Hronologija ustaških zločina 1941. – razlika između verzija

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Interaktivna pretraga historije
← Starija izmjenaNovija izmjena →
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
VizualnoWikitekst
Red 51: Red 51:
* '''26. april 1941:''' Hapšenje 9 srpskih muškaraca u selu [[Borik]] (tada: Petrovac) pokraj [[Mikleuš]]a (kotar [[Podravska Slatina]]). Uhapšenici su sprovedeni u zatvor u Mikleuš, a zatim u zatvor u [[Osijek]] odakle se nisu vratili.<ref>[http://hrcak.srce.hr/index.php?show=clanak&id_clanak_jezik=115689 Škiljan (2010), 350.]</ref>
* '''26. april 1941:''' Hapšenje 9 srpskih muškaraca u selu [[Borik]] (tada: Petrovac) pokraj [[Mikleuš]]a (kotar [[Podravska Slatina]]). Uhapšenici su sprovedeni u zatvor u Mikleuš, a zatim u zatvor u [[Osijek]] odakle se nisu vratili.<ref>[http://hrcak.srce.hr/index.php?show=clanak&id_clanak_jezik=115689 Škiljan (2010), 350.]</ref>


* '''27-28. april 1941:''' U [[Gudovac|Gudovcu]] pokraj [[Bjelovar]]a ubijeno je 195 Srba iz nekoliko sela kotara Bjelovar. Najprije je u toku noći 27/28. aprila 1941. ubijeno 11 lica, a 28. aprila 1941. strijeljano je 185 lica. Zločin je organizovao [[Eugen Dido Kvaternik]], ravnatelj za javni red i sigurnost NDH, koji je prisustvovao likvidacijama.<ref name="Jelić-Butić 1977, 166">[http://www.znaci.net/00003/532.htm Jelić-Butić (1977), 166.]</ref>
* '''27-28. april 1941:''' U [[Gudovac|Gudovcu]] pokraj [[Bjelovar]]a ubijeno je 195 Srba iz nekoliko sela kotara Bjelovar. Najprije je u toku noći 27/28. aprila 1941. ubijeno 11 lica, a 28. aprila 1941. strijeljano je 185 lica. Zločin je organizovao [[Eugen Dido Kvaternik]], ravnatelj za javni red i sigurnost NDH, koji je prisustvovao likvidacijama.<ref name="Jelić-Butić 1977, 166">[http://www.znaci.net/00003/532.htm Jelić-Butić (1977), 166.]</ref><ref>[Željko Karaula:Slučaj Gudovac 28. travnja 1941, u: RADOVI - Zavod za hrvatsku povijest, Vol. 39, Zagreb 2007, str. 197-208 http://scholar.google.hr/citations?view_op=view_citation&hl=hr&user=F3ESSi8AAAAJ&citation_for_view=F3ESSi8AAAAJ:aqlVkmm33-oC]</ref>


* '''28-29. april 1941:''' Strijeljanje 4 srpska muškarca u [[Dvor na Uni|Dvoru na Uni]].<ref name="Nidžović-Džakula, Smoljenović 2002">Nidžović-Džakula, Smoljenović (2002), 59.</ref>
* '''28-29. april 1941:''' Strijeljanje 4 srpska muškarca u [[Dvor na Uni|Dvoru na Uni]].<ref name="Nidžović-Džakula, Smoljenović 2002">Nidžović-Džakula, Smoljenović (2002), 59.</ref>

Verzija na datum 28 april 2015 u 23:54

Datoteka:Transport zensk in otrok.JPG
Otpremanje žena i djece u sabirni logor.
Ustaški stražari ubijaju zatvorenike u logoru Jasenovac.

Nezavisna Država Hrvatska (1941-1945) proglašena je 10. aprila 1941. nakon ulaska njemačkih okupacionih trupa u Zagreb. Tokom prve godine postojanja NDH počinjeni su neki od najmasovnijih zločina ustaša nad srpskim, jevrejskim i romskim civilima i komunistima, među kojima je najviše bilo pripadnika hrvatskog naroda.

Ideologija ustaškog pokreta bila je temeljena na rasističkoj i ekstremno nacionalističkoj politici, po uzoru na fašističke pokrete u Evropi, osobito one najuticajnije - u Italiji i Njemačkoj, na osnovu čega ovaj pokret ubrajamo među fašističke pokrete. Osnovna tendencija ustaške politike ticala se stvaranja etnički homogenog prostora u kome neće biti mjesta za pripadnike srpskog, jevrejskog i romskog naroda, kao i za političke neistomišljenike, osobito kada je riječ o komunistima. Ovakva politika rezultirala je masovnim uništavanjem srpskog, jevrejskog i romskog stanovništva, kao i političkih protivnika bez obzira na etničko porijeklo. Ovakva praksa bila je karakteristična za sve djelove NDH.

Prvi masovni zločini Nezavisne Države Hrvatske i ustaškog pokreta otpočinju već u drugoj polovini aprila 1941. Zločini ustaškog pokreta i NDH traju do okončanja Drugog svjetskog rata.

Izbijanjem partizanskog ustanka u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini smanjen je intenzitet ustaških zločina u pojedinim regionima na području NDH. Ovo je naročito karakteristično za istočnu Hercegovinu, Liku, Kordun i Bosansku krajinu, gdje od druge polovine avgusta 1941, uslijed izbijanja ustanka, ustaški pohodi sve manje rezultiraju pokoljima, a ujedno gube na intenzitetu. Boljom organizacijom partizanskog pokreta i masovnijim prilivom boraca omogućeni su aktivniji otpor fašističkim formacijama i stvaranje slobodne teritorije. Jačanjem partizanskog pokreta krajem 1941. i osobito narednih godina, u većini regiona u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj smanjen je intenzitet ustaških zločina, iako je 1942. takođe bila obilježena brojnim zločinima.

Od kraja aprila do početka juna 1941. ustaše vrše ubistva odabranog muškog stanovništva, ali najčešće ne svih muškaraca u okviru pojedinih zajednica i naselja koja su bila izložena njihovim upadima, iako je u ovom razdoblju bilo značajnih izuzetaka (Gudovac, Hrvatski Blagaj). Od početka juna do početka avgusta vrše istrebljenja svih muškaraca u okviru naselja koja napadaju, mada je u ovom razdoblju bilo primjera kolektivnog istrebljenja čitavih porodica i zajednica (okolina Donjeg Lapca i okolina Gackog). Od početka avgusta ustaše vrše kolektivna istrebljenja čitavih naselja i zajednica, bez obzira na pol i uzrast. Ovakva praksa umnogome je osujećena stvaranjem slobodne partizanske teritorije u ljeto i jesen 1941, ali su ustaše u ovom razdoblju nastavile da deportuju čitave zajednice u logore, naročito kada je riječ o jevrejskom stanovništvu.

Boljom organizacijom partizanskog pokreta omogućen je aktivniji otpor fašističkim snagama i stvaranje slobodne teritorije. Ustaše sada moraju angažovati velike snage kako bi prodrle u srpska naselja, dok im je tokom ljeta 1941. polazilo za rukom da sa manjim snagama pohvataju velik broj stanovnika koje bi potom likvidirali. Međutim, u pojedinim regionima u kojima su uslovi organizovanja antifašističke borbe bili otežani (Srem, Slavonija, gradska naselja, itd.) ili u regionima koji su bili izloženi ofanzivama ustaških i njemačkih snaga (Kozara, Kordun, itd.) zabilježeni su masovni zločini i masovne deportacije lokalnog stanovništva u logore, što je podrazumijevalo izuzetno visoke ljudske gubitke. Takođe, tokom 1942. zapaža se masovnije uništavanje romskog stanovništva nego prethodne godine. Ovo se odnosi na kolektivne deportacije romskih zajednica u logor Jasenovac. Isto tako, tokom 1942. (naročito od aprila do septembra 1942) učestale su kolektivne deportacije stanovništva srpskih sela Bosanske krajine, Slavonije, Banije, Korduna i Srema, kao i masovne deportacije iz drugih regiona, u logor Jasenovac, a nastavljene su i deportacije jevrejskog stanovništva u logore, kao i prethodne godine.

Počev od druge polovine 1942. partizanske borbene aktivnosti prenose se na područja nastanjena hrvatskim stanovništvom (sjeverozapadna Hrvatska, itd., prethodno Dalmacija) i na taj način se Oružane snage NDH vezuju za daleko širi prostor što dovodi do smanjenja ustaških upada na područja nastanjena srpskim narodom. Zajednička borba srpskog i hrvatskog naroda protiv fašizma omogućila je vojno slamanje NDH.

April / travanj 1941.

  • 10. april 1941: Prva hapšenja u Gospiću sprovedena su u večernjim časovima 10. aprila 1941, na dan proglašenja NDH. Prvi uhapšenici bili su muškarci srpske nacionalnosti. Publikovana su imena 20 lica srpske nacionalnosti uhapšenih u ovim okolnostima. Tokom aprila i maja 1941. u Gospiću je uhapšeno nekoliko desetina lica srpske nacionalnosti, uključujući nekoliko žena. Hapšenja su nastavljena i narednih dana, nakon 10. aprila, kada je uhapšena grupa od 22-23 gospićkih komunista i lijevih HSS-ovaca, hrvatske nacionalnosti. Publikovana su imena 19 uhapšenika hrvatske nacionalnosti, zatočenih u ustaškom zatvoru u Gospiću, aprila 1941, uključujući i imena pojedinih komunista iz Perušića. Uhapšenici srpske nacionalnosti likvidirani su početkom maja 1941, najvjerovatnije pokraj Macoline jame na Janču. Jedan broj uhapšenika hrvatske nacionalnosti pušten je iz zatvora. Poznata je struktura izvršilaca hapšenja i počinilaca navedenih ubistava. Publikovana su njihova imena.[1]
  • 11. april 1941: Hapšenje oko 30 srpskih muškaraca u Novoj Gradiški. Uhapšenici su u zatvoru u Novoj Gradiški ostali do 6. maja 1941, kada su sprovedeni u kaznionicu u tvrđavi Stara Gradiška. Dvojica uhapšenika ubijena su u zatvoru u Novoj Gradiški, prije 6. maja. Iz kaznionice u Staroj Gradiški 16 zatočenika pušteno je 2. jula 1941, pod uslovom da se presele u Srbiju. Ostali uhapšenici stradali su u ustaškim logorima.[2] Prema pojedinim istraživanjima, 11. aprila 1941. u Novoj Gradiški uhapšeno je 57 lica, od čega 7 djece i 13 žena. Za hapšenja u Novoj Gradiški odgovoran je Mirko Eterović.[3]
  • 13. april 1941: Pripadnici Hrvatske seljačke zaštite opkolili su šest sela u seoskoj opštini Novigrad Podravski (kotar Koprivnica) i pohapsili veći broj srpskih muškaraca (prema tvrdnjama svjedoka riječ je o oko 500 uhapšenika). Od njih je 40 zadržano u pritvoru, a ostali su pušteni. Od 40 lica koja su zadržana u zatočeništvu, rat su preživjela samo 2 lica. Ostali su stradali tokom ljeta 1941.[4]
  • 13-14. april 1941: Hapšenje 12 komunista hrvatske nacionalnosti u Perušiću. Uhapšeni komunisti su sprovedeni u ustaški zatvor u Perušiću. Istovremeno u perušićkom zatvoru izolovano je 5 muškaraca srpske nacionalnosti. U sličnim okolnostima, 13-14 aprila 1941, hapšenja su vršena u Gornjem Kosinju i Donjem Kosinju. U Kosinju je uhapšeno najmanje 8 komunista (4 hrvatske i 4 srpske nacionalnosti) i najmanje 4 muškarca srpske nacionalnosti koji nisu bili komunisti. Publikovani su poimenični podaci o uhapšenim licima. Među uhapšenima je bio i Dušan Brujić, član Okružnog komiteta KPJ/KPH za Liku. Uhapšenici srpske nacionalnosti su ubijeni krajem aprila 1941. i bačeni u jamu Duman pokraj Ličkog Lešća.[5] Prema drugim, preciznijim, podacima, dio uhapšenih Srba sa područja Kosinja, koji su lišeni slobode 13-14. aprila 1941, ubijen je pokraj jame Duman 10. jula 1941.[6]
  • 14. april 1941: Hapšenje 12 srpskih stanovnika Topuskog. Publikovana su imena 7 uhapšenika. Ova lica su stradala tokom ljeta 1941. u logorima u Lici.[7]
  • 14-15. april 1941: Hapšenje 20 lica hrvatske nacionalnosti, članova i simpatizera KPJ/KPH i lijevih HSS-ovaca u Pazarištu pokraj Perušića u Lici. Među uhapšenima bio je i španski borac Mile Butorac iz Donjeg Pazarišta. Publikovana su imena uhapšenih lica. Od 20 uhapšenika ustaše su aprila 1941. ubile 4 komunista u blizini sela Klanac. Među ubijenima bili su španski borac Mile Butorac i predsjednik seoske opštine Pazarište, Vicko Milinković. Većina uhapšenika puštena je nakon izvijesnog vremena, ali su mnogi od njih ponovo uhapšeni u drugoj polovini maja 1941.[8][9]
  • 15. april 1941: Formiran logor Danica u Koprivnici, kao prvi formirani ustaški logor. Prvi zatočenici su u logoru izolovani između 18. i 24. aprila 1941. Riječ je o manjoj grupi lokalnih stanovnika srpske, hrvatske i jevrejske nacionalnosti, uhapšenih u gradu Koprivnici i okolini. Prvi upravnik logora bio je koprivnički ustaša-emigrant Martin Nemec. Već 4. maja 1941. u logoru je bilo 763 logoraša, a 18. maja - 1007, 30. juna - 2175, a 15. jula 1941. - 2656 logoraša. U drugoj polovini jula 1941. dolazi do prebacivanja logoraša iz logora Danica u ustaške logore u Lici (Gospić, Jadovno), tako da je do kraja jula iz logora Danica za Gospić upućeno 1960 logoraša, dok ih je 76 oslobođeno.[10][11]
  • sredina aprila 1941: Hapšenje 2 lica hrvatske i 2 lica srpske nacionalnosti u Dugoj Resi. Prema izvorima NDH provenijencije, jedan od uhapšenika, radnik Josip Juran, ubijen je 16. aprila 1941. Ostali uhapšenici su sprovedeni u ustaške zatvore i logore odakle se nisu vratili.[12]
  • 17. april 1941: Prvi poznati masovni zločin ustaša nad srpskim stanovništvom u NDH, na osnovu do sada poznatih istorijskih izvora, dogodio se u blizini Starog Petrovog Sela, na području kotara Nova Gradiška, 17. aprila 1941. Riječ je o ubistvu oko 25 srpskih stanovnika sela Stari Slatinik i Brodski Stupnik sa područja kotara Slavonski Brod (sela se nalaze između Nove Gradiške i Slavonskog Broda i bila su etnički mješovita, ali većinski naseljena hrvatskim stanovništvom). Ustaše su u ovim selima sredinom aprila uhapsile oko 30 srpskih stanovnika i 17. aprila 1941. sprovele su ih prema Novoj Gradiški, ali su na putu prema gradiškom zatvoru odlučili da izvrše strijeljanje uhapšenika u blizini Starog Petrovog Sela. Od oko 30 uhapšenika strijeljano je oko 25, dok se za petoricu vjeruje da su uspijeli pobjeći.[13][14]
  • 19. april 1941: Osnovan ustaški logor u Kerestincu. Prvih dana postojanja logora u Kerestinec su deportovani uglavnom Jevreji i Srbi. Prvi komunisti zatočeni u logoru bili su lica koja su novouspostavljenim ustaškim vlastima predali organi Banovine Hrvatske. Procjenjuje se da je tokom maja u logoru bilo zatočeno oko 300 lica, od čega je komunista bilo oko 50. Početkom jula u logoru je bilo oko 100 komunista. Većina srpskih i jevrejskih zatočenika premještena je tokom maja i juna u logor Danica i u logore u Lici, dok je većina komunista ubijena tokom jula 1941.[16]
  • 20-21. april 1941: Nekoliko stotina mađarskih vojnika i 25 ustaša izvršili su opkoljavanje i pretres sela Silaš, dobrovoljačkog naselja između Osijeka i Vukovara. U selu su uhapšena 24 muškarca. Takođe, manja hapšenja su vršena i u susjednim selima: Ada (3 muškarca) i Palača (2 muškarca). Sutradan, 21. aprila, u blizini Laslova strijeljano je 9 stanovnika Silaša, 2 stanovnika Palače i 3 stanovnika Ade. Među ubijenima 11 je bilo srpske, 2 hrvatske i jedna osoba nepoznate nacionalnosti. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[17]
  • 20-24. april 1941: Hapšenje i stradanje srpskih muškaraca iz sela Šibuljina, u podnožju Velebita, između Karlobaga i Starigrada. Najprije je 20. aprila uhapšeno 4, a potom 22. aprila 8 stanovnika Šibuljine. Svi su deportovani za Gospić i ubijeni u Jadovnom 24. aprila 1941, sem dvojice, od kojih je jedan uspio pobjeći sa strijeljanja, a drugog su prijethodno oslobodili Italijani.[19]
  • 26. april 1941: Hapšenje 9 srpskih muškaraca u selu Borik (tada: Petrovac) pokraj Mikleuša (kotar Podravska Slatina). Uhapšenici su sprovedeni u zatvor u Mikleuš, a zatim u zatvor u Osijek odakle se nisu vratili.[21]
  • 27-28. april 1941: U Gudovcu pokraj Bjelovara ubijeno je 195 Srba iz nekoliko sela kotara Bjelovar. Najprije je u toku noći 27/28. aprila 1941. ubijeno 11 lica, a 28. aprila 1941. strijeljano je 185 lica. Zločin je organizovao Eugen Dido Kvaternik, ravnatelj za javni red i sigurnost NDH, koji je prisustvovao likvidacijama.[22][23]
  • 29. april 1941: U logor Danica u Koprivnici pristigao prvi željeznički transport logoraša: 504 zatočenika srpske nacionalnosti iz kotara Grubišno Polje, koji su pristigli u logor preko Zagreba. Riječ je o licima uhapšenim nakon 26. aprila 1941, na osnovu naređenja šefa Ustaške nadzorne službe Eugena Dide Kvaternika. Veća grupa logoraša transportovana je 30. juna 1941. iz logora Danica stočnim vagonima ka Gospiću, i potom izolovana u logorima Gospić i Jadovno. Pretpostavlja se da je čitava grupa od 504 srpska zatočenika iz Grubišnog Polja transportovana iz Danice u Liku gdje su pobijeni. Prethodno su u logoru Danica bili izloženi torturi.[11] Popisana su imena 557 stanovnika kotara Grubišno Polje koji su stradali u ustaškim logorima u Lici.[25]

Maj / svibanj 1941.

