Peregrin

Peregrin je naziv korišten u ranom Rimskom carstvu, od 30.g.p.n.e. do 212.g. naše ere, da se označi slobodni provincijski stanovnik carstva koji nije bio rimski državljanin. Peregrini su činili veliku većinu rimskog stanovništva u prvom i drugom vijeku naše ere. 212. godine naše ere, svi slobodni naseljenici rimskog carstva su stekli državljanstvo Karakalinim ediktom čime je ukinut status peregrina. Latinski peregrinus "stranac, iz inostranstva" je izvedenica od priloga peregre "iz inostranstva", sastavljena od per - "iz" i agri, lokativa ager "polje, zemlja". Tokom Rimske republike, naziv peregrin je jednostavno označavao bilo koju osobu koja nije imala rimsko državljanstvo, puno ili djelimično, nebitno da li je ta osoba bila ili ne pod Rimskim pravom. Tehnički, ovo je ostalo isto tokom Imperijalističkog doba. Ali u praksi naziv je ograničen na stanovnike unutar granica Rimskog carstva, dok su se naseljenici područja izvan granica carstva nazivali barbarima.