Grifon – razlika između verzija
m Bot: Migrating 55 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q130223 (translate me) |
m Bot: popravljanje preusmjeravanja |
||
| Red 3: | Red 3: | ||
'''Grifon''' ({{jez-gr|Gryps}}, {{jez-lat|Griphus}}) je [[mit]]sko [[čudovište]] sa telom [[lav]]a i glavom [[Orao|orla]], poreklom sa [[Istok]]a. |
'''Grifon''' ({{jez-gr|Gryps}}, {{jez-lat|Griphus}}) je [[mit]]sko [[čudovište]] sa telom [[lav]]a i glavom [[Orao|orla]], poreklom sa [[Istok]]a. |
||
== Mitologija == |
== Mitologija == |
||
Najstarije predstave ovih fantastičnih bića poznate su iz [[Egipat|Egipta]], [[ |
Najstarije predstave ovih fantastičnih bića poznate su iz [[Egipat|Egipta]], [[Babilon|Vavilona]], [[Asirija|Asirije]], [[Hetiti|Hetitskog carstva]], [[Perzija|Persije]], [[Fenikija|Fenikije]] i [[Judeja|Judeje]], a odatle su stugle u [[grčka|Grčku]], najpre na [[Krit]]. Na Kritu su se pojavljivali na umetničkim predmetima iz 17. i 16. veka pre nove ere, u [[Sparta|Sparti]] u 8. i 7. veku pre nove ere i u [[Rim]]u. |
||
Moglo je biti žensko i muško, a postojale su i rezličite kombinacije: lavlji trup i ptičja, odnosno ljudska glava. |
Moglo je biti žensko i muško, a postojale su i rezličite kombinacije: lavlji trup i ptičja, odnosno ljudska glava. |
||
U [[ |
U [[Antička Grčka|Grčkoj]] je uglavnom predstavljan kao čudovište ženskog pola, a najpoznatije je [[Sfinga]]. U [[Mezopotamija|Mesopotamiji]] i [[Perzija|Persiji]] preovladao je lavlji tip - kombinacija lavljeg trupa i glave bika ili čoveka, a u [[Stari Egipat|Egiptu]] tip - telo lava i glava ptice grabljivice, [[škorpion]]a i čoveka, [[zmaj]]a i slično. |
||
Najpoznatiji predstavnici bili su siruši "vavilonski zmajevi" i kerubioni, krilati bikovi-stražari s ljudskom glavom. |
Najpoznatiji predstavnici bili su siruši "vavilonski zmajevi" i kerubioni, krilati bikovi-stražari s ljudskom glavom. |
||
| Red 15: | Red 15: | ||
I [[književnost]]i se prvi put pominje u komentaru [[Hesiod]]ovog dela, a prvi opis dao je [[Herodot]] u prvoj polovini 5. veka pre nove ere. Opisujući ga kao čudovište s lavljim telom, orlovskim krilima i kandžama, koji živi negde daleko na severu [[Azija|Azije]], gde čuva bogata nalazišta [[Zlato|zlata]] od jednookih [[Arismapana]]. |
I [[književnost]]i se prvi put pominje u komentaru [[Hesiod]]ovog dela, a prvi opis dao je [[Herodot]] u prvoj polovini 5. veka pre nove ere. Opisujući ga kao čudovište s lavljim telom, orlovskim krilima i kandžama, koji živi negde daleko na severu [[Azija|Azije]], gde čuva bogata nalazišta [[Zlato|zlata]] od jednookih [[Arismapana]]. |
||
[[Eshil]] grifone naziva "[[ |
[[Eshil]] grifone naziva "[[Zeus|Zevsovim]] psima" i opisuje ih kao pse sa ptičjim kljunom koji ne laju. |
||
{{commonscat|Griffins}} |
{{commonscat|Griffins}} |
||
Verzija na datum 13 juni 2013 u 19:58
Grifon (grč. Gryps, lat. Griphus) je mitsko čudovište sa telom lava i glavom orla, poreklom sa Istoka.
Mitologija
Najstarije predstave ovih fantastičnih bića poznate su iz Egipta, Vavilona, Asirije, Hetitskog carstva, Persije, Fenikije i Judeje, a odatle su stugle u Grčku, najpre na Krit. Na Kritu su se pojavljivali na umetničkim predmetima iz 17. i 16. veka pre nove ere, u Sparti u 8. i 7. veku pre nove ere i u Rimu.
Moglo je biti žensko i muško, a postojale su i rezličite kombinacije: lavlji trup i ptičja, odnosno ljudska glava.
U Grčkoj je uglavnom predstavljan kao čudovište ženskog pola, a najpoznatije je Sfinga. U Mesopotamiji i Persiji preovladao je lavlji tip - kombinacija lavljeg trupa i glave bika ili čoveka, a u Egiptu tip - telo lava i glava ptice grabljivice, škorpiona i čoveka, zmaja i slično.
Najpoznatiji predstavnici bili su siruši "vavilonski zmajevi" i kerubioni, krilati bikovi-stražari s ljudskom glavom.
Grifon se smatrao opasnim demonom koji je bio sluga bogova, a vremenom je gubio svoj htonski karakter i pretvorio se u simbol mudrosti.
O Grifonu
I književnosti se prvi put pominje u komentaru Hesiodovog dela, a prvi opis dao je Herodot u prvoj polovini 5. veka pre nove ere. Opisujući ga kao čudovište s lavljim telom, orlovskim krilima i kandžama, koji živi negde daleko na severu Azije, gde čuva bogata nalazišta zlata od jednookih Arismapana.
Eshil grifone naziva "Zevsovim psima" i opisuje ih kao pse sa ptičjim kljunom koji ne laju.
Eksterni linkovi
Izvori
- V. Zamarovski, Junaci antičkih mitova, Leksikon grčke i rimske mitologije, Zagreb 1985, str. 118.