Hormoni – razlika između verzija

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Interaktivna pretraga historije
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
Nema sažetka izmjene
Nema sažetka izmjene
Red 1: Red 1:
{{rut}}
[[File:1802 Examples of Amine Peptide Protein and Steroid Hormone Structure.jpg|thumb|00px|Različiti tipovi hormona se luče u telu. Oni imaju različite biološke uloge i funkcije.]]
[[Datoteka:Adrenaline_chemical_structure.png|thumb|Strukturna formula hormona [[Epinefrin|adrenalina]], jednog od [[kateholamin]]a]]
[[Datoteka:Adrenaline_chemical_structure.png|thumb|Strukturna formula hormona [[Epinefrin|adrenalina]], jednog od [[kateholamin]]a]]
'''Hormon''' (od [[Grčki jezik|Grčkog]] ''όρμή'' - pokrenuti, probuditi) je [[hemijsko jedinjenje|hemijski]] glasnik između [[ćelija (biologija)|ćelija]] (ili grupe ćelija). To su organska jedinjenja različite hemijske prirode, koja deluju u malim količinama. Njihovo delovanje je specifično pa nedostatak dovodi do karakterističnih promena u organizmu. Svi [[višećelijski organizmi]] organizmi proizvode hormone (uključujući biljke - fitohormoni).
'''Hormon''' (od [[Grčki jezik|Grčkog]] ''όρμή'' - pokrenuti, probuditi) je [[hemijsko jedinjenje|hemijski]] glasnik između [[ćelija (biologija)|ćelija]] (ili grupe ćelija). To su organska jedinjenja različite hemijske prirode, koja deluju u malim količinama. Njihovo delovanje je specifično pa nedostatak dovodi do karakterističnih promena u organizmu. Svi [[višećelijski organizmi]] organizmi proizvode hormone (uključujući biljke - fitohormoni).
Red 51: Red 53:


U cilju brzog oslobađanja aktivnih hormona u [[Cirkulatorni sistem|krvotok]], ćelije biosintetičkih hormona mogu proizvoditi i čuvati biološke neaktivne hormone u vidu pre- ili prohormona. Ovi potom mogu brzo biti, kao rezultat odgovarajućih stimulansa, konvertovani u svoje aktivne forme hormona.
U cilju brzog oslobađanja aktivnih hormona u [[Cirkulatorni sistem|krvotok]], ćelije biosintetičkih hormona mogu proizvoditi i čuvati biološke neaktivne hormone u vidu pre- ili prohormona. Ovi potom mogu brzo biti, kao rezultat odgovarajućih stimulansa, konvertovani u svoje aktivne forme hormona.

== Regulation ==

The rate of hormone biosynthesis and secretion is often regulated by a [[Homeostasis|homeostatic]] [[negative feedback]] control mechanism. Such a mechanism depends on factors that influence the [[metabolism]] and [[excretion]] of hormones. Thus, higher hormone concentration alone cannot trigger the negative feedback mechanism. Negative feedback must be triggered by overproduction of an "effect" of the hormone.

Hormone secretion can be stimulated and inhibited by:
* Other hormones (''stimulating''- or ''releasing'' -hormones)
* Plasma concentrations of ions or nutrients, as well as binding [[globulin]]s
* [[Neuron]]s and mental activity
* Environmental changes, e.g., of light or temperature

One special group of hormones is the [[tropic hormone]]s that stimulate the hormone production of other [[endocrine system|endocrine glands]]. For example, [[thyroid-stimulating hormone]] (TSH) causes growth and increased activity of another endocrine gland, the [[thyroid]], which increases output of [[thyroid hormone]]s.

To release active hormones quickly into the [[Circulatory system|circulation]], hormone biosynthetic cells may produce and store biologically inactive hormones in the form of [[prehormone|pre-]] or [[prohormone]]s. These can then be quickly converted into their active hormone form in response to a particular stimulus.

[[Eicosanoids]] are considered to act as local hormones.

