Neil Ritchie
| Neil Ritchie | |
|---|---|
 | |
| Biografski podaci | |
| Datum rođenja | 29. jul 1897. |
| Mjesto rođenja | Aldershot, Ujedinjeno Kraljevstvo |
| Datum smrti | 11. decembar 1983. |
| Mjesto smrti | Toronto, Kanada |
| Nacionalnost | Englez |
| Vojna karijera | |
| Čin | General-potpukovnik |
| Ratovi | Prvi svjetski rat Drugi svjetski rat |
| Važnije bitke | Arapska pobuna u Palestini Sjevernoafrička kampanja |
| Vojska | Britanska Armija |
| Rod vojske | Pješadija |
Neil Ritchie (Britanska Gvajana, 29. jul 1897. - Toronto, Kanada, 11. decembar 1983.) bio je general-potpukovnik Britanske Armije, koji se borio u Prvom i Drugom svjetskom ratu.
Ostao je zapamćen kao komandant Britanske 8 armije za vrijeme Bitke kod Gazale, koja je završila gubitkom Tobruka, što je toliko razljutilo britanskog premijera Winstona Churchilla da je to nazvao sramotom'.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Nakon školovanja u koledžu Lancing (West Sussex) i Kraljevskoj vojnoj akademiji (Sandhurst), od 1914. služi u Kraljevskom škotskom pješadijskom puku, koji je te iste godine poslan na front u Francusku, gdje je i ranjen 1915. Nakon tog je njegova jedinica premještena u Mezopotamiju gdje se borio od 1916. do 1917.,a od 1918. u Palestinu.[2]
Nakon rata 1939. unaprijeđen je u čin brigadira. Te iste godine poslan je u Francusku sa britanskim ekspedicijskim snagama gdje je obavljao dužnost načelnika generalštaba generala Alana Brooka.[1]
Nakon egzodusa u Dunkerqueu Ritchie je premješten u štab generala Claude Auchinlecka. Kad je u julu 1941. Auchinleck postavljen za komandanta britanskih snaga za Bliski Istok, on je u novembru 1941. postavio Ritchia za komandanta Britanske 8 armije, usprkos negodovanju mnogih koji nisu odobravali tu odluku, jer on nije komandirao nekom većom jedinicom od Prvog svjetskog rata.[1]
Britanska 8 armija je 18. novembra 1941. pokrenula Operaciju Crusader, ta ofenziva zaustavila Rommelovu Opsadu Tobruka tako da su u januaru 1942. britanske jedinice natjerale Afrički korpus na povlačenje daleko na zapad.[1]
Između januara i maja 1942. nastupio je zastoj na sjevernoafričkom frontu, pa su obje strane dobile priliku da se reorganiziraju. Međutim nedostatak agresivne vojne kampanje razljutio je Winstona Churchilla, pa je on dao Auchinlecku da bira - ili će napasti ili dati ostavku, To je zapravo bio ultimatum, pa je Auchinleck obećao da će napasti u junu.[1]
Pretekao ga je Rommel koji je 26. maja 1942. pokrenuo ofenzivu na britanske položaje i tako započeo Bitku kod Gazale.[1]
Auchinleck je Ritchiju naredio da zaustavi Rommelovu ofenzivu, on je prvu liniju obrane postavio kod Gazala. Na papiru je je to izgledalo moćno i dobro postavljeno, sa pretpostavkom da će napad biti usmjeren prema sjeveru i obalnoj cesti. Rommel je doista navalio na sjever (slabijim snagama), ali je glavni napad riskantno usmjerio na jug.[1]
Ritchie je što se tiče snaga bio jači od Rommela, on je imao 100.000 vojnika, a Rommel 90.000, 849 tenkova a njegov protivnik 560, jedino u čemu je Rommel bio jači bili su bolji avioni. Najveća je razlika bila u korištenim taktikama - Rommel je za razliku od Ritchija svoje tenkove koristio koncentirajući ih u snažne klinove, koji su lomili britanske položaje. Na taj način je 12. juna potpuno razbio dvije britanske oklopne brigade uništivši ih unakrsnom vatrom. Ritchie je ostao sa samo jednom oklopnom brigadom, pa je 14. juna naredio da se Gazala napusti i povukao se sa samo 100 preostalih tenkova.[1]
Zbog tog poraza je smjenjen, a nakon perioda na ledu ponovno je vraćen u borbu u junu 1944. u Bitku za Normandiju da kao general-potpukovnik komandira 12 korpusom. Nakon rata jedno kratko vrijeme proveo je u škotskim jedinicama sve do 1947. kad je postavljen za komandanta britanskih snaga na Dalekom Istoku do penzioniranja.[1]