Jack Churchill
| Jack Churchill | |
|---|---|
| {{{lived}}} | |
 Jack Churchill | |
| Nadimak | Ludi Džek (en. Mad Jack) |
| Pripadnost |  Ujedinjeno Kraljevstvo
|
| Služba/rod |  British Army
|
| Godine službe | 1926–1936 1939–1959 |
| Čin | Potpukovnik |
| Odličja | Distinguished Service Order, Military Cross |
Potpukovnik John Malcolm Thorpe Fleming Churchill, poznatiji kao Jack Churchill (izgovor: Džek Čerčil; 16 septembar 1906 - 8 mart 1996), ili "Ludi Džek" (Mad Jack), je bio britanski komandos koji se u drugom svetkom ratu borio lukom, strelom i mačem.
Poznat je po izreci: "svaki oficir koji krene u borbu bez mača je nepropisno naoružan." Sa jedinicom britanskih komandosa pomagao je jugoslovenskim partizanima u borbi protiv Nemaca.
Predratna biografija[uredi | uredi kod]
Džek Čerčil (Jack Churchill) je rođen u Hong Kongu 1906. od roditelja Britanaca. Nakon što je završio koledž Kralja Vilijama pristupio je vojsci. Nije se odvajao od svog klejmora (škotski dvoručni mač, ne oficirska sablja koja je bila uobičajena). Nezadovoljan mirnom i monotonom službom napustio je vojsku posle 10 godina službovanja, i počeo da radi kao novinarski urednik i svirač gajdi.
Drugi svetski rat[uredi | uredi kod]
Nakon što je Poljska napadnuta Džek je rešio da se vrati u vojsku. Već 1940, vest o njemu je šokirala svet: izdao je komandu za napad tako što je strelom iz dugog luka usmrtio nemačkog narednika, čime je postao jedini poznati britanski vojnik koji je usmrtio neprijatelja strelom.[1] Odmah su mu nadenuli nadimak Ludi Džek.
Nakon bitke kod Dankirka 1941. pridružio se komandosima jer je uvideo da su njihovi zadaci najopasniji i najzanimljiviji. Njegov stil predvođenja komandosa je brzo postao svima poznat: sa lukom na leđima, mačem o pojasu i škotskim gajdama svirajući melodiju "Will Ye No Come Back Again?".[2] Napade je predvodio lično, jurišajući mačem na metke.
1943. je komandovao grupom komandosa br. 2 u Bariju. Džekov brat Tom je bio komandant brigade komandosa, u čijem je sastavu bila i grupa komandosa br. 2. Braća Čerčil su bili profesionalni vojnici. Fitzroy Maclean o njima kaže sledeće:
Džek, stariji, izgledao je privlačan i snažan. Njegov izgled podsećao je na gusara ili kondotijera iz renesansnog perioda. Utisak je činio jačim sjajan i zastrašujuća izgleda bodež koji je nosio o opasaču, dok se po trakama ordenja na njegovoj bluzi videlo da ne poseduje samo spoljni izgled već takođe i vojničke kvalitete. Tom, mlađi brat, koji je komandovao brigadom, isto tako bio je iskusan ratnik. Pola sata razgovora sa njim uverilo me je da je oštrog uma.[3]
16. januara 1944. godine "Ludi Džek" Čerčil je poveo britanske komandose u Jugoslaviju, na ostrvo Vis, da pomognu borbu jugoslovenskih partizana protiv Nemaca.[4] Između 26. januara i 4. februara njegovi komandosi su napali nemački garnizon kod Milne na otoku Hvar četiri puta. 19. marta njegova jedinica od 110 ljudi iz grupe komandosa br. 2 napalo je selo Grohote na otoku Šolta ubivši 6 i zarobivši 102 Nemca, sa gubicima od 1 čoveka.[5] U maju je dobio zadatak da napadne nemačko uporište na otoku Brač. Organizovao je šaroliku armiju od 1.500 partizana i 50-ak komandosa za desant.[6] 2. juna, tokom borbi na Braču, Čerčil je onesvešten od nemačke granate i zarobljen.[6]
Posle rata[uredi | uredi kod]
Nakon drugog svetskog rata je posredovao je u izraelsko-arapskim okršajima oko Jerusalima, trenirao padobrance, predavao u kampovima za obuku vojnika...
Umro je 1996, u dubokoj starosti, kao nosilac više medalja za hrabrost.
Reference[uredi | uredi kod]
- ↑ Young, Peter (1969). Commando, Ballantine Books
- ↑ Kirchner, Paul (2009). More of the Deadliest Men Who Ever Lived. Paladin Press. ISBN 978-1-58160-690-4. pp. 150–152
- ↑ Fitzroy Maclean: RAT NA BALKANU
- ↑ Parker p.148
- ↑ „History of No. 2 Commando”. Commando Veterans Association. Arhivirano iz originala na datum 2008-11-21. Pristupljeno 27. 4. 2010.
- ↑ 6,0 6,1 Parker pp. 150–152
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Fighting Jack Churchill Survived A Wartime Odyssey Beyond Compare Arhivirano 2013-09-17 na Wayback Machine-u by Robert Barr Smith, July 2005
- „Dark Times in the Sachsenhausen Concentration Camp”. Sachsenhausen Concentration Camp. World News. Pristupljeno 30. 7. 2012.