Kraljevina Irak (arap. المملكة العراقية, Al-Mamlakah Al-'Irāqiyyah) osnovana je 23. 8.1921. pod britanskom upravom nakon poraza Osmanskog Carstva u Mezopotamskom pohodu tokom Prvog svjetskog rata. Iako je posredstvom Lige naroda Britanija dobila mandat nad Mezopotamijom 1920., iste godine izbila je Iračka pobuna što je uzdrmalo britanske planove i rezultiralo polunezavisnom kraljevinom pod vodstvom Hašemita, utvrđenoj sporazumom iz 1922. godine. Sljedećim sporazumom iz 1930. dogovorena je potpuna nezavisnost Iraka dvije godine kasnije. Kraljevina Irak pod hašemitskim vladarima imala je turbulentnu historiju jer je uspostava sunitske političke dominacije dovela do pobuna Asiraca, Jazida i šijita, koje su brutalno ugušene. Također, postojanje kraljevine obilježio je i niz vojnih pučeva među kojima je najznačajniji onaj pro-osovinski iz 1941. godine. Promjena vlasti rezultirala je anglo-iračkim ratom u kojoj je pronjemačka vlast poražena, nakon čega je Irak poslužio kao baza za daljnje intervencije protiv višijevskeSirije odnosno za anglo-sovjetsku invaziju na Iran. Godine 1945., tokom završnih faza Drugog svjetskog rata, Kraljevina Irak priključila se UN-u i postala jednom od osnivačica Arapske lige. Tokom 1948. u Bagdadu i drugim gradovima izbili su masovni prosvjedi protiv vlade zbog novog sporazuma s Britancima, djelomično uz komunističku pomoć. Dana 14. 2.1958. Kraljevina Irak zajedno s Jordanom formirala je tzv. Arapsku Federaciju, konfederaciju koja je trajala svega par mjeseci. Monarhija je konačno ugašena iste godine u vojnom puču kojeg je predvodio Abdul Karim Kasim.
.svg){kind=small}
.svg)
.svg)
