Lex Plautia Papiria
Lex Plautia Papiria (de Civitate Sociis Danda) je bio zakon donesen u Rimu za vrijeme Savezničkog rata 89. pne. a kojim je značajno olakšano sticanje rimskog državljanstva stanovnicima italijanskih gradova u savezništvu s Rimom. Ime je dobio po Marku Plauciju Silvanu i Gaju Papiriju Karbonu, tribunima koji su ga predložili.
Svrha zakona je bila što prije okončati Saveznički rat, odnosno italijanskim saveznicima oduzeti glavni razlog zbog koga su bili dignuli ustanak. Za to su već ranije postojali presedani u obliku zakona koji su rimskim komandantima dali ovlasti da državljanstvom nagrade savezničke vojnike koji su se istakli u borbi, ali i godinu dana ranije donesen Lex Iulia. Novi zakon je, za razliku od prethodnog, omogućio da se državljanstvo ne daje kolektivno savezničkim gradovima, nego i pojedincima.
Jedna od najpoznatijih ličnosti koja se iskoristila ovim zakonom bio je grčki pjesnik Aulo Licinije Arhija, poznat i po tome što ga je branio Ciceron u postupku kojim se njegovo rimsko državljanstvo osporavalo.