== Receptori ==
[[File:Steroid and Lipid Hormones.svg|thumb|400px|The left diagram shows a steroid (lipid) hormone (1) entering a cell and (2) binding to a receptor protein in the nucleus, causing (3) mRNA synthesis which is the first step of protein synthesis. The right side shows protein hormones (1) binding with receptors which (2) begins a transduction pathway. The transduction pathway ends (3) with transcription factors being activated in the nucleus, and protein synthesis beginning. In both diagrams, a is the hormone, b is the cell membrane, c is the cytoplasm, and d is the nucleus.]]

Most hormones initiate a cellular response by initially binding to either [[membrane protein|cell membrane associated]] or [[intracellular]] [[receptor (biochemistry)|receptor]]s. A cell may have several different receptor types that recognize the same hormone but activate different [[signal transduction]] pathways, or a cell may have several different receptors that recognize different hormones and activate the same biochemical pathway.

Receptors for most [[peptide hormone|peptide]] as well as many [[eicosanoid]] hormones are embedded in the [[plasma membrane]] at the surface of the cell and the majority of these receptors belong to the [[G protein-coupled receptor]] (GPCR) class of seven [[alpha helix]] [[transmembrane]] proteins. The interaction of hormone and receptor typically triggers a cascade of secondary effects within the [[cytoplasm]] of the cell, often involving [[phosphorylation]] or dephosphorylation of various other cytoplasmic proteins, changes in [[ion channel]] permeability, or increased concentrations of intracellular molecules that may act as [[second messenger|secondary messengers]] (e.g., [[cyclic AMP]]). Some [[protein hormone]]s also interact with [[intracellular]] receptors located in the [[cytoplasm]] or [[Cell nucleus|nucleus]] by an [[intracrine]] mechanism.

For [[steroid hormone|steroid]] or [[thyroid hormone|thyroid]] hormones, their [[steroid hormone receptor|receptors]] are located [[intracellular|inside the cell]] within the [[cytoplasm]] of the target cell. These receptors belong to the [[nuclear receptor]] family of ligand-activated [[transcription factor]]s. To bind their receptors, these hormones must first cross the cell membrane. They can do so because they are lipid-soluble. The combined hormone-receptor [[protein complex|complex]] then moves across the nuclear membrane into the nucleus of the cell, where it binds to specific [[DNA sequences]], regulating the expression of certain [[genes]], and thereby increasing the levels of the proteins encoded by these genes.<ref name=beato>{{cite journal | author =Beato M, Chavez S and Truss M | title = Transcriptional regulation by steroid hormones | journal = Steroids | year=1996 | volume=61 | issue=4 | pages=240–251 | pmid = 8733009 | doi = 10.1016/0039-128X(96)00030-X}}</ref> However, it has been shown that not all steroid receptors are located inside the cell. Some are associated with the [[plasma membrane]].<ref name=hammes>{{cite journal | author =Hammes SR | title = The further redefining of steroid-mediated signaling | journal = Proc Natl Acad Sci USA | year=2003 | volume=100 | issue=5 | pages=21680–2170 | pmid = 12606724 | doi = 10.1073/pnas.0530224100 | pmc =151311}}</ref>


== Hormonski efekti ==
== Hormonski efekti ==

Verzija na datum 23 maj 2015 u 00:35

Različiti tipovi hormona se luče u telu. Oni imaju različite biološke uloge i funkcije.
Strukturna formula hormona adrenalina, jednog od kateholamina

Hormon (od Grčkog όρμή - pokrenuti, probuditi) je hemijski glasnik između ćelija (ili grupe ćelija). To su organska jedinjenja različite hemijske prirode, koja deluju u malim količinama. Njihovo delovanje je specifično pa nedostatak dovodi do karakterističnih promena u organizmu. Svi višećelijski organizmi organizmi proizvode hormone (uključujući biljke - fitohormoni).

Funkcija hormona je da služi kao signal do ciljne ćelije; aktivnost hormona je determinisana načinom sekrecije i prenosnim signalom primajućeg tkiva. Hemijski glasnici, koje sintetizuju neuroni čine neuro-hormone, a druge posebne ćelije sintetizuju "klasične" hormone. Najpoznatiji životinjski hormoni su proizvedeni u endokrinim žlezdama kičmenjaka, ali hormoni se proizvode u skoro svakom organskom sistemu i tkivu u životinjskom telu.