Datoteka:Prisilno pokrštavanje Srba u Slavoniji.jpg
Prisilno pokrštavanje Srba u selu Mikleušu u Slavoniji. Pokrštavanje je vršio fratar Vlaho Martić.
  • početak maja 1941: Osnovan logor Jadovno pokraj sela Trnovac na Velebitu u Lici. Logor je jedno vrijeme postojao uporedo sa logorima u Gospiću i na Pagu i mnogi logoraši su iskusili boravak u nekoliko ovih logora. Logor je postojao do 21. avgusta 1941. Prema publikovanim podacima u tzv. grupi gospićkih logora (Jadovno, Gospić, Pag) poimenice je stradalo najmanje 10.502 žrtve. Ovaj broj nije konačan. Prema naučno zasnovanoj pretpostavci saradnika Muzeja žrtava genocida iz Beograda, u ovim logorima stradalo je između 16.000 i 17.000 žrtava.[28] Istoričar Đuro Zatezalo je iznio pretpostavku da je u ovim logorima stradalo 40.123 lica, ali je publikovao samo 10.502 imena žrtava.
  • početak maja 1941: Hapšenje većeg broja lica srpske nacionalnosti u Slavonskom Brodu i okolnim selima. Prema jednom svjedočenju početkom maja 1941. uhapšeno je 28 lokalnih Srba. Uhapšenici su osuđeni na mjesečne kazne i sprovedeni u kaznionicu u Staroj Gradiški. Prema istom svjedočenju, ova lica su po isteku kazne puštena na slobodu, sem 3 lica, koja su kasnije ubijena u logoru Jasenovac. Izvor navodi poimenične podatke o ubijenima i nepotpune podatke o uhapšenima.[29]
  • 1-10. maj 1941: Prva ubistva u kotaru Udbina. U dva navrata, između 1. i 10. maja 1941, ustaše iz Udbine ubile su 12 lokalnih Srba. Najprije je, početkom maja, na Koriji ubijeno 7 muškaraca, a nekoliko dana kasnije, na mostu Gečet, još 5 muškaraca. Prema nekim indicijama, drugo ubistvo dogodilo se 5. maja. Publikovana su imena stradalih.[30]
  • 5. maj 1941: Ubistvo 5 članova hrvatske porodice Mravunac od strane ustaša iz Hrvatskog Blagaja u Srpskom Blagaju pokraj Veljuna. Ustaše su ovaj zločin pripisale Srbima kao izgovor za otpočinjanje pokolja nad stanovništvom Veljuna i okoline koji se odigrao u Hrvatskom Blagaju, 6-9. maja 1941.[33][34]
  • 5. maj 1941: Hapšenje 4 lica srpske i jednog lica ruske nacionalnosti u Topuskom. Niko od njih nije preživio rat. Za neka od ovih lica pretpostavlja se da su ubijena u logoru Jadovno. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[35]
  • 6. maj 1941: Hapšenje 6 lica srpske nacionalnosti u Vrginmostu. Ova lica su tokom ljeta 1941. ubijena u logoru Jadovno. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[36]
  • 6-9. maj 1941: Pokolj u Hrvatskom Blagaju pokraj Veljuna na Kordunu. Masovno hapšenje srpskih muškaraca na području bivšeg kotara Veljun ustaše su otpočeli 6. maja 1941. Iz Zagreba su u Hrvatski Blagaj stigla dva kamiona ustaša, pod komandom Ivana Šarića, koji su, uz podršku ustaša iz Hrvatskog Blagaja i Slunja, izvršili hapšenje i ubijanje lokalnih Srba. Ukupno je uhapšeno 625 muškaraca od kojih je 95, pretežno staraca, pušteno kućama, a 530 je ubijeno u Hrvatskom Blagaju. Hapšenja su vršena u sljedećim selima: Veljun, Sparenjak, Stojmerić, Bandino Selo, Crno Vrelo, Veljunska Glina, Cvijanović Brdo, Lapovac, Donji Poloj, Točak, Šlivnjak, Bogovolja (okolina Cetingrada). Od oko 530 zatočenika, preživio je jedino Dušan Nikšić, koji je prije masakra uspio pobjeći. Među pobijenima bila su dva pravoslavna sveštenika, kao i 17 članova Komunističke partije Hrvatske, među kojima i sekretar kotarskog komiteta KPH/KPJ Slunj Nikola Kukić.[33][37][38][39] Prema publikovanim poimeničnim podacima poznato je koliko je stradalih po pojedinim mjestima: Veljun (119), Lapovac (48), Šlivnjak (34), Točak (22), Zagorje (19), Veljunska Glina (18), Sparenjak (17), Stojmerić (12), Bandino Selo (11), Kuzma (11), Bogovolja (9), Kosjersko Selo (8), Donji Poloj (8), Vođević Brdo (7), Srpski Blagaj (6), Glinice (5), Crno Vrelo (4), Klanac (4), Cvijanović Brdo (3), Ponorac (2), Snos (2).[40][41]
  • 7-9. maj 1941: Strijeljanja u Sanskom Mostu. Ustaše su najprije 7. maja izvršili strijeljanje 3 srpska seljaka, uhapšena 5. i 6. maja. Dvojica strijeljanih poticali su iz sela Tramošnja. Ovo je bio prvi ustaški zločin na području Sanskog Mosta. Hapšenja lokalnog srpskog stanovništva izazvala su uznemirenja stanovništva u selima Tramošnja i Kijevo i prvi oružani otpor ustašama na području NDH, u kom su uzeli učešća i stanovnici drugih srpskih sela koja gravitiraju Sanskom Mostu. Nakon neuspjelog ustaškog napada na ova srpska sela, 8. maja su intervenisale njemačke snage koje su uhapsile oko 300 srpskih seljaka iz okoline grada, koji su ubrzo pušteni nakon intervencije jednog italijanskog oficira. Međutim, ustaše su ponovo izvršili hapšenje dijela prethodno uhapšenih seljaka iz Tomine, Lužana i Čaplja i 9. maja 1941. u Sanskom Mostu strijeljali 27 lica (26 lica srpske i jednog lica hrvatske nacionalnosti).[42]
  • 8. maj 1941: Prema podacima ustaškog redarstva u Zagrebu je uhapšeno 114 "četnika i ljudi koji su s njima bili u vezi". Pretpostavlja se da je ovo samo sinonim za uhapšena lica srpske nacionalnosti. Među uhapšenicima bio je i zagrebački mitropolit Dositej Vasić. U izvoru se ne navodi dalja sudbina uhapšenika.[43]
  • 10. maj 1941: Hapšenja većeg broja muškaraca u Vukovaru. Prema podacima istoričara Đure Zatezala, u logor Jadovno, tokom leta 1941. ubijeno je 10 stanovnika Vukovara i 5 stanovnika sela Mikleuševci uhapšenih 10. maja i jedan stanovnik Vukovara uhapšen 5. maja 1941.[44]. Ovo nisu jedina hapšenja u Vukovaru početkom maja 1941, s obzirom na to da se u literaturi spoimnje još nekoliko imena uhapšenih Vukovarčana, lišenih slobode početkom maja 1941, za koje se ističe da su nestali u logorima.[45]
  • 11-12. maj 1941: Pokolj nad 340 Srba iz Gline i okoline u selu Prekopa. Zločin su inicirali ustaški dužnosnici: Mirko Jerec, Juco Rukavina i Nikola Vidaković. Poznata su imena dijela izvršilaca zločina. Riječ je o ustašama iz sela Prekopa, Jukinac, Kihalac i Hađer pokraj Gline i o ustašama iz mjesta Glina.[46][47]
  • 13. maj 1941: Hapšenje stanovnika sela Rogulje pokraj Dvora na Uni. Prema podacima istoričara Đure Zatezala, u logoru Jadovno, jula 1941, ubijeno je 15 stanovnika sela Rogulje, uhapšenih ovog dana, od čega 13 muškaraca i 2 žene. Publikovani su poimenični podaci o stradalim uhapšenicima. Tokom maja 1941. hapšenja su vršena i u drugim naseljima kotara Dvor na Uni, nakon čega su uhapšenici odvođeni u logore. Publikovani su poimenični podaci o 56 lica sa područja Dvora na Uni koji su ubijeni u logoru Jadovno.[25]
  • 13-16. maj 1941: Ubistvo većeg broja muškaraca srpske nacionalnosti na području kotara Slavonska Požega. Prema podacima iz literature, ubistva su vršena nad stanovništvom sljedećih naselja: Ratkovica (14 ubijenih), Stojčinovac (3), Duboka (3), Ćosine Laze (3), Treštanovci (3), Brestovac (1), Vukojevci (1), Pasikovci (1), Škrabutnik (1), Pleternica (1). Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[48] Međutim, prema podacima istoričara Đure Zatezala 9 muškaraca iz Ratkovice, koji su uhapšeni 15-16. maja 1941, ubijeni su u logoru Jadovno.[49] Prema podacima istoričara Filipa Škiljana, 16. maja 1941. u selu Ratkovica uhapšeno je 16 srpskih stanovnika. Jedan uhapšenik je pušten na slobodu, a ostalih 15 su postali logoraši logora Danica u Koprivnici, odakle su puštena još 2 uhapšenika. Za ostalih 13 se pretpostavlja da su ubijeni u logoru Jadovno.[14]
  • 22-23. maj 1941: U Josipdolu, pokraj Ogulina, uhapšeno 6 srpskih mladića, simpatizera KPJ, koji su sutradan sprovedeni u logor Danica. Publikovana su imena ovih lica.[51]
  • 23. maj 1941: Hapšenje 29 lica srpske nacionalnosti u selu Gornje Dubrave, pokraj Ogulina. Od 29 uhapšenika samo dvoje ih se vratilo u selo, dok su ostali kasnije pobijeni.[52]
  • 29. maj 1941: Na području sela Jablan, Hajdine, Presika, Stubica i Tuk, pokraj Ogulina, uhapšeno je 20 Srba i 7 Hrvata. Svi su bili u ustaškom zatvoru u Ogulinu od 8 do 30 dana, a onda su pušteni. Prema sačuvanim svjedočenjima ova je grupa nedugo nakon puštanja ponovo bila pohapšena, a ove okolnosti su preživjela samo dvojica uhapšenika.[53]
  • 29-30. maj 1941: U Zagrebu uhapšeno 165 Jevreja, starosti od 17 do 23 godine, koji su 31. maja otprijemljeni u logor Danica u Koprivnici, a potom u logor Jadovno, gdje su svi ubijeni, sem desetorice mladića, koji su ubrzo postali zatočenici logora Jasenovac (rat će preživjeti samo trojica). Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[54]
  • 30. maj 1941: Strijeljanje Dušana Zelembabe, kuvara hotela Esplenada u Zagrebu, zbog navodnog "napada na ustašku ophodnju". Pretpostavlja se da je ovo prvo strijeljanje izvršeno na masovnom stratištu Dotrščina pokraj Zagreba.[55]
  • 31. maj - 1. jun 1941: Prva hapšenja Srba u Mostaru uslijedila su 31. maja 1941, kada su uhapšena petorica muškaraca. U noći između 31. maja i 1. juna, ustaše na čelu sa Ivanom Hočevarom i Stankom Šarcem, izvršile su likvidaciju uhapšenika kod sela Ortiješ. Jedan od uhapšenika (dr Fedor Lukač) uspio je pobjeći sa stratišta.[56]

Jun / lipanj 1941.

Zlostavljanje i maltretiranje Jevreja u sabirnom logoru u Sarajevu 194l.
  • početak juna 1941: Stradanje više stotina Srba sa područja Kupreškog polja i okoline. Početkom juna 1941. ustaše iz Kupresa i okoline sproveli su masovno hapšenje i likvidaciju srpskih civila iz sela Blagaj, Malovan, Ravno i Vukovsko. Pohapšena lica su pobacana u jame Kupreškog polja. Pojedini izvori govore da je u prvim danima juna 1941. na ovaj način stradalo oko 500 Srba sa ovog područja.[57] Ovaj podatak zahtjeva potvrdu u drugim izvorima.
  • 1. jun 1941: U Trebinju lokalne ustaše i grupa pripadnika ustaškog pokreta sa Zagrebačkog sveučilišta strijeljali 9 lica srpske nacionalnosti iz Trebinja i okoline i uhapsili veći broj drugih lica (podaci variraju od 15 do 70 uhapšenika).[58][59]
  • 1-2. jun 1941: Masovno hapšenje srpskih stanovnika Nevesinja i okoline počev od 1. juna 1941. U selu Udrežnje 2. juna 1941. ustaše su ubile 29 muškaraca. Poznata su imena žrtava.[60]
  • 2-3. jun 1941: Ustaše iz Josipdola uhvatile su 2. juna 14 srpskih stanovnika iz Josipdola, Vajinog Vrha i Vojnovca i, nakon izvršene torture nad uhapšenicima, sutradan ih sproveli u logor Danica. Ova lica su stradali kao zatočenici logora Jadovno krajem jula i početkom avgusta 1941. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[61]
  • 2-5. jun 1941: U selu Korita, između Bileće i Gackog, od strane ustaša iz Fazlagića Kule i drugih mjesta u okolini Gacka, na čelu sa Hermanom Togonalom, ustaškim povjerenikom za kotar Gacko, uhapšeno je 2. juna 1941. oko 140 lokalnih srpskih stanovnika, koji su držani i mučeni gotovo tri dana u zgradi lokalne škole. U noći 4-5. juna, 121 uhapšenika je odvedeno do Koritske jame, u grupama, i onde ubijeno maljevima i bačeno u jamu. U selu Korita 5. juna pobijeno je 5 seljana, a istog dana od strane istih počinilaca ubijeno je 7 stanovnika obližnjeg sela Zagradci. Poznati su poimenični podaci za ubijena lica. Među ubijenima bilo je 47 članova porodice Svorcan.[62][63][64]
  • 4-5. jun 1941: U blizini Banja Luke uhapšeni su, mučeni i ubijeni, banjalučki episkop Platon (Jovanović) i protojerej Dušan Subotić iz Bosanske Gradiške. Nakon ubistva bačeni su u rijeku Vrbanju. Njihovi unakaženi leševi pronađeni su 23. juna 1941. na obali rijeke, pokraj sela Kumsale.[65]
  • 4-8. jun 1941: Ustaše na čelu sa Leonom Togonalom, ustaškim povjerenikoma za kotar Ljubinje, počev od 4. juna 1941. započinju hapšenja u selima ljubinjskog kraja (Vlahovići, Ubosko, Pocrnje, Kapavica, Rankovci). U naredna tri dana ukupno su pohvatali oko 170 muškaraca od 16 do 60 godina. Uhapšenici su zatočeni u selu Rankovci. Prilikom hapšenja u Vlahovićima je ubijeno 6 lica. Likvidacije uhapšenika započele su 8. juna u blizini sela Kapavice, pokraj istoimene jame. Sa stratišta je uspjelo pobjeći oko 50 ljudi, ali većina uhapšenih je ubijena i bačena u jamu. Pokraj jame Kapavica ukupno je ubijeno 114 lica. Iz Vlahovića - 28; iz Rankovaca - 23; iz Pocrnja - 13; iz Kapavice - 17; iz Uboska - 33. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[66]
  • 8. jun 1941: Ubistvo 21 srpskog stanovnika zaseoka Rončevići pokraj Lovinca u Lici. Među ubijenima bilo je 7 djece i 6 žena. Svi su bili članovi porodice Rončević. Zločin se dogodio u mjestu Sveti Rok. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[67] Prema nekim pretpostavkama ovaj zločin dogodio se 10. jula 1941, kada je pobijeno još 7 članova porodice Rončević. Ovo bi značilo da je 10. jula 1941. ubijeno 28 Rončevića.[68]
  • 9. jun 1941: Gatačke ustaše po naređenju Jure Francetića, tadašnjeg ustaškog povjerenika za Bosnu i Hercegovinu, koji je tada boravio u gatačkom kraju, maljevima i kundacima pobile oko 20 civila iz Gacka, Avtovca, Rudnog Polja i Nadanića i bacili ih u jamu pokraj sela Korita[63][64]
  • 9-19. jun 1941: Ustaše i policija iz Vukovara izvršili su blokadu sela Lipovača pokraj Vukovara. Posle deset dana blokade srpsko stanovništvo iz Lipovače je prisilno raseljeno: jedna grupa seljana je otjerana u susjedno selo Bršadin, druga je iseljena u Srbiju, a treća je, kako se ističe u literaturi, otjerana u logor, bez navođenja konkretnijih podataka.[69]
  • 11. jun 1941: Ubistvo 12 muškaraca srpske nacionalnosti iz zaseoka Rasoje pokraj Lovinca u Lici. Zločin se dogodio u selu Raduč. Publikovana su imena stradalih. Svi su bili članovi porodice Gnjatović.[70]
  • 12. jun 1941: U selu Komar, između Travnika i Donjeg Vakufa, ustaše izvršile streljanje 15 lokalnih Srba zbog navodnog pucanja na ustašku kolonu.[71]
  • 12. jun 1941: Ubistvo 6 lokalnih srpskih muškaraca u selu Visuć (kotar Udbina). Publikovani su podaci o stradalima.[72][73]
  • 12-13. jun 1941: U selu Sušine pokraj Našica ustaše zaklale 6 lokalnih srpskih stanovnika. Publikovana su imena stradalih kao i imena počinilaca zločina.[74]
  • 12-13. jun 1941: Ustaše na čelu sa Leonom Togonalom, izvršile ubistvo 32 lica iz Ljubinja. Među ubijenima, koji su bačeni u jamu Panduricu, bilo je 29 Srba, 2 Hrvata i 1 Bošnjak.[75]
  • 13. jun 1941: Kolektivno protjerivanje srpskog stanovništva u Srbiju iz pojedinih sela u kotaru Podravska Slatina. Iz Ilmin Dvora protjerano je 360 osoba, iz Čađavičkog Luga 30, iz Martinaca 370.[76]
  • 13. jun 1941: Hapšenje 25 muškaraca u selu Srpske Moravice pokraj Vrbovskog. Uhapšenici su otjerani za Ogulin, a potom u logor Danica, da bi većina njih bila ubijena u logorima Jadovno ili Pag.[77]
  • 13-28. jun 1941: Stradanje srpskih muškaraca sela Lipovo Polje pokraj Perušića u logoru Jadovno. Prema publikovanim poimeničnim podacima u ovom razdoblju u Jadovnom stradalo je 39 stanovnika ovog sela. Prethodno, 20. maja 1941, u logoru Gospić ubijeno je 15 stanovnika Lipovog Polja. Tokom Drugog svjetskog rata ustaše su pobile 111 civilnih stanovnika ovog sela, prvenstveno u leto 1941. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[50]
  • 15. jun 1941: U selima u okolini Knina sprovedeno hapšenje lokalnih Srba od strane ustaša. Prema dostupnim podacima uhapšeno je oko 60 seljaka koji su potom ubijeni.[78]
  • 15-18. jun 1941: Prva ubistva počinjena od strane ustaša na području kotara Drvar: ubistvo 2 muškarca u selu Bastasi, 15. juna 1941. Jedan muškarac uspio je pobjeći sa strijeljanja. Publikovani su podaci o stradalima. Prethodno, 13-14. juna 1941, pohvatana je veća grupa srpskih muškaraca u Drvaru odakle je sprovedena u ustaški zatvor u Bosanskom Petrovcu. Nakon mučenja u zatvoru, ustaše su najveći broj uhapšenika odveli na stratište kod Risovačke pećine, gdje su ih pogubili 18. juna 1941. NDH izvori pominju ubistvo od 25 do 32 lica srpske nacionalnosti na lokaciji Risovačke pećine. Sredinom juna 1941. ustaše su izvršile hapšenje 9 muškaraca u selu Gornji Tiškovac. Ova lica likvidirana su u Kninu. Publikovani su podaci o stradalim Tiškovčanima. Dalje ustaške upade u Tiškovac spriječio je oružani otpor lokalnog stanovništva 1-2. jula 1941, kao jedan od najranijih primjera oružanog otpora na teritoriji NDH.[74][80][81]
  • 16. jun 1941: Kolektivno protjerivanje srpskog stanovništva u Srbiju iz Sopjanske Grede (kotar Podravska Slatina). Protjerano je 235 žitelja.[76]
  • 16. jun 1941: Ubistvo 21 lica na mostu na Lašvi kod Travnika. Među ubijenima bilo je 10 stanovnika sela Bradina između Konjica i Sarajeva, koji su uhapšeni 8. juna i ubrzo sprovedeni u ustaški zatvor u Sarajevu, gde su zadržani do 15. juna. Toga dana su izvedeni iz zatvore i zajedno sa 5 stanovnika Dubrovnika i 7 stanovnika Foče i Goražda, premješteni u zatvor u Travniku. Sutradan su svi, sem jednog koji je izvršio samoubistvo u travničkom zatvoru, i još jednog lica koje je uspjelo pobjeći, pobijeni na mostu na reci Lašvi.[82]
  • 17. jun 1941: Iz ustaškog zatvora u Ogulinu upućen veći broj srpskih zatočenika u logor Danica u Koprivnici. Publikovani su poimenični podaci o 33 muškaraca iz Plaškog i okolnih sela na području kotara Ogulin koji su pohapšeni između 28. maja i 17. juna 1941, a koji su potom postali logoraši u logoru Danica, odakle su 20. jula 1941. sprovedeni u logor Jadovno. Većina ih je ubijena u logoru Jadovno, tokom jula i avgusta, dok se za neke pretpostavlja da su ubijeni na Pagu.[85]
  • 17. jun 1941: Ubistvo 3 člana porodice Budimlija u Lovincu. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Među ubijenima bilo je dvoje djece i jedna žena.[86]
  • 18. jun 1941: Hapšenje veće grupe komunista u Vukovaru i Borovu Naselju. Jedna grupa uhapšenika je 26. juna 1941. sprovedena u ustaški zatvor u Osijek, gdje je najkasnije 17. septembra 1941. strijeljana u Gradskom vrtu grupa od 5 vukovarskih komunista. Ostali uhapšenici iz ove grupe zadržani su u zatvoru do 16. januara 1942. kada su pušteni. Istog dana, 18. juna 1941, uhapšena je grupa od 16 komunista u Vukovaru, od kojih je nekoliko uskoro pušteno, a 9 ih je sprovedeno u logor Danica. Od ove grupe, 3 komunista su ubijeni u ustaškim logorima (Jadovno, Stara Gradiška), a ostali su pušteni nakon 18 mjeseci. Publikovani su poimenični podaci o 8 stradalih i jednom dijelu uhapšenih komunista.[87]
  • 19-20. jun 1941: Ustaše iz Boričevca i Kulen Vakufa, na čelu sa Vinkom Mataijom, 19, juna 1941. upali su u selo Bubanj i odveli 6 stanovnika zatečenih u poljskim radovima, a nedugo potom još 4 stanovnika. Isto se dešavalo i u selima: Doljani (odvedeno 7 lica), Mišljenovac (19), Donji Srb (12), Donji Štrpci (6), Begluci (4), Birovača (3), Bušević (15), Kestenovac (7). Stanovnici sela Bušević stradali su od ustaša iz Kulen Vakufa. Stanovnici sela Dobroselo (10) i Dobroselski Bubanj stradali su juna 1941. od ustaša iz Boričevca, pretežno u ataru sela Boričevac gdje su odvedeni iz matičnih naselja. Od boričevačkih ustaša najteže su stradali stanovnici sela Nebljusi od kojih je 65 pobacano u jamu u Boričevcu. Većina Nebljušana ubijenih juna 1941. u Boričevcu bili su žene i djeca. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[88]
  • 20. jun 1941: U blizini sela Lastva pokraj Trebinja ustaše ubile 8 srpskih seljaka.[59][89]
  • 22. jun 1941: U blizini Vlasenice ubijeno oko 40 Srba iz ove varoši i okoline.[91]
  • 22. jun 1941: Ubijeno 10 Srba iz Gacka i okoline, zatočenika gatačkog zatvora, kod sela Gornje Plužine u blizini Nevesinja. Zločin su izvršile ustaše iz Fojnice (selo između Gacka i Nevesinja) pod rukovodstvom Džemila Sarića i Himzije Bauka.[82]
  • 22-27. jun 1941: Početak stradanja srpskog stanovništva u okolini Čapljine. Ustaše su 22-23. juna 1941. započele masovna hapšenja srpskih muškaraca na području Čapljine i okolnih sela: Tasovčići, Klepci, Počitelj, Rečica, Loznica, Gnjilišta, Hotanj. Uhapšenici su smješteni u privremeni logor u Tasovčićima, odakle su odvođeni u grupama i ubijani na stratiština u okolini Čapljine. Prva grupa od 4 uhapšenika ubijena je u noći 22-23. juna. Druga grupa uhapšenika (10 muškaraca iz Čapljine) ubijena je 24. juna u blizini sela Hutovo, gdje su bačeni u jamu. Treća grupa od 27 muškaraca ubijena je 24-25. juna na stratištu Pod brijestom, zapadno od Čapljine. Sa stratišta je uspio pobeći Desimir Mihić koji je kasnije svjedočio o ovom zločinu. Četvrta grupa od 27 čapljinskih Srba odvezena je iz Tasovčića 26-27. juna do Opuzena gdje je likvidirana. Ove zločine nad muškarcima pratila su i istrijebljenja pojedinih porodica, uključijući žene i djecu, u Klepcima, što će tokom avgusta postati učestalo i u drugim hercegovačkim selima. Pomenute zločine izvršile su ustaše iz Čapljine i okolnih sela. Na stratištu Krupa pokraj sela Dračevo, južno od Tasovčića prema Metkoviću, 25-26. juna ubijeno je 41 lice iz Dračeva (npr. ubijeno je 20 članova porodice Brstina). Zločin su izvršile ustaše iz Dračeva. Ustaše iz Dračeva i Hutova su 26-27. juna ubile nepoznat broj srpskih muškaraca iz Kolojanja, Dubravice i Cerovice (sela južno od Hutova blata). Ova lica ubijena su u jednim dijelom u blizini Gabele, a drugim dijelom kod Opuzena. Sem posljednjeg navedenog zločina, poznata su imena stradalih. Takođe, poznat je i velik broj imena počinilaca navedenih zločina.[92]
  • 23. jun 1941: U selu Vrbica pokraj Gacka, ustaše iz Fazlagića Kule izvršile ubistvo 29 stanovnika. Među ubijenima bilo je 8 djece i 5 žena i djevojaka.[94]
  • 23-24. jun 1941: U blizini sela Pridvorci pokraj Trebinja ustaše ubile 13 trebinjskih Srba, a njihove leševe potom bacili u jamu. Trojica muškaraca su uspjela pobjeći sa stratišta. Poznati su poimenični podaci o stradalima. Ovaj zločin potvrđuje izvor NDH provenijencije.[95][96]
  • 23-24. jun 1941: U Gackom i susjednom Avtovcu pohapšeni svi odrasli srpski muškarci, od strane lokalnih i zapadnohercegovačkih ustaša, pod rukovodstvom Franje Sudara. Poznata su imena 18 lica ubijenih u Gacku na svirep način. Jedan deo uhapšenih lokalnih stanovnika, koji nije pobijen u noći 23-24. juna, transportovan je iz Gacka u Nevesinje. Ubrzo potom u Nevesinju je ubijeno 28 prispjelih stanovnika Gacka i Avtovca.[97] Ove zločine potvrđuju i izvori NDH.[98]
  • 24. jun 1941: Deportacija svih srpskih i jevrejskih stanovnika iz Bihaća, po naređenju velikog župana Ljubomira Kvaternika. Bihaćki Jevreji su protjerani u Kulen Vakuf, gdje su se privremeno zadržali, dok su bihaćki Srbi protjerani u Bosanski Petrovac. Uskoro su bihaćki Jevreji takođe sprovedeni u Bosanski Petrovac. Početkom jula bili su izolovani u zgradi petrovačke bolnice, nazvane "sabirni logor". Početkom septembra zatočeni Jevreji prebačeni su u Prijedor gdje su bili smješteni u kućama lokalnih Jevreja. Ustaše su potom dozvolile bihaćkim Jevrejima da se presele u gradove u Bosni, izuzev Bihaća, što je većina učinila. Međutim, najveći dio bihaćkih Jevreja podijelio je sudbinu Jevreja Bosne i Hercegovine i bio je ubijen u ustaškim logorima tokom 1941-1943. Od 146 bihaćkih Jevreja ustaše su ubile 109. Većinu ostalih bihaćkih Jevreja spasili su partizani.[102]
  • 24-25. jun 1941: Ustaše iz Fazlagića Kule ubile 9 članova porodice Nikolić i 13 članova porodice Boljanović koje su živjele u Fazlagića Kuli. Njihovi leševi bačeni su u jamu nedaleko od zaseoka Drugovići u Kuli. Porodica Nikolić u potpunosti je istrijebljena, a od Boljanovića je preživio jedan dječak koji je svjedočio o zločinu. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[103]
  • 24-28. jun 1941: Masovna hapšenja u Mostaru otpočinju 24. juna i traju do 26. juna. Pojedini izvori procjenjuju da je uhapšeno oko 450 lica, tj. odraslih muškaraca. Uhapšenici su izolovani u privremeni sabirni logor. Nakon nekoliko dana uhapšenici su kamionima transportovani u pravcu Čitluka i Širokog Brijega, da bi u blizini ovih nasela bili likvidirani. Likvidacije su vršene i na obali Neretve, van Mostara, kako zaključujemo na osnovu svjedočenja preživjelih. Kako ističe istoričar Savo Skoko, "smatra se da je za nekoliko dana (od 24. do 28. juna) samo iz grada Mostara ubijeno 160 ljudi." Poimenice je poznat deo stradalih.[104]
  • 25. jun 1941: Ubistvo 9 srpskih muškaraca iz sela Mekinjar, pokraj Korenice. Zločin se dogodio u blizini sela Bajinovac. Publikovani su podaci o stradalima.[105]
  • 25. jun 1941: Hapšenje oko 60 srpskih muškaraca u Drvaru. Uhapšeici su sprovedeni u ustaški zatvor u Bihaću, odakle su krajem jula 1941. odvedeni na stratište na Garavicama gdje su ubijeni.[106]
  • 25-26. jun 1941: U noći između 25-26. juna južno od Opuzena, na obali Neretve, ustaše izvršile ubijanje oko 283 lica srpske nacionalnosti sa područja kotara Stolac.[22][107]
  • 25-28. jun 1941: Kolektivno protjerivanje srpskog stanovništva u Srbiju iz pojedinih sela u kotaru Podravska Slatina. 25. jula iz Novaka protjerano je 60 stanovnika, istog dana iz Dubrave Noskovačke 174, a iz Španata 445. 26. juna iz Bjelkovca protjerano je 570 stanovnika, iz Čomborja 420, iz Aleksandrovca 550, iz Petrovca 827, iz Balinaca 174, iz Gornjeg Miholjca 39, iz Nove Bukovice 22, 27. juna iz Čojluka 115, 28. juna iz Bistrice 13 žitelja. Prinudno iseljavanje pratila je pljačka stanovništva i nasilno sprovođenje. Iz grada Podravska Slatina 26. juna protjerano je 35 srpskih porodica.[76]
  • 26. jun 1941: Pokolj nad 16 stanovnika sela Kozice i 23 stanovnika sela Prenj, Pješivci, Opličići i Lokovi, u blizini Stoca. Pokolj su izvršile stolačke ustaše na čelu sa Martinom Maslaćem i Stojanom Ragužom. Zločin je izvršen u selu Kozice. Leševi ubijenih bačeni su Neretvu u blizini Čapljine. Poznati su poimenični podaci o žrtvama.[108]
  • 26-27. jun 1941: Pokolj nad oko 170 stanovnika sela Berkovići, Klačka, Ljuti Do, Meča, istočno od Stoca.[111]
  • 26-28. jun 1941: Masovno hapšenje i stradanje dela stanovništva u selima u okolini Mostara. Počev od 26. juna ustaše su uhapsile veći broj muškaraca u srpskim i etnički mješovitim selima Bijelo Polje, Raštane, Gnojnice, Ortiješ, Lakševine, Malo Polje, Blagaj, Hodbina, Bogodol, Pijeske, Baćeviće, Žitomislić. U Pijescima i Žitomisliću stradalo je oko 50 muškaraca, uključujući i sedmoricu monaha iz manastira Žitomislić. Ova lica su ubijena u blizini Domanovića i Blizanaca. Iz sela Bogodol ubijeno je 5 muškaraca i 4 žene (ubijeni su pokraj sela Gradac u blizini Širokog Brijega). U selu Hodbina i Ortiješ ubijena su šestorica muškaraca. Kako ističe istoričar Savo Skoko, ovi događaji su zaustavljeni krajem juna dolaskom u Mostar generala Vladimira Lakse, Pavelićevog opunomoćenika za Hercegovinu. "On je u cilju što brže pacifikacije pobunjenog područja, privremeno obustavio pokolje hercegovačkih Srba i 30. juna pustio na slobodu oko 300 ljudi", zatočenih u Mostaru. Poznata su imena izvršilaca navedenih zločina.[112]
  • 27. jun 1941: Pokolj nad 137 lokalnih stanovnika u Nevesinju. Zločin je organizovao ustaški zapovjednik Franjo Sudar i u njemu su učestvovale lokalne i zapadnohercegovačke ustaše. Poznati su poimenični podaci o stradalim licima.[113]
  • 27. jun 1941: Strijeljanje 4 komunista hrvatske nacionalnosti u Zagrebu. Publikovani su poimenični podaci o strijeljanim licima.[114]
  • 27. jun 1941: Hapšenje 25 srpskih muškaraca u Viskom i njihovo sprovođenje u logor Gospić. Publikovana su imena uhapšenika. Većina je stradala u ustaškim logorima.[115]
  • 27-28. jun 1941: Pokolj nad srpskim stanovništvom kotara Stolac na Vidovom polju pokraj Stoca. Pokolj su organizovale lokalne ustaše i grupa ustaških profesionalnih ubica iz Ljubuškog i Čapljine. Masovna hapšenja na području stolačkog kraja započela su 22. juna 1941. i trajala su nekoliko dana. Prema nepotpunim podacima, poznata su imena 96 stanovnika stolačkog kraja ubijenih na Vidovom polju. Riječ je o odraslom muškom stanovništvu Stoca i okolnih seoskih naselja: Poprati, Šćepan Krst, Ošanići, Dragovilje, Hrgud, Dabrica.[116]
  • 27-28. jun 1941: Hapšenje 27 stanovnika Bijeljine. Među uhapšenima bila je jedna žena. Većina uhapšenih (22) bili su srpske nacionalnosti, dok je 5 uhapšenika bilo jevrejskog porijekla. Među uhapšenima za 12 se navodi da su lišeni slobode "kao komunisti". Publikovana su imena uhapšenika.[117]
  • 29. jun 1941: Olovske ustaše ubile 6 srpskih seljaka iz sela Brda pokraj Olova.[118]
  • 30. jun-1. jul 1941: Iz pravca Čapljine i Stoca dovezeno oko 90 Srba i ubijeno i bačeno u jamu u neposrednoj blizini samostana Humac pokraj Ljubuškog. Drugi izvori pominju 86 stradalih, za koje se pretpostavlja da potiču iz okoline Stoca.[119][120]
  • 30. jun-1. jul 1941: Deportacija oko 1.500 srpskih stanovnika sa područja Plitvičkih jezera i seoske opštine Ličko Petrovo Selo, po naređenju ustaškog velikog župana Ljubomira Kvaternika. Dio stanovništva je protjeran u okolinu Bosanskog Petrovca, a dio u pravcu Bosanskog Grahova. U Borovači pokraj Bosanskog Grahova ustaše na čelu sa Nonom Šarićem izvršile su silovanje dijela prognanih žena. Prognano stanovništvo je razmješteno u selima u okolini Grahova, a izbjanje ustanka 27. jula 1941, spasilo je živote prognanicima, za razliku od većeg broja njihovih suseljana koji su ubijeni u okolini Bihaća, krajem jula 1941.[121]

