Oružane snage Sirije
| Arapska vojska Sirije الجيش العربي السوري | |
|---|---|
 Zastava Vojske Sirije | |
| Osnovana | 1946. |
| Datum stanja | 1971. |
| Glavni štab | Damask |
| Vođstvo | |
| Predsednik | Bašar el Asad |
| Ministar odbrane | Fad Jasim al-Frej |
| Načelnik Generalštaba | Ali Abdulah Ajub[1][2] |
| Podaci o brojnom stanju | |
| Vojno sposobni | od 18 |
| Broj raspoloživih za vojnu službu |
, godina 15-49 |
| Broj sposobnih za vojnu službu |
, godina 15-49 |
| Broj godišnje stasalih za vojnu službu |
|
| Aktivni sastav | 220,000[3] |
| Rezervni sastav | 280,000[3] |
| Vojni troškovi | |
| Vojni budžet | 1,8 milijardi $[3][4] |
| Procenat BDP | 3,5 %[3][4] |
| Vojna industrija | |
| Strani snabdevači |  Rusija  Belorusija  Iran  Kina  Severna Koreja  Kuba  Pakistan [5]
|
 Sirijski vojnik na vojnim vežbama tokom Zalivskog rata | |
Arapska vojska Sirije je glavna oružana sila Sirijske Arapske Republike.
Vrhovni glavnokomandujući vojske Sirije je predsednik Sirije Bašar el Asad.
Istorija[uredi - уреди | uredi kôd]
Začeci sisrijske vojske sežu do 1919. godine, ada su Francuzi formirali Specijalne trupe Levanta kao deo vojske Levanta. Ove trupe korišćene su prvenstveno kao pomoćne snage francuskim snagama, a svi njihovi viši oficiri bili su etnički Francuzi.
Nakos sticanja nezavisnosti Sirije 1946. godine, sirijska vojska je formirana iz sirijskih trupa vojske Levanta. Prvi vojni konflikt u kojem je sirijska vojska uzela učešća bio je Arapsko-izraelski rat 1948. godine. Do ovog rata, sirijska vojske se sastojala od dve brigade, dva pešadijska bataljona i jednog oklopnog bataljona,[6] sve ukupno 12 000 vojnika.[7]
Između 1948. i 1967. godine, serija vojnih udara u zemlji naštetila je stabilnosti vlade i profesionalizmu unutar vojske. Do 1967, vojska se sastojala od oko 70.000 pripadnika vojnog osoblja, oko 550 tenkova i jurišnih pušaka i ostalo, te 16 brigada (dvanaest pešadijskih, dve oklopne i dve mehanizovane).[8]
Tokom Šestodnevnog rata 1967. godine, Izrael je izvršio efikasan napad na Golansku visoravan, probivši sirijske odbrambene pozicije.[9] Tih je godina sirijska vojska pomagala akcije Palestinske oslobodilačke organizacije.[10]
Posle 1970. godine, sirijska vojska učestvovala je u sledećim konfliktima:
- Jomkipurski rat, protiv Izraela[11]
- Libanski građanski rat, protiv libanske milicije, PLO-a i Izraela
- Libanski rat, protiv Izraela
- Zalivski rat, protiv Iraka
- Građanski rat u Siriji
Građanski rat u Siriji[uredi - уреди | uredi kôd]
Nakon izbijanja nemira i oružanog ustanka od 2011. godine, sirijska vojska se angažuje u suzbijanju oružane pobune protiv zvanične vlade. Tokom sukoba, neki vojnici i oficiri, koji su odbijali da napadaju civile, dezertirali su iz vojske. Prema raziličitim procenama, broj dezertera varira od 1000[12] do 10000.[13] Deo dezertera učestvovao je u organizovanju ili se pridružio snagama tzv. Slobodne sirijske armije.
Izvori[uredi - уреди | uredi kôd]
- ↑ Syrian army reasserts control over rebel areas - The Irish Times - Mon, Jul 23, 2012, Pristupljeno 28. 3. 2013.
- ↑ الأسد يعيّن العماد علي أيوب رئيساً لأركان الجيش السوري - Arabic UPI.com - أخبار عربية، الأخبار العاجلة Arhivirano 2012-08-25 na Wayback Machine-u, Pristupljeno 28. 3. 2013.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 International Institute for Strategic Studies, The Military Balance 2010, pp. 272-273.
- ↑ 4,0 4,1 „Military Strength of Syria”. Global Fire Power. http://globalfirepower.com/country-military-strength-detail.asp?country_id=Syria. Pristupljeno 21. 7. 2011.
- ↑ „SIPRI Arms Transfers Database”. Stockholm International Peace Research Institute. http://armstrade.sipri.org/armstrade/page/values.php. Pristupljeno 10. IX 2012.
- ↑ Morris, Benny (2008), 1948: A History of the First Arab-Israeli War, pp. 251. Yale University Press. ISBN 978-0-300-15112-1.
- ↑ Pollack 2002, str. 448.
- ↑ Pollack 2002, str. 459-460.
- ↑ Pollack 2002, str. 464.
- ↑ Pollack 2002, str. 476-478.
- ↑ An order of battle of the Syrian Army in October 1973 can be found in Colonel Trevor Dupuy, Elusive Victory - The Arab-Israeli Wars 1947-74, MacDonald and Jane's, London, 1978
- ↑ Free Syrian Army grows in influence - Features - Al Jazeera English, Pristupljeno 28. 3. 2013.
- ↑ Over 10,000 soldiers have deserted Syria army, says high-ranking defector - Israel News | Haaretz Daily Newspaper, Pristupljeno 28. 3. 2013.
Literatura[uredi - уреди | uredi kôd]
- Pollack, Kenneth Michael (2002). Arabs at War: Military Effectiveness, 1948-1991. U of Nebraska Press. str. 448-. ISBN 0-8032-0686-0. http://books.google.com/books?id=tFRP5WvTDWkC.
