Hebrejski jezik
| hebrejski jezik | |
|---|---|
| עִבְרִית, Ivrit | |
 | |
| Države | Izrael |
| Izumro | Mišnajski hebrejski je izumro kao govorni jezik u 5. stoljeću pne., preživio je kao liturgijski jezik zajedno s biblijskim hebrejskim za judaizam. |
| Revitalizacija | Moderni hebrejski je oživljen u 19. veku nove ere. |
| Broj govornika | 9 miliona maternji jezik: 5 miliona (2014.) drugi jezik: 4 miliona (2018.) |
| Jezična porodica | afro-azijski
|
| Znakovna forma | hebrejski znakovni jezik |
| Pismo | hebrejsko pismo |
| Službeni status | |
| Službeni |  Izrael |
| Priznat manjinski jezik |  Poljska |
| Regulator | Akademija hebrejskog jezika |
| Jezični kodovi | |
| ISO 639-1 | he |
| ISO 639-2 | heb |
| ISO 639-3 | heb |
| Glottolog | hebr1245[1] |
 Rasprostranjenost hebrejskog jezika:
Većinski jezik (>50%) Jezik od 25% do 50% stanovništva Manjinski jezik (<25%) | |
Hebrejski jezik, hibru ili ivrit je semitski jezik afro-azijatske porodice jezika kojim govori 5,3 miliona ljudi, uglavnom u Izraelu, delovima palestinskih teritorija, SAD i u jevrejskim zajednicama širom sveta.
Koren potiče od klasičnog hebrejskog jezika, koji je korišćen pri pisanju Starog zaveta pre 3300 godina. Jevreji su za njega koristili izraz לשון הקודש [Lashon ha-Qodesh] = „Sveti jezik“, jer su njime pisane svete knjige.
Većina naučnika se slaže da je klasični jevrejski počeo nestajati nakon što je vavilonski kralj uništio Jerusalim 607. pne. godine (prvo uništenje Jerusalima), a nasleđivao ga je mišnajski hebrejski i lokalne verzije aramejskog jezika.
Nakon što se jevrejsko stanovništvo Judeje pod rimskom vladavinom počelo smanjivati, smatra se da je hebrejski u potpunosti iščezao iz svakodnevnog govora oko 200. godine. No, ostao je u upotrebi kao pisani jezik kroz vekove. Njime su se pisali ne samo verski, nego i svetovni tekstovi kao što su pisma, poslovni ugovori, naučni i filozofski spisi, poezija itd.
Jevrejski je ponovno ušao u svakodnevni govor krajem 19. i početkom 20. veka kao moderni hebrejski jezik. To je bila posledica nastojanja da se Jevreji prikažu kao moderna nacija, što nije bilo lako postići uz celi niz jezika – arapski, judezmo (ladino), jidiš, ruski i drugi jezici kojima su se koristile različite jevrejske zajednice u svetu.
Moderni hebrejski je godine 1921. postao službeni jezik u britanskom mandatu Palestine, a nakon toga i službeni jezik države Izrael. Jevrejsko ime za jezik je ivrit (עברית [ivrit]).
U Srbiji, počev od školske 2006/07, na nastavno-naučnom odeljenju u Pančevu Internacionalnog univerziteta u Novom Pazaru postoje studije hebrejskog jezika i književnosti, a od 2008. godine postoji i Institut za hebrejski jezik i književnost.
Vidi još[uredi | uredi kod]
- Hebrejsko pismo
- Zuckermann, Ghil'ad, 2003. Language Contact and Lexical Enrichment in Israeli Hebrew. Palgrave Macmillan. (ISBN 9781403917232 / ISBN 9781403938695)
Vanjske veze[uredi | uredi kod]
- Akademija hebrejskog jezika Arhivirano 2010-07-19 na Wayback Machine-u
- Institut za hebrejski jezik i književnost u Srbiji Arhivirano 2009-03-02 na Wayback Machine-u
- ↑ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, ur. (2017). „Hebrejski jezik”. Glottolog 3.0. Jena, Germany: Max Planck Institute for the Science of Human History.