Jul / srpanj 1941.

  • 1. jul 1941: Ustaški pokolj nad stanovništvom sela Donja Suvaja, smeštenom između Srba i Donjeg Lapca. Ovaj pokolj je najmasovniji ustaški zločin nad stanovništvom kotara Donji Lapac prije ustanka 27. jula 1941. Ustaše pristigle iz Gospića ubile su 1. jula 1941, prema podacima iz zbornika Kotar Donji Lapac u NOR-u (Karlovac, 1985) najmanje 161 stanovnika ovog sela. Poznati su osnovni podaci o svakoj žrtvi. Toga dana ustaše su u selu ubile ukupno 70 djece do 15 godina starosti, 7 djevojaka i 39 žena.[88] Prema podacima istoričara Đure Zatezala, ovaj zločin bio je još masovniji. On navodi da su ustaše tog dana "ubile i nožem usmrtile 243 srpska civila od kojih 118 djece, 75 žena i 50 muškaraca".[122] Prilikom pokolja nad stanovnicima Suvaje, ubijeno je 45 članova porodice Keča i 22 člana porodice Ćopić. Odgovornost za zločin snose ustaški veliki župan Ljubomir Kvaternik i Vjekoslav Maks Luburić, koji je komandovao jedinicom koja je izvršila zločin.
  • 2. jul 1941: Dan nakon pokolja u selu Donja Suvaja, ustaše su upale u selo Osredci (Lički Osredci) pokraj Srba. Lokalno stanovništvo je bilo obaviješteno o pokolju u Donjoj Suvaji i većina stanovnika se sklonila u šumu. Međutim, ustaše su uspele da uhvate 13 žitelja koje su pobili. Sutradan su se ustaše vratili u selo i uhvatile 9 starijih osoba koje su takođe likvidirali.[88] Odgovornost za zločin snose ustaški veliki župan Ljubomir Kvaternik i Vjekoslav Maks Luburić, koji je komandovao jedinicom koja je izvršila zločin.
  • 3. jul 1941: Pokolj nad stanovništvom sela Bubanj pokraj Donjeg Lapca nastavljen je 3. jula 1941. Prethodno su ustaše već ubile 10 stanovnika Bubnja. Toga dana u Bubnju ubijeno je 83 stanovnika, pretežno žena i djece. Među ubijenima bilo je 37 djece mlađe od 15 godina, 15 djevojaka i 28 žena. Zločin je izvršen na vrlo svirep način, klanjem i masakriranjem. Zločin su sprovele ustaše iz Donjeg Lapca i Boričevca na čelu sa Vinkom Mataijom iz Lapca i Milom Markovinovićem iz Boričevca.[88] Odgovornost za zločin snose ustaški veliki župan Ljubomir Kvaternik i Vjekoslav Maks Luburić, koji je komandovao jedinicom koja je izvršila zločin.
  • 6. jul 1941: Nastavljeno protjerivanje srpskog stanovništva iz kotara Podravska Slatina u Srbiju. Iz Dobrovića je protjerano 70, a iz Brezika 115 stanovnika.[76]
  • 7. jul 1941: Ubistvo 27 srpskih stanovnika sela Čukur na Baniji. Zločin je izvršen u Kostajnici. Leševi žrtva pobacani su u rijeku Unu.[123]
  • 8. jul 1941: Strijeljanje komuniste Budislava Borjana, predratnog zatočenika kaznionice u Lepoglavi.[124]
  • 9. jul 1941: Osnivanje ustaškog Sabirnog logora u Slavonskoj Požegi. Logor je postojao do 22. oktobra 1941, a definitivno je likvidiran 18. novembra 1941. Zapovednik logora bio je satnik Ivan Štir, a njegov zamjenik (pobočnik) ustaša Emil Klaić. Kroz logor je prošlo 8.178 lica. Većina ovih lica su etapno boravili na ovoj lokaciji, na putu za Srbiju (riječ je o prinudno iseljenom srpskom stanovništvu sa šireg područja Slavonije i sjeverne Bosne) ili je riječ o protjeranim Slovencima na putu za prinudna mjesta boravka u NDH. U logoru je ubijeno najmanje 438 lica srpske nacionalnosti.[127]
  • 10. jul 1941: Ubistvo većeg broja srpskih muškaraca pokraj jame Duman u blizini Ličkog Lešća. Prema publikovanim podacima, u ovu jamu je bačeno 3 stanovnika Donjeg Kosinja.[6]
  • 12. jul 1941: U selu Prisoje pokraj Dicma (kotar Sinj) uhvaćeno 90 osoba koje su potom pobijene.[78]
  • 12. jul 1941: Pokolj nad stanovnicima sela Ćora i Boberi pokraj Dvora na Uni. Zločin je izvršen u Krnjajića potoku pokraj Dvora.[24]
  • 13-14. jul 1941: Zatočeni komunisti iz logora Kerestinec izvršili akciju bjekstva iz logora. Logorska uprava i straža su savladani, ali je bjekstvo bilo neuspešno za većinu logoraša zbog loše organizovanog prihvata odbeglih. Ustaše su izvršile potjeru za odbjeglim logorašima i većinu pobili ili pohvatali. Potjerna odijeljenja bila su mnogobrojnija i daleko bolje naoružana od odbjeglih logoraša. Od stotinjak bjegunaca 44 su uhvaćeni i nakon nekoliko dana strijeljana na Dotršćini pokraj Zagreba, 12 je uspjelo da se izvuče iz obruča, a ostali su poginuli u borbi.[125]
  • sredina jula 1941: Hapšenje 27 članova i simpatizera KPJ u Ogulinu, među kojima je 26 bilo hrvatske nacionalnosti.[53]
  • sredina jula 1941: Masovna deportacija srpskih muškaraca iz sela u Cazinskoj krajini u ustaške logore U Lici. Iz Stabandže odvedeno je 38, iz Dobrog Sela 57, iz Ivanjske 42, iz Perne 8, iz Baštre 4, iz Mrazovca 4, iz Bosanske Krupe 4, iz Osredka 3, iz Velike Kladuše 3, iz Ljusine 2, iz Otoke 2 i po 1 stanovnik iz Glinice, Varoške Rijeke, Rujnice, Mutnika i Vrela. Ukupno: 171. Svi su stradali na stratištima u okolini Jadovnog. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Ovo nisu jedini ljudski gubici stanovništva ovih naselja tokom ljeta 1941. Najodgovorniji za sprovođenje ovih zločina bio je ustaški funkcioner Ljubomir Kvaternik, veliki župan velike župe Krbave i Psata.[128]
  • 19. jul 1941: Početak masovnih hapšenja i represalija nad stanovništvom Mostara. Hapšenja su trajala do početka avgusta i procenjuje se da je kroz ustaški zatvor u Mostaru u tom periodu prošlo oko 750 Mostaraca srpske, bošnjačke, hrvatske i jevrejske nacionalnosti. Većina uhapšenika deportovana je u logore Gospić i Jadovno, gde je ubijena. Preživeli zatočenici mostarskog zatvora pominju intenzivnu torturu u zatvoru. Najodgovorniji za ovu kampanju zločina bio je ustaški poverenik u Mostaru, Ivan Herenčić. Poznata su imena organizatora i izvršilaca zločina na području Mostara.[130]
  • 19-20. jul 1941: Transport 17 zatočenika srpske nacionalnosti iz ustaškog zatvora u Ogulinu u ustaški logor u Gospiću. Većina zatočenika bili su stanovnici Plaškog. Među zatvorenicima nalazili su se i episkop gornjokarlovački, Sava Trlajić, trojica sveštenika, kao i dvojica članova KPJ. Svi će stradati kao zatočenici logora u Lici.[131]
  • 21. jul 1941: U kotaru Velika Kladuša otpočela masovna hapšenja srpskih civila. Najprije je 21. jula 1941. uhapšeno 30 osoba koje su sprovedene u logore u Lici, gdje su pogubljeni, a narednih dana uslijedila su masovna hapšenja svih odraslih muškaraca od kojih su mnogi ubijeni.[132]
  • 22. jul 1941: Strijeljanje 6 komunista u Sisku, među kojima je 5 bilo hrvatske, a 1 srpske nacionalnosti. Publikovana su imena stradalih.[133]
  • 22-23. jul 1941: Ustaške vlasti u Koprivnici uhapsile su sve koprivničke Jevreje i izolovali ih u logoru Danica. Ukupno je uhapšeno 213 osoba, oba pola i svih doba starosti. Ubrzo su iz Danice transportovani u logor Jastrebarsko, zatim u Gospić, a potom u Kruščicu kod Travnika, odakle su muškarci odvedeni u Jasenovac, a žene u Loborgrad. Gotovo svi muškarci poubijani su u Jasenovcu, a od žena i djece, koji su 8. juna 1942. iz Loborgrada odvedeni u Auschwitz, niko se nije vratio.[4]
  • 22-23. jul 1941: Ustaške vlasti u Ludbregu pokraj Varaždina uhapsile su 29 jevrejskih i 26 srpskih stanovnika i deportirali ih u logor Danica, odakle su upućeni u druge logore NDH. Ova lica su uglavnom stradala u Jadovnom, Metajni, Jasenovcu, Staroj Gradiški i Lepoglavi.[4] Publikovana su imena stradalih. Uhapšeni Jevreji su bili stanovnici Ludbrega, a uhapšeni Srbi stanovnici ludbreških sela Čukovec i Torčec. Jevreji su pohapšeni svi, bez obzira na pol i starost, a srpski uhapšenici su bili isključivo odrasli muškarci.[134]
  • 23-24. jul 1941: Ustaše pohapsile oko 150 mještana Bosanskog Petrovca i okoline i potom ih strijeljali u blizini ovog mjesta.[135]
  • 24. jul 1941: Hapšenje oko 120 srpskih muškaraca u selima u okolini Bosanske Krupe: Vranjska, Mrkonjić, Vučijak, i druga. Masovnom hapšenju je prethodio otpor i ubistvo jednog ustaše tokom prethodnog hapšenja. Uhapšenici su sprovedeni, kako se ističe u literaturi, u Karlobag, gdje su pobijeni.[136]
  • 24. jul 1941: Transport 26 jevrejskih i 30 srpskih civila iz Siska u logor Gospić. Publikovana su imena transportovanih lica.[137]
  • 24. jul 1941: Strijeljanje 7 komunista u Karlovcu, od kojih su petorica bili hrvatske, a dvojica srpske nacionalnosti. Publikovana su imena stradalih.[138]
  • 24-27 jul 1941: Pokolj u Banskom Grabovcu pokraj Gline. U Banskom Grabovcu su 24. jula 1941, neposredno poslije ustaničke oružane akcije, koncentrisane znatne ustaške snage, iz Petrinje, Gline i Zagreba, pod rukovodstvom Božidara Cerovskog, šefom Ravnateljstva ustaškog redarstva iz Zagreba. Ustaše su izvršile hapšenja srpskih muškaraca u kotarevima Glina i Petrinja. Uhapšenici su potom odvedeni u Banski Grabovac gdje su ubijani od 25. do 27. jula 1941. Takođe, u Banski Grabovac sprovedeni su i zatočenici ustaških zatvora iz Siska, Petrinje, Gline, Kostajnice i Dvora. U literaturi se navodi da je samo iz ustaškog zatvora u Sisku doprijemljeno oko 100 zatvorenika. Procjenjuje se da je tada uhapšeno ili dovedeno iz zatvora oko 1.285 ljudi. Oko 800 je ubijeno i pokopano u tri velike masovne grobnice u šumi nedaleko od željezničke stanice Banski Grabovac, a preostali su odvedeni u logor Jadovno, gdje su ubijeni. Najviše pohvatanih bilo je sa područja kotara Glina: iz sela Dragotina - 146, iz Klasnića - 72, iz Dabrine - 30, iz Buzete. Ustaše su izvršile hapšenja srpskih muškaraca i u seoskim opštinama Banski Grabovac, Kraljevčani i Mali Gradac. Pominje se, bez navođenja poimeničnih podataka, da je na području kotara Glina, 24-27. jula 1941, uhapšeno 782 lica. Likvidacijama je prisustvovao i Eugen Dido Kvaternik. Zločin je preživio Ananije Šteković koji je poslije rata svjedočio o svom iskustvu.[139]
  • 25. jul 1941: Hapšenje 32 srpska seljaka u selu Klišević između Bihaća i Kulen Vakufa. Hapšenje je naredio ustaški načelnik seoske opštine Lipa, Džafer Ibrahimpašić. Uhapšenici su odvedeni u susjedno selo Ćukovi gdje su tučeni, a potom u Ripač gdje su pobijeni na lokaciji Zabarice.[140]
  • 26. jul 1941: U selu Bunić, pokraj Korenice, u zgradi žandarmerijske stanice, ustaše su 26. jula 1941. masakrirale 80 žitelja, među kojima nekoliko desetina stanovnika sela Ljubovo pokraj Bunića. Uskoro je početkom avgusta uslijedio i zločin na pravoslavnom groblju u istom selu kada je ubijeno nekoliko desetina ljudi.[141]
  • 26. jul 1941: Ubistvo 12 srpskih stanovnika sela Poljani pokraj Topuskog, uključujući i ubijanje žena. Zločin su izvršile ustaše iz Topuskog i okolnih sela. Istog dana ustaše su u Poljanima uhapsili 34 stanovnika koji su nedugo potom stradali u pokolju u pravoslavnoj crkvi u Glini. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[142]
  • 26. jul 1941: Lokalne ustaške vlasti u Garešnici deportovale 15 srpskih muškaraca iz Garešnice i okolnih sela u logor Gospić.[143]
  • 26. jul 1941: Najmasovnije hapšenje srpskih i jevrejskih muškaraca u Karlovcu. Prema podacima istoričara Đure Zatezala, u logoru Jadovno ubijena su 82 stanovnika Karlovca uhapšena ovog datuma i po 1 stanovnik uhapšen 25. jula i 27. jula 1941. Publikovani su podaci o 153 stanovnika Karlovca koji su stradali u logoru Jadovno.[25]
  • 26. jul - 2. avgust 1941: Zločini nad Srbima u kotaru Vrginmost. Poimenice su poznati podaci o 881 stradalih lica, ubijenih u ovim okolnostima: opština Topusko - 640, opština Bović - 126, opština Vrginmost - 74, opština Lasinja - 23, opština Čemernica - 18. Većina ovih lica ubijena su na stratištima u okolini Topuskog, a oko 200 lica je zaklano u Bogorodičinoj crkvi u Glini.[144] U kampanji ustaških zločina genocida nad stanovništvom Korduna, od 24. jula do 8. avgusta 1941, na području kotara Vrginmost ubijeno je 2.225 lica srpske nacionalnosti.[145]
  • 26-27. jul 1941: Nastavak protjerivanja srpskog stanovništva sa područja kotara Podravska Slatina u Srbiju. Iz Voćina je prinudno raseljeno 27, a iz Miljevaca 20 stanovnika.[146]
  • 27. jul 1941: Pokolj nad srpskim stanovištvom seoske opštine Ličko Petrovo Selo. Pokolj nad stanovništvom seoske opštine Ličko Petrovo Selo u najintenzivnijem obliku dogodio se 27. jula 1941. kada je u sedam sela ove opštine, uključujući Ličko Petrovo Selo, Željavu, Rešetar, pohapšeno 313 muškaraca i odveženo kamionima i na brutalan način pobijeno u Garavicama pokraj Bihaća. Ubijeni muškarci su se odazvali pozivu ustaških vlasti na javne radove i pohvatani su na prevaru. Najodgovorniji za sprovođenje ovih zločina bio je ustaški funkcioner Ljubomir Kvaternik. Nakon ovog pokolja lokalno stanovništvo se više nije odazivalo lažnim pozivima na javne radove, pogotovo s obzirom na to da početkom avgusta 1941. na području kotara Korenica izbija narodni ustanak pod rukovodstvom komunista, koji će uskoro poprimiti karakter partizanskog rata.[147]
  • 27. jul 1941: Hapšenje i ubijanje oko 100 srpskih muškaraca u Bravskom pokraj Bosanskog Petrovca. Hapšenja muškaraca u Bravskom vršena su i narednih dana. Jedan dio muškaraca ubijen je kolektivnim spaljivanjem. Narednih dana ustaše su izvršili ubijanje lokalnih žena i djece, koji su se okupili da sahrane mrtve. Uhapšene žene i djeca ubijeni su kolektivnim spaljivanjem. Ovom prilikom ubijeno je oko 85 lica, kako se navodi u literaturi. Ove zločine izvršili su ustaše pristigli iz Banja Luke i Sanskog Mosta.[148]
  • 27-31. jul 1941: Stradanje više stotina srpskih stanovnika na području Ključa. Stradali su stanovnici okolnih sela nastanjenih srpskim stanovništvom, ali i stanovnici grada Ključa. Prema podacima iz literature, u ovom intervalu zabilježeno je ubijanje većeg broja muškaraca u mikroregionu Sanica pokraj Ključa. Stradali su stanovnici slijedećih naselja: Biljani Donji, Biljani Gornji, Budelj Gornji, Korjenovo, Pištanica, Prisjeka Donja, Prisjeka Gornja, Sanica, Sanica Donja, Sanica Gornja i Zavolje. U korišćenoj literaturi se ne navodi broj stradalih. Ubistvima je prethodilo kolektivno hapšenje srpskog stanovništva na ovom području, bez obzira na pol i uzrast, počev od 27. jula. Međutim, iako su bili uhapšeni, žene i djeca u ovim selima su pošteđeni ubijanja.[148] Takođe, ubijanje srpskog stanovništva sprovođeno je i u gradu Ključu. Podaci o broju stradalih na području Ključa i okoline, od 27, jula do 2. avgusta 1941, nisu precizni i variraju u izvorima. U korišćenoj literaturi se navodi da je posljednjih dana jula 1941. na području Ključa i okolnih sela ubijeno od strane ustaša 902 lica.[149] Izvori NDH provenijencije spominju različite brojke strijeljanih: od 400[150] do 500 lica iz Ključa i okolnih sela.[151] Prema postojećim podacima, izvršioci ovih zločina bili su pripadnici 5. jurišne ustaške satnije iz Zagreba, na čelu sa natporučnikom Josipom Kurelcem, kao i lokalne ustaše.[149]
  • 27-28. jul 1941: Pokolj nad stanovništvom sela Meljinovac pokraj Donjeg Lapca. Na dan ustanka naroda kotara Donji Lapac i naroda Like, koji se vezuje za oslobođenje Srba, 27. jula 1941, ustaše iz Boričevca i Kulen Vakufa, upali su u selo Meljinovac i ubili dio stanovnika na licu mjesta, a ostatak zarobljenika odveli su u Zavalje i 28. jula 1941. ubili ih pokraj jame Delić. Publikovani su poimenični podaci o 82 ubijena stanovnika Meljinovca u ova dva dana.[152]
  • 27-28. jul 1941: U selima oko Glamoča ustaše su uhapsile oko 200 Srba, a u samom mjestu oko 20. Uhapšenici su potom odvedeni i ubijeni pokraj jedne jame u blizini puta Glamoč-Livno. U danima nakon ovog zločina, livanjske i bugojanske ustaše su izvršile pokolje nad stanovništvom srpskih sela Podgradina i Vrba. Pojedini izvori procjenjuju da je u ovoj kampanji ubijanja u kotaru Glamoč ubijeno oko 500 ljudi.[153]
  • 27. jul - 2. avgust 1941: Stradanje stanovnika sela Rešetar (kotar Korenica). U razdoblju od 27. do 30. jula ustaše su na stratištu Garevice pokraj Bihaća ubili 55 muškaraca iz Rešetara, a istovremeno na stratištu pokraj sela Prijeboj, od 27. jula do 2. avgusta, ubili su 31 muškarca iz Rešetara. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[154]