Hormonski molekuli se izlučuju (puštaju) direktno u krvotok. Hormoni se krvlju prenose do mesta gde treba ostaviti "poruku", to jest do mesta delovanja. To su posebna tkiva, specifična za svaki hormon, tzv. ciljana tkiva. Na ćelijama ciljanih tkiva nalaze se specifične molekulske strukture, receptori. Oni se mogu nalaziti i u samim ćelijama. Hormoni "pronalaze" ciljana tkiva "prepoznavajući" svoje receptore, reaguju sa njima na specifičan način i nizom hemijskih reakcija izazivaju metabolički efekat u ćeliji.

Neki hormoni zvani ektohormoni se ne izlučuju u krvotok, oni se kreću cirkulacijom ili difuzijom do ciljnih ćelija, koje mogu biti obližnje ćelije (parakrine aktivnost) u okviru istog tkiva ili ćelije udaljenih organa u telu.

Hijerarhijska priroda hormonske kontrole

Hormonska regulacija metaboličkih aktivnosti uključuje hijerarhiju tipova ćelija koje utiču jedna na drugu bilo da bi stimulisali ili izmenili oslobađanje ili aktivnost određenog hormona. Sekrecija hormona iz uzastopnih nivoa endokrinih ćelija je stimulisana hemijskim signalima koji potiču iz viših ćelija u hijerarhijskom sistemu. Kao što se vidi na donjem dijagramu glavni koordinator hormonske aktivnosti kod sisara je hipotalamus koji reaguje na input primljen iz centralnog nervnog sistema. [1]

Hormonska signalizacija

Slanje hormonskih signala kroz ovu hijerarhiju uključuje sledeće:

  1. Biosintezu određenog hormona u određenom tkivu.
  2. Skladištenje i sekreciju hormona.
  3. Prenos hormona do ciljne ćelije(ćelija).
  4. Prepoznavanje hormona od strane povezane ćelijske membrane ili intraćelijskog receptorskog proteina.
  5. Prenošenje i pojačavanje primljenog hormonskog signala preko procesa prenosa signala. Ovaj proces potom vodi ka ćelijskoj reakciji. Reakcija ciljne ćelije može biti prepoznata po originalnom hormonu od strane ćelije koja proizvodi taj hormon, vodeći do deregulacije u proizvodnji hormona. Ovo je primer homeostatičke negativne povratne veze.
  6. Degradacija hormona.

Hormonske biosintetičke ćelije su tipična vrsta specijalizovanih ćelija koje se nalaze u okviru posebnih endokrinih žlezda (na primer tiroidne žlezde, ovarijumu ili testisu). Hormoni mogu da napuste biosintezu ili slanje ćelija putem procesa egzocitoze ili drugog procesa membranskog prenošenja. Međutim, hijerarhijski model je više od pojednostavljavanja hormonskog signalnog procesa. Ćelijski primaoci određenog hormonskog signala uobičajeno mogu biti jedan od više tipova ćelija i nalaziti se u okviru većeg broja različitih tkiva. Različiti tipovi tkiva mogu imati različite reakcije na isti hormonski signal. Usled ovoga, hormonsko signaliziranje je veoma komplikovano i teško je primeniti diseciranje u analizi.

Interakcija sa receptorima

Većina hormona započinje ćelijsku reakciju na bazi inicijalnog kombinovanja sa specifičnim intraćelijskim ili receptorskim proteinom povezanim sa ćelijskom membranom. Ćelije mogu imati različite receptore koji prepoznaju isti hormon i aktiviraju različite puteve prenosa signala, ili alternativno različiti hormoni i njihovi receptori mogu da koriste isti biohemijski proces.

