Eadbald od Kenta

Eadbald od Kenta
King of Kent
Kovanica Eadbalda od Kenta
Vladavina	24. februar 616 – 640
Umro/la	640
Prethodnik	Æthelberht
Nasljednik	Eorcenberht
Potomstvo	Eormenred Eorcenberht Eanswith
Otac	Æthelberht
Majka	Bertha

Eadbald (staroengleski: Ēadbald) je bio kralj Kenta od 616. do smrti 640. Otac mu je bio kralj Aethelbert, prvi anglosaksonski kralj preobraćen na kršćanstvo, a majka franačka princeza Bertha iz dinastije Merovinga. I sam Eadbald je bio pokršten zajedno sa ocem, ali je odmah nakon njegove smrti odbacio kršćanstvo i vratio se paganskoj vjeri svojih sunarodnjaka, natjeravši kršćanske misionare da se sklone u Franačku. Historičari kao razlog za to navode Eadbaldovu ženidbu sa očevu udovicu, čemu se Crkva protivila, držeći to incestom. Međutim, vrlo brzo - prema nekim izvorima već za godinu dana, prema drugima nakon osam godina - biskupi Laurencije i Just su nagovorili Eadbalda da se ponovno pokrsti i napusti svoju ženu/pomajku. Prema tradiciji, Eadbaldovu odluku da se vrati Crkvi su potakli "napadi ludila" shvaćeni kao Božja kazna, iako današnji historičari vjeruju da je uticaj imao i diplomatski pritisak Franaka koji su bili glavni trgovinski partneri Kenta.

U svakom slučaju, Eadbald je Francima izašao u susret oženivši se za franačku princezu Ymme (koju kasniji historičari nazivaju Emma od Austrazije). Vlastitu sestru Aethelburg je dao udati za kralja Edwina, koji je postao prvi pokršteni anglijski kralj, a kasnije i bretwalda, odnosno hegemon Anglosaksonaca. Taj savez, koji je Kentu omogućio relativnu nezavisnost, održao se i u doba Edwinovog suparnika i nasljednika Oswalda. Eadbald je nastavio koristio brak kao diplomatsko sredstvo, davši ruku svoje nećake Eanflaed za nortumbrijskog kralja Oswiua te oženivši sina Eocenberhta za princezu Seaxburgh, kćer istočnoanglijskog kralja Anne.

Osim Eocenberhta, Eadbald je imao sina Eormenreda i kćer Eanswith. I Eormenred i Eocenberht su ga naslijedili na kraljevskom prijestolju.

Izvori

Primarni izvori

• Bede (1991). Ecclesiastical History of the English People. Translated by Leo Sherley-Price, revised R.E. Latham, ed. D.H. Farmer. London: Penguin. ISBN 0-14-044565-X. 

Sekundarni izvori

• Campbell, James; John, Eric and Wormald, Patrick (1991). The Anglo-Saxons. London: Penguin Books. ISBN 0-14-014395-5. 
• Kirby, D.P. (1992). The Earliest English Kings. London: Routledge. ISBN 0-415-09086-5. 
• Lapidge, Michael (1999). The Blackwell Encyclopedia of Anglo-Saxon England. Oxford: Blackwell Publishing. ISBN 0-631-22492-0. 
• Rollason, D.W. (1982). The Mildrith Legend: A Study in Early Medieval Hagiography in England. Atlantic Highlands: Leicester University Press. ISBN 0-7185-1201-4. 
• Stenton, Frank M. (1971). Anglo-Saxon England. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-821716-1. 
• Yorke, Barbara (1990). Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England. London: Seaby. ISBN 1-85264-027-8. 

Eksterni linkovi

• Coin with image of Eabald