  • 28. jul 1941: Hapšenje oko 60 odraslih muških stanovnika, srpske nacionalnosti, u selu Kljevci pokraj Sanskog Mosta. Hapšenje je izvršeno na prevaru od strane lokalnih ustaša iz Kljevaca. Uhapšenici su sprovedeni u ustaški zatvor u Sanskom Mostu i ubrzo su ubijeni.
  • 28. jul 1941: Hapšenje 76 srpskih muškaraca u selu Ponikvari pokraj Topuskog od strane ustaša iz Ponikvara i Topuskog. Uhapšenici su zatvoreni u Topuskom i nedugo potom su stradali u pokolju u pravoslavnoj crkvi u Glini. Sutradan, 29. jula, ustaše su uhvatile 8 žena iz Ponikvara koje su nosile hranu muževima i očevima u Topusko i poklali ih u šumi Kaurić jarak. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[155]
  • 28. jul 1941: Hapšenje 23 srpska muškarca u Topuskom. Pretpostavlja se da su ova lica ubijena u logoru Jadovno. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[156]
  • 28. jul 1941: Ustaše ubile oko 50 stanovnika sela Polača pokraj Knina.[157]
  • 28. jul 1941: Ustaše ubile 17 Srba iz Grubišnog Polja i okolnih sela.[158]
  • 28. jul 1941: Početak višednevnih masovnih zločina nad srpskim stanovništvom kotara Livno. Prema nepreciznim izvorima pobijeno je na stotine stanovnika sela u Livanjskom polju: Donji Rujani, Gornji Rujani, Čeprazlije, Golinjevo, itd. Ubistva su vršena bez obzira na pol i starost stanovništva. Likvidacije su vršene u blizini sela Polog na obroncima Dinare.[159]
  • 28. jul - 3. avgust 1941: Stradanje srpskog stanovništva Starog Sela pokraj Topuskog. Ustaše su odgovorne za smrt 601 stanovnika Starog Sela tokom Drugog svjetskog rata. Na izlazu iz Starog Sela prema Topuskom, u Dugačkoj Luci, u vremenu od 28. jula do 3. augusta 1941, ustaše su ubile oko 250 lokalnih seljaka, a na lolalitetu Bobića obala, prema Vrnograči, istovremeno, 28. i 29. jula usmrtili su 36 mještana među kojima je bilo 16 djece. Počinioci zločina bili su ustaše iz zaseoka Bijeljevine pokraj Starog Sela kao i ustaše iz Topuskog i okoline. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[160][161]
  • 29. jul 1941: Prvi masovni ustaški pokolj nad stanovništvom kotara Vojnić. Zločin je izvršen u selu Krnjak, na stratištu Ivanović jarak, gdje je pobijeno oko 96 lica sa područja kotara Vojnić i Vrginmost. Najodgovorniji za sprovođenje ovog zločina bili su Božidar Cerovski, izaslanik ravnateljstva za javni red i sigurnost NDH i ustaški povjerenik opštine Krnjak Dragutin Muić iz Vukmanića. Trojica muškaraca uspjela su pobjeći sa stratišta i ostavili su svjedočenje o ovim događajima.[162]
  • 29. jul 1941: Ubistvo 8 muškaraca iz sela Ljubovo pokraj Korenice. Njihova tijela bačena su u jamu na Prijeboju, u blizini Plitvica. Publikovana su imena stradalih. Prema dostupnim podacima u ovu jamu je krajem jula 1941. bačeno 119 osoba sa područja Like.[163]
  • 29. jul 1941: Upad ustaša iz Gline u sela u okolini Vrginmosta. U Kozarcu je uhvaćeno 11, u Boviću 20, u Stipanu 15, a u Golinji 10 odraslih muškaraca koji su ubijeni u Prekopi pokraj Gline. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[164][165]
  • 29-30. jul 1941: Pokolj u glinskoj crkvi. Ustaše su od 26. do 28. jula 1941. pohvatale veći broj srpskim muškaraca na području Topuskog i Čemernice. Uhapšenici su potom transportovani u Glinu gdje su likvidirani klanjem u tamošnjoj pravoslavnoj crkvi. Prema dostupnim podacima, u crkvi u Glini 29-30. jula 1941. zaklano je najmanje 203 lica. Od ovog broja 65 su bili stanovnici Gređana, 6 Katinovca, 9 Male Vranovine, 26 Poljana, 63 Ponikvara, 2 Starog Sela, 22 Topuskog, 9 Čemernice i 1 Maličke.[167]
  • 29-30. jul 1941: Ustaše ubile 38 Srba sa područja Klasnića, Malog Gradca i Obljaja, kotar Glina, uhapšenih počev od 27. jula 1941. Zločin je izvršen na lokalitetu Latinovo, između sela Marinbrod i Novo Selo Glinsko.[168]
  • 30. jul 1941: Hapšenje 16 seljaka iz Donjih Dubrava na sajmu u Ogulinu. Pohapšeni seljaci su ubrzo ubijeni.[169]
  • 30. jul 1941: Ubistvo većeg broja srpskih civila sa područja Slunja na stratištu Mehino stanje, između Slunja i Velike Kladuše. Publikovani su poimenični podaci o stradanju 18 srpskih muškaraca iz Cetingrada, 37 muškaraca iz sela Maljevac, 36 muškaraca iz sela Ruševica i 5 muškaraca iz sela Grabarska.[170] Drugi izvori navode da je na stratištu Mehino stanje 30. jula 1941. ubijeno između 130 i 150 muškaraca. Inspirator ovog zločina bio je Božidar Cerovski.[171]
  • 30. jul 1941: Ubistvo 161 srpskog muškarca iz sela u okolini Slunja na brdu Bliznica pokraj sela Broćanac. Zločin su izvršili ustaše i pitomci dočasničke škole iz Zagreba, zatim ustaše iz Gline i Petrinje koje je doveo u Slunj zamjenik ravnateljstva za javni red i sigurnost NDH, Božidar Cerovski, te ustaše i oružnici iz Slunja i Rakovice, kojima je rukovodio ustaški oficir Vital Baljak. Ubistvima je prisustvovao Božidar Cerovski lično. Žrtve su poticale iz sela: Broćanac, Dujić Brdo, Brezovac, Nova Kršlja, Oštarski Stanovi, Močila i Stara Kršlja. Oko 90 žrtava bačeno je u jamu Špejarka na brdu Bliznica, a istog dana je u blizini jame ubijen 71 muškarac. Ovaj zločin je preživio Milan Kvočka iz Broćanca o čemu je svjedočio nakon rata.[172][173]
  • 30-31. jul 1941: Masovno hapšenje jevrejskih muškaraca u Osijeku. U literaturi se spominje hapšenje oko 500 osječkih Jevreja u ovim okolnostima. Uhapšenici su zatvoreni u osječkoj Tvrđi i, potom, 8-9. avgusta 1941. transportovani u sabirni logor „Zagrebački zbor“, a zatim u logor u Gospić te nekoliko dana kasnije iz Gospića odvedeni u logor Jadovno, gdje su usmrćeni.[175]
  • 30-31. jul 1941: Ubistvo 30 srpskih seljaka iz Plaškog i sela u sjevernoj Lici (Janja Gora, Međeđak, Kunić, Latini, Podhum, Jezero). Ubijeni seljaci su uhapšeni na sajmu u Ogulinu 30. jula i likvidirani su u noći između 30. i 31. jula 1941. pod Klekom kod Ogulina. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[176]
  • 30-31. jul 1941: Ustaše iz sela Bučica, pokraj Gline, uz pomoć ustaša pristiglih iz Zagreba, uhvatile 72 srpska seljaka sa područja seoske opštine Bučica (sela: Gornje Taborište, Donje Taborište, Donja Trstenica. Od ovog broja uhapšenih 24 šalju za Glinu (gdje će uskoro biti pogubljeni), a ostalih 48 ubijaju u šumi Kobiljača.[168][177]
  • 31. jul 1941: Ustaše iz sela Bučica, pokraj Gline, uhvatile u Donjoj Bučici i istog dana ubile 19 srpskih, 11 romskih i 3 hrvatska stanovnika.[177]
  • 31. jul 1941: Prema naređenju Jure Francetića, ustaškog povjerenika za Bosnu i Hercegovinu, od 31. jula 1941, na području kotara Ljubinje uhvaćeno je 235 lica srpske nacionalnosti, uglavnom žena i djece. Prema podacima Velike župe Dubrava, od ovog broja uhapšenih, u logor Gospić upućeno je 145 lica.[178]
  • 31. jul 1941: Ubistvo 41 srpskog muškarca iz sela Golinja (kotar Vrginmost). Ubistvo su izvršile ustaše iz susednog sela Bučica na čelu sa Milom Išekom. Zločin je izvršen u šumi Kobiljača. Dva dana pre ovog događaja (29. jul 1941) stradalo je 10 stanovnika Golinje. Njih su pohvatale ustaše u Boviću i Kozarcu i zajedno sa stanovnicima ova dva sela pobili u Prekopi pokraj Gline, tako da je selo Golinja 29-31. jula 1941. izgubilo 51 odraslog muškog stanovnika. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[179][180]
  • 31. jul 1941: Ubistvo 43 srpska muškarca iz sela u okolini Slunja na lokalitetu Taborište nedaleko od Slunja. Većina ubijenih uhvaćeni su istog dana na sajmu u Slunju i poticali su iz Maljevca, Ruševice, Brezovca, Donjeg Kremena, Gornje Gline, Miljevca,Cvijanović Brda, Kosjerskog Sela, Kutanje, Rabinje, Snosa, Stojmerića, Glinice, Crnog Vrela, Srpskog Blagaja, Grobnika, Donjeg Primišlja, Dvorišta, Kestenovca i Blata kod Plaškog. Prema izjavama počinilaca zločina, žrtve su žive bačene u jamu Vrtača na Taborištu. Inspiratori zločina bili su ustaški natporučnik Jure Kutnjak i ustaški emigrant Mladen Marković. Poznata su imena dijela počinilaca zločina. Zločin je preživio Milutin Lovrić koji je o ovom događaju svjedočio nakon rata[172]
  • 31. jul 1941: Strijeljanje 15 stanovnika sela Bobota pokraj Vukovara na lokalitetu Dudik na obodu Vukovara. Ova lica uhapšena su 26. jula 1941. prilikom racije u Boboti. Zločin je sproveden pod opravdanjem kažnjavanja "pomagača organizirane komunističke zavjere". Publikovana su imena stradalih.[181]
  • 31. jul 1941: Ubistvo 74 srpska stanovnika sela Ploča pokraj Gračaca, bez obzira na pol i starost. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[182]
  • kraj jula 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva Cazinske krajine na stratištu Garavice pokraj Bihaća. U pitanju su zločini nad odraslim muškim stanovništvom, da bi od početka avgusta 1941. ustaše započele istrebljenje cjelokupnog srpskog stanovništva na ovom području. Publikovani su poimenični podaci o stradanju stanovništva Cazinske krajine na Garavicama, krajem jula 1941. Kotar Bihać: Donja Gata (64), Gornja Gata (22); kotar Cazin: Bukovica (23), Rujnica (89), Gradina (14), Vrelo (23), Mutnik (1). Poznat je datum stradanja muškog stanovništva cazinskih sela Krndija (35) i Tržačka Raštela (23) na Garavicama (31. jul 1941). Najodgovorniji za sprovođenje ovih zločina bili su ustaški funkcioner Ljubomir Kvaternik, veliki župan velike župe Krbave i Psata, i ustaški poručnik Enver Kapetanović. Zločine su izvršili ustaše sa područja Bihaća i Cazina.[183]
  • kraj jula 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva Cazinska krajinae na stratištu Vučja jama u šumi Osoj nedaleko od sela Vrsta pokraj Bihaća. U pitanju su zločini nad odraslim muškim stanovništvom. Publikovani su poimenični podaci o stradanju stanovništva Cazinske krajine na ovom stratištu, krajem jula 1941. Kotar Cazin: Mutnik (25), Ćoralići (15), Selište (13), Rujnica (8), Gradina (6), Jankovac (7), Zlopoljac (6), Bukovica (5). Kotar Bihać: Donja Gata (5), Gornja Gata (2), Vrsta (4), Bugar (1). Sa stratišta su uspjeli pobjeći Đuka Petković i Đuro Mudrinić, koji su poslije rata svjedočili o svom iskustvu. Najodgovorniji za sprovođenje ovih zločina bili su ustaški funkcioner Ljubomir Kvaternik, i ustaški poručnik Enver Kapetanović. Zločine su izvršili ustaše sa područja Bihaća i Cazina.[184]
  • kraj jula 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva na području kotara Bihać. Ustaše su prethodno (24. juna 1941) protjerale cjelokupno srpsko i jevrejsko stanovniištvo iz grada Bihaća. Najintenzivniji zločini na području istočnog dijela kotara Bihać (sela istočno od desne obale Une) dešavaju se od 27. jula 1941. Tada je u selu Ripač uhapšeno 19 muškaraca, u Hrgaru 10, u Pritoci oko 150, u Lipi 32, u Ripču, Golubiću i okolnim selima oko 30, a u Račiću i Lohovu oko 400. Dio uhapšenika je ubijen na Zabaricama pokraj Ripča, dio u Kulen Vakufu, a najveći broj u Garavicama pokraj Bihaća, krajem jula i u prva dva dana avgusta 1941. Mnogi su iskusili boravak i mučenje u ustaškom zatvoru Kula u Bihaću.Najodgovorniji za sprovođenje ovih zločina bili su ustaški funkcioner Ljubomir Kvaternik, i ustaški poručnik Enver Kapetanović.[185]
  • kraj jula 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva sa područja kotara Bosanska Krupa. Hapšenja su najprije započela u Bosanskoj Krupi gdje su pohapšeni lokalni srpski stanovnici, uključujući čitave porodice. Zatim su hapšenja nastavljena 25. jula u obližjim selima, naročito u Vranjskoj. Tokom 28. jula, kada je bio pazarni dan, u Krupi su uhapšeno oko 80 srpskih seljaka iz okoline (Mali Radić, Hašani, Suvaja, Vojevac, Gudavac, Srednji Bušević, Gornji Bušević, Veliki Dubovik, Mali Dubovik, Jasenica). Zločini su sprovođeni u selima, na licu mjesta, u Bosanskoj Krupi, kao i na stratiištu na Crnom jezeru. Dio ubijenih pobacan je u rijeku Unu.[186] Publikovani su poimenični podaci o stradanju srpskog stanovništva u selima na lijevoj obali Une u kotaru Bosanska Krupa: Perna (46), Podgomila (81), Pištaline (15). Sem stanovništva sa lijeve obale Une, stradalo je i stanovništvo kotara Bosanska Krupa sa desne obale ove rijeke. Takođe, publikovani su poimenični podaci o 302 stradala lica srpske nacionalnosti, koji su bili stanovnici grada Bosanska Krupa, a koji su život izgubili 1941. Većina njih stradala je krajem jula i početkom avgusta 1941.[187] Ustaše su 28. jula 1941. pohvatale oko 120 srpskih muškaraca sa područja sela u istočnom dijelu kotara Bosanska Krupa: Jasenica, Velika Jasenica, Gorinja, Benakovac. Ovi ljudi su potom odvedeni u Bosansku Krupu gdje su mučeni u improvizovanim ustaškim zatvorima i potom pobijeni u gradu, a dijelom i na Crnom jezeru.[188] Zločin na stratištu Crno jezero preživo je Rade Brkić iz Jelašinovaca, kasnije proglašen za narodnog heroja kao partizanski borac, koji je poslije rata svjedočio o svom skustvu.[189] Najodgovorniji za organizovanje ovih zločina bili su ustaški veliki župan Ljubomir Kvaternik i ustaški logornik u Bosanskoj Krupi Husejin Muratbegović, a za sprovođenje zločina najodgovorniji su bili ustaški poručnik Enver Kapetanović i ustaški natporučnik Nikola Orešković.[187]
  • 31. jul - 1. avgust 1941: Ubistvo većeg broja srpskih stanovnika na području Prijedora i okolnih sela. Publikovani su poimenični podaci o 220 ubijenih lica koji su stradali u Prijedoru, među kojima je bio velik broj željezničkih radnika, uključujući i stanovnike okolnih naselja. Ustaše su blokirale grad i pohapsile odrasle srpske muškarce. Ubistva su vrpena na nekoliko lokacija u gradu i u neposrednoj okolini grada. Prema dostupnim podacima ustaše su posljednjih dana jula 1941. uhapsili oko 60 rudara srpskog porijekla u rudniku Ljubija, koji su kasnije deportovani u logor Jasenovac. Ovo nisu jedini zločini ustaša na području kotara Prijedor krajem jula i početkom avgusta 1941. Prema podacima Državne komisije za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača, na području kotara Prijedor u ovih nekoliko dana ubijeno je oko 700 ljudi. Zločini su nastavljeni u okolini Kozarca i Omarske u prvim danima avgusta 1941.[190]
  • 31. jul - 2. avgust 1941: Ubistvo 168 stanovnika sa područja Omarske i okolnih sela. "Samo u Niševićima ubijeno je 44 stanovnika kao odmazda zbog rušenja željezničke pruge između Piskavice i Omarske."[191]
  • 31. jul - 2. avgust 1941: Ustaška jedinica stacionirana u Kozarcu pokraj Prijedora izvršila masakr nad većim brojem stanovnika iz 13 sela kotara Prijedor na lokaciji Zajednice pokraj Kozarca (ukupno: 173 muškarca). Publikovani su podaci o stradanju stanovništva po seoskim naseljima: Babići (17), Balte (5), Bistrica (4), Dera (17), Donji Garevci 22, Gornji Garevci (13), Donji Orlovci (7), Jaruge (14), Kamičani (5), Kozarac (3), Lamovita (32), Petrov Gaj (3), Trnopolje (30). Prema podacima iz literature, ovo nije konačan broj ubijenih lica na lokaciji Zajednice pokraj Kozarca, u ova tri dana. Navodi se pretpostavka da je na ovoj lokaciji ubijeno 487 ljudi.[192]
  • 31. jul - 2. avgust 1941: Stradanje srpskog seoskog stanovništva na području kotareva Kostajnica i Petrinja. Sa područja seoskih opština Majur i Staza, pokraj Kostajnice, odvedena su 72 muškarca i ubijena na lokaciji Bajića jame pokraj Kostajnice. Ustaše iz Sunje vrše hapšenja na području opština Sunja i Mala Gradusa i strijeljaju uhapšenike na lokaciji Mrcinište u Sunji. Ustaše iz Kostajnice hvataju muškarce iz sela Čukur i odvode ih na stratišta Bajića jame i Stevanovo brdo, gdje ih strijeljaju. Zbog ovih hapšenja masa srpskog stanovništva sa područja kotareva Glina, Petrinja i Kostajnica potražila je utočište u zbjegu na gori Šamarici pod zaštitom ustaničkog odreda.[139]

Avgust / kolovoz 1941.