Za većinu hormona, uključujući većinu proteinskih hormona, receptor je povezan sa membranom i ugrađen u plazmu membrane na površini ćelije. Interakcija hormona i receptora uobičajeno izaziva niz sekundarnih efekata u okviru citoplazme ćelije, često uključujući fosforilaciju ili defosforilaciju različitih citoplazmatičnih proteina, promene u propustljivosti jonskih kanala ili povećanje koncentracije intraćelijskih molekula koji se mogu ponašati kao sekundarni prenosioci (na primer ciklični AMP).

Za hormone kao što su steroidi ili hormoni tiroidne žlezde, njihovi receptori su smešteni intraćelijski u okviru citoplazme njihove ciljne ćelije. Da bi vezali svoje receptore ovi hormoni moraju da prođu ćelijsku membranu. Kombinovani hormon-receptor kompleks potom se pomera duž nuklearne membrane u jezgro ćelije, gde se vezuje za specifičnu DNA sekvencu, povećavajući ili neutrališući akciju određenih gena i utičući na proteinsku sintezu[2]. Međutim, kao što se pokazalo nisu svi steroidni receptori locirani intraćelijski, neki su povezani sa ćelijskom membranom. [3]

Važno je uzeti u obzir i formiranje efikasne koncentracije hormonsko-receptorskih kompleksa koja određuje nivo na kom je način prenosa ćelijskog signala aktiviran u reakciji na hormonski signal. Koncentracija hormonsko-receptorskog kompleksa se efikasno određuje na bazi tri faktora:

  1. Raspoloživog broja hormonskih molekula za kompleksnu formaciju
  2. Raspoloživog broja receptornih molekula za kompleksnu formaciju i
  3. Vezivnog afiniteta između hormona i receptora.

Uglavnom broj hormonskih molekula koji su na raspolaganju za kompleksnu formaciju je ključni faktor u određivanju nivoa na kom je prenosa signala aktiviran. Broj raspoloživih molekulskih hormona određen koncentracijom cirkulišućeg hormona je pod uticajem nivoa i stepena sekrecije biosintetičkih ćelija. Broj receptora na površini ćelije prijemnika takođe može da bude raznolik kao i afinitet između hormona i njegovih receptora.

Fiziologija hormona

Većina ćelija je sposobna da proizvede jedan ili više molekula koji se ponašaju kao signalni molekuli za druge ćelije, menjajući njihov rast, funkciju ili metabolizam. Klasični hormoni proizvedeni od strane endokrine žlezde su ćelijski proizvodi, specijalizovani da služe kao regulatori na nivou celog organizma. Međutim oni mogu ispoljavati i svoje efekte u okviru tkiva u kom se proizvode i inicijalno oslobađaju. Stepen hormonske biosinteze i sekrecije je često regulisan putem kontrolnog mehanizma homeostatičke negativne reakcije. Ovaj mehanizam zavisi od faktora koji utiču na metabolizam i lučenje hormona.

Lučenje hormona može biti stimulisano ili inhibirano:

  • Drugim hormonima (stimulišućim - ili oslobađajućim – hormonima)
  • Koncentracijom plazme jona ili hranljivih sastojaka, kao i obaveznim globulinima
  • Neuronima i mentalnom aktivnošću
  • Promenama sredine, na primer svetlosti ili temperature.

Posebna grupa hormona su tropni hormoni koji stimulišu produkciju hormona drugih endokrinih žlezda. Na primer, tireostimulišući hormon (TSH) prouzrokuje rast i povećava aktivnost druge endokrine žlezde, tiroidne žlezde, koji povećava proizvodnju tiroidnih hormona. Nedavno je identifikovana klasa hormona koji su vrste hormona gladi – grelin, oreksin i PZZ 3-36 i hormona sitosti – na primer leptin, obestatin, nesfatin-1.

U cilju brzog oslobađanja aktivnih hormona u krvotok, ćelije biosintetičkih hormona mogu proizvoditi i čuvati biološke neaktivne hormone u vidu pre- ili prohormona. Ovi potom mogu brzo biti, kao rezultat odgovarajućih stimulansa, konvertovani u svoje aktivne forme hormona.

