Zaharije Ostojić – razlika između verzija
mNema sažetka izmjene |
|||
| Red 52: | Red 52: | ||
[[Kategorija:Saradnja četnika sa snagama Osovine u Drugom svetskom ratu]] |
[[Kategorija:Saradnja četnika sa snagama Osovine u Drugom svetskom ratu]] |
||
[[Kategorija:Zločini četnika u Drugom svetskom ratu]] |
[[Kategorija:Zločini četnika u Drugom svetskom ratu]] |
||
[[Kategorija:Stradali u Jasenovcu]] |
|||
[[en:Zaharije Ostojić]] |
[[en:Zaharije Ostojić]] |
||
Verzija na datum 14 februar 2013 u 00:11
| Zaharije Ostojić | ||
|---|---|---|
|
| ||
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 1907. | |
| Mesto rođenja | Gluhi Do, Kneževina Crna Gora | |
| Datum smrti | 1945. | |
| Mesto smrti | Logor Stara Gradiška, NDH | |
| Vojska | Jugoslovenska vojska, Jugoslovenska Vojska u Otadžbini | |
| Najviši čin | major | |
| Bitke i ratovi | Drugi svetski rat (Bitka na Neretvi) | |
Zaharije Ostojić-Zare (1907, Gluhi Do kod Baras - Jasenovac, april 1945) je bio četnički pukovnik.
Biografija
Pre rata generalštabni vazduhoplovni major kraljevskog vazduhoplovstva (pilot).
Učesnik puča od 27. marta 1941. kao bliski saradnik generala Borivoja Mirkovića. Zajedno sa majorom Mirkom Lalatovićem sproveo kneza Pavla posle vojnog puča u Grčku.
U Jugoslaviji je došao opet kao član jugoslovensko-britansko obaveštajne grupe koja se 21. septembra 1941. iz podmornice iskrcala u blizini Petrovca na moru. Po dolasku u štab Draže Mihailovića postao načelnik Operativnog odseka, a od kraja 1942. komandant Istaknutog dela Vrhovne Komande (IDVK) JVu0.
Kad su Petar Baćović i Zaharije Ostojić obrazovali istaknuti deo vrhovne komande prešli su sa četničkim jedinicama u istočnu Bosnu, zauzeli Foču i tom prilikom u Foči i okolini poubijali veliki broj meštana.[1] Major Ostojić u depeši od 22. avgusta 1942. godine piše:
„U Foči ima svega i svačega, pa se nadam dobrom plenu. Jedva čekam da mi se ljudi prikupe, pa ću im mamu maminu za sva vremena..."[1]
U saradnji sa okupatorima, rukovodio je svim većim četničkim operacijama protiv snaga NOV i POJ-a u proleće i leto 1942. u Crnoj Gori, na Neretvi 1943. i na Limu početkom 1944.
Naredio sam prebacivanje svih snaga sa desne na levu obalu Neretve.... Nadam se u Boga da ćemo sprečiti dublji prodor i spasti Hercegovinu ... Ti preduzmi hitno da Nemci posednu i brane desnu obalu Neretve od Konjica do sela Katića i da neprekidno bombarduju njihove položaje.[1]
– Depeša Zaharija Ostojića Dobroslavu Jevđeviću tokom bitke na Neretvi
Oktobra 1944. došao u sukob sa Dražom Mihailovićem, okrivljujući ga za neuspeh i slom četničke organizacije i na vojnom i na političkom planu. U prvoj polovini marta 1945. definitivno napustio generala Mihailovića
10 marta 1945. krenuo sa delom potčinjenih jedinica zajedno sa pukovnikom Mirkom Lalatovićem, potpukovnikom Pavlom Đurišićem, potpukovnikom Petrom Baćevićem i ideologom Dragišom Vasićem ka Zapadu preko teritorije NDH. Posle opkoljavanja i uništenja njegove grupe kod Lijevče Polja, blizu Banja Luke, zarobljen i odveden u Jasenovac gde je oko 20. aprila 1945. ubijen zajedno sa potpukovnikom Lalatovićem i potpukovnikom Đurišićem.
Avgusta 1942. godine na terenu oko Ustikoline i Jahorine (istočna Bosna) Mihailovićevi četnici pod komandom majora Zaharija Ostojića i Petra Baćovića zaklali su oko 2.500 lica muslimanske veroispovesti a sela popalili.[2]
– Presuda Dragoljubu Mihailoviću i ostalima