Plínio Salgado
| Plínio Salgado | |
|---|---|
 | |
| Mandat 7. listopada 1932. – 10. studenog 1937. | |
| Prethodnik | stranka osnovana |
| Nasljednik | stranka ukinuta |
| Rođenje | 22. siječnja 1895. São Bento do Sapucaí, Brazil
|
| Smrt | 8. prosinca 1975. São Paulo, Brazil
|
| Politička stranka | AIB |
| Supružnik | Maria Amélia Pereira (1918-1919; njena smrt) Carmela Patti (1934-1975; njegova smrt) |
| Zanimanje | političar, pisac, novinar |
| Vjera | katolicizam |
Plínio Salgado (São Bento do Sapucaí, 22. siječnja 1895. – São Paulo, 8. prosinca 1975.) je bio brazilski fašistički političar, pisac, novinar i teolog, najpoznatiji kao osnivač i predvodnik pokreta brazilskog integralizma, ekstremno desnog fašističkog pokreta organiziranog po uzoru na Mussolinijev talijanski fašizam.
Rođen je u konzervativnoj zajednici, a kao dijete je pokazao interes za matematiku i geometriju, ali se kasnije prebacio na psihologiju i filozofiju. Tokom svog školovanja je odbio materijalističku filozofiju i pronašao spas u katoličkoj teologiji, koja će ga ideološki oblikovati. Godine 1918. oženio se Marijom Amélijom Pereira, a sljedeće godine je par dobio kćerku Mariju Améliju Salgado. Supruga mu umire 15 dana nakon rođenja, što je bio glavni razlog njegova odbacivanja materijalizma. Salgado se ponovo oženio 17 godina kasnije za Carmelu Patti. Godine 1926. objavio je svoj prvi roman, O Estrangeiro. Tokom 20-ih i 30-ih godina postaje dio nacionalističkog pokreta, što je kulminiralo osnivanjem stranke Ação Integralista Brasileira, koja bila stranačko utjelovljenje ideologije brazilskog integralizma.
Salgado i integralisti su isprva podržavali desnu diktaturu Getúlija Vargasa, no kada ih je ovaj 1937. godine, kada mu više nisu bili od koristi, zabranio (zajedno s ostalim strankama u zemlji), pokušali su izvesti državni udar i ubiti Vargasa, no pokušaj je neslavno propao. Stranka se raspala, a Salgado je poslan u egzil u Portugal. Po povratku osniva novu stranku, Partido de Representação Popular, koja mu osigurava mandat u parlamentu, no tamo nije imao prevelikog utjecaja. Svoje predsjedničke ambicije pokušao je ostvariti na izborima 1955., no osvojio je samo 8.28% glasova. Podržao je državni udar 1964. godine koji je uveo vojnu diktaturu te je ponovo dobio mjesto u parlamentu. Iz politike se povukao 1974. godine, samo godinu dana prije svoje smrti u São Paulu.
