Mir u Nikolsburgu

Mir u Nikolsburgu (njemački: Frieden von Nikolsburg) ili Mir u Mikulovu je mirovni sporazum koji je 31. decembra 1621. godine u Mikulovu (u današnjoj Češkoj) skopljen između rimsko-njemačkog cara i mađarskog kralja Ferdinanda II na jednoj, i transilvanskog princa i samozvanog mađarskog kralja Gabora Bethlena na drugoj strani. Njime je okončan sukob započet 1619. godine, kada je Bethlen, koristeći Ferdinandovu zauzetost Tridesetogodišnjim ratom i gušenjem Češkog ustanka napao habsburške teritorije u tzv. Kraljevskoj Mađarskoj (dijelu Mađarske pod habsburškom vlašću). Bethlen je ispočetka imao velikih uspjeha i praktički zauzeo sva podrućja Mađarske, ali se ratna sreća okrenula nakon Bitke na Biloj hori u kojoj su Habsburzi porazili Čehe i tako omogućili Ferdinandu da glavninu svojih snaga okrene prema istoku te povrati teritorije u Mađarskoj. To, kao i izostanak očekivane osmanske podrške je Bethlena natjeralo da zatraži mir. Nakon pregovora, u kojima je glavnu riječ vodio mađarski katolički plemić Miklos Esterhazy, Bethlen se formalno odrekao prisizanja na mađarsku krunu i priznao Ferdinanda kao legitimnog vladara. Ferdinand je, zauzvrat, potvrdio odredbe Bečkog mira iz 1606. godine, kojim se jamči sloboda vjeroispovjesti protestantima u Transilvaniji, ali također dao Bethlenu formalnu titulu "carskog princa Transilvanije", kao i vlast nad nekoliko županija u Mađarskoj. Time je car sebi osigurao istočnu granicu te se mogao posvetiti uništenju protestanata na teritoriji Carstva, prije svega u Rajnskoj Falačkoj gdje su pristaše Friedricha V i dalje pružale otpor.