Pohorski bataljon
| Pohorski bataljon | ||
|---|---|---|
|
| ||
| Segment | Narodnooslobodilačke partizanske i Dobrovoljačke vojske Jugoslavije | |
| Lokacija osnivanja | Pohorje | |
| Jačina | 100 boraca | |
| Formacija | tri čete | |
| Komandanti | ||
| Komandant | Rudolf Mede | |
| Angažman | ||
| Odlikovanja | Orden zasluga za narod | |
Pohorski bataljon Pohorskog partizanskog odreda formiran je 5. septembra 1942. godine od Kranjčevog bataljona, Šaleške, Savinjske, Ruške i dela Revirske partizanske čete. Na dan formiranja prikupljeno je oko 50 boraca Kranjčevog bataljona; Šaleška četa priključila se bataljonu 6. oktobra, Savinjska sredinom oktobra, a Ruška tek početkom novembra. Tada je Pohorski bataljon imao tri čete i ženski vod, sa ukupno oko 100 boraca.
Za četiri meseca jedinice Pohorskog bataljona izvršile su na Pohorju oko 120 akcija, među kojima su najznačajnije: paljenje osam planinskih kuća, 8. oktobra, koje su Nemcima služile kao uporišta; napad na Oplotnicu, 23. oktobra; paljenje fabrike lepenke u Mislinji, 4. novembra; borbe s Nemcima kod Tri kralja, 7. novembra; na Črnom vrhu, 28. novembra i na Pungratu, 7. decembra 1942. godine.
Bataljon je raspolagao sopstvenom tehnikom, koja je štampala propagandni materijal i i objavljivala radio-vesti. Polovinom decembra 1942. godine na lokaciji zvani kod Treh žeblja (pri Treh žebljih), kod zaseoka Osankarica, izgrađen je logor za zimovanje - 26 zemunica i kružni položaj za odbranu. Tada je Pohorski bataljon brojao 95 boraca, od kojih su njih 28 bili članovi Komunističke partije Jugoslavije, 7 kandidati za članove, a 16 članovi Saveza komunističke omladine Jugoslavije.
Nemci su uspeli, preko obaveštajnih kanala Gestapoa, da dobiju podatke o Pohorskom bataljonu i njegovom logoru, i 7. januara 1943. godine prebacili su iz Maribora sedam četa policije i vojske i jedan bataljon Wehrmannschafta u Ruše, Oplotnicu i Slovenj Gradec. Odatke su te jedinice ujutro 8. januara potpuno okružile Pohorski bataljon. U ogorčenoj borbi, po dubokom snegu, koja je trajala od 11 i 45 do 14 časova, izginulo je čitavo ljudstvo Pohorskog bataljona, koje se tada nalazilo u logoru - 69 boraca, od kojih 10 žena.
Od 69 poginulih boraca, njih petoro je proglašeno za narodne heroje:
- Jože Menih (1922-1943), politički komesar bataljona - za narodnog heroja proglašen 27. novembra 1953. godine.
- Pavla Mede Katarina (1919-1943), komandir Ženskog voda - za narodnog heroja proglašena 20. decembra 1951. godine.
- Franc Vresk (1910-1943), komandir Druge čete - za narodnog heroja proglašen 27. novembra 1953. godine.
- dr. Dušan Mravljak (1914-1943), bataljonski lekar - za narodnog heroja proglašen 22. jula 1953. godine.
- Alfonz Šarh (1893-1943), borac Treće čete - za narodnog heroja proglašen 22. jula 1953. godine.
Maja 1943. godine, obnovljen je Pohorski partizanski bataljon, od boraca Koruškog bataljona, koji su se početkom aprila vratili iz Dolenjskog i aktivista i simpatizera Narodnooslobodilačkog pokreta. Od dela Pohorskog bataljona i Prvog bataljona Šeste slovenačke udarne brigade „Slavko Šlander“, 25. oktobra 1943. obnovljen je Pohorski partizanski odred, koji je prvobitno bio formiran 1. maja 1942. godine, ali se u borbama s Nemcima raspao.
Za svoje zasluge tokom Narodnooslobodilačke borbe i herojsku pogibiju svojih braca Pohorski partizanski bataljon je 1951. godine odlikovan Ordenom zasluga za narod.
Literatura[uredi | uredi kod]
|
Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi. |
- Vojna enciklopedija (knjiga sedma). Beograd 1974. godina