Regulation

The rate of hormone biosynthesis and secretion is often regulated by a homeostatic negative feedback control mechanism. Such a mechanism depends on factors that influence the metabolism and excretion of hormones. Thus, higher hormone concentration alone cannot trigger the negative feedback mechanism. Negative feedback must be triggered by overproduction of an "effect" of the hormone.

Hormone secretion can be stimulated and inhibited by:

  • Other hormones (stimulating- or releasing -hormones)
  • Plasma concentrations of ions or nutrients, as well as binding globulins
  • Neurons and mental activity
  • Environmental changes, e.g., of light or temperature

One special group of hormones is the tropic hormones that stimulate the hormone production of other endocrine glands. For example, thyroid-stimulating hormone (TSH) causes growth and increased activity of another endocrine gland, the thyroid, which increases output of thyroid hormones.

To release active hormones quickly into the circulation, hormone biosynthetic cells may produce and store biologically inactive hormones in the form of pre- or prohormones. These can then be quickly converted into their active hormone form in response to a particular stimulus.

Eicosanoids are considered to act as local hormones.

Receptori

The left diagram shows a steroid (lipid) hormone (1) entering a cell and (2) binding to a receptor protein in the nucleus, causing (3) mRNA synthesis which is the first step of protein synthesis. The right side shows protein hormones (1) binding with receptors which (2) begins a transduction pathway. The transduction pathway ends (3) with transcription factors being activated in the nucleus, and protein synthesis beginning. In both diagrams, a is the hormone, b is the cell membrane, c is the cytoplasm, and d is the nucleus.

Most hormones initiate a cellular response by initially binding to either cell membrane associated or intracellular receptors. A cell may have several different receptor types that recognize the same hormone but activate different signal transduction pathways, or a cell may have several different receptors that recognize different hormones and activate the same biochemical pathway.

Receptors for most peptide as well as many eicosanoid hormones are embedded in the plasma membrane at the surface of the cell and the majority of these receptors belong to the G protein-coupled receptor (GPCR) class of seven alpha helix transmembrane proteins. The interaction of hormone and receptor typically triggers a cascade of secondary effects within the cytoplasm of the cell, often involving phosphorylation or dephosphorylation of various other cytoplasmic proteins, changes in ion channel permeability, or increased concentrations of intracellular molecules that may act as secondary messengers (e.g., cyclic AMP). Some protein hormones also interact with intracellular receptors located in the cytoplasm or nucleus by an intracrine mechanism.

For steroid or thyroid hormones, their receptors are located inside the cell within the cytoplasm of the target cell. These receptors belong to the nuclear receptor family of ligand-activated transcription factors. To bind their receptors, these hormones must first cross the cell membrane. They can do so because they are lipid-soluble. The combined hormone-receptor complex then moves across the nuclear membrane into the nucleus of the cell, where it binds to specific DNA sequences, regulating the expression of certain genes, and thereby increasing the levels of the proteins encoded by these genes.[2] However, it has been shown that not all steroid receptors are located inside the cell. Some are associated with the plasma membrane.[3]

Hormonski efekti

Efekti hormona su različiti, ali mogu uključiti:

U dosta slučajeva, jedan hormon može regulisati proizvodnju i oslobađanje drugih hormona.

Veliki broj reakcija na hormonske signale može se opisati u smislu da služe u regulisanju metaboličkih aktivnosti organa ili tkiva.

Hemijske klase hormona

Hormoni kičmenjaka se mogu podeliti u tri hemijske klase:

Farmakologija

Dosta hormona i njihovih analogija se koristi kao lek. Najčešće prepisivani hormoni su estrogen i progesteron (kao metod hormonske kontracepcije i kao HRT), tiroksin (kao levotiroksin, za hipotiroidu) i steroidi (za autonomne bolesti i nekoliko disajnih poremećaja). Dosta dijabetičara koristi insulin. Farmakološki ekvivalenti adrenalina se veoma koriste za dobijanje lokalnih preparata u otorinolaringologiji, dok kreme na bazi steroida i vitamina D se često koriste u dermatološkoj praksi.

