Lihula
Lihula
| |
|---|---|
.jpg) | |
| Koordinate: 58°40′N 23°50′E / 58.667°N 23.833°E | |
| Država |  Estonija
|
| Okrug | Pärnu |
| Gradska prava | 1993.[1] |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Varje Ojala-Toos |
| Površina | |
| - Ukupna | 4.19 km²[2] |
| Stanovništvo (2021.) | |
| - Grad | 2,066[2] |
| - Gustoća | 280.4 stan. / km²[2] |
| Vremenska zona | UTC+2 (UTC+3) |
| Poštanski broj | 90302[2] |
| Karta | |
  Lihula Pozicija Lihule u Estoniji | |
Lihula je grad (lin) od 2,066 stanovnika[2] na jugozapadu Estonije u Okrugu Pärnu.[1]
Geografske karakteristike[uredi | uredi kod]
Lihula leži u nizini, pored vapnenačke visoravni Lossimägi.[1]
Historija[uredi | uredi kod]
Historija Lihule počela je sredinom 1. milenija pne., kad je niklo prvo stalno naselje.[1]
Za srednjeg vijeka negdje početkom 13. vijeka nikla je utvrda Lihula. Ta utvrda je od 1211. postala rezidencija estonskog biskupa. Livonsko bratstvo mača je zauzelo Utvrdu Lihulu vjerojatno tek 1218. U ljeto 1220. utvrdu su nakratko zauzeli Šveđani, ali su je lokalni stanovnici razorili.[1] Nakon osnivanja Biskupije Saare-Lääne 1228., biskup je između 1238.-42. zajedno sa Livonskim redom sagradio novu zajedničku utvrdu uz koju se počeo formirati gradić. Kad je 1251. biskup je preselio svoju rezidenciju u Pärnu, Livonski red je za građanskog rata - 1298. razorio gradić Lihulu, koji je kasnije obnovljen. U periodu između 1262. - 1985. u Lihuli je postojao cistercitski samostan.[1]
Za vrijeme Livonskog rata Lihula je padala iz ruke u ruku, u dva navrata; 1563.-70. i 1573.- 75., njome su zavladali Šveđani, a u periodu 1575.- 76. Danci a nakon njih i Rusi od 1576.- 81. Nakon rata Lihula je od 1581. do 1631. egzistirala je kao švedska domena, sjedište utvrđene parohije, a 1631.do 91. kao feud familije Tott.[1]
Građanima Lihule je teško pao novi status, jer su prije tog imali pravo na gradonačelnika, pa su stalno tužili i tražili da im se ne oduzmu gradska prava. Zbog tog se Lihula (odnosno njeni građani) koja je tokom 18. vijeka spala na selo od 40 kuća, uspjela osloboditi feudalnih obaveza.[1]
Lihula se ponovno počela razvijati za vladavine Ruskog Carstva u drugoj polovici 19. vijeka, kad je postala administrativni centar Okruga Južni Lääne. Snažan doprinos razvoju mjesta dala je Mljekarska zadruga osnovana 1923.[1]
U vrijeme dok je prometovala uskotračna željeznica Rapla – Virtsu (1931.-68) u Lihuli je postojala željeznička stanica, čiji je vodotoranj (sagrađen 1930.-31) danas spomenik industrijske baštine.[1]
Lihula je dobila status trgovišta (alevik) 1945. za Estonske Sovjetske Socijalističke Republike.[1] U tom periodu je između 1950.-1961. bila je i administrativni centar vlastitog rajona.[1]
Status grada (linn) dobila je 1999. nakon stjecanja nezavisnosti.[1]
Privreda[uredi | uredi kod]
Lihula je prije svega regionalni trgovačko-uslužni centar, od industrije ima prehrambena, građevinska i tekstilna poduzeća kao što su; OÜ Lihula Leib, OÜ Olev-Ex , AS Narma LV i AS Unina.[1]
Izvori[uredi | uredi kod]
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
|  | |
Jaanilinn (Ivangorod) i Petseri (Pečori) anektirani su od strane Sovjetskog Saveza 1945. godine te su danas dio Rusije. | ||