U najranijem historijskom periodu Karija je bila naseljena Hetitima. Jonski i dorski Grci su kolonizirali njen zapadni dio i zajedno s domicilnim karijskim stanovništvom stvorili tamošnje polise pod grčkom dominacijom[2]. Stanovnici Karije su bili poznati kao Karijci, a u Kariju su došli prije Grka. Za njih je Herodot rekao da su minojskog porijekla,[3] dok su sami Karijci za sebe smatrali da su, usprkos pomorskoj tradiciji, porijeklom iz anadolske unutrašnjosti, te u rodu s Misijcima i Lidijcima. Karijci su govorili karijskim jezikom iz anatolijske porodice, što samo po sebi ne označava njihovo porijeklo, s obzirom da je anadolski jezik bio široko rasprostranjen. Karijcima su bili bliski i Lelegi, koji su možda bili i drevni Karijci a možda i narod kojeg su Karijci pokorili prilikom svog dolaska u Kariju te učinili svojim slugama. Početkom 6. vijeka pne. Kariju zauzimaju Lidijci predvođeni Krezom, a sredinom istog vijeka Kir Veliki širi Perzijsku Monarhiju na Lidiju i Kariju. Pod perzijskom vlašću karijski gradovi uživali su status lokalne autonomije. U doba Grčko-perzijskih ratova, karijska kraljica Artemizija I. predvodila je Kserksovu mornaricu u pohodu na Atenu[1] Glavni grad regije bio je Halikarnas, u kojem je perzijski satrap Mauzol dao sagraditi veličanstvenu grobnicu koja je popularna kao jedno od Sedam svjetskih čuda. Karija je domovina historičara Herodota, koji se rodio u Halikarnasu. Godine 334. pne. makedonski vojskovođa Aleksandar Makedonski osvaja Kariju. Regija dva stoljeća kasnije postaje dijelom Rimskog carstva[4], a od doba vladavine cara Dioklecijana u 4. vijeku pne. ima status zasebne rimske provincije. Kasnije je bila dijelom Bizanta odnosno Osmanskog carstva, dok je danas dio moderne Turske, izuzevši otočja koja pripadaju Grčkoj.
Za ostala značenja, v. Karija (razvrstavanje).