“Farmakološka doza” hormona označava medicinsku dozu u smislu količine hormona koja je mnogo viša od one koja se prirodno javlja u zdravom organizmu. Efekti farmakoloških doza hormona mogu biti različiti u poređenju sa reakcijama na količinu koja se prirodno javlja u organizmu i može biti korisna u terapijske svrhe. Primer farmakološke doze je glikokortikoid u cilju smanjenja zapaljenskih procesa.

Važni ljudski hormoni

Struktura Ime Skraćenica Tkivo Ćelije Mehanizam
amin - triptofan Melatonin (N-acetil-5-metoksitriptamin) epifiza pinelocit
amin - triptofan Serotonin 5-HT CNS, GI trakt enterohromafin ćelija
amin - tirozin Tiroksin (tiroidni hormon) T4 tiroidna žlezda tiroidna epitelna ćelija direktno
amin - tirozin Trijodotironin (tiroidni hormon) T3 tiroidna žlezda tiroidna epitelna ćelija direktno
amin - tirozin (kat) Epinefrin (ili adrenalin) EPI srž nadbubrežne žlezde hromafin ćelija
amin - tirozin (kat) Norepinefrin (ili noradrenalin) NRE srž nadbubrežne žlezde hromafin ćelija
amin - tirozin (kat) Dopamin DPM hipotalamus
peptid Antimulerian hormon (ili mulerian inhibirajući faktor ili hormone) AMH testis Sertoli ćelije
peptid Adiponektin Acrp30 salo
peptid Adrenokortikotropin (ili kortikotropin) ACTH prednji režanj hipofize kortikotrope cAMP
peptid Angiotensinogen i angiotensin AGT jetra IP3
peptid Antidiuretički hormon (ili vazopresin, arginin vazopresin) ADH Zadnji režanj hipofize promenljivo
peptid Atriopeptin ANP srce cGMP
peptid Kalkitonin CT tiroidna žlezda parafolicularne ćelije cAMP
peptid Holecistokinin CCK dvanaestopalačno crevo
peptid Kortikotropin- oslobađajući hormon CRH hipotalamus cAMP
peptid Eritropoietin EPO bubreg
peptid Folikul - stimulirajući hormon FSH prednji režanj hipofize gonadotrope cAMP
peptid Gastrin GRP stomak, dvanaestopalačno crevo G ćelija
peptid Grelin stomak P/D1 ćelije
peptid Glukagon GCG pankreas alfa ćelije cAMP
peptid Gonadotropin - oslobađajući hormon GnRH hipotalamus IP3
peptid Hormon rasta - oslobađajući hormon GHRH hipotalamus IP3
peptid Ljudski horionski gonadotropin hCG placenta syncytiotrophoblast cells cAMP
peptid Ljudski placentalni laktogen HPL placenta
peptid Hromon rasta GH or hGH prednji režanj hipofize somatotrope
peptid Inhibin testisi Sertoli ćelije
peptid Insulin INS pankreas beta ćelije tirozin kinaze
peptid Insulin-kao factor rasta (ili somatomedin) IGF jetra tirozin kinaze
peptid Leptin LEP salo
peptid Lutenizirajući hormon LH prednji režanj hipofize gonadotrope cAMP
peptid Melanocit - stimulišući hormon MSH or α-MSH prednji režanj hipofize/pars intermedia cAMP
peptid Oksitocin OKST Zadnji režanj hipofiza IP3
peptid Paratiroidni hormon PTH paratiroidna žlezda paratiroidna ćelija cAMP
peptid Prolaktin PRL prednji režanj hipofize laktotrofi
peptid Relaksin RLN promenljivo
peptid Sekretin SCT dvanaestopalačno crevo S ćelija
peptid Somatostatin SRIF hipotalamus, Langerhanskova ostrvca delta ćelije
peptid Thrombopoietin TPO jetra, bubreg
peptid Tiroid-stimulišući hormon TSH prednji režanj hipofize tirotropi cAMP
peptid Tireotropni-regulatorni hormon TRH hipotalamus IP3
steroid - glu. Kortizol adrenalni corteks (zona fasciculata) direktno
steroid - min. Aldosterone adrenalni corteks (zona glomerulosa) direktno
steroid - pol (and) Testosteron testisi Leudig ćelije direktno
steroid - pol (and) Dehidroepiandrosteron DHEA različita direktno
steroid - pol (and) Androstenedion nadbubrežna žlezda, gonada direktno
steroid - pol (and) Dihidrotestosterone DHT različita direktno
steroid - pol (est) Estradiol E2 jajnici jajna ćelija direktno
steroid - pol (est) Esteron jajnici jajna ćelija direktno
steroid - pol (est) Estriol placenta sincitiotrofoblaste direktno
steroid - pol (pro) Progesteron jajnici, nadbubrežna žlezda, placenta jajna ćelija direktno
sterol Kalcitriol (Vitamin D3) koža/proksimalne tubula bubrega direktno
eikosanoid Prostaglandini PG semena kesica
eikosanoid Leukotrieni LT bela krvna zrnca
eikosanoid Prostaciklin PGI2 endotelium
eikosanoid Tromboksan THA2 trombociti

