Macuro
Macuro
San Carlos Barromeo de Macuro | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 10°39′N 61°56′W / 10.650°N 61.933°W | |
| Država |  Venecuela
|
| Savezna država | Sucre |
| Općina | Valdez |
| Osnivanje | 1738. [1] |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Jesús Ramírez |
| Visina | 4 metara |
| Stanovništvo (2001.) | |
| - Grad | 2,500[1] |
| Vremenska zona | VST (UTC-4:30) |
| Poštanski broj | 6161 |
| Pozivni broj | 0276 |
| Karta | |
.svg)  Macuro Pozicija Macura u Venecueli | |
Macuro je gradić od 2,500 stanovnika.[1] u saveznoj državi Sucre, na sjeveroistoku Venecuele.
Administrativno podpada pod Općinu Vadez, koja ima 38,511 stanovnika.[2]
= Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Macuro leži na jugozapadnoj obali Poluotoka Paria, svega par kilometara od tjesnaca Zmajeva usta (Boca del Dragon) širokog 11 km koji razdvaja Venecuelu od otoka Trinidad.[3]
Historija[uredi | uredi kod]
Do zaljeva u kom danas leži grad prvi je doplovio Kristofor Kolumbo na svom trećem putovanju u Ameriku 30. maja 1498., ali se zbog bolesti izgleda nije iskrcao.[3] Umjesto njega to su izgleda uradili mornari Pedro de Terreros, Andres del Corral i Hernando Pacheco, tako da su oni bili prvi Evropljani koji su stupili na tlo Južne Amerike. Lokalni indijanci su ih prijateljski dočekali, počastili pićem i voćem i otpratili na brodove.[3]
Macuro su osnovali aragonski kapucinii 1738. kao misiju pod imenom San Carlos Barromeo de Macuro.[1] Za kolonijalnih vremena Macuro je bio naselje od nekih 1.000 stanovnika, koji su živjeli od uzgaja kakaa i pamuka.[1]
Krajem 19. vijeka venecuelanska vlada odlučila je izgraditi luku za pretovar na veće brodove. Novu luku - Cristobal Colon svečano je otvorio 1903. predsjednik Cipriano Castro. Nakon tog je usljedio period prosperiteta, tad je postao i administrativni centar saveznog teritorija Cristobal Colon. Sve je to trajalo do 1935. kad je predsjednik Juan Vicente Gómez naredio da se luka zatvori, a njena oprema prenese u Güiriju.[1]
Sve do 2000. do Macura se moglo doći jedino brodom, tad je podignuta cesta duga 65 km do Güiria.[1]
Najveći poslodavac u današnjem Macuru je mala cementara koja se bavi i iskapapanjem gipsa u okolici grada, ostali stanovnici se bave ribarstvom, turizmom i poljoprivredom.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 „Informacion Util de Macuro” (španjolski). Oficina de Turismo de Macuro. Pristupljeno 14. 11. 2017.
- ↑ „Venezuela: Sucre” (engleski). Citypopulationde. Pristupljeno 14. 11. 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 „Bienvenidos a Macuro-La Puerta del Caribe” (španjolski). Oficina de Turismo de Macuro. Pristupljeno 14. 11. 2017.
