|
|
|
Širenje hrišćanstva po svim evropskim zemljama i njegov uticaj na razvoj muziciranja doveli su do reakcije crkve. Primajuci hrišćanstvo svaki narod je uneo nacionalne elemente u svoje obrede, jezik i muziku i nacionalizovao je u izvesnom smislu veru. To je dovelo do unošenja suviše ličnih crta pojedinog kraja. Nasuprot tome, crkva je želela svoju umetnost i svoj način pevanja, jedinstven za sve narode. Reakcja crkve se ogledala u tome što je pocela akcija prečišćavanja napeva od svih uticaja. Velikog i delikatnog Posla se prihvatio papa Grgur I Veliki. Od postojećih napeva odabrao je one za koje je smatrao da su najčistiji i najlepši, koji se mogu održati kao trajna vrednost u crkvenom bogosluženju, i od njih je stvorio zbirku crkvenih napeva koju je nazvao Antifonar. Po njemu je to pevanje dobilo naziv gregorijansko pevanje ili gregorijanski koral. Pesme su bile jednoglsne, bez instrumentalne pratnje, a tekstovi na latinskom jeziku preuzeti iz Biblije. Vremenom, izvođenje gregorijanskog korala moglo je biti raznoliko:
~Svešenik solo,
~Grupa pevača (hor),
|