  • početak avgusta 1941: Osnovan logoru Kruščica pokraj Viteza. Prvo je u logoru zatočeno nekoliko desetina Srba koji su ubrzo (5. avgust 1941) pobijeni. Potom je u logoru zatočeno oko 3.000 Jevreja, pretežno iz Sarajeva.[193][194]
  • početak avgusta 1941: Ustaše iz okoline Kostajnice izvršile hvatanje oko 40 srpskih stanovnika sela Kukuruzari. Kako se navodi u literaturi, u hvatanju lokalnih Srba učestvovao je i župnik iz Kukuruzara, Antun Lizatović, pripadnik ustaškog pokreta. Uhapšena lica potom su pobijena u na masovnom stratištu Bajića jame pokraj Kostajnice.[195]
  • 1. avgust 1941: Prvo masovno strijeljanje u Sarajevu ustaše su izvršile 1. avgusta 1941. u znak odmazde zbog diverzije u željezničkoj radionici. Tada je strijeljano 20 talaca (komunista i simpatizera KPJ; 12 srpske i 8 jevrejske nacionalnosti) i odvedeno u logore oko 30 simpatizera KPJ, različitih nacionalnosti. Tokom naredna dva mjeseca strijeljano je dvadesetak drugih komunista i simpatizera KPJ, uključujući narodnog heroja Radojku Lakić.[197][198]
  • 1. avgust 1941: Stradanje srpskih stanovnika etnički mješovitih sela Cebare i Brišnik pokraj Duvna. Nastradale su čitave porodice. Žrtve su pobacane u jamu Slipica. Zločinom je rukovodio Marijan Pranjić, ustaša iz Brišnika. Dostupni izvori procijenjuju da je stradalo oko 130 lica.[199]
  • 1. avgust 1941: Ubistvo oko 80 srpskih stanovnika mjesta Dobrljin, između Bosanskog Novog i Bosanske Kostajnice.[200]
  • 1. avgust 1941: Ubistvo oko 50 srpskih seljaka iz okoline Ljubije pokraj Prijedora. Ovaj broj stradalih spominju izvori NDH porijekla.[201]
  • 1. avgust 1941: Ubistvo 19 srpskih muškaraca iz sela Komić i jednog muškarca iz sela Kurjak (kotar Udbina). Zločin su izvršile ustaše iz Lovinca. Publikovana su imena stradalih. Na području kotara Udbina ustaše su do izbijanja partizanskog ustanka, dakle, do početka avgusta 1941, ubile 185 lica: Visuć (17), Jošan (18), Mekinjar (30), Tolić (8), Krbava (12), Svračkovo Selo (13), Sredna Gora (6), Kurjak (8), Čojlik (5), Rebić (2), Udbina (20), Mutilić (21), Komić (19), Ondić i Krčana (4). Među ovim licima bilo je 165 muškaraca i 20 žena. Većina je ubijena u seoskim atarima, a 46 ih je stradalo u logorima u Lici (Gospić, Jadovno).[202][203]
  • 1. avgust 1941: Hapšenje 25 Jevreja u Križevcima. Od ovog broja samo je 9 preživjelo rat. Ostali su stradali u logorima na teritoriji NDH.[4]
  • 1. avgust 1941: Hapšenje oko 250 srpskih žena i djece iz Topuskog i okolnih sela i njihovo zatvaranje u ustaškom zatvoru u Topuskom. Zatočenici su bili podvrgnuti torturi, a pojedine zatočenice su silovane. Nakon desetak dana jedan dio uhapšenika je pušten.[204]
  • 1. avgust 1941: Hapšenje 30 srpskih muškaraca u Bijeljini koji su istog dana izolovani u lokalnom ustaškom zatvoru. Istog dana u zatvor je dopremljeno i 15 srpskih muškaraca iz sela Popovi. Uhapšenici su sutradan deportovani u ustaški logor u Gospiću. Jedan dio uhapšenika iz Bijeljine ubijen je u logoru Jadovno, a ostali su sprovedeni u logor Jasenovac. Četvorica građana Bijeljine, uhapšenih 1. avgusta 1941, pušteni su iz jasenovačkog logora 30. marta 1942. Publikovana su imena 30 uhapšenika iz Bijeljine.[205] Publikovani su podaci o 111 stanovnika kotara Bijeljina koji su ubijeni u ustaškim logorima u Lici, u ljeto 1941.[25]
  • 1. avgust 1941: "Prvog avgusta 1941. pokupljeni su svi Jevreji u srezu žepačkom, gdje je živjelo oko 250 Jevreja, i to u Zavidovićima oko 170, u Begovom Hanu 20, a 60 u Žepču. Ostalo je svega 2 Jevreja jer su živjeli u mješovitom braku. Iz logora se vratilo 5, iz izbjeglištva 6. Jevreji Žepča stradali su u logorima Jasenovac i Stara Gradiška. Svi su završili svoj život 27. decembra 1941."[206]
  • 1. avgust 1941: Hapšenje većeg broja muškaraca srpske i jevrejske nacionalnosti u gradu Visoko. Uhapšenici su potom transportovani u ustaške logore u Lici gdje su ubijeni tokom avgusta 1941. Prema podacima istoričara Đure Zatezala, u logoru Jadnovno ubijena su 62 stanovnika Visokog, pri čemu se za 47 lica navodi da su uhapšena 1. avgusta 1941. Od 62 Visočana ubijena u Jadovnom, 16 su bili jevrejske, a 46 srpske nacionalnosti. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[25] Preostali jevrejski muškarci iz Visokog odvedeni su u logor Jasenovac, 30. oktobra 1941, a njihove žene i djeca transportovani su u logor februara 1942. Od 199 predratnih Jevreja u Visokom rat je preživjelo samo 18 osoba.[207]
  • 1-2. avgust 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva Cazinske krajine. Publikovani su poimenični podaci o stradalima po naseljima. Kotar Bosanska Krupa: Perna (22), Pištaline (174), Podgomila (1). Kotar Cazin: Osredak (69), Selište (2), Krndija (3), Vrelo (18), Gradina (15), Crnaja (26). U ovom naseljima zabilježana su masovna stradanja muškog stanovništva i krajem jula 1941. Većina lica koja su stradala 1-2. avgusta 1941, ubijeni su u Cazinu i na stratištu Macini dolovi na Gnjilavcu, nedaleko od Cazina, kao i na stratištima na Čonguru, Ćajinom potoku i Pivnici, takođe pokraj Cazina. Najodgovorniji za organizovanje ovih zločina bio je ustaški veliki župan Ljubomir Kvaternik, a najodgovorniji za izvršavanje zločina bili su Ale Osmanović, ustaški logornik u Cazinu, Himzo Hadžić, ustaški poručnik, Enver Kapetanović, takođe ustaški poručnik. Početkom septembra 1941, preživjelo stanovništvo Perne, Pištalina, Podgomile i Ćojluka (kotar Bosanska Krupa) prešlo je na desnu obali Une, na slobodnu teritoriju Podgrmeča. Ova sela su opljačkana i spaljena.[208]
  • 1-2. avgust 1941: Ubistvo petoro članova porodice Glavina u selu Dubljani u Popovom polju u Hercegovini. Poznata su imena počinilaca zločina.[209]
  • 1-2. avgust 1941: Stradanje stanovništva sa područja Bosanske Dubice. Najprije je od strane ustaša izvršen napad n selo Novoselci 1. avgusta, kada je u selu ubijeno 7 muškaraca i uhvaćeno 24 muškarca koje su likvidirani u Bosanskoj Dubici. Narednog dana ustaše su ponovo izvršili napad na selo i ubili 4 muškarca. U selu Špilja ubili su 6 stanovnika (3 žene i 3 muškarca), a u selu Vrioci takođe 6 lica, među kojima jednu ženu. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[200]
  • 1-3. avgust 1941: Stradanje stanovnika Stoca. Ustaše su najpre 1. avgusta ubile 7 bolesnika srpske nacionalnosti iz stolačke bolnice, da bi sutradan ubili 18 stanovnika Stoca, uglavnom muškaraca. Ova lica su ubijena tako što su živa bačena u bezdan na Bivoljem brdu pokraj Domanovića. Potom su 3. avgusta stolačke ustaše pohvatale žene i djecu pobijenih stolačkih Srba s namjerom da i njih likvidiraju. Međutim, ovaj zločin su spriječili domobrani pristigli iz Mostara. Nekoliko lica je pušteno kućama, dok su ostali (ukupno 59 osoba) sprovedeni od strane domobrana u Mostar, a odatle internirani u logore. Od ove grupe rat je preživjelo samo tri osobe, dok su ostali stradali u logoru Jasenovac.[210]
  • 1-3. avgust 1941: Hapšenja srpskog stanovništva na području Doboja i okolnih sela i njihova internacija u logore. Prema svjedočenju preživjelog uhapšenika, u Doboju je 1. avgusta 1941. uhapšeno 28 lica koji su potom transportovani u ustaške logore u Lici (pretežno su ubijeni u logoru Jadovno). Zatim je 2. avgusta uhapšeno 20 stanovnika sela Kožuhe pokraj Doboja, koji su takođe deportovani u logore. Narednog dana, 3. avgusta, 39 srpskih porodica iz Doboja je deportovano u Slavonsku Požegu, a odatle, kako se ističe u izvoru, u Srbiju.[211] Prema podacima istoričara Đure Zatezala, u logoru Jadovno poimenice je stradalo 50 osoba sa područja kotara Doboj (46 Srba, 4 Jevrejina i po 1 Hrvat i Bošnjak).[25]
  • 1-3. avgust 1941: Ubistvo najmanje 46 srpskih stanovnika sela Lipe pokraj Gospića, bez obzira na pol i starost. Zločin se dogodio u selu Lipe. Selo je imalo ukupno 92 civilne žrtve rata (većina je ubijena od strane ustaša 1941). Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[212]
  • 2. avgust 1941: Nastavak stradanja srpskog stanovništva u selima u okolini Cazina: Osredak i Vrela. Prethodno, krajem jula, pohvatan je i ubijen veći broj muškaraca iz ova dva sela. Potom je 2. avgusta uslijedio novi napad na ova naselja. U Osredcima je ubijeno ili poginulo u pokušaju pružanja otpora ustašama, 34 stanovnika, a u Vrelima 11. Jedan broj kuća u selima je spaljen.[213]
  • 2. avgust 1941: Masovno stradanje stanovnika sela Kljevci pokraj Sanskog Mosta. U literaturi se navodi da je tog dana uhapšeno gotovo cjelokupno stanovništvo, čak 1.700 ljudi, svih uzrasta i oba pola. Uhapšenici su potom sprovedeni u Vrhpolje gdje je dio stanovnika ubijen, dok je ostatak sproveden u ustaški zatvor u sanskom Mostu, nakon čega je dio uhapšenika ubijen. Prema podacima iz literature, u ovim okolnostima stradao je 361 stanovnik Kljevaca.[214]
  • 2. avgust 1941: Masovno hapšenje srpskog stanovništva u Ljubinju. Procjenjuje se da je uhapšeno oko 200 ljudi oba pola i svih uzrasta. Oko 110 stanovnika ovog mjesta potom su sprovedeni u Čapljinu odakle su vozom deportovani u logor Jasenovac. Preme postojećim podacima, niko od njih nije preživio rat.[215]
  • 2. avgust 1941: Stradanje stanovnika Žitomislića, južno od Mostara. Publikovani su poimenični podaci za 42 stradala lica.[216]
  • 2. avgust 1941: Stradanje 48 stanovnika sela Blagaj pokraj Kupresa. Stradali seljaci su bačeni u jamu na Raičevoj kosi.[217]
  • 2. avgust 1941: Ubistvo 52 stanovnika zaseoka Rasoja pokraj Lovinca u Lici, bez obzira na pol i starost. Prethodno, 29. jula, ubijeno je 16 stanovnika Rasoja, koji su ubijeni uglavnom u Svetom Roku. Svi ubijeni (i 29. jula i 2. avgusta) bili su članovi porodice Gnjatović. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[218]
  • 2. avgust 1941: Ubistvo većeg broja lica srpske nacionalnosti, bez obzira na pol i uzrast, u selima u okolini Bosanskog Novog. Publikovani su podaci za 119 stradalih lica po naseljima: Donje Vodičevo i zaselak Podgorica (65 poimeničnih stradaliih i 17 neimenovane stradale djece), Gornje Vodičevo (34 poimenična stradala i 3 neimenovana), Ravnice (10). Pretpostavlja se da ovo nisu konačni podaci.[220]
  • 2. avgust 1941: Stradanje 14 žena i muškaraca iz srpskog sela Crni Potok pokraj Topuskog. Većina stradalih ubijena je u selu. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Ustanici su istog dana ubili 12 ustaša u selu.[221]
  • 2. avgust 1941: Ubistvo 28 žena, muškaraca i djece iz srpskog sela Katinovac pokraj Topuskog. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Jačanjem partizanskog pokreta u selima istočno od Petrove gore, uključujući Katinovac i Crni Potok, lokalno stanovništvo bilo je pošteđeno ustaških upada i zločina sve do ustaško-domobranske ofanzive u proljeće 1942, kada je u ovim selima ubijen velik broj stanovnika.[222]
  • 2. avgust 1941: Strijeljanje većeg broja srpskih muškaraca iz sela Pištanica pokraj Ključa. Zločin je izvršen u selu Vrhpolje od strane ustaša sa područja Ključa. U korišćenoj literaturi ne navodi se broj stradalih.[148]
  • 2. avgust 1941: Stradanje Jevreja grada Bugojna. Ustaše iz Bugojna odveli su odrasle jevrejske muškarce iz grada u susjedno selo Gračanica gdje su ih pobili klanjem, 2. avgusta 1941. Jevrejske sa djecom kasnije su stradale u ustaškom logoru. U korišćenoj literaturi ne navodi se broj stradalih, sme napomene da je u Bugojnu živjelo 11 jevrejskih porodica koje su stradale u ratu.[223]
  • 2-4. avgust 1941: Stradanje srpskog stanovništva sela Smiljan pokraj Gospića, pretežno žena i djece. Publikovani su poimenični podaci o stradalom stanovništvu po zaseocima. U zaseoku Bogdanić 2-3. avgusta ubijeno je 96 stanovnika, u zaseoku Ljutača 2. avgusta ubijeno je 18 stanovnika, u zaseoku Smiljan najmanje 53 stanovnika, u zaseoku Smiljansko Polje najmanje 107 stanovnika pretežno 3. avgusta, u zaseoku Zablata 2. avgusta ubijeno je najmanje 57 stanovnika, u zaseoku Selište ubijena su 3 stanovnika (u Selištu je 10-15. avgusta 1941. ubijeno 36 stanovnika). U navedenim zaseocima sela Smiljan, početkom avgusta 1941, ubijeno je najmanje 370 stanovnika. Prema publikovanim poimeničnim podacima, ustaše su na području seoske opštine Smiljan tokom Drugog svjetskog rata ubile 583 stanovnika.[224]
  • 2-3. avgust 1941: Pokolj na mostu na rijeci Uni između Matjevića i Bosanskog Novog. Zločin su izvršile ustaše iz Bosanskog Novog i pristigle ustaše iz Zagreba. Žrtve su bili srpski civili sa područja kotareva Bosanski Novi i Dvor. Toga dana ubijena su 24 stanovnika sela Matijevići pokraj Dvora na Uni.[24] Najveći broj ubijenih poticao je iz Bosanskog Novog i okolnih seoskih naselja. Žrtve su ubijane i bacane u Unu. Takođe, narednog dana, ubistva su vršena u Bosanskom Novom, a žrtve su bacane u Sanu. Procjenjuje se da je na ovaj način, 2-3 avgusta 1941, ubijeno više stotina ljudi.[219]
  • 2-3. avgust 1941: Ubistvo 11 žena i djece u Ljubovu pokraj Korenice. Publikovani su podaci o stradalima.[163]
  • 2-3. avgust 1941: Hapšenje 85 željezničara srpske nacionalnosti na željezničkoj stanici Srpske Moravice. Uhapšenici će kasnije biti ubijeni u logoru Jadovno. Poslijeratni poimenični podaci govore o 63 uhapšena željezničara.[225]
  • 2-3. avgust 1941: Stradanje srpskog stanovništva, bez obzira na pol i uzrast u Bosanskom Novom. U literaturi se ističe da je 2. avgusta zaklano oko 250 ljudi u Novom, a slijedećeg dana zaklano i strijeljano oko 380, pri čemu je veća grupa ubijenih bačena u rijeku Sanu. Ove visoke brojke nisu poimenično potkrijepljene u publikaciji iz koje se navode ovi podaci.[226]
  • 2-4. avgust 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva iz sela u okolini Velike Kladuše na stratištu Poljica pokraj Vrnograča. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Iz sela Glinica ubijeno je 182, a iz sela Bosanska Bojna 50 odraslih muškaraca. Sa stratišta je uspio da pobjegne Rade Beronja iz Glinice, koji je poslije rata svjedočio o svom iskustvu. Najodgovorniji za organizovanje ovih zločina bio je ustaški veliki župan Ljubomir Kvaternik. Zločin su izvršile ustaše pristigle iz Zagreba i Slunja, kao i ustaše iz Cazinske krajine. Dalji tok zločina na ovom području privremeno je osujećen izbijanjem narodnog ustanka pod rukovodstvom komunista.[227]
  • 2-6. avgust 1941: Pokolj nad stanovništvom Prebilovaca pokraj Čapljine. Ustaše su organizovale prepad na selo 2. avgusta, iz četiri pravca, tako što su okružile selo, s namjerom da pohvataju cjelokupno stanovništvo. Od nešto više od 1.000 stanovnika, hvatanje je uspjelo izbjeći oko 200 Prebilovčana, uglavnom odraslih muškaraca. Žene i djeca uglavnom nisu bježali jer je vladalo uvjerenje da ustaše imaju namjeru da pohvataju samo muškarce. Nakon upada u selo silovan je veći broj žena, djevojaka i djevojčica. Nekoliko desetina stanovnika ubijeno je u samom selu, a ostatak pohvatanih je 4. avgusta sproveden u Tasovčiće, gdje su nastavljena silovanja. Nakon toga, 5-6. avgusta, prebilovačke žene i djeca likvidirani su pokraj jame Golubinka u blizini sela Šurmanci, nedaleko od Međugorja, u zapadnoj Hercegovini. U pokolju su učestvovale ustaše iz Čapljine i sela u okolini Čapljine (Gnjilišta, Višići, Čeljevo, Klepci, Dračevo, Loznica, Hrasno, Hutovo), kao i ustaše iz Šurmanaca i nekih drugih sela u okolini Čitluka. Poznata su imena jednog dijela počinilaca zločina. Ubistva u okolini Prebilovaca nastavljena su i narednih dana hvatanjem pojedinih Prebilovčana koji su uspjeli izbjeći hvatanje prilikom upada ustaša u selo. Poznati su poimenični podaci za 601 lice iz Prebilovaca koje je stradalo tokom avgusta 1941. Ovaj broj nije konačan.[229]
  • 2-8. avgust 1941: Masovno hapšenje srpskih stanovnika sela Šibuljina, između Karlobaga i Starigrada, u podnožju Velebita, dogodilo se 2. avgusta 1941. Prema podacima istoričara Đure Zatezala, u logoru Slana na otoku Pagu, 6. avgusta 1941. ubijeno je 95 stanovnika Šibuljine, bez obzira na pol i starost. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[25]
  • 2-6. avgust 1941: Stradanje stanovništva sela Mlakva pokraj Perušića u Lici. Ubijeno je najmanje 283 stanovnika, oba pola i svih doba starosti. Najprije su ustaše 2. avgusta pobili i bacili u jamu Sv. Ana pokraj Gornjeg Kosinja 20 stanovnika Mlakve. Većina stradalih stanovnika ovog sela ubijena je 6. avgusta 1941, streljanjem, klanjem i kolektivnim spaljivanjem. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Tokom Drugog svjetskog rata selo Mlakva imalo je 341 žrtvu fašističkog terora, pri čemu su sve žrtve ubijene od strane ustaša.[230]
  • 2-8. avgust 1941: Stradanje 38 srpskih stanovnika sela Ostrvica pokraj Gospića, bez obzira na pol i uzrast. Mještani su ubijani klanjem i strijeljanjem, pretežno u Ostrvici, a manjim dijelom u Vrebačkoj planini i Ribniku. Selo je 1941-1945. imalo ukupno 98 civilnih žrtava rata. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[231]
  • 3. avgust 1941: Strijeljanje 45 stanovnika sela Dabar pokraj Sanskog Mosta na stratištu Šušnjar. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[232] Početkom avgusta 1941. na stratištu Šušnjar ubijen je veliki broj srpskih stanovnika sa područja Sanskog Mosta.
  • 3. avgust 1941: Ubistvo 58 srpskih stanovnika sela Buhača pokraj Cetingrada, kotar Slunj, bez obzira na pol i starost. Zločin nad lokalnim stanovništvom izvršen je na lokaciji Mehino stanje, nedaleko od sela Maljevac, između Cetingrada i Velike Kladuše. Ubistva stanovnika Buhače na Mehinom stanju započela su još 27. jula i trajala su do 5. avgusta, ali je najveći broj stanovnika ubijen 3. avgusta 1941. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[233]
  • 3. avgust 1941: Ubistvo 80 stanovnika sela Miljevac pokraj Slunja, bez obzira na pol i starost. Među ubijenima bilo je 51 dijete. U naredna dva dana, 4-5. avgusta, ubijeno je još 10 stanovnika Miljevca. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[234]
  • 3. avgust 1941: Ubistvo 56 stanovnika sela Pecka, smještenog između Vrginmosta i Velike Kladuše, na Kordunu. Iako su se seljani, predvođeni ustanicima, krajem jula 1941. na vrijeme sklonili iz sela u šumu, ustaše su početkom avgusta na prevaru pohvatale 56 stanovnika koji su povjerovali da neće stradati ukoliko se odazovu pozivu ustaša da se vrate u selo. Ovi ljudi su potom ubijeni 3. avgusta na stratištu Mehino stanje, pokraj Velike Kladuše. Ipak, većina stanovnika je poslušala apel seoskih ustanika i nije povjerovala ustašama i na taj način je sačuvala živote. Naredni zločin nad stanovništvom Pecke ustaše su počinile 13-17. septembra 1941. kada su pobili 43 stanovnika. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[235]
  • 3-4. avgust 1941: Ubistvo 60 srpskih stanovnika sela Donji Kremen pokraj Slunja. Među ubijenima bilo je 37 djece. Zločin je izvršen u samom selu. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[236]
  • 3-4. avgust 1941: Ubistvo najmanje 101 lica sa područja Bunića, Ljubova i Šalamunića (kotar Udbina). Zločin se najvjerovatnije dogodio 4. avgusta, ali se ponegdje navodi da se dogodio prethodnog dana. Zločin su izvršili ustaše sa područja Gospića, Perušića, Ličkog Osika, Otočca i Udbine. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Većina ubijenih bili su žene, djeca i starci.[237]
