Jaime II od Mallorce
| Jaime II od Mallorce | |
|---|---|
| |
| Jaime II na minijaturi | |
| Kralj Mallorce | |
| Vladavina | 1285. - 1291. |
| Prethodnik | Jaime I od Aragona |
| Nasljednik | Sancho od Mallorce |
| Supruga | Esclaramunda de Foix |
| Dinastija | Barcelona |
| Otac | Jaime I od Aragona |
| Majka | Violante od Ugarske |
| Rođenje | 1243. Montpellier |
| Smrt | 1311 Palma de Mallorca |
Jaime II od Mallorce (Montpellier, 1243. - Palma de Mallorca, 1311. bio je kralj Mallorce od 1276. do svoje smrti 1311.[1]
Nakon sklapanja Mirovnog sporazuma u Perpignanu 1279. postao je vazal Krune Aragona[2] odnosno svog starijeg brata Pedra III iz čijih se ruku čitav život nastojao istrgnuti.
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je kao sin Jaimea I - Osvajača i Violante (kćeri ugarskog kralja Andrije II). Njegovo djetinjstvo i mladost bili su obilježeni porodičnim tragedijama i svađama. Majka mu je umrla kad je imao jedva osam godina, a i brat Fernando i polubrat Alfonso. Svađe su izbijale zbog očevih testamenata, koje je više puta mjenjao. U konačnom iz 1262. (potvrđen 1272) - Jaime III dobio je Baleare (Mallorcu, Ibizu i Formenteru), Grofoviju Roussillon i Montpellier.[1] Četvrti balearski otok Menorca ostao je čitav njegov život pod muslimanskom vlašću[2], tako da od njega nije imao ništa.
Nakon smrti svog oca 1276. stupio je na balearski tron.[2]
Preko svoje žene Esclarmunde de Foix sa kojom se oženio 1275., zbližio se sa njenim bratom Rogerom-Bernardom od Andore, koji se stalno bunio protiv aragonske vlasti i bio trn u oku njegovom starijem bratu Pedru III koji je nasljedio aragonski tron. Nesuglasice je izgladio sklopivši mirovni sporazum sa bratom u Perpignanu 1279. kojim je priznao njegovo suzerenstvo nad svojom kraljevinom. Njihovi sukobi ipak nisu prestali, jer su im se preklapale jurisdikcije naročito u Montpellieru.[2]
Problem je nastao i kad je Pedro III zatražio pomoć od brata u konfliktu sa francuskim kraljem do kojeg je došlo zbog Kraljevine Sicilije koju je Pedro zauzeo 1282. Jaime je odbio njegovu molbu 1283. pod izlikom da bi zbog tog mogao biti ekskomuniciran od pape.[2]
Sa francuskim kraljem Philippom III (koji je bio suprug njegove sestre Isabelle) sklopio je tajni sporazum u zamku kod Perpignana Pedro III je 1285. došao u Perpignan, i iznenadio Jaima, koji se uspio spasiti bijegom preko odvodnog kanala i zatražio pomoć od francuskog kralja, koji je napao Kataloniju, ali se morao povući nakon poraza kod pirinejskog prijevoja Panissara.[2]
Ljutiti Pedro III zbog tog je organizirao napad na Mallorcu, ali je zbog bolesti to morao prepustiti svom sinu Alfonsu III. On je opsjedao Palma de Mallorcu koja je uspjela izdržati 19. novembra 1285., nakon tog je anektirao Baleare.[2] Jaime se tri puta bezuspješno pokušao vratiti na tron, to mu je uspjelo tek nakon sklapanja Mirovnog sporazuma u Anagniju 1295. u kom je pristao biti poslušan vazal Krune Aragona.[2]
Nakon povratka na tron Jaime se posvetio unapređenju svoje male kraljevine. Valutnom reformom konsolidirao je financije i osnovao jedanaest novih naselja na Mallorci.[2]
Izvori[uredi | uredi kod]
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Jaime II de Mallorca (es)
| Prethodnik: | Kralj Mallorce (1276. - 1311.) | Nasljednik: |
| Jaime I od Aragona | Sancho od Mallorce |