Karantanija

Karantanija je bila kneževina, nastarija država koja je bila nastanjena pretežno južnim slovenima, nastala u VII veku.

Sloveni u istočnim Alpama bili su, kao i Sloveni u Panoniji, pod vlašću avarskih kagana. Slabljenjem avarske vlasti, na prostoru južne Koruške, početkom 7. veka formira se prilično samostalna „krajina Slovena“ („marca Vinedorum“), sa svojim knezom na čelu. Godine 623. se verovatno pridružila alpskim Slovenima pod vođstvom kneza Sama. Po propasti Samovog plemenskog saveza 658. godine, »krajina Slovena« sa središtem u Krnskom gradu, severno od današnjeg Celovca, počela se nazivati Karantanijom. Oko stotinjak godina ona je bila samostalna kneževina. Kada su Karantanci oko 743. godine zamolili Bavarce za pomoć u odbrani od Avara, oni su morali priznati njihovu vrhovnu vlast, te je otada Karantanija vazalna kneževina u okviru Franačke države. Uz priznanje vazalstva kao zamenu za pomoć, Karantanci su morali Bavarcima dati kao taoca sina kneza Boruta, Gorazda, i kneževog nećaka Hotimira. Njih su Bavarci za vreme talaštva pokrstili. Godine 751, za vreme vladavine kneza Hotimira, počinje pokrštavanje Karantanaca. Pokrštavanje nije išlo glatko, došlo je čak do tri neuspela ustanka. Porazom bavarskog kneza Tasila III 788. godine, zajedno s Bavarskom i Karantanija ulazi u sastav Franačke države Karla Velikog. Kada je knez donjopanonskih Slovena Ljudevit Posavski 819. godine, zbog nasilja franačkog markgrofa Kadolaha, podigao ustanak, njemu su se priključili i Karantanci. Posle gušenja ustanka 828. godine Franci reorganizuju upravu u Karantaniji i domaće slovenske kneževe zamenjuju franački grofovi. Tragovi nekadašnje karantanske samouprave su se očuvali sve do 1414. godine u posebnom obredu ustoličavanja koruških vojvoda, koji je vršen na slovenačkom jeziku.