatskih posjeda na Levantu i Anadoliji. U tu je svrhu pripremio savez sa Magasom, polubratom egipatskog kralja Ptolemeja II, za koga je dao vjenčati svoju kći Apamu.
Magas je nakon vjenčanja proglasio nezavisnost Kirene te pokrenuo pohod protiv polubrata sa zapada, dok je Antioh napao egipatske posjede sa sjevera i istoka. Antioh je zabilježio početne uspjehe, osvojivši dijelove sirijske obale i južnu Anadoliju. Međutim, tada se pokazalo kako je Ptolemej II daleko sposobniji vladar nego što se smatralo. Njegova sestra i supruga Arsinoja je vješto suzbila dotadašnje dvorske spletke, dok je Ptolemej organizirao protunapad i porazio Antioha. Tome je doprinijela i pobuna Marmarida, libijskih nomada zbog kojih je Magas morao odustati od svog pohoda. Do godine 271. pne. kada je sklopljen mir, Ptolemej je uspio ne samo povratiti sve izgubljene teritorije, nego i egipatsku vlast proširiti na Kariju.
Drugi sirijski rat (260-253. pne.)
|
Treći sirijski rat (246-241. pne.)
|
Četvrti sirijski rat (219-217. pne.)
|
Peti sirijski rat (202-195. pne.)
|
Šesti sirijski rat (170-168. pne.)
|
Literatura
Green, Peter. Alexander to Actium: The Historical Evolution of the Hellenistic Age. Berkeley: University of California Press, 1990. ISBN 0-500-01485-X