Kikwit
Kikwit
Ville de Kikwit | |
|---|---|
 | |
  Kikwit Kikwit na karti DR Konga | |
| Koordinate: 5°02′28″S 18°48′58″E / 5.04111°S 18.81611°E | |
| Država |  Demokratska Republika Kongo |
| Provincija | Kwilu |
| Uprava | |
| • gradonačelnik | ️Abe Ngiama |
| Površina | |
| • Ukupno | 92 km² |
| Nadmorska visina | 452[1] m |
| Stanovništvo (2020.) | |
| • Ukupno | 294.210 |
| • Gustina | 3198/km² |
| Vremenska zona | UTC+1 |
Kikwit je grad od 294,210 stanovnika[1] na zapadu Demokratske Republike Kongo, u Provinciji Kwilu u kojoj je najveći grad.[1]
Kikwit se prostire na zapadnoj obali rijeke Kwilu, udaljen 512 km od glavnog grada Kinshase.[2]
Kikwit je nastao krajem 19. vijeka kao lučko skladište lSlobodne Države Kongo za transport kaučuka i slonovače. Za Belgijskog Konga kolonijalna uprava je po tipično segregacijskom modeluizgradila naselje za evropljane, i pored njega skromnije naselje za domoroce.[2]
Domorodačko naselje je već na početku 1910. imalo 600 radnika, i ubzano raslo dolaskom brojnih seljaka iz okolice. Ono je 1920. nazvano - Makaku (Makal), a 1937. kad je toliko naraslo da je dobilo status domorodačke općine i novo ime - Poto-Poto.[2]
S druge strane i evropsko naselje Kikwit je naraslo dolaskom brojnih novih kolonista, koji su tražili priliku za zaradu, jer se u njemu nalazila kolonijalna administracija, pošta, policija i logistika. Pogon za preradu palmina ulja počeo je sa radom 1911. Do 1923. osnovano je nekoliko trgovačko-prerađivačkih firmi, koje su tražile kvalificirane radnike. Zbog tog je 1928. osnovana škola za kalfe, a nakon nje i škola majstore 1930. Kikwit je od 1940. i financijski centar jer je tad otvorena filijala Banque du Congo Belge., a od 1935 je i administrativni centar nekadašnje Provincije Bandundu.[2]
Krajem Drugog svjetskog rata narasle su tenzije između bijelih kolonista iz Kikwita i susjednog Poto-Pota, pa su bijelci zatražili da se crnci iz Poto-Pota presele na novu lokaciju. Domorodački Poto-Poto preseljen je u Wenze 1946., a nakon tog i u Bruxelles 1948.[2]
Administrativnom reformom iz 1954. dotašnji veliki distrikt Kwango podijeljen je na dva manja, Kwango sa administrativnim centrom u Kengui Kwilu sa administrativnim centrom u Kikwitu.[3] Nakon proglašenja nezavisnosti 1960. izugubio je značaj, pa je za nove administrativne reforme 1966. izgubio i položaj administrativnog centra Provincije Bandundu, koji je preseljen u Bandundu. Pritom je izgubio oko 10,000 stanovnika, koji su se preselili u Bandundu.[3]
Kikwit je 1995. pogodila ozbiljna epidemija virusa ebole.[2]
Kao i svi veći kongoanski gradovi i on ima univerzitet, stadion i aerodrom.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 „Kikwit in Kwilu” (engleski). Kikwit in Kwilu. City population. Pristupljeno 28.02.2025.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 „Kikwit” (francuski). Kikwit. Sites à visiter. Pristupljeno 28.02.2025.
- ↑ 3,0 3,1 „Odonymie et expression identitaire à Bandundu” (francuski). Odonymie et expression identitaire à Bandundu. Revue canadienne de géographie. Pristupljeno 28.02.2025.
- Kikwit (karta) (en)