  • 3-5. avgust 1941: Ubistvo 61 srpskog stanovnika sela Maljevac pokraj Cetingrada, kotar Slunj, bez obzira na pol i starost. Zločin nad lokalnim stanovništvom izvršen je na lokaciji Mehino stanje. Ubistva stanovnika Maljevca na Mehinom stanju započela su još 30. jula kada je ubijeno 37 lokalnih muškaraca. Selo Maljevac imalo je ukupno 273 žrtve fašističkog terora (najveći broj meštana pobile su ustaše). Tokom 1942, 73 stanovnika Maljevca stradalo je u logoru Stara Gradiška. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Dalji tok ustaških zločina u kotaru Slunj spriječio je narodni ustanak i njegovo ubrzano prerastanje u partizanski ustanak, već u drugoj polovini avgusta 1941.[238]
  • 4. avgust 1941: Stradanje stanovnika sela Opličići pokraj Stoca. Ustaše iz Stoca i okoline, na čelu sa rojnikom Stojanom Ragužom, pokupili su oko 350 stanovnika Opličića, muškaraca, žena i djece i otjerali ih u Domanoviće. Uskoro su žene i djeca pušteni kućama, a muškarci su sprovedeni na Bivolje brdo gjde su živi bačeni u jamu (prethodno su mučeni u zatvoru u Domanovićima). Ukupno je na Bivoljem brdu ubijeno 38 muškaraca (Marko Ijačić je uspeo da pobjegne),a 10 opličićkih muškaraca je sprovedeno preko Neretve i ubijeno u blizini Širokog Brijega. Istog dana grupa od 14 stanovnika Opličića pohvatana je u naknadnom pretresu sela. Oni su pobijeni u blizini Aladinića. Istog dana u Opličićima su ubijeni svi članovi porodice Peša (9 lica). Poznata je struktura počinilaca zločina.[229]
  • 4. avgust 1941: Strijeljanje 102 komunista i Jevreja u Zagrebu u znak odmazde za napad na ustašku patrolu u Zagrebu istog dana.[241] Oglas MUP-a NDH od 5. avgusta 1941. spominje strijeljanje 87 "Židova i komunista".[242]
  • 4. avgust 1941: Pokolj nad 104 stanovnika srpskog sela Zečeva Varoš pokraj Slunja, bez obzira na pol i uzrast. Među ubijenima bilo je 48 djece. Zločin su izvršile ustaše klanjem i bacanjem žrtava u jamu u blizini Slunja. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[243]
  • 4. avgust 1941: Ubistvo 49 srpskih stanovnika grada Slunja. Među ubijenima bilo je 14 djece. Zločin se dogodio u Rudinkama. U Rudinkama je istog dana ubijeno i 8 stanovnika sela Slušnica. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[244]
  • 4. avgust 1941: Ubistvo 29 srpskih žena i djece iz Mrzlog Polja pokraj Slunja. Prethodno su ustaše 30. jula ubile u Lađevcu 8 muškaraca iz Mrzlog Polja. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[245]
  • 4. avgust 1941: Slunjske ustaše ubile 8 muškaraca iz Vrelo Mrežnice (kotar Slunj), 23 iz Veljuna i 3 muškarca iz Srpski Blagaj (kotar Veljun), kao i određeni broj muškaraca iz drugih sela, u Rastokama. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[246]
  • 4-5. avgust 1941: Drugi pokolj u glinskoj crkvi. Ustaške vlasti su 2. avgusta 1941. na području kotara Vrginmost razglasile da se naređuje da se svi odrasli srpski muškarci (stariji od 16 godina) sutradan moraju sakupiti u Vrginmostu radi prekrštavanja u katoličku vjeru. Pozivu se odazvao znatan broj muškaraca uplašen pretnjama o sankcionisanju onih koji se ne odazovu pozivu i, takođe, zastrašen prethodnim događajima (hapšenja i nestanaka mnogih Srba na području Topuskog i Gline). Iz Gline i Topuskog je 3. avgusta pristigla grupa ustaša koja je zarobila prispjele Srbe. Sutradan, 4. avgusta, uhapšeni muškarci su deportovani kamionima za Glinu gdje su većim dijelom poklani u pravoslavnoj crkvi, u noći 4-5. avgusta, dok je jedan dio pobijen na lokaciji Latinovo između Marinbroda i Novog Sela Glinskog. U ubijanju su učestvovali ustaše iz Gline i okolnih sela (Prekopa, Marinbrod, Novo Selo Glinsko, Kihalac, Graberje), na čelu sa ustaškim tabornikom iz Gline, Nikolom Vidakovićem. Na osnovu dosadašnjih istraživanja publikovana su imena 1.038 osoba pobijenih 4-5. avgusta u glinskoj crkvi i, manjim djelom, na stratištu Latinovo. Brnjavac - 46 žrtava; Vrginmost - 3; Gornji Sjeničak - 3; Mala Trepča - 5; Ostrožin - 1; Pješćanica - 108; Podgorje - 49; Slavsko Polje - 136; Crevarska Strana - 70; Poljani - 5; Batinova Kosa - 94; Blatuša - 135; Bukovica - 89; Čemernica - 294. Dalji tok ustaških zločina na području Vrginmosta umnogome je osujetio partizanski ustanak.[247][248] Broj ubijenih bio bi veći da pripadnici partizanske čete iz sela Stipan, na čelu sa Nikolom Vidovićem, nisu zabranili seljacima Stipana i Ostrožina da se odazivaju na pokrst i da krenu u pravcu Vrginmosta.[249]
  • 4-13. avgust 1941: Ubistvo 101 stanovnika sela Krš pokraj Perušića, bez obzira na pol i uzrast. Ubistva su izvršena u selu Krš, u šumi Obljaj i u Gornjem Kosinju. Najveći broj žrtava ubijen je 7-9. avgusta. Prema publikovanim poimeničnim podacima selo Krš, 1941-1945, imalo je 262 žrtve fašističkog terora.[250]
  • 5. avgust 1941: Ubistvo 13 stanovnika sela Malička pokraj Vrginmosta. Zločin se dogodio u selu i počinile su ga ustaše iz okoline Topuskog. Veći broj žrtava izbjegnut je činjenicom da je selo već krajem jula 1941. imalo organizovanu ustaničku četu. Publikovani su podaci o stradalima.[251]
  • 5-6. avgust 1941: Pripadnici Hrvatskog domobranstva pod komandom potpukovnika Nojbergera nastupajući protiv ustanika na području između Bosanskog Novog i Bosanske Krupe i u selima istočno o Krupe, pohvaatale su "mnoge seljake i poveli ih u Krupu kao taoce. U Krupi su ih ustaše preoteli od domobrana, poklali i bacili u rijeku Unu." U korišćenoj literaturi se ne navodi broj stradalih.[252]
  • 5-7. avgust 1941: Stradanje stanovništva srpskih sela Divoselo i Čitluk pokraj Gospića. Gospićke ustaše (Lički zdrug) pod komandom Ivana Devčića Pivca, 5. avgusta 1941. izvršili su prepad na zbjeg stanovnika ova dva sela na lokaciji Kruškovače, iznad Divosela. Tokom prepada jedan dio civila uspio se spasiti bjekstvom. Međutim, ustaše su u Kruškovačama ubile najmanje 295 lica (265 iz Divosela, 25 iz Čitluka i 5 iz Ornica). Istovremeno, 5. avgusta, u Divoselu spaljeno je 17 stanovnika, prilikom pljačke i paljenja sela. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Većina stradalih bili su žene, djeca i starci. Sutradan, 6. avgusta, ustaše su uhvatile 53 stanovnika Divosela, koji su uspjeli pobjeći iz ustaškog obruča na Kruškovačama. Ustaše su ove ljude zaklane, ali i žive, pobacali u Jarčju jamu na Velebitu. Iz jame se uspjelo izvući 5 lica. Publikovana su imena 48 ubijenih Divoseljana, uključujući 25 djece. Jedan dio zbjega (57 izbjeglica iz Divosela i 9 iz Čitluka) uputili su se preko Velebita u selo Šibuljina na obali mora, nastanjeno srpskim stanovništvom. Međutim, tamo su ih 7. avgusta pohvatale ustaše. U literaturi se navodi da su ova lica potom umorena glađu i žeđu u improvizovanom zatvoru u crkvi u Šibuljini. Publikovana su imena stradalih. Ovo nisu jedina stradanja stanovništva navedena dva sela tokom Drugog svjetskog rata. Prema poimeničnom registru Divoselo je imalo 997 žrtve fašističkog terora (ŽFT), 122 pala borca NOVJ (PB) i 6 umrlih od tifusa (UT), Čitluk 133 ŽFT, 22 PB i 7 UT.[253][254]
  • 6. avgust 1941: Stradanje 70 logoraša logora Kruščica pokraj Viteza. NDH izvori spominju navodnu pobunu logoraša u kojoj je ubijeno 29 zatočenika, dok je 41 zatvorenik potom osuđen na smrt od strane prijekog suda.[255][256] Drugi izvori spominju ubistvo 98 srpskih zatočenika u logoru Kruščica. Prema dostupnim podacima 74 ubijena lica su poticala sa Pala, a 24 iz Zenice.[193]
  • 6. avgust 1941: Prilikom prodora ustaša, pripadnika Hrvatskog domobranstva i oružništva NDH ka ustaničkim uporištima u Podgrmeču, prema dostupnim podacima, uhvaćeno i ubijeno oko 100 stanovnika sela Slatina, Antonića Brdo i Halilovci, nedaleko od Budimlić Japre.
  • 6-9. avgust 1941: Paljenje i pljačka naselja Lušci Palanka, Miljevci, Praštale, Predojevića Glavica, u Podgrmeču. Tada je iz ovih naselja odveden nepoznat broj stanovnika i pobijen od strane ustaša. Najveći dio stanovnika uspio je zajedno sa ustanicima da se povuče prema Grmeču. Ustanici su spriječili upad ustaša u selo Jelašinovci, nanoseći neprijatelju gubitke. Nedugo potom uustanici su se vratili na ovo područje koje je dugo vremena ostalo van domašaja fašističkih formacija.[258]
  • 6-12. avgust 1941: Stradanje 28 lica srpske nacionalnosti, stanovnika sela Poljan pokraj Perušića. Jedan dio žrtava ubijen je u šumi Obljaj pokraj Gornjeg Kosinja, drugi dio ubijen je u susjednom selu Mlakva, a ostatak u Poljanu. Žrtve su ubijane bez obzira na pol i starost.[259]
  • 7. avgust 1941: Ustaše iz Josipdola ubile 24 seljaka iz Josipdola i okoline, pohapšene prethodnog dana. Zločin je izvršen u Podveljunu. Ubijeno je 7 stanovnika Josipdola, 6 stanovnika Vojnovca i 11 stanovnika Vajina Vrha. Publikovani su poimenični podaci o stradalim licima.[260]
  • 7. avgust 1941: Stradanje stanovnika Trojvrh pokraj Josipdola u kotaru Ogulin. Poslije zločina u Podveljunu, josipdolske ustaše upale su u selo Trojvrh. NDH izvori spominju oko 80 stradalih.[261] Publikovani poimenični podaci (koji su pouzdaniji od gore navedenih podataka) govore o 51 ubijenom srpskom muškarcu u Trojvrhu, među kojima je bilo i 6 stanovnika sela Kunić.[262]
  • 7. avgust 1941: Uporedo sa vršenjem zločina nad stanovnicima Trojvrha, druga grupacija ustaša izvršila je novi upad u Vojnovac i Vajin Vrh, a nova hapšenja su sprovedena i u Josipdolu. Ukupno je uhapšeno 76 lica, od kojih su dvojica ubijena batinama. Međutim, planirano ubistvo ovih lica spriječila je intervencija italijanskih oficira. Dalji tok ustaških zločina na području Plaškog spriječio je partizanski ustanak.[263]
  • 7. avgust 1941: Ubistvo 40 žena i djece srpske nacionalnosti iz Cetingrada (kotar Slunj) na stratištu Mehino stanje. Među ubijenima bilo je 20 djece. Prethodno, 30. jula 1941, na Mehinom stanju ubijeno je 18 srpskih muškaraca iz Cetingrada. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[264]
  • 8. avgust 1941: Ubistvo 41 srpskog stanovnika Cetingrada, bez obzira na pol i starost, i 10 srpskih muškaraca iz sela Gnojnice pokraj Cetingrada (kotar Slunj) na lokalitetu Bakić glavica u blizini Cetingrada. Jedan od organizatora zločina bio je cetingradski rimokatolički župnik Pero Medvjed. Zločin su počinile ustaše iz Cetingrada. Žrtve ženskog pola su silovane prije ubistva. Publikovani su podaci o stradalima.[265][266]
  • 9. avgust 1941: Stradanje srpskog stanovništva u selu Miostrah, između Bosanske Krupe i Cazina. Ustaše iz Miostraha ubile su oko 200 stanovnika sela na stratištu Durdžić gaj. Među ubijenima bio je velik broj žena i djece. Inspirator zločina bio je lokalni hodža Bećir Borić. Poznata je djelimična struktura počinilaca zločina. Tokom 1941. pobijeno je 230 srpskih stanovnika sela Miostrah. Troje žitelja Miostraha je preživjelo pokolj uspjevši da pobjegnu sa stratišta. Publikovana su njihova svjedočenja. Publikovani su poimenični podaci o mještanima stradalima 1941.[267]
  • 9. avgust 1941: Stradanje oko 90 muškaraca iz Konjica i okoline. Početkom avgusta lokalne ustaše i ustaše pristigle iz Ljubuškog, izvršili su hapšenja muškaraca srpskog porijekla u Konjicu i selima: Borci, Bijela, Vrdolje, Blaca i Zagorice. Uhapšenici su likvidirani na Ivan planini. Poznata su imena učesnika u zločinu, kao i imena jednog dijela stradalih. Dalji tok ustaških zločina na području od Konjica prema Nevesinju, spriječilo je izbijanje partizanskog ustanka.[268]
  • 9. avgust 1941: Masovna hapšenja srpskih muškaraca u selima istočno od Iloka. Prema NDH izvorima, u Svilošu je uhapšeno 58 osoba, u Suseku 20, u Čereviću 20, a u Neštinu oko 20. Od ovog broja izvori NDH potvrđuju ubistvo 43 osobe.[261]
  • 9. avgust 1941: Ustaše iz Plaškog ubile 20 srpskih muškaraca iz ovog mjesta i okolnih sela: Janja Gora, Kunić, Međeđak, Vera, Lička Jasenica, Blata. Zločin je izvršen nedaleko od Saborskog, a leševi žrtava bačeni su u jamu Lopača. Publikovani su poimenični podaci o ubijenim licima.[269]
  • 10. avgust 1941: Ubistvo većeg broja srpskih civila, uključujući žene i djecu, u selima Rakovica i Blažuj pokraj Sarajeva. Prema publikovanim podacima, u Rakovici je ubijeno 125, a u Blažuju 25 stanovnika.[193]
  • 11. avgust 1941: Stradanje stanovništva sela Tasovčići, Klepci, Loznica i Višići pokraj Čapljine. Pohvatano stanovništvo sprovedeno je u Tasovčiće, u privremeni logor ("Silos"). Procjenjuje se da je više stotina osoba popvhatano u ovim selima. Ustaše su ubrzo pustile većinu žena i djece iz logora (pojedine žene i djevojke su silovane), tako da je u "Silosu" ostalo zatočeno oko 200 muškaraca, od kojih je 107 bilo iz Klepaca. Oni su u noći između 11. i 12. avusta otjerani na Bivolje brdo pokraj Domanovića gdje su bačeni u jamu. Poznati su podaci o delu počinilaca zločina.[270]
  • 11. avgust 1941: Stradanje stanovnika sela Čavaš u Popovom polju u Hercegovini. Ustaše iz Stoca i lokalne ustaše iz Čavaša na čelu sa Markom Katićem i Vidom Skaramucom, ubile su 102 lica iz ovog sela. Većina srpskih stanovnika iz Čavaša nije našla utočište na obližnjim planinama jer je vjerovala da će biti pošteđena stradanja zbog prelaska na katoličku vjeru. Većina ubijenih bili su žene i djeca.[271][272]
  • 11. avgust 1941: Ustaše ubile 11 Srba iz Šida i njihove leševe bacila u Dunav pokraj Iloka.[273]
  • 11-13. avgust 1941: Hapšenje oko 120 lica srpske nacionalnosti u Novoj Gradiški i neposrednoj okolini, 11. avgusta 1941. Od ovog broja desetak lica je oslobođeno, tako da je 13. avgusta 109 uhapšenika transportovano u logor u Sisku, odakle su uhapšenici nakon nekoliko dana sprovedeni u Srbiju.[2][3]
  • 15-16. avgust 1941: Hapšenje Jevreja u Vukovaru i njihova izolacija u lokalnom jevrejskom hramu. Vukovarski Jevreji su 8. novembra 1941. deportovani u logor Jasenovac gdje su pobijeni. U dostupnoj literaturi ne navode se brojke pohapšenih i stradalih.[275]
  • sredina avgusta 1941: Stradanje stanovništva u okolini Jajca i Šipova. U dostupnim izvorima spominje se da su ustaše ubile 30 stanovnika sela Ljuša, 30 iz sela Pribelci, 18 u selu Đukići. Takođe spominje se stradanje stanovništva Janja pokraj Šipova (oko 140 lica iz nekoliko sela koje čine mikroregion Janj), koji su ubijeni u Podosoju.[276]
  • 19. avgust 1941: Ubistvo 42 stanovnika sela Gojkovac pokraj Cetingrada (kotar Slunj). Većina ubijenih bili su žene i djeca. Među stradalima bilo je 14 djece. Jedan dio stradalih ubijen je u selu Gojkovac, dok je većina ubijena u selu Begovo Brdo. Zločin su izvršile ustaše iz susjednih sela Ruševica, Glinice, Batnoga i Cetingrad. Nekoliko stanovnika sela je preživjelo pokolj o čemu su svjedočili nakon rata. Ovoga dana ukupno su ustaše pobile i poklale 146 srpskih seljaka, mahom žena, dece i staraca iz sledećih sela u okolini Cetingrada: Gojkovac - 42, Glinice - 17, Begovo Brdo - 1, Donja Žrvnica - 1, Gornja Žrvnica - 5, Ruševica - 10, Dunjak - 2, Klokoč - 9, Krstinja - 2, Donja Brusovača - 21, Kusaja - 5, Lipovac Krstinjski - 7, Prisjeka - 2, Johovo - 8, Rajić Brdo - 1, Gejkovac - 2, Mracelj - 3, Široka Rijeka - 3 i Jagrovac - 1. Poznata su imena pojedinih izvršilaca zločina. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[278][279]
  • 21. avgust 1941: Ubistvo 24 srpska stanovnika sela Pavići pokraj Vojnića. Većina ubijenih bili su žene i djeca.[280]
  • 21-22. avgust 1941: U logor Jasenovac I, u Bročicama, internirani prvi zatočenici. Sistem logora Jasenovac obuhvatao je nekoliko logora i veći broj stratišta na odvojenim lokacijama od kojih su najpoznatiji logor u ciglani u mjestu Jasenovac i logor u tvrđavi Stara Gradiška, kao i stratište u Donjoj Gradini. Prema posljednjim podacima Muzeja žrtava genocida (11. mart 2013), muzej raspolaže sa poimeničnim podacima o preko 88.000 žrtava logora.[28] Naučno zasnovana pretpostavka podrazumeva da je potencijalni broj žrtava KL Jasenovac iznosio između 122.300 i 130.100.[281]
  • 22. avgust 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva u mikroregionu Suva međa. U pitanju su srpska i etnički mješovita naselja u opštinama Velika Kladuša (Stabandža, Zborište, Crvarevac, Čaglica), i Bosanska Krupa (Varoška Rijeka, Mrazovac, Dobro Selo). Zločin su sprovele ustaše i pripadnici Muslimanske milicije iz Otoke, Bužima, Varoške Rijeke, Ravnica, Podzvizda i ustaše iz Bosanske Krupe i Cazina. Tokom 1941. ubijeno je 261 stanovnika Dobrog Sela, 124 stanovnika Mrazovca, 74 Varoške Rijeke, 208 Crvarovca, 65 Čaglice, 470 Zborišta, 537 iz Stabandže. Većina, prije svega, žene i djeca, ubijeni su 22. avgusta. Publikovani su poimenični podaci o stradalima kao i svjedočenja preživjelih.[282]
  • 22. avgust 1941: Ustaše i domobrani, pristigli sa područja van Bosanske Dubice, 18-22. avgusta su izvršili napad na knešpoljska sela, između Dubice i Kozare. Tada su, kako ističu domobranski izvori, zapaljene mnoge kuće u selima: Aginci, Parnice, Hadžibair, Vlaškovci. U selu Čitluk 22. avgusta ustaško-domobranske snage su ubile i spalile 19 lica, među kojima 13 djece do 14 godina starosti. Istog dana u selu Strigova ubijeno je 7 lica, među kojima dvoje male djece.[283]
  • 24. avgust 1941: Ubistvo 31 stanovnika Bosanskog Kobaša. Prema podacima NDH oružništva (žandarmerije), ustaše iz Dervente na čelu sa Vilkom Vuletom strijeljale su 31 srpskog stanovnika Bosanskog Kobaša, sela istočno od Srpca i njihove leševe pobacali u Savu.[284]
  • 25. avgust 1941: U selu Vrela pokraj Bosanskog Broda, prema podacima oružništva NDH, brođanske ustaše ubile su 6 lokalnih seljaka. Poznata su imena stradalih.[285]
  • 25-26. avgust 1941: Strijeljanje 5 komunista, različitih nacionalnosti, u Zagrebu. Publikovni su podaci o sradalima.[287]
  • 26. avgust 1941: Sa područja kotara Visoko u logor Gospić otpremljeno je "57 Židova i Srba naklonjenih komunizmu". Ova lica su uhapšena tokom avgusta 1941, a podaci o njihovom interniranju u logore u Lici potiču od 26. avgusta, što znači da su ranije internirani.[289]
  • 28. avgust 1941: U logor Kruščica preseljene Jevrejske sa djecom - zatočenici ustaškog logora Matejna na Pagu. U ovoj grupi zatočenika bilo je 1.100 lica. Mnogi od njih bili su bosanski i sarajevski Jevreji.[194]
  • 30. avgust 1941: Pokolj nad stanovništvom etnički mješovitog sela Podgredina, između Bosanske Krupe i Cazina. Prethodno, krajem jula 1941. stradalo je muško stanovništvo ovog sela (oko 60 lica). Tokom ljeta 1941. stradalo je 230 stanovnika Podgredine. Većina ubijenih 30. avgusta bili su žene, djeca i starci (oko 170 lica). Nakon masakra, koji je izvršen u selu, leševi žrtava su bačeni u pećinu u šumi Kasapovac. Glavni organizator pokolja bio je hodža iz Miostraha, Bećir Borić. U zločinu su učestvovale ustaše iz Podgredine, Miostraha i okolnih cazinskih sela. Tokom ovog masakra silovan je veći broj žena i djevojaka, a nekoliko mlađih djevojaka je primorano na prisilan brak. Prema dostupnim podacima, u Podgredini je u potpunosti istrijebljeno 19 srpskih porodica, a 1941. je preživjelo samo 28 srpskih stanovnika. Dvojicu odbjeglih srpskih dječaka spasio je neimenovani hodža iz obližnjeg sela Stijena. Publikovani su poimenični podaci o stradalima i svjedočenje jednog preživjelog stanovnika.[294]
  • kraj avgusta 1941: Stradanje stanovnika sela Ljubljenica pokraj Stoca. Stradale su 24 osobe srpske nacionalnosti koje su lokalne ustaše kolektivno zapalile u jednoj štali. Publikovana su imena stradalih i imena počinilaca zločina.[295]
  • 30-31. avgust 1941: Ubistvo 11 stanovnika sela Poplat pokraj Stoca. Tokom avgusta 1941, u vrijeme masovnih ustaških zločina u okolini Stoca i u Dubravama, većina stanovnika sela Poplat (oko 700 žitelja) uspjela je da izbjegne u planinu. Međutim, u selu je ostao manji broj žitelja koji su u noći između 30. i 31. avgusta pobijeni tako što su živi bačeni u jamu. Broj stradalih bi bio veći da jedan broj od 20 uhapšenika nije uspio pobjeći, a troje djece je iz jame izvučeno živo od strane komšija hrvatske i bošnjačke nacionalnosti.[296]

