Petroc
 | |
| Rođen | ? Wales |
| Preminuo | oko 564. Treravel, Cornwall |
| Slavi se u | Anglikanskoj zajednici i Katoličkoj crkvi |
| Spomendan | 4. jun |
| Zaštitnik gradova, krajeva i država | Devon, Cornwall |
| Svetišta | Parohijska crkva u Bodminu (Cornwall) i po Devonu |
Sveti Petroc (latinski: Petrocus, engleski: Saint Petroc, velški: Pedrog, francuski: Perreux) umro oko 564., bio je najpoznatiji kornvalski svetac, rođen kao sin princa iz Južnog Walesa.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Nakon studija teologije u Irskoj Petros je počeo raditi kao svećenik u Haylesmouthu u Cornwallu. Tu je osnovao samostan u Lanwethinocu (kasniji Petroston, današnji Padstow). Nakon 30 godina rada Petroc je otišao na hodočašće u Rim i Jeruzalem, pretpostavlja se da je tad dospio i do Indijskog oceana, gdje je proveo neko vrijeme živjeći kao pustinjak, na nekom otoku. Kad se vratio u Cornwall, osnovao je još jedan samostan u selu Little Petherick sa mlinom i kapelom, i eremitorij u Bodminu gdje se upoznao sa pustinjakom Goronusom. Nakon tog poznanstva Petroc je otputovao na jug, tamo je uz rijeku podigao vlastitu pustinjačku ćeliju i samostan na vrhu brda za dvanaestoricu učenika, među kojima su bili kasnije slavljeni Croidan, Medan i Degan.[1] Kao i nekoliko drugih pustinjaka i Petroc je imao naročiti afinitet prema divljim životinjama.[1]
Nakon smrti Petroc je pokopan u Padstowu, koji je postao centar njegovog kulta. U Devonu mu je posvećeno 18 crkava, kao i druge po Cornwallu i Južnom Walesu. Oko 1000 relikvija, uključujući njegove lične stvari i zvono, prebačeno je u Bodmin. Neki nezadovoljni svećenik Martin, ukrao je njegove relikvije 1178. i poklonio ih bretanjskoj Opatiji Saint-Méen kod Rennesa. One su nakon intervencije Biskupa od Exetera i samog engleskog kralja Henrya II vraćene već iduće godine, tako da je u Saint-Méenu ostalo samo rebro. Još i za vrijeme vladavine Henrya VIII njegovo svetište i grobnica bili su u crkvi u Bodminu na istočnoj strani glavnog oltara. Za vrijeme reformacije jedna od najvećih relikvija, fini rad sicilsko-islamskih zlatara sa njegovom glavom, nestala je (vjerojatno je sakrivena). Pronađena je tek u 19. vijeku i odtad se nalazi u parohijskoj crkvi u Bodminu.[1]
Petroc kog u Bretanji zovu Perreux, svetac je i u tom kraju, gdje mu je posvećeno više od 30 crkava, a titularni je svetac zaštitnik crkve u Nièvru. To je po nekim pretpostavkama zato, jer je možda sudjelovao u pokrštavanju tog kraja, ali neki misle da su njegov kult prenjeli preko Kanala La Manche njegovi učenici.[1] Njegov lik je u Ikonografiji obično povezan sa jelenom, to je zbog toga jer je živio kao pustinjak i pomogao životinjama da se sakriju od lovaca.[1]
