Piran (molekul)
| Piran (molekul) | |||
|---|---|---|---|
 |
 | ||
 |
 | ||
| IUPAC ime |
| ||
| Drugi nazivi | 2H-Oksin, 4H-Oksin | ||
| Identifikacija | |||
| CAS registarski broj | 289-66-7 (2H)  , 289-65-6 (4H)
| ||
| PubChem[1][2] | 186148 (2H), 136135 (4H) | ||
| Jmol-3D slike | Slika 3 | ||
| |||
| Svojstva | |||
| Molekulska formula | C5H6O | ||
| Molarna masa | 82.1 g mol−1 | ||
| Srodna jedinjenja | |||
| Srodna jedinjenja | Dihidropiran Tetrahidropiran | ||
|
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |||
| Infobox references | |||
U [[hemija|hemija, piran, ili oksin, je šestoatomski heterociklični, nearomatični prsten, koji se sastoji od pet atoma ugljenika i jednog atoma kiseonika i koji sadrži dve dvostruke veze. Molekulska formula je C5H6O. Postoje dva izomera pirana, koji se razlikuju po lokaciji dvostrukih veza. U 2H-piranu, zasićeni ugljenik je u poziciji 2, dok je u 4H-piranu, u poziciji 4.
4H-Piran je prvi put izolovan i okarakterisan 1962. putem pirolize 2-acetoksi-3,4-dihidro-2H-pirana.[3] Utvrđeno je da je suviše nestabilan, posebno u prisustvu vazduha. 4H-piran se lako disproporcioniše do korespondirajućeg dihidropirana i pirilijumjona, koji se lako hidrolizuju u vodenom rastvoru.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519.
- ↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ↑ Masamune, S.; Castellucci, N. T. (1962). „γ-Pyran”. Journal of the American Chemical Society 84 (12): 2452–2453. DOI:10.1021/ja00871a037.
