Mlad i zdrav kao ruža – razlika između verzija
Nema sažetka izmjene |
m Bot: dodato Authority control 2 |
||
| Red 40: | Red 40: | ||
[[Kategorija:Art filmovi]] |
[[Kategorija:Art filmovi]] |
||
[[Kategorija:Filmovi u bunkeru]] |
[[Kategorija:Filmovi u bunkeru]] |
||
[[Kategorija:Authority control 2]] |
|||
Verzija na datum 2 juli 2016 u 03:30
| Mlad i zdrav kao ruža | |
|---|---|
| Datoteka:Mlad i zdrav kao ruza 2.jpg | |
| Žanr | drama |
| Režija | Jovan Jovanović |
| Scenario | Jovan Jovanović |
| Uloge | Dragan Nikolić Marija Baksa Aleksandar Gavrić Danilo Stojković |
| Muzika | Dragan Cenerić |
| Fotografija | Petar Aranđelović |
| Studio | Dunav film |
| Datum(i) premijere | 14. 7. 1971
|
| Trajanje | 72 min. |
| Zemlja | Šablon:YUG |
| Jezik | srpskohrvatski |
Mlad i zdrav kao ruža je jugoslovenski igrani film snimljen 1971. u režiji Jovana Jovanovića. Protagonist, koga tumači Dragan Nikolić, je mladi beogradski kriminalac koji se bavi "pozajmljivanjem" automobila i sitnim prestupima, ali, nakon što privuče pažnju milicijskog inspektora (koga glumi Aleksandar Gavrić) i postane njegov saradnik, brzo preuzima organizovani kriminal u gradu. Radnja prikazuje kako sa vremenom jača njegova moć, uticaj i popularnost, te postaje ne samo slavna ličnost nego i idol mladim sledbenicima koji za njega doslovno preuzimaju objekte u gradu. Mlad i zdrav kao ruža je postao jedan od najopskurnijih filmova jugoslovenske kinematografije, pre svega zbog toga što je neposredno nakon premijer stavljen u bunker gde je proveo nekoliko decenija. Tradicionalno se to tumači političkim razlozima, odnosno pritiscima tadašnjeg jugoslovenskog komunističkog režima koja je protagonista koji vodi nasilnu pobunu smatrala neprihvatljivim sadržajem. Premijera je također koincidirala sa još nekoliko filmova poput Plastičnog Isusa i WR: Misterije organizma koji su izazvali režimsku reakciju i obračun sa filmskim pokretom Crnog talasa.
Nikolićev film, koji je inspiraciju pronašao u tada u svetu prilično popularnim politički angažovanim filmovima koji su promovirali antiestablišmentsku pobunu, je napravljen u stilu francuskog Novog talasa, a što je uključivalo ne-linearnu naraciju i unutrašnji monolog protagonista koji prati radnju. Kada je film pak konačno prikazan sredinom 2000-ih, zbog završnih reči protagonista "Ja sam budućnost" je od dela kritike proglašen "proročanskim", pre svega zbog sličnosti glavnog lika sa kasnijim "slavnim" kriminalcima kao što su Arkan, kao i aluzija na bliske veze jugoslovenskih tajnih službi sa organizovanim kriminalom koje će imati značajan uticaj na događaje u Jugoslaviji i Srbiji 1990-ih.