Septembar / rujan 1941.

  • početak septembra 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva u selima Pištaline, Podgomila, Perna i Podvran, nedaleko od Bosanske Krupe, na lijevoj obali Une. Većina stradalih bili su žene, djeca i starci. Prethodno, krajem jula 1941, ustaše su izvršile ubistva nad jednim dijelom muškog stanovništva ovih naselja. Iz Pištalina je ubijeno 14, iz Perne 45, a iz Podgomile 81 muškarac. Pištaline su imale ukupno 1.369 žrtava fašističkog terora, Podgomila 317, Perna 266, a Podvran 48. Većina ŽFT u ovim selima ubijena je upravo krajem avgusta 1941. kada su istrijebljene i desetkovane mnoge porodice. Žrtve su ubijane klanjem i kolektivnim spaljivanjem. Izvršioci zločina bili su ustaše iz Pištalina i ustaških uporišta u okolini Bosanske Krupe i Cazina. Jedan dio stanovnika ovih sela, prije svega sela Perna, uspio je izbjeći na slobodnu partizansku teritoriju na desnoj obali Une. Publikovani su poimenični podaci o stradalim stanovnicima ovih naselja.[298]
  • 2. septembar 1941: U selu Drozgometva pokraj Hadžića ubijeno od strane ustaša 84 srpskih stanovnika, od kojih su 10 streljani na Vracama u Sarajevu.[193] Podaci oružništva NDH poimenice navode 55 ubijenih lica u Drozgometvi, od čega 34 iz ovog sela, 4 iz sela Vrančići, a 17 iz sela Bare. Među imenovanih 55 lica većina su bili odrasli muškarci, a navode se i podaci za 5 djece.[299]
  • 2. septembar 1941: Stradanje 31 srpskog stanovnika Novog Sela (kotar Korenica) u Lici, na stratištu Garavice pokraj Bihaća. Na ovom stratištu prethodno, 27. jula 1941, ubijeno je 10 stanovnika Novog Sela. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[300]
  • 2. septembar 1941: Strijeljanje komuniste Ivana Mažara u Petrinji.[301]
  • 2-3. septembar 1941: Pokušaj ustaško-domobranskih snaga da potisnu ustanike iz sela na desnoj obali Une u blizini Bosanske Krupe: Veliki Radić, Mali Radić, Vranjska, Vučijak. Ustaško-domobranske snage su 3. septembra prodrle u Veliki Radić, zapalile selo, ali su se morali povući uslijed akcije ustaničkih snaga, pri čemu su napadači pretrpjeli gubitke. Lokalno stanovništvo je na vrijeme evakuisano.[302]
  • 3. septembar 1941: U logor Kruščica internirano oko 500 sarajevskih Jevreja, muškaraca, žena i djece. Sljedeća grupa sarajevskih Jevreja upućena je u logor Kruščica 9. septembra 1941. U ovoj grupi je takođe bilo oko 500 lica. Položaj zatočenika logora Kruščica bio je vrlo težak. Zatočenici su bili izloženi namjernom izgladnjivanju, očajnim higijenskim i zdravstvenim prilikama i teškom fizičkom radu, uz zlostavljanja i mučenja od strane uprave logora i straže. Logor u Kruščici rasformiran je početkom oktobra 1941, nakon čega je došlo do masovnog odvođenja zatočenika ovog logora u druge ustaške logore. Prvi transport logoraša iz Kruščice, u kom su bili muškarci, krenuo je 5. oktobra za Jasenovac, a drugi transport, u kom su bile žene i djeca, krenuo je narednog dana za logor u Loborgradu.[303]
  • 5-6. septembar 1941: Stradanje stanovnika sela Srđevići pokraj Gacka. Ustaše iz Fazlagića Kule i ustaško-domobranske snage iz Gacka napale su selo Srđevići. Većina stanovnika uspjela je da izbjegne, ali je u proboju stradalo 20 osoba. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[304]
  • 7. septembar 1941: U selima Alipašin Most i Reljevo u neposrednoj blizini Sarajeva, 7. septembra 1941. ubijeno je oko 300 srpskih civila uključujući žene i djecu. Sutradan su ustaše ubile 6 stanovnika sela Kopito i spalile selo Sjemeć, ali je njihovo dalje nastupanje spriječila akcija partizana, zbog koje su se ustaše povukle iz Sjemeća.[193] U izvještaju oružništva NDH navode se imena za oko 60 stradalih iz Alipašinog Mosta i manjih okolnih sela, koji su ubijeni kolektivnim spaljivanjem u Reljevu. U istom izvještaju navodi se da su ustaše u selu Jošanica zapalili 7 članova porodice Koprivica.[305]
  • 7. septembar 1941: Prema podacima NDH oružništva (žandarmerije) u selu Krivoglavci pokraj Vogošće ubijeno 36 stanovnika kolektivnim spaljivanjem i zapaljeno je 29 kuća. Zločin su počinile ustaše iz Sarajeva na čelu sa logornikom Bećirom Lokmićem. U izvještaju se navode imena žrtava. Među ubijenima bilo je 13 djece.[306]
  • 8-23. septembar 1941: Masovno stradanje srpskog stanovništva u okolini Cazina. U ovom razdoblju stradali su stanovnici slijedećih sela: Krndija, Mutnik, Ćoralići, Selište, Tržačka Raštela, Rujnica, Bukovica. Većina žrtava je ubijena klanjem. Ogromna većina žrtava bili su žene i djeca. U Krndiji su zaklana 74 stanovnika od čega 34 djece; u Mutniku 53 od čega 29 djece; u Ćoralićima 51 od čega 32 djece; u Selištu 39 od čega 12 djece; u Tržačkim Raštelama 20 od čega 10 djece; u Rujnici 13 od čega 8 djece; u Bukovici 25 od čega 15 djece. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Preostalo stanovništvo bježi na slobodnu partizansku teritoriju Like, Korduna i Bosanske krajine i priključuje se antifašističkoj borbi. Publikovani su poimenični podaci o stradalima. Stanovnici srpskih sela u Cazinskoj Krajini: Crnaja i Bugar, izbjegli su masovne pokolje krajem avgusta i tokom septembra 1941, zahvaljujući činjenici da je u ovim selima tokom avgusta došlo do organizovanja naoružanih seoskih grupa koje su se povezale sa ustanicima u Kordunskom Ljeskovcu i Koranskom Lugu. Tokom septembra 1941. ove čete bivaju inkorporirane u partizanski pokret.[308] Prema podacima NDH oružništva, zločin nad stanovništvom sela Pištalina, Stijena i Memić Brdo dogodio se 4-5. septembra 1941, kada je u ovim selima "uništeno oko 200 osoba", a istog dana je u selu Ćoralići ubijeno "oko 150 osoba".[309] Prema podacima NDH oružništva, 22-23. septembra 1941, stradalo je oko 460 lica svih uzrasta i oba pola, u selima Rujnica,Mutnik, Marin Most, Bukovica i Tržačka Raštela.[310]
  • 12. septembar 1941: Uhapšeno 8 komunista na području Jastrebarskog. Do 6. oktobra 1941. uhapšeno je još 22 komunista i simpatizera KPH/KPJ u Jastrebarskom i okolini.[311]
  • 13-17. septembar 1941: Ubistvo 43 žena, djece i muškaraca iz sela Pecka, smještenog između Vrginmosta i Velike Kladuše, na Kordunu. Prethodno, 3. avgusta, ustaše su ubile 56 mještana. Većina stanovnika koji su stradali 13-17. septembra, ubijeni su kolektivnim spaljivanjem ili klanjem. Tada su spaljene skoro sve kuće u selu. U proljeće 1942. ustaše su ubile 111 stanovnika Pecke. Selo je imalo ukupno 333 stradalih tokom rata, od čega 289 žrtava fašističkog terora. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[235]
  • 14. septembar 1941: Ubistvo 115 žena, djece i staraca u selu Perna, smještenog između Vrginmosta i Velike Kladuše, na Kordunu. Većina žrtava ubijena je klanjem i kolektivnim spaljivanjem. Selo je u potpunosti spaljeno. U proljeće 1942. ustaše su ubile 215 stanovnika Pecke. Selo je imalo ukupno 572 stradalih tokom rata, od čega 388 žrtava fašističkog terora, od čega 170 djece. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[312]
  • 16-18. septembar 1941: Ubistvo većeg broja lica srpske nacionalnosti u Jajcu. Prema podacima NDH oružništva zločin se dogodio 16. septembra 1941. u pravoslavnoj u crkvi u gradu gdje je zaklano 158 osoba. Zločin su počinili ustaše iz Mostara i Gacka.[313] Prema jednom drugom izvoru NDH provenijencije zločin se dogodio u selu Podmilačje gdje su sprovedeni i pobijeni konfinirani Srbi iz Jajca (izvor navodi broj od 185 ubijenih). Ovaj izvor takođe potvrđuje da su zločin počinile hercegovačke ustaše i navodi da su isti počinioci prethodno, nepoznatog datuma u prvoj polovini septembra, izvršili pokolj nad "oko 165" srpskih stanovnika sela Jezero pokraj Jajca.[314] Treći izvor, koji je najpouzdaniji, govori da se zločin odigrao 18. septembra, ali ne u pravoslavnoj crkvi, već na nepoznatom mjestu, i da su ustaše na čelu sa vodnikom Ivanom Srdanovićem preuzele 151 srpskog zatočenika koji su bili zatočeni u pravoslavnoj crkvi i potom ih odveli u nepoznatom pravcu.[315]
  • 16-18. septembar 1941: Stradanje 135 stanovnika sela Blatuša pokraj Topuskog. Ustaše su u dva bliska navrata, 16. i 18. septembra, izvršili upade u ovo selo, zapalivši skoro sve kuće i pobivši u samom selu i obližnjoj šumi velik broj stanovnika, pretežno žena i djece. Prethodno, početkom avgusta 1941, u drugom pokolju u glinskoj crkvi ubijen je 131 muškarac iz Blatuše (prema drugim podacima reč je o 135 muškaraca). Naredna stradanja dogodiće se u proljeće 1942. kada je narod Blatuše izbjegao na Petrovu goru, zajedno sa drugim stanovništvom Korduna. Istrijebljenje ukupnog stanovništva spriječeno je zahvaljujući partizanskom otporu. Selo je tokom rata ukupno imalo 440 žrtava fašističkog terora, dok ukupan broj stradalih iznosi 485, odnosno 1/3 predratnog stanovništva. Publikovana su imena stradalih.[316]
  • 18. septembar 1941: Ubistvo 12 stanovnika sela Slušnica pokraj Slunja. Zločin se dogodio u samom selu. Prethodno, 30. jula i 4. avgusta 1941, ustaše su ubile 21 stanovnika ovog sela. Selo je imalo ukupno 54 žrtve fašističkog terora. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[317]
  • 19. septembar 1941: Prva zabilježena masovna hapšenja Jevreja u Novoj Gradiški. Uhapšen 31 Jevrejin. Prethodno su Jevreji bili diskriminisani, izloženi pljački i prisiljeni da napuste svoje domove u centralnim ulicama u gradu. Naredno masovno hapšenje uslijedilo je 25-27. decembra 1941. kada su uhapšeni svi preostali Jevreji u gradu (ukupno 133 lica), koji su potom deportovani u logor Jasenovac gdje su likvidirani.[318]
  • 19-20. septembar 1941: Ubistvo 15, pretežno starijih, lica na području Dabra (mikroregion pokraj Sanskog Mosta), prilikom napada ustaško-domobranskih snaga na ustanička uporišta. Ustaše i domobrani su u Dabru zapalili 104 kuće. Publikovana su imena stradalih.[319]
  • 20. septembar 1941: Transport odraslih jevrejskih muškaraca iz Zenice u logor Jasenovac. U grupi transportovanih nalazila su se 44 lica, od kojih je samo troje preživjelo rat.[321]
  • 22. septembar 1941: Strijeljanje 50 Jevreja i komunista u Zagrebu.[322]
  • 22. septembar 1941: Hapšenje 21 saradnika i simpatizera NOP-a iz Bobote i Vere pokraj Vukovara i 42 iz Bijelog Brda pokraj Osijeka. Od ovog broja uhapšenih, Prijeki sud u Osijeku je nakon nekoliko dana na smrt osudio 25 lica.[323]
  • 22. septembar 1941: Prema podacima oružništva NDH u Doboju strijeljano 43 lica "radi komunističko-četničke akcije".[324]

Oktobar / listopad 1941.

  • početak oktobra 1941: Osnivanje logora Lobor/Loborgrad u Hrvatskom Zagorju. Logor je bio pod kontrolom Nijemaca, ali su brojni zatočenici logora (uglavnom žene sa djecom) bili prethodno uhapšeni od strane organa NDH. Prvi logoraši pristižu u logor Lobor početkom oktobra 1941. Riječ je o oko 1.300 žena sa djecom pristiglih iz ustaškog logora Kruščica pokraj Viteza. U literaturi se spominje da je u prvom transportu pristiglo oko 370 Srpkinja sa djecom, a da su svi ostali logoraši pristigli iz Kruščice bile Jevrejke sa djecom. Jevrejski i srpski muškarci iz logora Kruščica transportovani su u logor Jasenovac.[325]
  • 4. oktobar 1941: Jedna od masovnih likvidacija u logoru Jasenovac koju je moguće hronološki locirati i strukturisati. Toga dana je ubijeno 26 logoraša iz desetak mjesta širom Hrvatske i Bosne i Hercegovine. Publikovani su poimenični podaci za najveći broj ovih lica.[326]
  • 26-27. oktobar 1941: Transport dvije željezničke kompozicije Jevreja iz Sarajeva u logor Jasenovac. U dostupnoj literaturi navodi se broj od 1.400 transportovanih lica.[327]
  • 27. oktobar 1941: Strijeljanje 33 komunista i aktivista NOP-a iz Petrovaradina i manjim dijelom iz Sremske Mitrovice, na Dudiku u Vukovaru. Među strijeljanima bilo je 16 Hrvata, 12 Srba, 2 Nijemca, po 1 Mađar, Slovak i Rus. Strijeljana lica uhapšena su 29-30. septembra u Petrovaradinu, kada je uhapšeno 43 lica, među kojima i 3 oficira i 3 podoficira Hrvatskog domobranstva koji su bili aktivni saradnici NOP-a. Najodgovorniji za ovaj zločin bili su predstavnici represivnog aparata iz Vukovara: Josip Rukavina, Otmar Šild i Stjepan Blažeković. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[328]
  • 30. oktobar 1941: Transport preostalih jevrejskih muškaraca iz Visokog u logor Jasenovac. U korišćenoj literaturi ne navodi se broj uhapšenih i transportovanih lica. Prethodno, 1. avgusta 1941, uhapšeno je najmanje 16 jevrejskih muškaraca u gradu (oni su ubrzo postali žrtve logora u Jadovnom). Jevrejske žene i djeca iz Visokog internirani su u logore februara 1942. Od predratnih 199 visočkih Jevreja, rat je preživjelo samo 18 osoba[207].

Novembar / studeni 1941.

  • 10-12. novembar 1941: Prema podacima NDH oružništva (žandarmerije) prilikom ustaško-domobranskog upada u sela Malešići, Donja Bioča, Gornja Bioča, pokraj Ilijaša, ubijeno je oko 100 muškaraca, žena i djece i zapaljeno oko 30 kuća, dok su sela opljačkana.[331]
  • 11. novembar 1941: Hapšenje 26 aktivista i saradnika NOP-a u Zagrebu. U izvoru se ne govori o njihovoj daljoj sudbini.[332]
  • 14. novembar 1941: Jedan od masovnih zločina u logoru Jasenovac, koji je moguće hronološki locirati. Prema sjećanju preživjelih logoraša, 14. novembra 1941. ubijeno je, uz prethodnu torturu, 77 zatočenika.[333]
  • 16. novembar 1941: Iz Sarajeva upućeno u logor Jasenovac 116 lica različitih nacionalnosti (Srbi, Hrvati, Jevreji, Bošnjaci, Nijemci). Od ovog broja 108 je uhapšeno "radi komunizma".[334]
  • 18-19. novembar 1941: Stradanje srpskog stanovništva u kotaru Glina. Prema izvještaju 1. oružničke pukovnije, ustaše iz sela Maja su u Dragotini 18. novembra ubili 20 stanovnika i spalili 5 kuća. Sutradan, ustaše pristigle iz Zagreba, Petrinje i Gline, u okviru napada na teritoriju pod kontrolom lokalnih partizana izvršile su napad na veći broj sela istočno i jugoistočno od Gline. U Dragotini "poubijan je sav narod nađen kod kuća, ali se broj pobijenih ne zna", pri čemu je u selu zapaljeno oko 100 kuća, a selo je prethodno opljačkano. Ustaše su takođe zapalili 20 kuća u Donjem Klasniću, 4 kuće u Gornjem Klasniću, 13 kuća u Bijelim Vodama, 20 kuća u Banskom Grabovcu, 53 kuće u Šušnjaru i nekoliko kuća u Velikom Gradcu i Malom Gradcu. Prema ovom izvoru, ustaše su u ovim selima ubile oko 150 osoba, "među kojima ima i mnogo djece". Izvor navodi konkretne podatke samo za selo Šušnjar: ubijeno 69 stanovnika svih uzrasta i oba pola, od čega je 57 zaklano, a 12 spaljeno.[336]
  • 19. novembar 1941: Strijeljanje 7 partizana u Zagrebu, zarobljenih na području Jastrebarskog, među kojima su 3 bili hrvatskog, 3 jevrejskog i 1 srpskog porijekla.[337]
  • 20. novembar 1941: Prema podacima NDH oružništva (žandarmerije) ustaše su u selu Njemanica pokraj Sarajeva ubile oko 35 muškaraca, žena, djece i staraca.[338]
  • 25-26. novembar 1941: Prema podacima NDH oružništva (žandarmerije) ustaše su u selu Jablanica pokraj Bosanske Gradiške ubile oko 170 Srba iz sela Miloševo Brdo, Sovjak i Jablanica. Većina ubijenih bili su iz sela Miloševo Brdo i Sovjak.[339] Prema drugom izvoru NDH oružništva, ustaše su 25. septembra pokupile oko 57 osoba iz Sovjaka i 50 osoba iz Miloševa Brda ("većinom dječaka od 12 do 15 godina") i 26. septembra ih strijeljali i poklali u Jablanici. U ovom izvještaju se pominje da su ustaše prethodnog dana, 25. septembra, u Miloševom Brdu pohvatale još 20 stanovnika i da su i njih ubiliu Jablanici, bez navođenja datuma stradanja. U Jablanici je u ovim okolnostima ubijeno i 7 stanovnika susjednih sela Orahova, Bistrica i Trebovljani.[340]
  • kraj novembra 1941: Transport veće grupe Jevrejki sa djecom iz Sarajeva u logor Loborgrad. U dostupnoj literaturi spominje se broj od 1.200 transportovanih žena i djece. S obzirom da je logor u Loborgradu bio prenatrpan odlučeno je da transport iz Sarajeva bude vraćen nazad. Po dolasku u Sarajevo zatočenice i djeca boravili su 8 dana u zatvorenim vagonima, bez hrane i mogućnosti da se ogriju, da bi potom bili smješteni u sarajevskoj sinagogi, takođe u vrlo neuslovnom prostoru. Januara 1942. ovaj transport je otprijemljen za logor Stara Gradiška, gdje su zatočenici iz Sarajeva ubijeni.[327]

Decembar / prosinac 1941.

Срби интернирци из конц-логора Јасеновац, Хрватска 1942.
  • 5. decembar 1941: Prema podacima oružništva NDH od 5. decembra 1941, ustaše iz Slavonske Požege ubile su 12 stanovnika sela Šeovica Kamenska pokraj Slavonske Požege. Zločin se dogodio nešto prije ovog datuma.[341]
  • 8. decembar 1941: Jedan od masovnih zločina u logoru Jasenovac koji je moguće hronološki locirati i donekle strukturisati. Prema sjećanju preživjelih toga dana je u logoru ubijeno oko 85-95 srpskih zatočenika.[342]
  • 10-17. decembar 1941: Pokolj nad Jevrejima u Brčkom. U noći 10-11. decembra 1941. ustaše su izvršile hvatanje i ubistva oko 150 domicilnih brčanskih Jevreja, uključujući istrijebljenje čitavih porodica, bez obzira na starost i pol. Zločin je izvršen na mostu na Savi, između Brčkog i Gunje, gdje su žrtve ubijane klanjem i tupim poredmetima. U Brčkom je boravilo oko 147 jevrejskih izbjeglica iz centralne Evrope. Njih su ustaše poklale 16-17. decembra na lokalnom pravoslavnom groblju. Najodgovorniji za sprovođenje zločina bio je ustaški kotarski predstojnik Vjećeslav Montani.[343][344]
  • 12. decembar 1941: Jedan od masovnih zločina u logoru Jasenovac koji je moguće hronološki locirati i donekle strukturisati. Prema sjećanju preživjelih toga dana je u logoru ubijeno oko 86 srpskih zatočenika.[345]
  • 15. decembar 1941: Jedan od masovnih zločina u logoru Jasenovac koji je moguće hronološki locirati i donekle strukturisati. Prema sjećanju preživjelih toga dana je u logoru ubijeno oko 80 srpskih zatočenika, seljaka iz okoline Sarajeva, koji su istog dana internirani u logoru.[345]
  • 20. decembar 1941: Jedan od masovnih zločina u logoru Jasenovac koji je moguće hronološki locirati i donekle strukturisati. Prema sjećanju preživjelih toga dana je ustaša Ljubo Miloš u logoru ubio 26 zatočenika (21 srpske i 5 jevrejske nacionalnosti).[346]
  • 20. decembar 1941: Hapšenje sestara Zdenke i Rajke Baković, komunistkinja, u Zagrebu. Obe su brutalno mučene u ustaškom zatvoru. Zdenka Baković je izvršila samoubistvo 25. decembra 1941, a Rajka Baković je podlegla torturi i umrla (ubijena) 29. decembra 1941.[347]
  • 21. decembar 1941: Strijeljanje 15 članova i simpatizera KPH/KPJ u Bjelovaru, različitih nacionalnosti (6 Hrvata, 6 Srba, 2 Jevrejina i 1 Bošnjak).[348]
  • 21. decembar 1941: Ubistvo 471 stanovnika Dugog Sela (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Ogromna većina ubijenih bili su žene i djeca. Među ubijenima bilo je 180 djece (lica mlađa od 16 godina). Većina žrtava ubijena je u šumi Brezija pokraj Lasinje. Selo je u potpunosti spaljeno. Selo je tokom rata imalo 516 žrtava fašističkog terora, pri čemu su svi pobijeni od strane ustaša. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[349][350]
  • 21. decembar 1941: Ubistvo 18 stanovnika Ostrožina (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Jedan dio stradalih ubijen je u selu, dok su ostali ubijeni u šumi Brezija. Selo je u potpunosti spaljeno. Veća stradanja stanovništva osujetili su partizanski otpor i evakuacija stanovnika prema Petrovoj gori. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[351][352]
  • 21-31. decembar 1941: Ubistvo 68 stanovnika sela Stipan (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Većina ubijenih bili su žene i djeca. Među ubijenima bilo je 19 djece. Oko polovine žrtava ubijeno je 21. decembra u samom selu, ali i u šumi Brezija, dok je druga polovina ubijena 31. decembra u Rakovom Potoku. Selo je u potpunosti spaljeno. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[353]
  • 22. decembar 1941: Ubistvo 100 stanovnika sela Trepča (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Većina ubijenih bili su žene i djeca. Među ubijenima bilo je 33 djece. Većina žrtava ubijena je u selu koje je spaljeno. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[354]
  • 22. decembar 1941: Ubistvo 13 stanovnika sela Šljivovac (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[355][356]
  • 22-23. decembar 1941: Zločin ustaške Crne legije nad srpskim stanovništvom u okolini Konjica. U literaturi se spominju podaci o ubistvu 12 žena i djece iz Donjeg Sela i Viništa, koji su masakrirani 22. decembra, ali se ovi podaci ne čine konačnim. Takođe, u literaturi se navodi da su ustaše koje su počinile zločin pristigle iz Sarajeva i da su bili pod komandom Jure Francetića, Rafaela Bobana i Franje Sudara. Za Sudara se navodi da je lično ubio trojicu željezničara u Donjem Selu. Sutradan, 23. decembra, pripadnici Crne legije izvršili su pokolj nad 15 stanovnika sela Čelebić. Većina ubijenih u Čelebiću bili su deca. Broj stradalih bio bi veći da se stanovništvo Čelebića nije sklonilo kod muslimanskih komšija u selu Ibdor.[357]
  • 23-24. decembar 1941: Deportacija 14 zatočenika ustaškog zatvora u Zagrebu u Logor Jasenovac. U izvoru nisu navedeni podaci o strukturi deportiraca.[358]
  • 23-25. decembar 1941: Hapšenje 74 srpska muškaraca u Pakracu, Lipiku i okolnim selima izvršeno je u noći 23-24. decembra. Uhapšenici su deportovani u logor Jasenovac 24-25. decembra 1941. Već 25. decembra ubijeno je između 27 i 32 novopristigla zatočenika iz Pakraca i okolnih sela. Publikovana su imena dijela ubijenih. Zločin je izvršio Ljubo Miloš zajedno sa drugim ustašama iz logora. Ostali će pretežno biti ubijeni tokom 1942.[359]
  • 24. decembar 1941: Ubistvo 31 srpskog stanovnika sela Banski Moravci pokraj Lasinje (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Među ubijenima bilo je 15 djece. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[360]
  • 27. decembar 1941: Ubistvo 11 stanovnika sela Gornja Trstenica kod Vrginmosta, od strane ustaša, u vrijeme ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Publikovani su poimenični podaci o stradalima[361][362]
  • 27. decembar 1941: Ubistvo 17 stanovnika sela Golinja kod Vrginmosta, od strane ustaša, u vrijeme ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Zločin je izvršen u selu. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[180]
  • 28. decembar 1941: Ubistvo 11 stanovnika sela Bović (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Među ubijenima bilo je šestoro djece. Selo je opljačkano i spaljeno. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[363][364]
  • 28. decembar 1941: Ubistvo 17 stanovnika sela Kozarac (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Među ubijenima bilo je 5 djece. Selo je opljačkano i spaljeno. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[363]
  • kraj decembra 1941: Stradanje srpskog stanovništva u selima između Foče i Sutjeske: Suha, Tjentište, Mrkalji, Popov Most, Ćurevo, Ljubina. Ustaški izvori pominju ubistvo "113 četnika i komunista" na ovom području, ali većina stradalih bili su civili, uključuju žene i djecu. Zločin su počinile ustaše iz Gornjeg Borča.[307]
  • 29. decembar 1941: Iz zatvora u Banja Luci u logor Jasenovac upućeno 55 talaca iz neimenovanog mesta (verovatno Banja Luka) i nepoznat broj uhapšenih stanovnika sela Sitnica pokraj Ključa i sela Maglajani.[367]
  • 30. decembar 1941: Stradanje stanovnika sela Prkos pokraj Lasinje na Kordunu u kontekstu ustaško-domobranske ofanzive, iako se selo nije nalazilo u okviru slobodne partizanske teritorije. U napadu na slobodnu teritoriju Korduna, ustaše su ubile najmanje 428 stanovnika Prkosa srpske nacionalnosti. Od ovog broja bilo je 244 maloljetna lica, od čega 192 mlađih od 14 godina. Odrasli muški stanovnici Prkosa, njih oko 130, uspjeli su se skloniti. Njihove žene, djeca i roditelji ostali su u selu jer su vjerovali da će biti pošteđeni. Seljani su pohvatani 21. decembra, a likvidirani su deset dana kasnije. Partizanski otpor je omogućio većem dijelu stanovnika Stipana, Bovića, Čremušnice, Trstenice, Slavskog Polja i Kozarca da izbjegne hvatanje i ubijanje od strane ustaško-domobranskih snaga. Publikovani su poimenični podaci o stradalim stanovnicima Prkosa.[369][370][371][372]
  • 31. decembar 1941: Ubistvo 48 stanovnika romskog sela Novo Selo pokraj Lasinje (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Zločin je izvršen u Rakovom Potoku. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[373][374]
  • 31. decembar 1941: Ubistvo 47 stanovnika Lasinje (kotar Vrginmost) u vrijeme ustaško-domobranske ofanzive na slobodnu teritoriju Korduna. Većina ubijenih bili su romske nacionalnosti. Ostale žrtve bile su srpske i hrvatske nacionalnosti. Zločin je izvršen u Rakovom Potoku. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[375][376]
  • 31. decembar 1941: Ubistvo 21 romskog stanovnika sela Desno Sredičko pokraj Lasinje (kotar Vrginmost). Zločin je izvršen u Rakovom Potoku. Publikovani su poimenični podaci o stradalima.[377]