Značaj hormona kao bioregulatora

Hormoni regulišu i održavaju celokupan metabolizam, sastav krvi i drugih telesnih tečnosti, normalno funkcionisanje organa, vrše kontrolu i obezbjeđuju rast i razvoj različitih tkiva, organa i celokupnog organizma. Skoro da nema procesa koji nije neposredno ili posredno pod uticajem jednog ili više hormona. Svaki hormon ima specifične uticaje na metabolizam i funkciju posebnih organa. Polni hormoni utiču na razvoj primarnih i sekundarnih polnih karakteristika, kortizol utiče na metabolizam ugljenih hidrata, aldosteron na sadrzaj elektrolita itd. Usled nedostatka, smanjenje sinteze ili povećanog stvaranja hormona mogu nastati promene u hemijskim reakcijama koje remete metabolizam i tako izazivaju razne poremećaje i bolesti.

Takođe videti

Reference

  1. ↑ Mathews, CK and van Holde, K. E. (1990). „Integration and control of metabolic processes”. u: Bowen, D.. Biochemistry. The Benjamin/Cummings publishing group. str. 790-792. ISBN 0-8053-5015-2. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Beato M, Chavez S and Truss M (1996). „Transcriptional regulation by steroid hormones”. Steroids 61 (4): 240-251. PMID 8733009.  Greška u referenci: Nevaljana oznaka <ref>; naziv "beato" je zadan više puta s različitim sadržajem
  3. ↑ 3,0 3,1 Hammes SR (2003). „The further redefining of steroid-mediated signaling”. Proc Natl Acad Sci USA 100 (5): 21680-2170. PMID 12606724.  Greška u referenci: Nevaljana oznaka <ref>; naziv "hammes" je zadan više puta s različitim sadržajem

Literatura

  • Mathews, CK and van Holde, K. E. (1990). „Integration and control of metabolic processes”. u: Bowen, D.. Biochemistry. The Benjamin/Cummings publishing group. str. 790-792. ISBN 978-0-8053-5015-9. 
  • Buchner, Elisabeth: Wenn Körper und Gefühle Achterbahn spielen, ISBN 3-934246-00-1
  • Kleine, Bernhard: Hormone und Hormonsystem. Springer Verlag 2007, ISBN 3-540-37702-6
  • Larsen, P. Reed: Williams Textbook of Endocrinology. Saunders, Philadelphia, PA; 10. Auflage 2003
  • Meyer, Ulrich: Die Geschichte der Östrogene. Pharmazie in unserer Zeit 33(5), S. 352–356 (2004), ISSN 0048-3664
  • Munk, Katharina: Grundstudium Biologie – Zoologie. Spektrum Akademischer Verlag (2002), ISBN 3-8274-0908-X
  • Penzlin, Heinz: Lehrbuch der Tierphysiologie. Spektrum Akademischer Verlag (2009), 7. Auflage, ISBN 3-8274-2114-4

Vanjske veze

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Hormoni&oldid=14834773