Sugawara no Michizane – razlika između verzija
| Red 16: | Red 16: | ||
* Morris, Ivan (1975). ''The Nobility of Failure: Tragic Heroes in the History of Japan.'' London: [[Secker & Warburg]]. ISBN 978-0436288098. |
* Morris, Ivan (1975). ''The Nobility of Failure: Tragic Heroes in the History of Japan.'' London: [[Secker & Warburg]]. ISBN 978-0436288098. |
||
{{ |
{{Commonscat|Sugawara Michizane}} |
||
{{Lifetime|845|903|Sugawara no, Michizane}} |
{{Lifetime|845|903|Sugawara no, Michizane}} |
||
[[ |
[[Kategorija:Japanski pjesnici]] |
||
Verzija na datum 28 maj 2013 u 10:11
- Ovo je japansko ime; porodično ime je Sugawara.
Sugawara no Michizane (菅原 道真? 1. august 845 – 26. mart 903), također poznat kao Kan Shōjō (菅 丞相), bio je unuk Sugawara no Kiyotomoja (770–842) (poznatog kao Owari no suke i Daigaku-no kami), odnosno japanski učenjak, pjesnik i političar iz Heianskog perioda. Smatra se jednim od najvećih pjesnika svog doba, a specijalnost mu je bila poezija na kineskom.
Odrastao je u porodici uglednih intelektualaca; otac Sugawara no Koreyoshi je vodio vlastitu školu u kojoj su obrazovali aristokrati. U državnu službu je ušao oko 870. te se istakao diplomatskom korespondencijom, uključujući korejsku državu Balhae. Oko godine 886. je poslan kao guverner u Sanuki, gdje nije imao nekog uspjeha, ali ga je kasnije car Uda brzo unaprijedio nakon što je kritizirao dotle svemoćnog regenta Fujiwara no Mototsunea sa kojim je car došao u sukob.
Njegovo napredovanje, koje je kulminiralo 894. godine, imalo je dalekosežne posljedice po Japan; kada je 894. imenovan za ambasadora, caru je predložio da se prekinu dotadašnja praksa slanja službenih izaslanstva u Kinu. Historičari to tumače time da Sugawara, iako je savršeno poznavao kinesku književnost i pismo, nije bio u stanju izgovarati kineske riječi, pa je, u nastojanju da izbjegne sramotu, predložio prekid odnosa sa Kinom, koristeći kao izgovor evidentno slabljenje dinastije Tang. Car je savjet poslušao, pa su Japan i Kina više vijekova bili bez službenih kontakata.
Nakon što je car Uda umro, Sugawara je došao u nemilost, te ga je suparnik Fujiwara no Tokihira uspio 901. degradirati i poslati na mjesto lokalnog guvernera u zabačenom mjestu Daizafu. Sugawara je dvije godine kasnije umro. Ubrzo nakon toga su se zaredale epidemije, suše, te su umrli sinovi cara Daigoa. Nakon što je carska palača opetovano pogođena gromovima i poplavama, carski dvor je to protumačio bijesom Sugawarinog duha. Kako bi ga umirili, u Kjotu su sagradili šintoističko svetište Kitano Tenman-gū. 70 godina kasnije je Sugawara dobio titulu Tenjin-sama ili kami učenjaštva, te se štuje kao božanstvo.
Izvori
Literatura
- Kitagawa, Hiroshi and Bruce T. Tsuchida (1975). The Tale of the Heike. Tokyo. ISBN 0-86008-188-5.
- Morris, Ivan (1975). The Nobility of Failure: Tragic Heroes in the History of Japan. London: Secker & Warburg. ISBN 978-0436288098.