Reference

  1. ↑ Zdunić (1989), 178-179.
  2. ↑ 2,0 2,1 Škiljan (2009), 37-38.
  3. ↑ 3,0 3,1 Mirković (2002), 116-119.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Škiljan (2010a), 95.
  5. ↑ Arbanas (1989), 149-150.
  6. ↑ 6,0 6,1 ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1034, 1151.
  7. ↑ Zatezalo (2005), 114-115.
  8. ↑ Arbanas (1989), 150-151.
  9. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1174-1175.
  10. ↑ Dizdar (2006), 94.
  11. ↑ 11,0 11,1 Horvatić (1976), 869-883.
  12. ↑ Ljubić, Lulik, Ludviger (1986), 390-391.
  13. ↑ Zločini NDH (1993), 18-19.
  14. ↑ 14,0 14,1 Škiljan (2009), 38.
  15. ↑ Bjelić (2008), 89-90.
  16. ↑ Jelić (1986), 39, 94.
  17. ↑ Lazić, Majski (1977), 44.
  18. ↑ Bjelić (2008), 90-91.
  19. ↑ Babac (2003), 69-75.
  20. ↑ ŽFT Duga Resa (1986), 1093.
  21. ↑ Škiljan (2010), 350.
  22. ↑ 22,0 22,1 Jelić-Butić (1977), 166.
  23. ↑ [Željko Karaula:Slučaj Gudovac 28. travnja 1941, u: RADOVI - Zavod za hrvatsku povijest, Vol. 39, Zagreb 2007, str. 197-208 http://scholar.google.hr/citations?view_op=view_citation&hl=hr&user=F3ESSi8AAAAJ&citation_for_view=F3ESSi8AAAAJ:aqlVkmm33-oC]
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Nidžović-Džakula, Smoljenović (2002), 59.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 25,5 25,6 Jadovno
  26. ↑ Bokan, 47.
  27. ↑ Bjelić (2008), 91.
  28. ↑ 28,0 28,1 Jovanović (2013)
  29. ↑ Miletić (1987), 229-230.
  30. ↑ Sunajko (1979), 262.
  31. ↑ Zatezalo (2005), 37.
  32. ↑ Zatezalo (2005), 39.
  33. ↑ 33,0 33,1 Zatezalo (2005) 14-28.
  34. ↑ ŽFT Slunj-Veljun (1988), 1129.
  35. ↑ Baić (1980), 868-877.
  36. ↑ Baić (1980), 907-916.
  37. ↑ 37,0 37,1 Zločini NDH (1993), 54-56.
  38. ↑ Korać (1986), 107.
  39. ↑ Bulajić (1988), 473-474.
  40. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 1117-1139.
  41. ↑ ŽFT Duga Resa (1986), 1111-1112.
  42. ↑ Bokan, 47-49.
  43. ↑ SZ Hrvatska, I, (1981), 36-37.
  44. ↑ Jadovno
  45. ↑ Lazić, Majski (1977), 45.
  46. ↑ Zatezalo (2005), 42.
  47. ↑ Zatezalo (2007), I/45.
  48. ↑ Bjelić (2008), 91-92.
  49. ↑ Jadovno
  50. ↑ 50,0 50,1 ŽFR Gospić-Perušić (1989), 1159-1163.
  51. ↑ Sedlar (1976a), 112.
  52. ↑ Škiljkan (2011), 353.
  53. ↑ 53,0 53,1 Škiljkan (2011), 353-354.
  54. ↑ Sobolevski (1998)
  55. ↑ SZ Hrvatska, I, (1981), 44.
  56. ↑ Skoko (1991), 79-80.
  57. ↑ Zločini NDH (1993), 1003.
  58. ↑ Zločini NDH (1993), 87-90, 295-296.
  59. ↑ 59,0 59,1 Skoko (1991), 31-37.
  60. ↑ Skoko (1991), 40-41.
  61. ↑ Sedlar (1976a), 112-113.
  62. ↑ Zločini NDH (1993), 144.
  63. ↑ 63,0 63,1 Skoko (1961), 101.
  64. ↑ 64,0 64,1 Skoko (1991), 44-57.
  65. ↑ Zločini NDH (1993), 597.
  66. ↑ Skoko (1991), 62-72.
  67. ↑ ŽFT Gračac (1986), 1002-1003.
  68. ↑ Banda (1986), 892.
  69. ↑ 69,0 69,1 Lazić; Majski (1977), 45-46.
  70. ↑ ŽFT Gračac (1984), 995-997.
  71. ↑ Zločini NDH (1993), 112-114.
  72. ↑ Sunajko (1979), 263.
  73. ↑ ŽFT Korenica-Udbina (1979), 1112-1115.
  74. ↑ 74,0 74,1 Zločini NDH (1993), 141.
  75. ↑ Skoko (1991), 73-76.
  76. ↑ 76,0 76,1 76,2 76,3 Škiljan (2010), 351.
  77. ↑ Škiljkan (2011), 356.
  78. ↑ 78,0 78,1 Jelić-Butić (1977), 166-167.
  79. ↑ 79,0 79,1 Zločini NDH (1993), 140-141.
  80. ↑ Papak (1978), 244-246.
  81. ↑ Bokan, 50-54.
  82. ↑ 82,0 82,1 Skoko (1991), 81.
  83. ↑ Škiljan (2010), 350-351.
  84. ↑ Zločini NDH (1993), 137-138.
  85. ↑ Sedlar (1976), 83-85.
  86. ↑ ŽFT Gračac (1986), 993.
  87. ↑ Lazić; Majski (1977), 48.
  88. ↑ 88,0 88,1 88,2 88,3 Obradović (1984), 832-841.
  89. ↑ Zločini NDH (1993), 218-219.
  90. ↑ Bjelić (2008), 92.
  91. ↑ Zločini NDH (1993), 625.
  92. ↑ Skoko (1991), 147-159.
  93. ↑ Skoko (1991), 94.
  94. ↑ Skoko (1991), 96.
  95. ↑ 95,0 95,1 Skoko (1991), 105-114.
  96. ↑ Zločini NDH (1993), 130-131.
  97. ↑ Skoko (1991), 99-100.
  98. ↑ Zločini NDH (1993), 129.
  99. ↑ Skoko (1991), 95.
  100. ↑ Konjhodžić (1974), 289-290.
  101. ↑ Skoko (1991), 163.
  102. ↑ Bokan, 53, 453-454.
  103. ↑ Skoko (1991), 101-104.
  104. ↑ Skoko (1991), 165-167.
  105. ↑ ŽFT Korenica-Udbina (1979), 1093-1095.
  106. ↑ Bokan, 50.
  107. ↑ Zločini NDH (1993), 205-206.
  108. ↑ Skoko (1991), 134-135.
  109. ↑ Lazić; Majski (1977), 45.
  110. ↑ Zločini NDH (1993), 601.
  111. ↑ Skoko (1991), 132-134.
  112. ↑ Skoko (1991), 168-170.
  113. ↑ Skoko (1991), 116-123.
  114. ↑ SZ Hrvatska, I, (1981), 74.
  115. ↑ (1986b), 163-165.
  116. ↑ Skoko (1991), 126-132.
  117. ↑ Zločini NDH (1993), 236.
  118. ↑ Zločini NDH (1993), 193-194.
  119. ↑ Zločini NDH (1993), 342.
  120. ↑ Skoko (1991), 164-165.
  121. ↑ Bokan, 53-54.
  122. ↑ Zatezalo (2005) 355.
  123. ↑ Nidžović-Džakula, Smoljenović (2002), 61.
  124. ↑ SZ Hrvatska, I, (1981) 97.
  125. ↑ 125,0 125,1 Jelić (1986), 95-96.
  126. ↑ SZ Hrvatska, I, (1981), 97-98.
  127. ↑ Bijelić (2008), 27-47.
  128. ↑ Miljković (2011), 28-29.
  129. ↑ Peršen (1990), 62.
  130. ↑ Skoko (1991), 241-253.
  131. ↑ Sedlar (1976), 86.
  132. ↑ Zločini NDH (1993), 989.
  133. ↑ SZ Hrvatska (1981), 139-140.
  134. ↑ SZ Hrvatska (1981), 142-145.
  135. ↑ Zločini NDH (1993), 1017.
  136. ↑ Bokan (1988), 57.
  137. ↑ 137,0 137,1 137,2 Miletić (1986), 57.
  138. ↑ SZ Hrvatska (1981), 145.
  139. ↑ 139,0 139,1 Đurić (1988), 40-42.
  140. ↑ Bokan (1988), 70.
  141. ↑ Zatezalo (2005), 355.
  142. ↑ Baić (1980) 744-745.
  143. ↑ SZ Hrvatska (1981), 146.
  144. ↑ Baić (1981), 259-907.
  145. ↑ Aralica (2010), 55.
  146. ↑ Škiljan (2010), 351-352.
  147. ↑ Vezmar (1979), 965-990.
  148. ↑ 148,0 148,1 148,2 Bokan (1988), 67.
  149. ↑ 149,0 149,1 Bokan (1988), 68.
  150. ↑ Zločini NDH (1993), 428-429
  151. ↑ Zločini NDH (1993), 535-540
  152. ↑ Obradović (1985), 824-832.
  153. ↑ Zločini NDH (1993), 1012.
  154. ↑ ŽFT Korenica-Udbina (1979), 1079-1083.
  155. ↑ Baić (1980) 752-760.
  156. ↑ Baić (1980) 868-875.
  157. ↑ Jelić-Butić (1977), 167.
  158. ↑ Zločini NDH (1993), 973.
  159. ↑ Zločini NDH (1993), 1004-1005.
  160. ↑ Baić (1980) 814-849.
  161. ↑ Zatezalo (2005), 131.
  162. ↑ Zatezalo (2005), 59-70.
  163. ↑ 163,0 163,1 Knežević (1979), 277-285.
  164. ↑ Baić (1980) 300-344, 583-591.
  165. ↑ Maslić (2010), 295-297, 313-315, 369-371, 375-377.
  166. ↑ Zatezalo (2005), 57-58.
  167. ↑ Aralica (2010), 56, 243-245.
  168. ↑ 168,0 168,1 Aralica (2010), 54.
  169. ↑ Škiljkan (2011), 361.
  170. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 989-1019.
  171. ↑ Zatezalo (2005), 150-156.
  172. ↑ 172,0 172,1 Zatezalo (2005), 142.
  173. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 1073-1076.
  174. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 1055-1117.
  175. ↑ Živaković-Kerže (2006), 502.
  176. ↑ Sedlar (1976), 87.
  177. ↑ 177,0 177,1 Đurić (1988), 42.
  178. ↑ Miletić (1987), 72.
  179. ↑ Baić (1980) 491-501.
  180. ↑ 180,0 180,1 Maslić (2010), 369-371.
  181. ↑ Lazić, Majski (1977), 53-58.
  182. ↑ ŽFT Gračac (1986), 992-1004.
  183. ↑ Miljković (2011), 42-44.
  184. ↑ Miljković (2011), 47-49.
  185. ↑ Bokan (1988), 68-74.
  186. ↑ Bosansko-krupska opština u ratu i revoluciji (1969), 61-62.]
  187. ↑ 187,0 187,1 Miljković (2011), 53-56, 325-330.
  188. ↑ Bokan (1988), 55-60.
  189. ↑ Brkić (1977), 316-319.
  190. ↑ Ćurguz, Vignjević (1982), 189-194.
  191. ↑ Ćurguz, Vignjević (1982), 194.
  192. ↑ Ćurguz, Vignjević (1982), 194-197.
  193. ↑ 193,0 193,1 193,2 193,3 193,4 Jakovljević (1977), II/157-167.
  194. ↑ 194,0 194,1 Romano (1980),
  195. ↑ Đurić (1988), 45-46.
  196. ↑ Skoko (1991), 237.
  197. ↑ Madžar (1977), IV/649-670 .
  198. ↑ Romano (1980), 128.
  199. ↑ Zločini NDH (1993), 1007.
  200. ↑ 200,0 200,1 Ćurguz, Vignjević (1982), 197.
  201. ↑ Zločini NDH (1993), 487-490.
  202. ↑ Sunajko (1979), 265-266.
  203. ↑ ŽFT Korenica-Udbina (1979), 1106.
  204. ↑ Zatezalo (2005), 115-116.
  205. ↑ Miletić (1987), 239.
  206. ↑ Pinto (1987), 180.
  207. ↑ 207,0 207,1 Pinto (1987), 172.
  208. ↑ Miljković (2011), 58-65.
  209. ↑ Skoko (1991), 235-236.
  210. ↑ Skoko (1991), 227-229.
  211. ↑ Miletić (1987), 365-366.
  212. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1085-1087.
  213. ↑ Miljković (2011), 80-83.
  214. ↑ Bokan (1988), 62.
  215. ↑ Skoko (1991), 236.
  216. ↑ Skoko (1991), 250.
  217. ↑ 217,0 217,1 Skoko (1991), 255.
  218. ↑ ŽFT Gračac (1986), 995-997.
  219. ↑ 219,0 219,1 Đurić (1988), 42-46.
  220. ↑ Ćurguz, Vignjević (1982), 197-199.
  221. ↑ Baić (1980), 381-402.
  222. ↑ Baić (1980), 540-541.
  223. ↑ Pinto (1987), 181.
  224. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1132-1151.
  225. ↑ Škiljkan (2011), 362-363.
  226. ↑ Ćurguz, Vignjević (1982), 199.
  227. ↑ Miljković (2011), 66-68.
  228. ↑ Bokan (1988), 136.
  229. ↑ 229,0 229,1 Skoko (1991), 187-222.
  230. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1163-1173.
  231. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1090-1093.
  232. ↑ Crnomarković (1988), 40.
  233. ↑ ŽFT Slunj-Veljun (1988), 985-989.
  234. ↑ ŽFT Slunj-Veljun (1988), 1111-1113.
  235. ↑ 235,0 235,1 Baić (1980), 557-579.
  236. ↑ ŽFT Slunj-Veljun (1988), 1105-1107.
  237. ↑ ŽFT Korenica-Udbina (1979), 1043-1055.
  238. ↑ ŽFT Slunj-Veljun (1988), 1003-1010.
  239. ↑ Skoko (1991), 237-238.
  240. ↑ Zločini NDH (1993), 447.
  241. ↑ SZ Hrvatska (1981), 164-165.
  242. ↑ SZ Hrvatska (1981), 168-169.
  243. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 1067-1070.
  244. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 1114-1116.
  245. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 1053-1055.
  246. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 1065-1137.
  247. ↑ Aralica (2010), 247-259.
  248. ↑ Baić (1980), 259-907.
  249. ↑ Maslić (2010), 71.
  250. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1152-1159.
  251. ↑ Baić (1980), 623-633.
  252. ↑ Bokan (1988), 129-130.
  253. ↑ Rajčević (1989), 209-230.
  254. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1046-1188.
  255. ↑ Zločini NDH (1993), 471.
  256. ↑ Peršen (1990), 102.
  257. ↑ Zločini NDH (1993), 564-566.
  258. ↑ Bokan (1988), 131-132.
  259. ↑ ŽFT Gospić-Perušić (1989), 1173-1174.
  260. ↑ Sedlar (1976a), 114-115.
  261. ↑ 261,0 261,1 Zločini NDH (1993), 484, 487-490.
  262. ↑ Sedlar (1976a), 115-116.
  263. ↑ Sedlar (1976a), 116.
  264. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 989-992.
  265. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 989-994.
  266. ↑ Zatezalo (2005), 137.
  267. ↑ Miljković (2011), 100-105, 375-377.
  268. ↑ Skoko (1991), 253-254.
  269. ↑ Sedlar (1976), 88-89.
  270. ↑ Skoko (1991), 222-225.
  271. ↑ Skoko (1991), 238-240.
  272. ↑ Zločini NDH (1993), 529-531, 533-535.
  273. ↑ Zločini NDH (1993), 529-531, 551-554.
  274. ↑ Zločini NDH (1993), 557-558.
  275. ↑ Romano (1980), 111.
  276. ↑ Zločini NDH (1993), 999.
  277. ↑ Miletić (1986a), 40.
  278. ↑ ŽFT Slunj-Veljun, 993-994.
  279. ↑ Zatezalo (2005), 72-75.
  280. ↑ Zatezalo (2005), 70-72.
  281. ↑ Cvetković (2007), 162.
  282. ↑ Miljković (2011), 106-114, 305-454.
  283. ↑ Samardžija (1984), 102-103.
  284. ↑ Zločini NDH (1993), 789.
  285. ↑ Zločini NDH (1993), 653.
  286. ↑ Bijelić (2008), 115-117.
  287. ↑ SZ Hrvatska (1981), 192-193.
  288. ↑ Zločini NDH (1993), 650-651.
  289. ↑ Miletić (1987), I/76.
  290. ↑ Zločini NDH (1993), 571.
  291. ↑ Zbornik NOR-a V/1 (1952), 359.
  292. ↑ Bijelić (2008), 77-88.
  293. ↑ Bijelić (2008), 59-60.
  294. ↑ Miljković (2011), 115-117, 381-384.
  295. ↑ Skoko (1991), 235.
  296. ↑ Skoko (1991), 233-234.
  297. ↑ ŽFT Duga Resa (1986), 1114.
  298. ↑ Miljković (2011), 117-134.
  299. ↑ Zločini NDH (1993), 697-700.
  300. ↑ ŽFT Korenica-Udbina (1979), 1077-1079.
  301. ↑ SZ Hrvatska (1981), 177.
  302. ↑ Bokan (1988), 180.
  303. ↑ Romano (1980), 130-132.
  304. ↑ Skoko (1991), 301.
  305. ↑ Zločini NDH (1993), 674-676.
  306. ↑ Zločini NDH (1993), 686-687.
  307. ↑ 307,0 307,1 Skoko (1991), 325.
  308. ↑ Miljković (2011), 117-143.
  309. ↑ Zločini NDH (1993), 679-683.
  310. ↑ Zločini NDH (1993), 740-742, 776-777
  311. ↑ SZ Hrvatska (1981), 224-226.
  312. ↑ Baić (1980), 679-715.
  313. ↑ Zločini NDH (1993), 718.
  314. ↑ Zločini NDH (1993), 767-773.
  315. ↑ Zločini NDH (1993), 784-789.
  316. ↑ Baić (1980), 307-329.
  317. ↑ ŽFT Slunj-Veljun (1988), 1116-1117.
  318. ↑ Škiljan (2009), 36-37.
  319. ↑ Crnomarković (1988), 51.
  320. ↑ Zločini NDH (1993), 721.
  321. ↑ Pinto (1987), 166.
  322. ↑ SZ Hrvatska (1981), 243.
  323. ↑ Lazić, Majski (1977), 63.
  324. ↑ Zločini NDH (1993), 740.
  325. ↑ Lengel-Krizman (1977), 884-890.
  326. ↑ Miletić (1987), 218, 224.
  327. ↑ 327,0 327,1 327,2 Romano (1980), 131.
  328. ↑ Lazić. Majski (1977), 77-98.
  329. ↑ Miletić (1987), I/87.
  330. ↑ Miletić (1987), I/89.
  331. ↑ Zločini NDH (1993), 856-857.
  332. ↑ SZ Hrvatska (1981), 332-334.
  333. ↑ Miletić (1987), I/370.
  334. ↑ Miletić (1987), I/95.
  335. ↑ Pinto (1987), 187.
  336. ↑ Zločini NDH (1993), 920-926.
  337. ↑ SZ Hrvatska (1981), 336-337.
  338. ↑ Zločini NDH (1993), 849-850.
  339. ↑ Zločini NDH (1993), 861-863.
  340. ↑ Zločini NDH (1993), 864-867.
  341. ↑ Zločini NDH (1993), 894.
  342. ↑ Miletić (1987), I/371.
  343. ↑ Romano (1980), 132-133.
  344. ↑ Pinto (1987), 168-169.
  345. ↑ 345,0 345,1 Miletić (1987), I/371-372.
  346. ↑ Miletić (1987), I/372.
  347. ↑ SZ Hrvatska (1981), 391-396.
  348. ↑ SZ Hrvatska (1981), 370-379.
  349. ↑ Baić (1980), 466-491.
  350. ↑ Zatezalo (2005), 126-130.
  351. ↑ Baić (1980), 644-657.
  352. ↑ Maslić (2010), 316-317.
  353. ↑ Baić (1980), 849-861.
  354. ↑ Baić (1980), 877-884.
  355. ↑ Baić (1980), 861-869.
  356. ↑ Maslić (2010), 372-373.
  357. ↑ Skoko (1991), 355-364.
  358. ↑ Miletić (1987), I/247, 271-273, 350-351.
  359. ↑ Miletić (1987), I/247, 271-273, 383.
  360. ↑ Baić (1980), 284-291.
  361. ↑ Baić (1980), 105.
  362. ↑ Maslić (2010), 267-270.
  363. ↑ 363,0 363,1 Baić (1980), 330-344.
  364. ↑ Maslić (2010), 313-315.
  365. ↑ SABH (2002), 163.
  366. ↑ Kokot (1987), 206.
  367. ↑ Miletić (1987), I/114.
  368. ↑ Miletić (1987), I/115.
  369. ↑ Korać (1981), 101-105.
  370. ↑ Baić (1980), 104-105, 760-789.
  371. ↑ Maslić (2010), 340-351.
  372. ↑ Zatezalo (2005), 126-131.
  373. ↑ Baić (1980), 643-644.
  374. ↑ Maslić (2010), 360-362.
  375. ↑ Baić (1980), 591-601.
  376. ↑ Maslić (2010), 363-365.
  377. ↑ Baić (1980), 444-447.

Literatura

Vidi još

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Hronologija_ustaških_zločina_1941.&oldid=12718013