Italo Balbo
| Italo Balbo | |
|---|---|
.jpg) | |
| Biografski podaci | |
| Datum rođenja | 6. jun 1896. |
| Mjesto rođenja | Quartesana (Ferrara), Kraljevina Italija |
| Datum smrti | 28. jun 1940. |
| Mjesto smrti | Tobruk, Libija |
| Nacionalnost | Talijan |
| Vojna karijera | |
| Čin | Maršal |
| Ratovi | Prvi svjetski rat Drugi svjetski rat |
| Vojska | Regia Aeronautica |
| Rod vojske | Ratna avijacija |
Italo Balbo (Quartesana (Ferrara), 6. jun 1896. – Tobruk, 28. jun 1940.) bio je maršal Ratne avijacije Kraljevine Italije, guverner Libije i jedan od najvjernijih pristalica Benita Musolinija.[1]
Biografija[uredi | uredi kod]
Rođen je u familiji sitne buržoazije otac Camillo bio je direktor škole. Usprkos tome bio je slab đak, pa ga je otac morao poslati u San Marino da nekako maturira. Više ga je interesirala politika, naročito nacionalistička antihabsburgška. Na takvim mitinzima znao je i govoriti, na jednom takvom u Milanu 1914. upoznao je Benita Musolinija.[1]
Kad je Kraljevina Italija ušla u Prvi svjetski rat prijavio se kao dobrovoljac, kao poručnik borio se po planinama Julijskih Alpi. Nakon poraza kod Kobarida 1917. poslan je na tečaj za pilota u Torino. Nakon tog je u januaru 1918. postao komandant bataljona Pieve di Cadore, za zasluge u ratu odlikovan je sa tri medalje.[1]
Nakon demobilizacije 1919. otišao je u Firencu i završio fakultet. Postajao je sve radikalniji i skloniji nasilnim akcijama u želji da promjeni društvenu stvarnost, naročito su ga smetali socijalisti i pacifisti. U Ferrari se u jesen 1920. pridružio fašistima i počeo kao iskusni oficir voditi kaznene ekspedicije protiv neistomišljenika. Vrlo brzo počeo se uspinjati na funkcijama u Fašističkoj partiji 13. februara 1921. izabran je za sekretara partije u Ferrari, a već u junu za regionalnog.[1] Tad su kaznene prerasle u borbene ekspedicije, a sudjelovao je u Maršu na Ravennu, eksperimentu koji je kasnije postao model nasilnog preuzimanja vlasti.[1]
Početkom 1922. počinje se baviti organizacijom paravojnih formacija, budućih Crnokošuljaša. U martu odlazi u Rijeku gdje (neuspješno) pokušava pomoći lokalnim fašistima da pučem preuzmu vlast.[1] Balbo je bio jedan od organizatora Marša na Rim, a od 1923. je vođa Crnokošuljaša.[1]
Između 1926. i 1929. bio je zamjenik sekretara, a od 1929. do 1933. ministar Ratne avijacije Kraljevine Italije.[1] Tih godina proslavio se kao vođa propagandno-tehničkih letova, dugih i sa što više aviona, koji su trebali pomoći ugledu fašizma. Prva veća akcija bila mu je 1928. kad je na krstarenje zapadnim Mediteranom poveo eskadru od 61 aviona, zatim je sa 24 lovačka aviona letio do Berlina i Londona, 1929. poduzeo je dva velika masovna krstarenja po istočnom Mediteranu. U decembru 1930. prvi put je preletio Atlantik do Rio de Janeira, a u proljeće 1933. po drugi put do Chicaga.[1]
Kad je zapačeo s tim akcijama već je imao čin generala, a 10. augusta 1929. postao je i maršal. S druge strane nije mu išlo u ministarstvu, jer mu je 1933. smanjen budžet s čim se on nije slagao pa je smjenjen.[1] Balbo nije bio dugo bez posla jer je januaru 1934. postavljen za guvernera Libije umjesto Pietra Badoglia. Balbo se vrlo predano bacio na posao da od Libije napravi novu Italiju. U svega godinu dana od 1935 do 1936. podignuo je obalnu Via Balbiju dugu 1882 km. Pokrenuo arheološka iskapanja u Leptis Magni i Sabrati i sagradio sela po Tripolitaniji i Kirenajki za talijanske koloniste.[1]
Nakon izbijanja Drugog svjetskog rata Balbo se zalagao da Kraljevina Italija ostane neutralna, ali kad je zaratila preuzeo je dužnost komandanta Armije Kraljevine Italije u Libiji. Poginuo je pogođen od vlastite artiljerije, koja je zabunom srušila njegov avion nad Tobrukom 28. juna 1940.[1]
