Mestre

Šablon:Infookvir naselja u Venecijanskoj laguni Mestre je naselje u Venetu, u Sjevernoj Italiji, i samo jedan od kvartova (frazione) grada Venecije. Leži na kopnu, zajedno sa susjednim kvartovima; Marghera, Chirignago, Favaro Veneto i Zelarino. U Mestrima živi oko 170,000 stanovnika.

Mestre je povezan s Venecijom starijim željezničkim (1846.) i novijim automobilskim mostom (1933.), nazvanim Ponte della Libertà (Most Slobode). Mestre je najveće naselje u Italiji koji nema status autonomnog grada (Comune).

Historija

Prema legendi, Mestre je osnovao Mesteles, pratilac antičkog junaka Antenora, bjegunca iz Troje koji je osnovao Padovu. Stvarno porijeklo naselja nije baš potpuno jasno, zna se da je rimski oppidum (tvrđava) bila na području Mestra, kao i to da je srušena za Atile, kao i to daje vjerojatno obnovljena u 10. vijeku.

Prvi pisani spomen na Mestre, je u carskoj diplomi, kojom je car Oton III, darovao Rambaldu, grofu od Trevisa, zemlje na području pod nazivom Mestre. 1152 godine, Papa Eugen III. svojom bulom (poveljom) priznaje biskupa od Trevisa kao nominalnog gospodara Mestra, u istom dokumentu navodi se postojanje Crkve San Lorenzo, Kastel i Luka. 1257 godine biskupa je tu privilegiju ustupio Albericu da Romanu.

Od brzog ekonomskog rasta Venecije, naročito je profitirala luka u Mestrima, koja je bila prirodna veza Venecije sa kopnom.

1274 godine, izgorio je kaštel u Mestrima, tako da su se njegovi stanovnici preselili u obližnji Castelnuovo (Novi kaštel). Od starog kaštela danas nema nikakvih tragova.

Velikaška porodica Scaliger iz Verone zauzela je Mestre i susjedni Treviso 1323 godine. Mlečani, bojeći se širenja veronske vlasti na ozemlju u svojoj neposrednoj blizini, nanovo su osvojili Mestre 29. septembra 1337 godine. Ubrzo po ponovnoj uspostavi svoje vlasti, izgradili su umjetni kanal kako bi si olakšali prijevoz robe i ljudi. . Venecijanska dominacija nad Mestrima okončana je 16. jula 1797 godine. 1808 godine, građani Mestra, u skladu s tekovinama francuske revolucije, organizirali su se kao slobodna komuna.

Nakon toga grad je došao prvo pod austrijsku a potom pod talijansku vlast. Status grada Mestre su dobile tek 1923. No nakon svega tri godine, kraljevskim ukazom Mestre su, uz neke druge susjedne gradove: Chirignago, Zelarino i Favaro Veneto pripojene gradu Veneciji.

Tokom 1960-ih i 1970-ih, Mestre su doživjele veliki porast stanovništva, jer su se u gradu i okolici (Marghera) ubrzano gradili veliki industrijski pogoni.

Gradske znamenitosti

• Katedrala San Lorenzo (17. st.)
• Palazzo da Re
• Torre dell'Orologio (Toranj sa satom, iz 1108)
• Palazzo podestarile (Palača podeste)
• Provvedaria
• Orto Botanico Locatelli, mali botanički vrt

Strani konzulati

U Mestrima rade sljedeći konzulati:

• Kazahstan, Via San Pio X;
• Makedonija, Via F. Linghindal;
• Malta, Piazale L. Da Vinci;
• Ujedinjeno Kraljevstvo, Piazale Donatori di Sangue;
• Švedska Viale L. Einaudi;
• SAD, Viale G. Galilei.

Vajske poveznice

• Službene stranice komune Venecija (it), (en)
• Mestre Novecento (it)
• Mestre (it), (en)

Mestre na Wikimedijinoj ostavi